Εσωτερικοί πρόσφυγες

Πρόσφυγας ονομάζεται, σύμφωνα με τη Σύμβαση της Γενεύης για τους πρόσφυγες, κάθε άνθρωπος που εγκαταλείπει χωρίς την θέληση του το κράτος του οποίου είναι πολίτης, εξαιτίας δικαιολογημένου φόβου ότι εκεί θα υποστεί διωγμούς λόγω της θρησκείας, της εθνικότητας, ή ακόμα και εξαιτίας της ιδιότητάς του ως μέλος μιας ιδιαίτερης κοινωνικής ομάδας ή των πολιτικών του απόψεων (πολιτικός πρόσφυγας), και επιπλέον του είναι αδύνατο να εξασφαλίσει προστασία από τη χώρα του ή, εξαιτίας του φόβου αυτού, δεν επιθυμεί να τεθεί υπό αυτή την προστασία.^[1][2] Μέχρι να του αναγνωρισθεί νομικά η ιδιότητα του πρόσφυγα από μία χώρα, ένας άνθρωπος μπορεί να βρίσκεται υπό το καθεστώς του «αιτούντος άσυλο»^[1]. Συνήθως η αδυναμία εξασφαλίσεως προστασίας είναι αποτέλεσμα πολέμου, ωστόσο ο παραπάνω ορισμός αποκλείει τους πρόσφυγες εξαιτίας φυσικών καταστροφών. Μία άλλη κατηγορία ανθρώπων που ονομάζονται πρόσφυγες και δεν περιλαμβάνονται στον παραπάνω ορισμό είναι όσοι μετεγκαθίστανται ομαδικά σε άλλη περιοχή της δικής τους χώρας, είτε εξαιτίας φυσικών καταστροφών είτε για άλλο λόγο πάνω από τις δυνάμεις τους. Αυτοί ονομάζονται εσωτερικοί πρόσφυγες.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CF%8C%CF%83%CF%86%CF%85%CE%B3%CE%B1%CF%82

Ελινα Σκαρπαθιωτη ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΗΛΩΣΗ – ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ

ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΗΛΩΣΗ – ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ Ως οικογένεια σεισμοπλήκτων από το σεισμό του Αρκαλοχωρίου τον Σεπτέμβριο του 2021, από το Χουδέτσι του Δήμου Αρχανών – Αστερουσίων, έχοντας άτομο στην οικογένειά μας με βαριά ασθένεια και 80% πιστοποιημένη αναπηρία από το ΚΕΠΑ, έχω να δηλώσω τα εξής: Η οικογένειά μου έχει υποστεί οικονομική ζημία χιλιάδων ευρώ από το επιτελικό (ανθ)ελληνικό κράτος, το οποίο δεν την αναγνωρίζει καν ως σεισμόπληκτη, παρότι η ιδιόκτητη οικία μας στο Χουδέτσι έχει χαρακτηριστεί εξ’αρχής «κίτρινη» από τους μηχανικούς του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών που έκαναν αυτοψία αμέσως μετά το σεισμό. Ως εκ τούτου η οικογένειά μου αποκλείεται από την λήψη του επιδόματος ενοικίου για σεισμοπλήκτους, καθώς και από την απαλλαγή καταβολής του ΕΝΦΙΑ για την σεισμόπληκτη οικία μας. Επιπλέον οι ΔΕΚΟ αμέριμνα εξακολουθούν να απαιτούν την εξόφληση των λογαριασμών της σεισμόπληκτης, κλειστής εδώ και πάνω από ένα χρόνο, οικίας μας, λες και δεν γνωρίζουν ότι στην περιοχή αυτή υπάρχουν σεισμόπληκτες οικίες που δεν κατοικούνται και τις οποίες οφείλουν να στηρίξουν στο πλαίσιο της υποτιθέμενης «κοινωνικής ευθύνης» που επικαλούνται κάθε τόσο σε φανφαρώδεις ανούσιες εκδηλώσεις δημοσίων σχέσεων. Έτσι στο πλαίσιο της «κοινωνικής ευθύνης» τους, προσθέτουν και τοκογλυφικά πανωτόκια στους λογαριασμούς, εκτοξεύοντας τα οφειλόμενα ποσά σε δυσθεώρητα ύψη, ενώ η κυβέρνηση εξακολουθεί να παριστάνει την ανήξερη για αυτό το διαρκές οικονομικό έγκλημα που συντελείται εναντίον των σεισμόπληκτων Κρητικών από τον Σεπτέμβριο του 2021. Σαν να μην έφτανε όλη αυτή η μεθοδευμένη κρατική εκστρατεία οικονομικής εξόντωσής μας και ξεριζωμού από τον τόπο μας, η τοπική αυτοδιοίκηση συντάσσεται κι αυτή με την πολιτική της κυβέρνησης, αντιμετωπίζοντάς μας περίπου ως… ανύπαρκτους!!! Ειδικότερα ο Δήμος Αρχανών – Αστερουσίων διά του προέδρου της κοινότητας Χουδετσίου μου είχε δηλώσει προ μηνός την πρόθεσή του να καθαρίσει με συνεργείο του Δήμου την έκταση γης ιδιοκτησίας της σεισμόπληκτης οικογενείας μου εντός του οικισμού Χουδετσίου εν όψει της αντιπυρικής περιόδου, κάτι το οποίο εγώ αποδέχθηκα αμέσως με μεγάλη ανακούφιση. Όμως μέχρι στιγμής, σχεδόν δύο μήνες μετά την έναρξη της αντιπυρικής περιόδου, το οικόπεδο αυτό παραμένει ακαθάριστο, εκθέτοντάς το σε σοβαρό κίνδυνο πυρκαγιάς, καθώς και πρόκλησης σοβαρών ζημιών σε γειτονικές περιουσίες. Τις τελευταίες ημέρες προσπαθώ να επικοινωνήσω με τον πρόεδρο της κοινότητας, αλλά δυστυχώς δεν ανταποκρίνεται ούτε στις επανειλλημένες τηλεφωνικές μου κλήσεις, ούτε στα γραπτά μου μηνύματα, προκειμένου να συνεννοηθούμε για το επείγον αυτό θέμα. Αντιλαμβανόμενη πλήρως την σοβαρότητα της κατάστασης αυτής, και έχοντας επίγνωση του περιβαλλοντικού κινδύνου, δηλώνω δημόσια ότι εάν ο Δήμος Αρχανών Αστερουσίων μας ανακοινώσει δια των εκπροσώπων του ότι τελικά δεν επιθυμεί να μας συνδράμει με το συνεργείο του στον καθαρισμό του οικοπέδου μας ως σεισμόπληκτους δημότες του που είμαστε, θα το αναλάβει το δυνατόν συντομότερο η οικογένειά μου με ίδιες δαπάνες. Αν όμως στο μεταξύ συμβεί το απευκταίο, να λαμπαδιάσει δηλαδή το οικόπεδο αυτό προτού να υπάρξει επίσημη ενημέρωσή μας για το θέμα αυτό από τον Δήμο δια του Προέδρου της κοινότητας Χουδετσίου ή του ίδιου του Δημάρχου, η σχετική ευθύνη βαρύνει αποκλειστικά και μόνο τους εκπροσώπους του Δήμου μας και όχι την σεισμόπληκτη, οικονομικά εξοντωμένη και παρατημένη κυριολεκτικά στην μοίρα της, οικογένειά μου. Για όλους τους προαναφερθέντες λόγους και πολλούς άλλους ακόμη, θεωρώ ότι πρέπει επιτέλους να δημιουργήσουμε έναν Σύλλογο Σεισμοπλήκτων στον Δήμο Αρχανών – Αστερουσίων, ο οποίος σε συνεργασία και με τον Σύλλογο Σεισμοπλήκτων του Δήμου Μινώα Πεδιάδας να αποτελέσει έναν ακόμη μοχλό προώθησης των δικαίων αιτημάτων των σεισμοπλήκτων του νομού Ηρακλείου προς την κεντρική κυβέρνηση και την τοπική αυτοδιοίκηση, οι οποίοι μας αντιμετωπίζουν κυριολεκτικά ως ανύπαρκτους. Χωρίς συλλογική εκπροσώπηση, οι ελπίδες δικαίωσης των αιτημάτων μας είναι σημαντικά μικρότερες. Ή θα αγωνιστούμε για να δικαιωθούμε, ή θα εξαφανιστούμε.

