Οι τρομοκρατικές επιδρομες της Χρυσής Αυγής στην περιοχή της Φλώρινας, στα χνάρια των Χαλυβδόκρανων της Εθνικής Ενώσεως Ελλάς (ΕΕΕ), 67 χρόνια πριν
Posted by Βασιλική Μετατρούλου στο 2014/09/23
[Πρωθυστερόγραφο: Υπενθυμίζουμε την «Πολιτική Αναδημοσιεύσεων«, την οποία, παρακαλούμε διαβάστε την, σε περίπτωση αντιγραφής του άρθρου –ευχαριστούμε].
Κάτι πρέπει να συμβαίνει με την ψυχοπαθολογική κατάσταση και την ισορροπία των χρυσαβγιτών, τελευταία. Υπάρχουν πολλά γεγονότα -αδιαμφισβήτητα-, που δεν εξηγούνται με την λογική. Για παράδειγμα, τώρα τελευταία κυκλοφορούν ευρέως στους χρυσαβγίτικους κύκλους κάποιες δοξασίες, ότι λέει ο «αγώνας» τους δεν γίνεται, λέει, εναντίον της κυβέρνησης Σαμαρά ή εναντίον της «αριστερής ηγεμονίας». Αυτοί όλοι, λένε οι χρυσαβγίτες, είναι μαριονέτες, είναι ανδρείκελα και αναλώσιμοι υπάλληλοι. Ο πραγματικός εχθρός, με τον οποίο η ΧΑ συγκρούεται (ή θα συγκρουστεί, τέλος πάντων) είναι οι «παγκόσμιοι εντολοδότες» και οι «σιωνιστές», ο πανάρχαιος εχθρός του Ελληνισμού, κι έτσι από την μια πλευρά (θα) βρίσκονται οι Εβραίοι -αυτό εννοούν- κι από την άλλη ο Αριος χρυσαβγίτικος ελληνικής κοπής εθνικοσοσιαλισμός. Μετράνε, φαίνεται, την σκιά τους παραπάνω απ’ το μπόι τους, και πιστεύουν ότι ήλθε η ώρα να ταχτοποιήσουν τις ονειρώξεις τους σε πλανητικό επίπεδο. Δεν είναι αστείο: Οποιος/α αντέχει να διαβάζει τέτοιες ανοησίες, θα βρει αρκετούς ημιπαράφρονες στις επίσημες ιστοσελίδες τους και στα επίσημα έντυπά τους που να εκφράζουν τέτοιους ευσεβείς πόθους.
Ολα αυτά ίσως και να οφείλονται σε ένα άλλο παρατηρημένο γεγονός: Οι χρυσαβγίτες επαναλαμβάνουν συνεχώς τα ίδια ψέματα, σε σημείο που να αναρωτιέται κανείς εάν στο τέλος τα πιστεύουν κιόλας. Για παράδειγμα ο Κασιδιάρης. Δίνει πρόσφατα μια συνέντευξη σε ένα από αυτά τα περιθωριακά μέσα με τους ανυπόληπτους (αν όχι στημένους και πληρωμένους) -υποτίθεται- «δημοσιογράφους», με τις αβανταδόρικές ερωτήσεις. Τον ρωτάνε για ποιο λόγο δεν βγαίνουν μαζί με τη Λεπέν και γιατί η Λεπέν δεν αναγνωρίζει τη ΧΑ, αφού οι κατευθύνσεις του Εθνικού Μετώπου και της ΧΑ είναι οι ίδιες. Και απαντάει ο εκπρόσωπος Τύπου του τρίτου κόμματος:
«Οχι, θέλω να πω πράγματα που δεν είναι ευρέως γνωστά […] Η Λεπέν επειδή θέλει να κυβερνήσει στη Γαλλία, τηρεί αυτή την πολιτική γραμμή, δηλαδή δημοσίως δεν ανακοινώνει επισήμως ότι υπάρχει αμοιβαία εκτίμηση μεταξύ των δύο κομμάτων».
Στο 27.28», εδώ:
Την δίνει στεγνά, με λίγα λόγια. Την κρεμάει στα μανταλάκια. Η Μαρίν Λεπέν είναι υποκρίτρια και παραπλανά τον γαλλικό λαό, επειδή θέλει να κυβερνήσει. Συνευρίσκεται -λέει ο Κασιδιάρης- με την ΧΑ στα κρυφά, αλλά μόλις είναι να μπει κάποιος στο δωμάτιο, τους κρύβει στο διπλανό δωμάτιο.
Βέβαια, αναρωτιέται κανείς: Και για ποιο λόγο -κατά τον Κασιδιάρη- πρέπει να τους κρύβει;;; Εχουν τίποτα επιλήψιμο οι «ιδέες» τους;;; Μα, αυτοί δεν λένε ότι είναι υπερήφανοι γι’ αυτές και ότι δεν έχουν αλλάξει ούτε μια οξεία;;; Τώρα;;; Δέχονται αδιαμαρτύρητα να τους αντιμετωπίζουν σαν να είναι τίποτα τέρατα, και γι’ αυτό πρέπει να κρύβονται;;; Κακά τα ψέματα, ο Κασιδιάρης μιλάει (ή μάλλον του ξεφεύγει και μιλάει) για τις ναζιστικές τους «ιδέες». Αυτό εννοεί.
Αν και, εδώ που τα λέμε: Εντάξει, ο Κασιδιάρης μπορεί να τα λέει όλα αυτά. Η Λεπέν το γνωρίζει;;; Οτι εμφανίζεται με διπλό πρόσωπο και μεταμφιεσμένη στο γαλλικό λαό;;;
Αστειότητες, διότι -όπως είπαμε προηγουμένως-, λένε τόσες πολλές φορές τα ίδια ψέματα, ώστε στο τέλος τα πιστεύουν κι οι ίδιοι τους.
Αλλο παράδειγμα: Ρωτάνε οι τηλεθεατές της διαδικτυακής Web TV εκπομπής της ΧΑ για τα άτοκα δάνεια που πήρε η μισή κοινοβουλευτική τους ομάδα. «Ναι, αλλά είμαστε φυλακή», απαντάει ο φωτεινός παντογνώστης Ματθαιόπουλος.
Στο 28.00» της διαδικτυακής Web TV εκπομπής «Αττικές Οψεις» της ΧΑ «Η διαδικτυακή εκπομπή «Αττικές Οψεις» με τον Ηλία Παναγιώταρο και τον Αρτέμη Ματθαιόπουλο», 16/09/2014
Θαρρείς και το ένα αποκλείει το άλλο. Ναι, είστε φυλακή. Και ναι, πήρατε και δάνεια, παρότι είχατε καταθέσει τουλάχιστον πέντε ερωτήσεις σχετικά με τα προνόμια των «εθνοπατέρων» και «το σύστημα της κλεπτοκρατίας μέσα στο άντρο της απάτης και της διαφθοράς του».
Οσο για το ποσό που ενθυλακώνουν κάθε μήνα οι βουλευτές της ΧΑ, όχι δεν είναι «ίσο με τον μισθό ενός συνταγματάρχη», όπως διαφήμιζαν τότε στις αρχές που πρωτομπήκαν στη Βουλή. Ο ίδιος ο Παναγιώταροςτο αποκάλυψε επάνω στην ταραχή του να απαντήσει στον τηλεθεατή του για τα άτοκα δάνεια που πήρε κι αυτός κι άλλοι βουλευτές της ΧΑ. Είπε συγκεκριμένα -στην ίδια εκπομπή- ότι δίνουν στο κόμμα «το ήμισυ της αποζημίωσης, φτάνουν τα 6.000 ευρώ». Πράγμα που σημαίνει πως τα άλλα μισά που κρατάνε στην τσέπη τους είναι επίσης «6.000 ευρώ».