Ελινα Σκαρπαθιωτη

Από τα «κρυμμένα» του Καβάφη

Από τα «κρυμμένα» του Καβάφη
«Όταν ο φύλαξ είδε το φως»:
Από την εισαγωγή της τραγωδίας
του Αισχύλου «Αγαμέμνων»
και ανάλυση του καβαφικού ποιήματος
Ένα Μάθημα για τους Πολίτες

Του Δημήτρη Συμεωνίδη, dsymeonidis@outlook.com

δημοσιογράφου / ανταποκριτή

Ε.Σ.Ε.Μ.Ε. (Ένωση Συντακτών Ευρωπαϊκών Μέσων Ενημέρωσης)

Κωνσταντίνος Καβάφης

«Όταν ο φύλαξ είδε το φως»

Χειμώνα, καλοκαίρι κάθονταν στην στέγη

των Aτρειδών κ’ έβλεπ’ ο Φύλαξ. Τώρα λέγει

ευχάριστα. Μακριά είδε φωτιά ν’ ανάβει.

Και χαίρεται· κι ο κόπος του επίσης παύει.

Είναι επίπονον και νύκτα και ημέρα,

στην ζέστη και στο κρύο να κοιτάζεις πέρα

το Aραχναίον για φωτιά. Τώρα εφάνη

το επιθυμητόν σημείον. Όταν φθάνει

η ευτυχία δίδει πιο μικρή χαρά

απ’ ό,τι προσδοκά κανείς. Πλην καθαρά

τούτο κερδήθηκε: γλιτώσαμ’ απ’ ελπίδας

και προσδοκίας. Πράγματα εις τους Aτρείδας

πολλά θα γίνουνε. Χωρίς να ’ναι σοφός

κανείς εικάζει τούτο τώρα που το φως

είδεν ο φύλαξ. Όθεν μη υπερβολή.

Καλό το φως· κι αυτοί που έρχονται καλοί·

τα λόγια και τα έργα των κι αυτά καλά.

Και όλα ίσια να ευχόμεθα. Αλλά

το Άργος ημπορεί χωρίς Aτρείδας να

κάμει. Τα σπίτια δεν είναι παντοτινά.

Πολλοί βεβαίως θα μιλήσουνε πολλά.

Ημείς ν’ ακούμε. Όμως δεν θα μας γελά

το Απαραίτητος, το Μόνος, το Μεγάλος.

Και απαραίτητος, και μόνος, και μεγάλος

αμέσως πάντα βρίσκεται κανένας άλλος.
Ανάλυση του Ποιήματος
Το «Όταν ο φύλαξ είδε το φως» ανήκει στα Κρυμμένα ποιήματα του Καβάφη, σ’ εκείνα δηλαδή που,
αν και βρέθηκαν ολοκληρωμένα στο αρχείο του, ο ίδιος δεν τα είχε δημοσιεύσει.
Βασίζεται στην τραγωδία του Αισχύλου «Αγαμέμνων», και κυρίως στο προλογικό της τμήμα, στο οποίο δίνεται ο μονόλογος του φύλακα.

Η Κλυταιμνήστρα έχει αναθέσει στον φύλακα να παρακολουθεί νυχθημερόν το Αραχναίον,
το βουνό της Αργολίδας, προκειμένου να δει τη συνθηματική φωτιά που θα δήλωνε
την άλωση της Τροίας και, άρα, την επιστροφή του Αγαμέμνονα στις Μυκήνες.
Η Κλυταιμνήστρα, που ηγείται πλέον του βασιλείου μαζί με τον εραστή της Αίγισθο,

δεν έχει συγχωρέσει τον Αγαμέμνονα που θυσίασε την κόρη τους Ιφιγένεια προκειμένου να διασφαλίσει
ούριο άνεμο για την εκκίνηση της εκστρατείας. Έτσι, όταν ο Αγαμέμνονας επιστρέφει,
έχοντας μαζί του και την Κασσάνδρα, την κόρη του Πριάμου, γίνεται αποδεκτός από την Κλυταιμνήστρα
με προσποιητή χαρά, μόνο και μόνο για να δολοφονηθεί από εκείνη λίγο αργότερα, όπως ακριβώς και η νέα ερωμένη του.

Χειμώνα, καλοκαίρι κάθονταν στην στέγη

των Aτρειδών κ’ έβλεπ’ ο Φύλαξ. Τώρα λέγει

ευχάριστα. Μακριά είδε φωτιά ν’ ανάβει.

Και χαίρεται∙ κι ο κόπος του επίσης παύει.

Είναι επίπονον και νύκτα και ημέρα,

στην ζέστη και στο κρύο να κοιτάζεις πέρα

το Aραχναίον για φωτιά.

Οι εισαγωγικοί στίχοι του ποιήματος μας μεταφέρουν τα συναισθήματα του φύλακα, ο οποίος έχοντας
περάσει τόσο καιρό να στέκει στη στέγη του παλατιού περιμένοντας να δει τη συνθηματική φωτιά,
επιτέλους είναι έτοιμος να αναγγείλει το ευχάριστο νέο. Ο φύλακας χαίρεται, κυρίως διότι
θα παύσει επιτέλους ο κόπος του∙ όπως εξηγεί, άλλωστε, ο αφηγητής είναι επίπονο να κοιτάζει
κανείς μέρα νύχτα, χειμώνα καλοκαίρι, με κρύο και με ζέστη απέναντι στο Αραχναίον περιμένοντας να δει τη φωτιά.

Το καθήκον που είχε ανατεθεί στον φύλακα ήταν εξουθενωτικό τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά,
διότι η αναμονή, η αδιάκοπη αναμονή για το νικηφόρο σημάδι, συνοδευόταν κι από πλήθος προσδοκιών
που έρχονταν συχνά σε αντίθεση με την εξελισσόμενη πραγματικότητα. Όσο ο φύλακας περίμενε να δει τη φωτιά,
πολλά είχαν αλλάξει στο παλάτι.

Τώρα εφάνη

το επιθυμητόν σημείον. Όταν φθάνει

η ευτυχία δίδει πιο μικρή χαρά

απ’ ό,τι προσδοκά κανείς.

Τώρα, επιτέλους, φάνηκε το επιθυμητό σημάδι. Όπως, όμως, συνειδητοποιεί ο φύλακας, και διατυπώνει κατά τρόπο
αποφθεγματικό ο ποιητής, όταν φτάνει η ευτυχία, δίνει τελικά μικρότερη χαρά απ’ όση προσδοκούσε κανείς.
Σε ό,τι αφορά την ειδική περίπτωση του φύλακα αυτό έχει την εξήγησή του στο γεγονός ότι η προσδοκώμενη έλευση
του Αγαμέμνονα δεν θα σημάνει κατ’ ανάγκη την επιστροφή στην πρότερη κατάσταση ευημερίας και στερεής διοίκησης του βασιλείου.
Η Κλυταιμνήστρα έχει αποκτήσει πλέον εραστή και δεν είναι διατεθειμένη να επιτρέψει στον Αγαμέμνονα να
συνεχίσει αμέριμνος τη ζωή του από εκεί που την είχε αφήσει, όταν έφυγε για την Τροία. Ο Αγαμέμνονας
θυσίασε την κόρη τους, κι αυτό δεν πρόκειται να το αφήσει ατιμώρητο η Κλυταιμνήστρα.

Πέρα, όμως, από την ειδική περίπτωση του φύλακα, η διαπίστωση αυτή του ποιητή έχει και γενικότερες προεκτάσεις,
υπό την έννοια πως πάντοτε, όταν οι άνθρωποι προσδοκούν για καιρό ένα συγκεκριμένο γεγονός να συμβεί,
κι όταν ταυτίζουν το γεγονός αυτό με μια υποτιθέμενη κατάσταση πλήρους ευτυχίας, εφόσον θεωρούν πως αυτό είναι
που πραγματικά θα φέρει στη ζωή τους την πλήρωση και τη δικαίωση που επιθυμούν, διαπιστώνουν εν τέλει
πως η χαρά που συνοδεύει την πραγμάτωσή του δεν είναι ανάλογη μ’ εκείνη που πίστευαν πως θα νιώσουν.
Η ζωή, άλλωστε, και οι επιμέρους συνθήκες που επικρατούν, δεν είναι στοιχεία στάσιμα, δεν γίνεται
να ακινητοποιούνται μόνο και μόνο γιατί απουσιάζει εκείνο το απολύτως επιθυμητό γεγονός που θα ολοκληρώσει
την ιδεατή εικόνα που πλάθει το άτομο στη σκέψη του. Έτσι, όταν έρθει το πολυπόθητο εκείνο γεγονός,
έχουν στο μεσοδιάστημα αλλάξει τόσο οι συνθήκες όσο και το ίδιο το άτομο, οπότε τα πράγματα τελικά
δεν λαμβάνουν την μορφή που τόσο εξιδανικευτικά είχε σχεδιάσει κανείς στη σκέψη του.

Πλην καθαρά

τούτο κερδήθηκε: γλιτώσαμ’ απ’ ελπίδας

και προσδοκίας.

Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι η έλευση του προσδοκώμενου σημαδιού δεν φέρνει την αναμενόμενη χαρά,
αφού καταλήγει να φτάσει όταν πια τα πράγματα έχουν αλλάξει δραστικά, τουλάχιστον προσφέρει
ένα πολύ σημαντικό κέρδος. Οι πολίτες -κι εδώ ακούμε τη φωνή του φύλακα- θα γλιτώσουν από τη
φθορά των ελπίδων και των προσδοκιών που τόσο καιρό έτρεφαν και μεγαλοποιούσαν στην ψυχή τους.
Τώρα που επιστρέφει ο Αγαμέμνονας τα πράγματα θα ξεκαθαρίσουν και τη θέση των πιθανώς ανεδαφικών
προσδοκιών θα λάβει η αληθινή εξέλιξη των γεγονότων.

Πόσο εύκολα οι άνθρωποι παγιδεύονται στα δίχτυα της ελπίδας και τείνουν να πλάθουν υποθετικά σενάρια,
όταν αφήνονται για μεγάλο διάστημα σε μια κατάσταση αναμονής και αβεβαιότητας. Πόσο εύκολα τείνουν
να αψηφούν τα δεδομένα της πραγματικότητας κι αρχίζουν να ελπίζουν πως όλα μπορούν να λάβουν μια τελείως
διαφορετική κατεύθυνση αν γίνει το ένα ή το άλλο γεγονός, στα οποία και συνήθως εναποθέτουν
την πραγμάτωση όλων τους των προσδοκιών. Προσδοκίες, οι οποίες σταδιακά, κι όσο παραμένουν
αβέβαιοι οι άνθρωποι, όλο και λαμβάνουν μεγαλύτερες διαστάσεις.

Πράγματα εις τους Aτρείδας

πολλά θα γίνουνε. Χωρίς να ’ναι σοφός

κανείς εικάζει τούτο τώρα που το φως

είδεν ο φύλαξ.

Τώρα που ο φύλακας είδε το φως είναι εύκολο να εικάσει κανείς πως θα υπάρξουν πολλές εξελίξεις στον οίκο των Ατρειδών,
κι αυτό είναι ένα συμπέρασμα το οποίο δεν απαιτεί δα και κάποια ιδιαίτερη σοφία. Εφόσον ο πόλεμος στην Τροία τελείωσε,
ο Αγαμέμνονας επιστρέφει στο παλάτι του, κι αυτό το ένα γεγονός θα θέσει σε κίνηση πολλά επιμέρους γεγονότα,
εφόσον τώρα θα ξεκαθαριστούν οι πραγματικές προθέσεις της Κλυταιμνήστρας, η οποία τόσο καιρό έχει τον έλεγχο της εξουσίας
μαζί με τον εραστή της. Το βέβαιο, πάντως, είναι πως ο Αγαμέμνονας δεν θα βρει τα πράγματα στο παλάτι όπως τα άφησε.