Αυτά όλα εξηγούνται από τον πανικό στον οποίο έχουν περιέλθει προσφάτως, από τα συνεχή απανωτά πλήγματα που δέχονται:
Οπως διαβάζουμε και στον ιστότοπο της Πρωτοβουλίας Δικηγόρων για την Πολιτική Αγωγή του Αντιφασιστικού Κινήματος JailGoldenDawn:
«Η καταδίκη του Σιατούνη -υψηλόβαθμου στελέχους της συμμορίας (υποψήφιος, μέλος ΚΕ, κλπ)- και του Στράτου κλείνει μια διαβολοβδομάδα για την ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής. Έρχεται μετά από μια βροχή από καταδίκες και συλλήψεις στελεχών της (Πλωμαρίτης, Αντωνόπουλος, Καστανιώτης), πλήθος αρνητικών δημοσιευμάτων (Χρυσή Αυγή ως παράρτημα του Μπαλτάκου, σκάνδαλο για τα άτοκα δάνεια, ναζιστική διάπλαση των παίδων από τον υπαρχηγό της οργάνωσης Παππά, κλπ) και αποκαλύψεων για εγκληματικές πράξεις (Μελιγαλάς, Λαγός, κλπ). Η Χρυσή Αυγή δεν κατόρθωσε φέτος καν να φτάσει οργανωμένα στην Πηγάδα του Μελιγαλά, ενώ οι αντιφασιστικές κινητοποιήσεις στο Κερατσίνι και το Σύνταγμα την έκρυψαν βαθιά στα λαγούμια της. Οργανωτικά, πολλές τοπικές οργανώσεις έρχονται πια αντιμέτωπες με την προοπτική της διάλυσης».
Τέλος πάντων, σκοπός του σημειώματος αυτού είναι άλλος (αν και δεν αντέξαμε να μην ενδώσουμε στον πειρασμό να κάνουμε λίγα σχόλια για τα τρέχοντα). Είναι περισσότερο ιστορικός. Γενικά μιλώντας, οι ιστορικοί παραλληλισμοί μεταξύ διαφορετικών χρονικών περιόδων δεν είναι, θα λέγαμε, και πρώτη προτεραιότητα ή σημαντικό κριτήριο για να εξετάσουμε διαφορετικά ιστορικά φαινόμενα, και οι δυο βασικοί λόγοι γι’ αυτό, είναι, πρώτον, ότι πάντα οι συνθήκες είναι διαφορετικές μεταξύ των δύο εποχών, και δεύτερον, ότι το μεταγενέστερο φαινόμενο έλαβε χώρα σε συνθήκες που διαμορφώθηκαν και λόγω της ύπαρξης του προγενέστερου φαινόμενου, και, επίσης, ενδεχομένως, οι πρωταγωνιστές του πιο πρόσφατου φαινομένου γνώριζαν για το παλαιότερο.
Μια οργάνωση, πάντως, που μοιάζει σε πολλά σημεία με τη ΧΑ, ειδικά όταν η συζήτηση έρχεται στην οργάνωση-μιλίτσια, όπως πολύ σωστά λέει και η καθηγήτρια Βασιλική Γεωργιάδου, ήταν η «Εθνική Ενωσις Ελλάς» (ΕΕΕ), γνωστοί και ως Χαλυβδόκρανοι και Φαιοχίτωνες, ειδικά όταν εξετάζει κανείς την στρατιωτική οργάνωση και τις τακτικές των επιδρομών και της τρομοκρατίας.
Ενας αγαπημένος τόπος επιδρομής της ΧΑ ήταν πάντα η ακριτική Φλώρινα. Λ.χ. στο χωριό Ξινό Νερό υπάρχουν στους κατοίκους του, όλα εκείνα τα στοιχεία τα οποία η ΧΑ εχθρεύεται: Οι κάτοικοι είναι -πάντα ήταν-δημοκρατικοί, και πολλοί εξ αυτών, αριστεροί. Το ΚΚΕ μεσοπολεμικά είχε μια από τις μεγαλύτερες οργανώσεις του εκεί, και έπαιρνε ψηλά ποσοστά στις εκλογές. Επίσης, είναι Μακεδόνες σλαβόφωνοι, άλλο ένα κόκκινο πανί για τους ναζιστές. Ακόμα, βρίσκονται στα σύνορα, εκεί δηλαδή που η ΧΑ θέλει να βρεθεί για να πραγματοποιήσει τους πιο κρυφούς της πόθους: Ν’ ανοίξει μαζικούς τάφους, κι απ’ τις δυο πλευρές των συνόρων.