Όθεν μη υπερβολή.

Καλό το φως∙ κι αυτοί που έρχονται καλοί∙

τα λόγια και τα έργα των κι αυτά καλά.

Και όλα ίσια να ευχόμεθα. Αλλά

το Άργος ημπορεί χωρίς Aτρείδας να

κάμει. Τα σπίτια δεν είναι παντοτινά.

Κι εφόσον θα υπάρξουν πολλές και αστάθμητες εξελίξεις, συνεπώς δεν θα πρέπει να γίνει δεκτό το νέο της επιστροφής
του βασιλιά των Μυκηνών και του Άργους με υπερβολή. Διότι, σαφώς το σημάδι της φωτιάς ήταν καλό, αφού σημαίνει
πως τελείωσε ο πόλεμος, και φυσικά αυτοί που επιστρέφουν είναι καλοί∙ και τα έργα και τα λόγια του Αγαμέμνονα
υπήρξαν πάντοτε καλά∙ ήταν, αλίμονο, ένας από τους σημαντικότερους ηγέτες της εποχής του. Ωστόσο, και παρά την
εύλογη αισιοδοξία που θα γεννηθεί στην ψυχή των πολιτών, δεν θα πρέπει να ταυτίζουν την τύχη τους μ’ εκείνη του
ηγέτη τους. Ό,τι γνωρίζει, άλλωστε, ο φύλακας σε σχέση με το τι συμβαίνει στο παλάτι, δεν είναι κάτι που το
γνωρίζουν όλοι οι πολίτες. Επομένως, το νέο της επιστροφής του βασιλιά γίνεται με διαφορετικό τρόπο αποδεκτό
από εκείνον και με διαφορετικό τρόπο από τους υπόλοιπους πολίτες.

Ο αφηγητής είναι σαφής: το Άργος μπορεί να επιβιώσει και χωρίς τους Ατρείδες. Τα σπίτια, άλλωστε, –
δηλαδή οι βασιλικοί οίκοι- δεν είναι παντοτινά. Οι Ατρείδες διαδέχτηκαν τους Περσείδες και το Άργος
γνώρισε ακόμη μεγαλύτερη ακμή. Μια πιθανή κατάρρευση του οίκου των Ατρειδών δεν θα πρέπει, άρα, να γίνει δεκτή
ως ταυτόχρονη κατάρρευση και του Άργους.

Οι πολίτες δεν θα πρέπει ποτέ να ταυτίζουν τη μοίρα τους με την πορεία ενός προσώπου -ενός ηγέτη-,
όσο σημαντικός ή όσο λαοφιλής κι αν είναι αυτός.

Πολλοί βεβαίως θα μιλήσουνε πολλά.

Ημείς ν’ ακούμε. Όμως δεν θα μας γελά

το Απαραίτητος, το Μόνος, το Μεγάλος.

Και απαραίτητος, και μόνος, και μεγάλος

αμέσως πάντα βρίσκεται κανένας άλλος.

Μόλις επιστρέψει ο Αγαμέμνονας τα γεγονότα θα είναι, το δίχως άλλο, πολλά και πιθανώς για κάποιους εντελώς
απρόσμενα. Πολλοί τότε θα πουν πολλά, και θα ερμηνεύσουν ο καθένας με το δικό του τρόπο τη σημασία των εξελίξεων.
Κι είναι λογικό πως οι πολίτες θα πρέπει να λάβουν υπόψη τους όσα θα ειπωθούν. Εντούτοις, δεν θα πρέπει
να τους ξεγελάσει και να τους απελπίσει ο αναπόφευκτος έπαινος που θα ακουστεί για τον βασιλιά, ότι δηλαδή
ήταν Απαραίτητος για το βασίλειο, ότι ήταν ο Μόνος χαρισματικός ηγέτης της εποχής του και ότι ήταν Μεγάλος.
Αυτοί οι έπαινοι, όσο σωστοί κι αν είναι, δεν έχουν και δεν μπορούν ποτέ να έχουν ανταπόκριση με τη συνεχώς
εξελισσόμενη πραγματικότητα. Και απαραίτητος, και μόνος, και μεγάλος, βρίσκεται αμέσως κάποιος άλλος,
που παίρνει τη θέση του προηγούμενου ηγέτη και συνεχίζει με ανάλογη επιτυχία το έργο του προκατόχου του,
αρκεί να του δείξουν οι πολίτες την αναγκαία εμπιστοσύνη.

Ο ποιητής εδώ θέτει τα φαινόμενα του μεσσιανισμού και της αποθέωσης ορισμένων ηγετών αντιμέτωπα
με την ρεαλιστική προσέγγιση της πραγματικότητας. Ό,τι συχνά καθιστά έναν ηγέτη Απαραίτητο και Μεγάλο,
δεν είναι παρά η απόλυτη εμπιστοσύνη που του δείχνει ο λαός και άρα η δίχως αμφιβολία ανάληψη και εκπλήρωση
από το μέρος των πολιτών τολμηρών πρωτοβουλιών∙ στοιχεία, δηλαδή, που απουσιάζουν όταν οι πολίτες δυσπιστούν
απέναντι στον ηγέτη τους και κυριαρχεί έτσι ένα κλίμα αβεβαιότητας. Η αλήθεια, λοιπόν, είναι πως τα μεγάλα επιτεύγματα
μιας πολιτείας δεν βασίζονται στα υποτιθέμενα χαρίσματα του ενός, αλλά στην επίμονη και σταθερή δράση των πολλών.
Δεν είναι ο ηγέτης που καθιστά την πολιτεία επιτυχημένη και που της διασφαλίζει την ευημερία της, είναι οι ίδιοι
οι πολίτες που, έχοντας την αναγκαία αίσθηση σταθερότητας, προχωρούν απρόσκοπτοι στο καθημερινό τους έργο, αλλά και
στη διεκδίκηση όλο και σπουδαιότερων επιτευγμάτων.

Ο Καβάφης καταγράφει εδώ μια αδιαμφισβήτητη αλήθεια που αξίζει να αποτελεί σταθερό σημείο αναφοράς, τόσο στα ζητήματα
της πολιτικής, όσο και στην προσωπική ζωή των ατόμων. Ποτέ και κανείς δεν είναι Απαραίτητος, Μόνος και Μεγάλος∙
αυτές οι ποιότητες δεν αποτελούν γνωρίσματα του ενός -υποτιθέμενα- ξεχωριστού προσώπου∙ αυτές οι ποιότητες αποτελούν
καθρέφτισμα της εσωτερικής ανάγκης των ανθρώπων να μπορούν να εμπιστευτούν κάποιον τόσο απόλυτα, ώστε να νιώθουν
ασφαλείς για να δράσουν ανεμπόδιστα στην καθημερινότητά τους. Εκείνο που χρειάζονται οι πολίτες, όσο τίποτε άλλο,
είναι το αίσθημα της σταθερότητας∙ είναι η αίσθηση ότι η ηγεσία του τόπου βρίσκεται στα χέρια ενός ικανού
και αξιόπιστου ανθρώπου που μπορεί να κρατά το τιμόνι του τόπου με αδιασάλευτη πυγμή.

Δεν έχει σημασία αν ο ηγέτης αυτός είναι πράγματι χαρισματικός, εφόσον αυτό είναι επί της ουσίας μια ψευδαίσθηση∙
σημασία έχει να μπορούν οι πολίτες να αισθανθούν πως μπορούν να του έχουν εμπιστοσύνη. Κι είναι τελικά αυτό το
αίσθημα της εμπιστοσύνης που προσφέρει στον εκάστοτε ηγέτη το μέγιστο προνόμιο να γίνεται αντιληπτός με απόλυτα θετικό τρόπο.

Είναι, άρα, σαφές πως δεν θα πρέπει οι πολίτες να θεωρούν πως ό,τι καταφέρνουν ως σύνολο οφείλεται στα ανεπανάληπτα
χαρίσματα του ηγέτη τους. Θα πρέπει να κατανοήσουν πως οι επιτεύξεις βασίζονται μόνο στη δική τους αποφασιστικότητα
και ακαταπόνητη δράση κι εργασία. Κανένας ηγέτης δεν είναι αναντικατάστατος και απόλυτα σπουδαίος, αφού στην
πραγματικότητα ό,τι του αποδίδεται ως επιτυχία δεν είναι παρά το αποτέλεσμα μιας συλλογικής προσπάθειας που έχει
πάντοτε ως βάση τη δράση των ίδιων των πολιτών.

Αισχύλου «Αγαμέμνων»

Απόδοση στα Νέα Ελληνικά

Ο ΦΡΟΥΡΟΣ

Απ’ τους θεούς ζητώ να με γλυτώσουν τέλος
απ τα βάσαν’ αυτά ολάκερο ένα χρόνο,
που σα σκυλλί στον άγκωνά μου πλαγιασμένος
φυλάω σκοπός πάνω στων Ατρειδών τη στέγη·
κ’ έμαθα των νυχτερινών την σύναξι άστρων
κι αυτούς, που φέρνουν στους θνητούς χειμώνα ή θέρος,
τους άρχοντες που λαμπεροί ψηλά φαντάζουν.
Κι ακόμη καρτερώ το σύνθημα της φλόγας,
τη λάμψι της φωτιάς, να φέρη από την Τροία
την είδησι πως πάρθηκε, γιατί έτσι ορίζει
η ανδρόψυχη καρδιά που ελπίζει της γυναίκας.
Κι όταν το αβόλευτο και δροσομουσκεμένο
με διώχνει στρώμα μου, που όνειρα δε γνωρίζει —
και πώς; αφού μου στέκει δίπλα πάντα ο φόβος
για να μην κλείση ο ύπνος τα ματόφυλλά μου
όταν βαλθώ να ψάλλω ή να μουρμουρίσω
για νάβρω στο τραγούδι γιατρικό της νύστας,
πικρό μου γίνεται στο στόμα μοιρολόι
γι’ αυτού του παλατιού τα πάθη, που σαν πρώτα
με τον καλύτερο δεν κυβερνιέται τρόπο.
Μα τώρ’ ας πάρουν πια τα βάσανά μου τέλος,
που έλαμψε η καλοφάνερη φωτιά της νύχτας!
Χαίρε νυχτερινή λαμπάδα, που σαν μέρας
το φως σου δείχνεις και πολλούς χορούς μες στ’ Άργος
μηνάς πως θα στηθούν για χάρι αυτής της τύχης.
Ε! ε!
Θα κράξω δυνατά στου Ατρείδη τη γυναίκα
ευθύς να σηκωθή απ’ την κλίνη και στα σπίτια
φωνές χαράς, γι’ αυτή τη λάμψι, να σηκώση
αν απ’ αλήθεια πάρθηκε του Ιλίου η πόλι
καθώς αυτή τώρα η φωτιά θέλει να δείξη.
Και ‘γώ καλήν αρχή στους χορούς κάνω πρώτος,
γιατί θα πω δική μου των κυρίων την τύχη
τώρα που τρία έξ της φλόγας ρίχτει ο κύβος·
κι άμποτε νάρθη ο αφέντης μας και να του σφίξω
το σεβαστό του χέρι μέσα στο δικό μου.
Για τάλλα δε μιλώ· βώδι πατάει επάνω
στη γλώσσα μου· μα αν έπαιρνε φωνή το σπίτι
ξάστερα θε να τάλεγε· με νοιώθουν όσοι
τα ξέρουν κι όποιος δεν τα ξέρει ας μη με νοιώση.

Αρχαίον κείμενον

Αγαμέμνων του Αισχύλου

ΦΥΛΑΞ

Θεοὺς μὲν αἰτῶ τῶνδ’ ἀπαλλαγὴν πόνων,

φρουρᾶς ἐτείας μῆκος, ἣν κοιμώμενος

στέγαις ᾿Ατρειδῶν ἄγκαθεν, κυνὸς δίκην,

ἄστρων κάτοιδα νυκτέρων ὁμήγυριν,

καὶ τοὺς φέροντας χεῖμα καὶ θέρος βροτοῖς

λαμπροὺς δυνάστας, ἐμπρέποντας αἰθέρι

[ἀστέρας, ὅταν φθίνωσιν, ἀντολάς τε τῶν].

καὶ νῦν φυλάσσω λαμπάδος τὸ σύμβολον,

αὐγὴν πυρὸς φέρουσαν ἐκ Τροίας φάτιν

ἁλώσιμόν τε βάξιν· ὧδε γὰρ κρατεῖ

γυναικὸς ἀνδρόβουλον ἐλπίζον κέαρ.

εὖτ’ ἂν δὲ νυκτίπλαγκτον ἔνδροσόν τ’ ἔχων

εὐνὴν ὀνείροις οὐκ ἐπισκοπουμένην

ἐμήν—φόβος γὰρ ἀνθ’ ὕπνου παραστατεῖ,

τὸ μὴ βεβαίως βλέφαρα συμβαλεῖν ὕπνῳ—

ὅταν δ’ ἀείδειν ἢ μινύρεσθαι δοκῶ,

ὕπνου τόδ’ ἀντίμολπον ἐντέμνων ἄκος,

κλαίω τότ’ οἴκου τοῦδε συμφορὰν στένων

οὐχ ὡς τὰ πρόσθ’ ἄριστα διαπονουμένου.

νῦν δ’ εὐτυχὴς γένοιτ’ ἀπαλλαγὴ πόνων

εὐαγγέλου φανέντος ὀρφναίου πυρός.