Ετσι, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός πως η ΧΑ έχει «εκστρατεύσει» άπειρες φορές εκεί, για να τρομοκρατήσει τους φιλήσυχους κατοίκους, να φωνάξει υβριστικά συνθήματα και να τραμπουκίσει. Μερικά παραδείγματα από προηγούμενες επιδρομές της, μπορείτε να δείτε εδώ, τα επεισόδια του 2008 εδώ και εδώ, και την αντίστοιχη προσπάθεια τρομοκράτησης στη Φλώρινα το 2011, εδώ.
Η πρώτη φορά που δεκάδες απρόσκλητοι «εθνικόφρονες» εμφανίστηκαν ως «Φίλοι των καταδρομέων» και αναστάτωσαν το χωριό με τα διχαστικά τους συνθήματα ήταν το 1997, και η υπόθεση είχε φτάσει και στη Βουλή. Την επόμενη χρονιά, το 1998, η ΧΑ αποφάσισε να εκστρατεύσει οργανωμένα. Οπως διαβάζουμε:
«Ενθαρρυμένοι από την απάθεια του κρατικού μηχανισμού και την υποστήριξη της Εκκλησίας, θέλησαν να πάρουν τη «ρεβάνς», επιστρέφοντας με το ζόρι και τη βία, εκεί που τους θεώρησαν ανεπιθύμητους. Και αυτή τη φορά οι μάσκες έπεσαν. Οι Χρυσαυγίτες εμφανίστηκαν με τη γνωστή τους στολή και κόμμωση, κραδαίνοντας τις γνωστές σημαίες με την παραλλαγή του αγκυλωτού σταυρού, και πετώντας προκηρύξεις με ανάλογο περιεχόμενο».
Η αλήθεια είναι ότι οι ναζιστές δεν πρωτοτύπησαν ούτε σε αυτό. Πριν 67 χρόνια, ίδιες μέρες, τον Αύγουστο του 1931, ήταν οι Χαλυβδόκρανοι των ΕΕΕ, οι πρώτοι που έκαναν την δική τους «Πορεία προς τα σύνορα«, και προς την περιοχή της Φλώρινας.
Είναι μια ιστορία που δεν είναι ιδιαιτέρως γνωστή και μάλλον δεν βρίσκεται στα κείμενα για την ΕΕΕ που μπορεί να βρει κανείς στο διαδίκτυο, ακόμη και στα καλά εξ αυτών όπως π.χ. εδώ
Ηταν η πρώτη «μουσολινικού» τύπου «Πορεία» της οργάνωσης, και πολύ πριν την γνωστή «Πορεία προς Αθήνας» του 1933, με τα επεισόδια με τους νεκρούς και τους τραυματίες. Μόλις πριν, είχε σύμβεί το πογκρόμ στην συνοικία Κάμπελ της Θεσσαλονίκης (Ιούνιος 1931), και φαίνεται πως οι Φαιοχίτωνες διάλεξαν σαν τον αμέσως επόμενο στόχο τους την περιοχή που ζούσαν δεκάδες χιλιάδες Μακεδόνες σλαβόφωνοι (και πολλοί κομμουνιστές), προφανώς με τα ίδια κριτήρια που χρησιμοποιεί και η ΧΑ στις μέρες μας.