ὦ χαῖρε λαμπτήρ, νυκτὸς ἡμερήσιον

φάος πιφαύσκων καὶ χορῶν κατάστασιν

πολλῶν ἐν ῎Αργει, τῆσδε συμφορᾶς χάριν.

ἰοὺ ἰού.

᾿Αγαμέμνονος γυναικὶ σημαίνω τορῶς

εὐνῆς ἐπαντείλασαν ὡς τάχος δόμοις

ὀλολυγμὸν εὐφημοῦντα τῇδε λαμπάδι

ἐπορθιάζειν, εἴπερ ᾿Ιλίου πόλις

ἑάλωκεν, ὡς ὁ φρυκτὸς ἀγγέλλων πρέπει·

αὐτός τ’ ἔγωγε φροίμιον χορεύσομαι.

τὰ δεσποτῶν γὰρ εὖ πεσόντα θήσομαι

τρὶς ἓξ βαλούσης τῆσδέ μοι φρυκτωρίας.

γένοιτο δ’ οὖν μολόντος εὐφιλῆ χέρα

ἄνακτος οἴκων τῇδε βαστάσαι χερί.

τὰ δ’ ἄλλα σιγῶ· βοῦς ἐπὶ γλώσσῃ μέγας

βέβηκεν· οἶκος δ’ αὐτός, εἰ φθογγὴν λάβοι,

σαφέστατ’ ἂν λέξειεν· ὡς ἑκὼν ἐγὼ

μαθοῦσιν αὐδῶ κοὐ μαθοῦσι λήθομαι.

ΠΗΓΗ: ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 1.5.2023.
http://www.arxeion-politismou.gr/2023/05/kavafis-aisxylos.html?spref=fb&fbclid=IwAR1tM3uOndAZBUBSU-ADetCF6VED_spAgBbgdl2yD2DrXK7UMSRphSOP__Y

ΠΕΙΡΑΤΕΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

ΠΕΙΡΑΤΕΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

«Καλωσορίσατε στο δημοκρατικό Ηράκλειο».

-Από μικρό παιδί θυμάμαι το μόττο της τεράστιας ταμπέλας που συναντούσαμε στο λιμάνι του Ηρακλείου τα καλοκαίρια όταν επισκεπτόμασταν τους παππούδες στην ηρακλειώτικη επαρχία.

 Την είχε τοποθετήσει υπερήφανα ο αξέχαστος μεταπολιτευτικός δήμαρχος Μανώλης Καρέλλης και δέσποζε σε διάφορα σημεία εισόδου στην πόλη ως σύμβολο της αγέρωχης δημοκρατικής στόφας των Ηρακλειωτών.

Η ιστορική αυτή ταμπέλα που έχει παραμείνει στα ίδια αυτά σημεία σχεδόν ως μνημείο από την δεκαετία του 80, στέκεται πλέον ξεθωριασμένη, σκουριασμένη, παρατημένη.

 Αναλογίζομαι ότι μαζί με την ταμπέλα έχει σκουριάσει, ξεθωριάσει και παρατηθεί από τους πολίτες της και ο ίδιος ο θεσμός της δημοκρατίας.

Από το 1974 που έπεσε η χούντα, έγιναν πολλά βήματα προόδου στην χώρα, καθώς και στην Κρήτη, αν και αναλογικά αισθητά λιγότερα από όλη την υπόλοιπη Ελλάδα.

Ο τουρισμός αποτέλεσε βασικό μοχλό οικονομικής ανάπτυξης, αλλά τελευταία οδήγησε σε μία μορφή παγκοσμιοποίησης – μπούμερανγκ για τους απλούς πολίτες.

Ενώ στη δεκαετία του 80 και του 90 οι Ηρακλειώτες απολάμβαναν υψηλή ποιότητα ζωής με σχετικά καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας ως εργαζόμενοι στον τουρισμό, σταδιακά άρχισαν να χάνουν τις θέσεις εργασίας τους ως «υπερβολικά κοστοβόροι» σε σχέση με τις «μαθήτριες» από το πρώην ανατολικό μπλοκ που κόστιζαν στην εργοδοσία πιο οικονομικά.

Έτσι κάπως άρχισε να χάνει το ελληνικό πρόσωπό του ο τουρισμός στην Κρήτη.

 Όσο η ανεργία των ντόπιων άρχισε να ανηφορίζει, τόσο η ευημερία τους άρχισε να κατηφορίζει.

Στις «μαθήτριες» από το ανατολικό μπλοκ προστέθηκαν τελευταία και οι «πρόσφυγες» από την «Συρία».

Ειρωνικά φυσικά τα εισαγωγικά, καθώς ούτε μαθήτριες ήταν πάντα οι κοπελιές από το ανατολικό μπλοκ, ούτε πρόσφυγες ούτε από τη Συρία δεν είναι πάντα οι εισαγόμενοι αλλοδαποί που περνούν ανενόχλητοι τα σύνορα της χώρας μας από τις διάφορες χώρες του μουσουλμανικού τόξου

κι έχουν φτάσει να είναι πλειοψηφία στον αγροτικό τομέα. Από τη μιά τα στραβά μάτια από τους εργοδότες και τις ελεγκτικές υπηρεσίες του κράτους, από την άλλη η νομιμοποίηση των παρανομιών από τους κοινοβουλευτικούς μας εκπροσώπους, η Κρήτη βρίσκεται σχεδόν στο σημείο να παραδώσει την παραγωγική της λοκομοτίβα στον αλλοδαπό παράγοντα.

Καταλυτικό ρόλο σε αυτή την αμφιλεγόμενη σημερινή κατάσταση της Κρήτης έχει παίξει φυσικά και η ένταξη της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Οι αμφιλεγόμενες πολιτικές της για την αγροτική παραγωγή, την αλιεία, τον τουρισμό και το διεθνές εμπόριο έχουν αφήσει ανεξίτηλα τα σημάδια της στο σημερινό τοπίο, δυστυχώς όχι προς το καλύτερο σε σύγκριση με προηγούμενες δεκαετίες.

Κι ενώ η παρέμβαση των ευρωπαϊκών προγραμμάτων έμοιαζε αρχικά ελπιδοφόρα, οι διαχειριστές τους για λογαριασμό του κεντρικού κράτους αλλά και της τοπικής αυτοδιοίκησης της Κρήτης δεν κατόρθωσαν να ξεφύγουν από τη συνολική νοσηρότητα, την αδιαφάνεια και τα οικονομικά σκάνδαλα που ταλανίζουν συνολικά την Ευρωπαϊκή Ένωση τελευταία. Έργα που γίνονται εν ονόματι των Κρητικών, με πόρους των Κρητικών και των λοιπών Ελλήνων και Ευρωπαίων φορολογουμένων, αλλά εν αγνοία τους και σίγουρα χωρίς την έγκρισή τους και κυρίως χωρίς ωφέλεια των Κρητικών συνολικά, αλλά μόλις ολίγων εμπλεκομένων insiders.