Στις περιοχές της Δυτικής Μακεδονίας, εκείνον τον καιρό υπήρχε μια έντονη προσπάθεια από την πλευρά του κράτους για τον «εξελληνισμό» των ντόπιων κατοίκων και για την εξάλειψη του «γλωσσικού τους ιδιώματος». Μια οργάνωση με το όνομα «Ελληνική Μακεδονική Πυγμή» αναρτούσε αφίσες σε δημόσια και ιδιωτικά κτίρια και σε καταστήματα, με τις οποίες πρόσταζε τους κατοίκους «Ομιλείτε την Ελληνικήν!!! Απαγορεύεται η Σλαυική!!!». Ο Ριζοσπάστης είχε κάνει καταγγελία ότι πίσω της βρισκόταν η ΕΕΕ [*]. Ο Γερμανός πρεσβευτής ήξερε ότι πίσω από την αντισημιτική και αντικομμουνιστική ΕΕΕ υπήρχαν και «έφεδροι αξιωματικοί, υπολείμματα των αντισλαβικών εθνικιστικών ομάδων που είχαν δράσει στη Μακεδονία κατά την περίοδο της Οθωμανικής κατοχής» [**]. Αλλωστε, και το πογκρόμ στο Κάμπελ είχε κι αυτό μια «μακεδονική» πτυχή: Σύμφωνα με τη φιλολογία της εποχής, ο εκπρόσωπος της Θεσσαλονικιώτικης Μακαμπή που πήγε το 1930 στο συνέδριο των Μακαμπή στη Σόφια, δεν αντέδρασε όταν κάποιος εκπρόσωπος της βουλγαρικής Μακαμπή απηύθυνε (στα βουλγαρικά) κάποιο χαιρετισμό στον οποίο εξήρε τον ρόλο του Επαναστατικού Μακεδονικού Κομιτάτου και έκανε κάποια ακόμη αναφορά για την αυτονόμηση της Μακεδονίας. Η πραγματικότητα είναι (αν και τα γεγονότα δεν έχουν εξιστορηθεί με πλήρη ιστορική ακρίβεια μέχρι τώρα) ότι αυτές οι δηλώσεις έγιναν σε κάποιο διπλανό συνέδριο («των κομιτατζήδων»), πάντως έναν χρόνο μετά, τον Ιούνιο του 1931, οι εφημερίδες της Θεσσαλονίκης επανήλθαν στο θέμα, αναδημοσιεύοντας από βουλγαρική εφημερίδα και κάποιες δηλώσεις για το ίδιο θέμα του Αρχιραββίνου της Σόφιας, κι από ένα σημείο και μετά, κανείς δεν μπορούσε πλέον να πει με βεβαιότητα τι είχε συμβεί και τι ήταν ψέματα, ωστόσο το πογκρόμ εναντίον των εβραϊκών φτωχοσυνοικιών, κυρίως, στο οποίο πρωτοστάτησε η ΕΕΕ ήταν γεγονός: Πρώτα εκτεταμένα επεισόδια στονσυνοικισμό Χαριλάου με τους 15 τραυματίες και έπειτα ο εμπρησμός του Κάμπελ [***].
Ισως γι’ αυτό η ΕΕΕ διάλεξε σαν αμέσως επόμενο στόχο της την περιοχή της Φλώρινας κατά την «Πορεία προς τα σύνορα«. Η υποδοχή από δημόσιες και κρατικές αρχές και από την Εκκλησία ήταν μεγαλειώδης και η πόλη παρουσίαζε πανηγυρικήν όψιν, κατά τις εφημερίδες. Τους υποδέχτηκαν εν συναγερμώ στον σιδηροδρομικό σταθμό, με σημαιοστολισμούς και με αψίδες σε όλη την διαδρομή μέχρι την κεντρική πλατεία, όπου στην ανθοστόλιστον εξέδρα παρευρίσκονται ο νομάρχης, ο δήμαρχος, οι τοπικοί αξιωματούχοι και οι διοικηταί και αξιωματικοί φαλαγγάρχαι της ΕΕΕ. Το γενικό πρόσταγμα το είχε ο φαλαγγάρχης στρατηγός Ι. Τσακτσήρας, ο μετέπειτα μεταξικός νομάρχης Φλωρίνης, που αργότερα θα εξαπολύσει κύμα τρομοκρατίας στον σλαβόφωνο πληθυσμό για εξάλειψη της γλώσσας. Κατόπιν, τελέστηκε δοξολογία στη Μητρόπολη, και οΜητροπολίτης Χρυσόστομος ευλόγησε τη φάλαγγα και εξεφώνησε και λόγο υπέρ της πατρίδος, της θρησκείας και της οικογένειας, τα τρία ιδανικά της κοινωνίας τα οποία επιχειρούν να ανατρέψουν τα αποβράσματα οι κομμουνισταί, ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στο ζήτημα της γλώσσας. Ας θυμηθούμε εδώ, στην αντίστοιχη «Πορεία προς τα σύνορα» της ναζιστικής συμμορίας, την υποστήριξη του τοπικού «χρυσαβγίτη αρχιμανδρίτη» [****].