Η περίπτωση της δράσης της “Αναπτυξιακής Ηρακλείου” τα τελευταία χρόνια είναι ένα χαρακτηριστικό τέτοιο παράδειγμα.

Στην ιστοσελίδα της η “Αναπτυξιακή Ηρακλείου” αναφέρονται οι μέτοχοί της, φορείς τοπικής αυτοδιοίκησης και παραγωγικοί φορείς του τόπου, όπως και το όραμά της και οι ιδρυτικοί της στόχοι, δηλαδή η ανάπτυξη, η διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς και η ανάπτυξη της εσωτερικής συνοχής της Κρήτης, με προσοχή ώστε να μην αλλοιωθούν τα τοπικά χαρακτηριστικά της περιοχής.

«Η ΑΝ.Η. ΑΑΕ ΟΤΑ ιδρύθηκε το 1989 και το μετοχικό της κεφάλαιο ανέρχεται σήμερα σε 416.740 €. Μέτοχοι της εταιρείας είναι η Περιφέρεια Κρήτης, Η Περιφερειακή Ένωση Δήμων Κρήτης, οι δήμοι του Νομού Ηρακλείου, το Επιμελητήριο Ηρακλείου, η Παγκρήτια Συνεταιριστική Τράπεζα και αγροτοσυνεταιριστικές οργανώσεις του Νομού Ηρακλείου.

Το όραμα για το μέλλον είναι να μετατρέψουμε την περιοχή μας, το νησί της Κρήτης, τη χώρα μας σε ένα έδαφος γόνιμο για να ρίξουμε τον σπόρο νέων ιδεών, σε μια πηγή ανάπτυξης.

Κινούμαστε με γνώμονα τη διατήρηση της φυσικής και πολιτιστικής μας κληρονομιάς και την ανάπτυξη της εσωτερικής συνοχής της περιοχής μας.

Μπολιάζουμε νέες ιδέες με το πλούσιο υλικό του τόπου μας, για να δημιουργήσουμε νέα δεδομένα, χωρίς να αλλοιώσουμε τα τοπικά χαρακτηριστικά…»

Το όχι τόσο μακρινό μας 2020, συγκεκριμένα τον Μάρτιο του 2020 όταν οι λαοί της Ευρώπης κλείνονταν στα σπίτια τους λόγω υποχρεωτικών λοκντάουν υπό το φόβο μιας παγκόσμιας πανδημίας, τα γενναία στελέχη της ΟΤΑ “Αναπτυξιακή Ηρακλείου” ταξίδεψαν ως την μακρινή Τασκένδη για την έναρξη ευρωπαϊκού προγράμματος με στόχο «την αειφόρο τουριστική ανάπτυξη 3 χωρών της κεντρικής Ασίας», συγκεκριμένα του Ουζμπεκιστάν, του Καζακστάν και του Τατζικιστάν. Την χρονιά εκείνη τα περισσότερα ξενοδοχεία της Κρήτης δεν κατάφεραν να ανοίξουν καν τις πόρτες τους στους πελάτες τους από το εξωτερικό, οδηγώντας δεκάδες χιλιάδες κρητικούς εργαζομένους τους στην ανεργία και την ανέχεια, καθώς και στην αλλαγή χεριών πολλών ξενοδοχείων της περιοχής που είχαν χρεοκοπήσει.

 Άραγε η ενίσχυση της αειφόρου ανάπτυξης του τουρισμού στο Ουζμπεκιστάν ήταν η καλύτερη δυνατή παρέμβαση της «Αναπτυξιακής Ηρακλείου» ενάντια στο ισχυρό πλήγμα στον κρητικό τουρισμό και στην ανεργία των κρητικών εργαζομένων στον κλάδο αυτό και σε άλλους παραγωγικούς κλάδους τότε; Ρητορικό και ειρωνικό το ερώτημα φυσικά. Άλλωστε η ελάχιστη δημοσιότητα που πήρε το πρόγραμμα αυτό από τα τοπικά και εθνικά ΜΜΕ βοήθησε να περάσει η είδηση στα αζήτητα, χωρίς καν να δοθεί χώρος και χρόνος για ενημέρωση, διαβούλευση και έλεγχο από την κοινωνία, στο όνομα της οποίας ξεκίνησε, εκτυλίχθηκε και ολοκληρώθηκε αυτή η σκοτεινή πρωτοβουλία. Τρία χρόνια αργότερα, το πρόγραμμα κλείνει υπό καθεστώς πλήρους

μυστικότητας, όπως ακριβώς και είχε ξεκινήσει τον Μάρτιο του 2020. Για να πανηγυρίσει την επιτυχία της αυτή, η «Αναπτυξιακή Ηρακλείου» διοργάνωσε μάλιστα και συνέδριο το οποίο ξεκίνησε σήμερα στην εξωτική Τασκένδη του Ουζμπεκιστάν. Εκεί βρίσκονται οι συντελεστές του ΟΤΑ, στελέχη της τοπικής αυτοδιοίκησης της Κρήτης, όπως και οι επιχειρηματίες των τριών χωρών της κεντρικής Ασίας, οι οποίοι επωφελήθηκαν από 1,6 εκατομμύρια ευρώ που προέρχονται από τους φόρους των Ευρωπαίων. Κάποιοι αξιωματούχοι της τοπικής αυτοδιοίκησης ταξίδεψαν μάλιστα στην Τασκένδη με κονδύλια Ευρωπαίων φορολογουμένων, τα οποία κάλυψαν τόσο το «επαγγελματικό ταξίδι» όσο και τα «οδοιπορικά» τους. Την ίδια ώρα ούτε η «Αναπτυξιακή Ηρακλείου», ούτε η «Περιφέρεια Κρήτης» υπό την αιγίδα και τον έλεγχο της οποίας λειτουργεί η πρώτη, δεν έκριναν σκόπιμο να ενημερώσουν την κρητική κοινωνία, ούτε καν στο «και πέντε» για τις δράσεις τους αυτές. Και ούτε λόγος φυσικά για διαβούλευση και επικύρωση των αποφάσεων αυτών από το σώμα της κρητικής κοινωνίας στην διάρκεια των τριών αυτών ετών. Κατά την γνώμη των υπεύθυνων, η κρίση του κρητικού λαού, αλλά και η σύμφωνη γνώμη του ήταν εντελώς περιττά.