Μικρή χαρακτηριστική λεπτομέρεια: Ο φαιοχίτων φαλαγγάρχης που εξεφώνησε πανηγυρικό λόγο λεγόταν Φαραντάτος.
«Η αλήθεια είναι ότι αν παραιτηθεί ο κ. Αλεξόπουλος την έδρα της Λάρισας καταλαμβάνει ο Δημήτριος Κολτσίδας, ο οποίος είναι ο πραγματικός αρχηγός της Χρυσής Αυγής στην περιοχή. Αυτόν εξάλλου υπέδειξε το προηγούμενο Σάββατο η ηγεσία της οργάνωσης ως υποψήφιο αντιπεριφερειάρχη Λάρισας στις προσεχείς εκλογές, σε μια εκδήλωση στην οποία παρέστησαν Παναγιώταρος και Κασιδιάρης, ενώ ο Αλεξόπουλος απείχε επιδεικτικά. Ο Δημήτριος Κολτσίδας έγινε γνωστός σ’ όλη την Ελλάδα όταν συνελήφθη τον Ιούνιο του 2001 με την κατηγορία ότι έριξε χειροβομβίδα σε δύο φορτηγά με τουρκικές πινακίδες που ήταν σταθμευμένα στο τελωνείο της Λάρισας. Οι οδηγοί, που την ώρα της επίθεσης κοιμούνταν στα οχήματά τους, ευτυχώς δεν τραυματίστηκαν, αλλά η υπόθεση συνδέθηκε και με άλλες παρόμοιες ενέργειες στην περιοχή. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ των τοπικών εφημερίδων, ο Κολτσίδας εντοπίστηκε χάρη στην απρονοησία του να τηλεφωνήσει από το προσωπικό του κινητό για να αναλάβει την ευθύνη της επίθεσης εκ μέρους μιας οργάνωσης-φάντασμα με το όνομα «Κατάφρακτοι»».
Πηγή: Δημήτρης Ψαρράς, Ποιος διεκδικεί την έδρα του Αλεξόπουλου, Εφημερίδα των Συντακτών, 17/03/2014
http://archive.efsyn.gr/?p=182603
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
[*] Βλ. Ριζοσπάστης, σειρά δημοσιευμάτων του Ν. Κοντού (ψευδώνυμο) κατά τον Οκτώβριο και Νοέμβριο 1933, με τίτλο «Η Μακεδονία κάτω από το ζυγό της ελληνικής κεφαλαιοκρατίας»
Βρίσκονται όλα εδώ.
[**] Γιάννης Ανδρικόπουλος, Οι ρίζες του ελληνικού φασισμού (Στρατός και πολιτική), εκδόσεις Διογένης, Αθήνα, 1977, σ. 13
[***] Βλ. σχετικά, Αιμίλιος Δημητριάδης, «Φοίνιξ Αγήρως», Η Θεσσαλονίκη του 1925-1935, εκδόσεις Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη, 1994, σσ. 269 κέ
[****] Δείτε περισσότερα, Τάσος Κωστόπουλος, Η απαγορευμένη γλώωσα, Κρατική καταστολή των σλαβικών διαλέκτων στην Ελληνική Μακεδονία, Δ’ έκδοση, εκδόσεις Βιβλιόραμα, Αθήνα, 2008, σσ. 121 κέ
crockorozistas 