Εάν επρόκειτο για δράσεις οι οποίες συνέβαλαν στην ανάπτυξη της κρητικής οικονομίας, στην διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς και την ανάπτυξη της κοινωνικής συνοχής της Κρήτης, θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι οι υπεύθυνοι λειτουργούν ως «πεφωτισμένοι δεσποτεία». Καθώς όμως η επένδυση 2 εκατομμυρίων ευρώ σε χώρες εκτός της ΕΕ, και μάλιστα σε τομέα στον οποίον ανταγωνίζονται σε διεθνές επίπεδο οι κρητικές τουριστικές επιχειρήσεις, κάτι τέτοιο αποτελεί επίθεση στα συμφέροντά τους. Αποτελεί επίσης φαβοριτισμό υπηκόων τρίτων χωρών προς ζημίαν των κρητικών, οι οποίοι θα μπορούσαν να είχαν επωφεληθεί από σημαντικά ευρωπαϊκά κονδύλια σε μία ιστορική συγκυρία που χαρακτηρίζεται από σοβαρή ενεργειακή, επισιτιστική και τελευταία και από χρηματοπιστωτική κρίση. Ανεξαρτήτως από το εάν τέτοια προγράμματα νομιμοποιούνται και ενθαρρύνονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, από την οπτική γωνία της Ηρακλειώτισσας και του Ηρακλειώτη, της Κρητικιάς και του Κρητικού, της Ελληνίδας και του Έλληνα, καθώς και συνολικά από την οπτική γωνία της Ευρωπαίας και του Ευρωπαίου, τέτοια σκοτεινά αδιαφανή χρηματοδοτικά προγράμματα από ΟΤΑ της περιοχής μας ισοδυναμούν με

εθνική προδοσία εναντίον τους από τους φορείς αυτούς και τους πολιτικούς τους προϊσταμένους. Εν ολίγοις: το όραμα ανάπτυξης που ευαγγελιζόταν η Αναπτυξιακή Ηρακλείου λίγες δεκαετίες πριν, προσέκρουσε ως άλλη εμπορική αμαξοστοιχία πάνω στο συρμό με επιβάτες τον κρητικό λαό. Όπως και με το τρένο στα Τέμπη, δεν πρόκειται για δυστύχημα, αλλά για έγκλημα. Οικονομικό αυτή τη φορά. Όμως και η οικονομική δολοφονία αφαιρεί και αυτή ζωές, και μάλιστα αργά και βασανιστικά.

Όσο για τις απευθείας αναθέσεις έργου σε εταιρίες και επαγγελματίες οι οποίοι προσεκλήθησαν να υποβάλουν προσφορές, εκ των προτέρων συμφωνημένες, για την παροχή έργου, οι οποίες χάθηκαν στον πολτό των εγγράφων της «Διαύγειας» χωρίς σχεδόν κανείς δημοσιογράφος να τις αναζητήσει, αυτές μόνο επιβεβαιώνουν το μέγεθος της διαφθοράς, του κυνισμού και του θράσους των πολιτικών και των παρατρεχάμενων που τους πλαισιώνουν. Η δημοκρατία μας έχει παραβιαστεί από τη στιγμή που οι πολιτικοί δεν ντρέπονται να βάλουν τις υπογραφές τους σε προγράμματα που βλάπτουν την κοινωνία που τους εξέλεξε, θεωρώντας δεδομένο ότι οι πολίτες, γονατισμένοι από την οικονομική κρίση, δεν θα τολμήσουν να τους ζητήσουν το λόγο, εφόσον και οι δημοσιογράφοι δεν έχουν το σθένος να τους περάσουν την κρίσιμη πληροφορία: οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι της κοινωνίας μας λειτουργούν ως πειρατές της δημοκρατίας μας!

Σε περίπτωση που κάποιος αντιτάξει το επιχείρημα ότι ενδεχομένως πρόκειται για μεμονωμένη αστοχία του εν λόγω ΟΤΑ η εμπλοκή του στο πρόγραμμα αειφορίας των χωρών της κεντρικής Ασίας, ο εκτροχιασμός της «Αναπτυξιακής Ηρακλείου» από τους στόχους της για ανάπτυξη και κοινωνική συνοχή της Κρήτης διαφαίνεται από την στάση πλήρους αδιαφορίας και απραξίας που έχει επιδείξει από τον Σεπτέμβριο του 2021, όταν σημειώθηκε ο καταστροφικός σεισμός του Αρκαλοχωρίου. Ενώ η «Αναπτυξιακή Ηρακλείου» συμμετέχει ενεργά σε προγράμματα που ωφελούν μετανάστες στην Κρήτη με σημαντικούς προϋπολογισμούς, δεν έχει αναλάβει καμμία πρωτοβουλία για απορρόφηση ευρωπαϊκών κονδυλίων για την αντισεισμική θωράκιση των πληγέντων από τον σεισμό κτιρίων, ούτε έχει αναλάβει καμμία πρωτοβουλία ενίσχυσης των πληγέντων της περιοχής από τον σεισμό, ώστε να λάβουν επιδόματα και απαραίτητες ελαφρύνσεις και να μην εγκαταλείψουν τις εστίες τους. Την ίδια ώρα τα κοράκια, τα ξένα funds και οι ξένοι μεσίτες αλωνίζουν στην περιοχή, προκαλώντας μεγάλη ανησυχία στους πληγέντες, που είτε παραμένουν μέσα σε ερείπια, είτε έχουν εκτοπιστεί από τις κατεστραμμένες οικίες τους σε αστικά κέντρα και ζουν εντελώς αβοήθητοι υπό συνθήκες οικονομικής εξόντωσης.

Λίγους μόνο μήνες πριν τις εθνικές και δημοτικές εκλογές, θεωρώ ότι είναι σημαντικό να οραματιστούμε την ιδανική δημοκρατία, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις μας ως υπεύθυνοι πολίτες εντός του πλαισίου της. Υπάρχει η κατεύθυνση της εντονότερης συμμετοχής μας και του καθημερινού ελέγχου των εκλεγμένων μας εκπροσώπων, ο

καθημερινός διάλογος και οι διορθωτικές παρεμβάσεις μας, όπως είναι και αυτή εδώ η παρέμβασή μου. ή μου. Υπάρχει από την άλλη πλευρά και η κατεύθυνση της γειτονικής μας Σικελίας, όπου νόμος είναι το δίκαιο της «κόζα νόστρα» και η ηγεσία των εκάστοτε Δον Κορλεόνε. Στο χέρι μας νομίζω ότι είναι να επιλέξουμε. Καλή μας τύχη φίλες Ηρακλειώτισσες και φίλοι Ηρακλειώτες και ο Θεός μαζί μας

Ελινα Σκαρπαθιωτη

ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ

ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ  ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ 

Αγαπητοί συνάνθρωποι, με βάση την έρευνα που έχω κάνει για τον καρκίνο και την θεραπεία του καρκίνου, το αφέψημα από τα κλαδιά της άγριας αχλαδιάς, <<γκορτσιάς>> << αρουχλάδας >> είναι το τέλειο και το Θεϊκό δέντρο που εξαφανίζει τον καρκίνο!!! Μέσα στα έξη χρόνια που ασχολούμαι, θεραπεύτηκαν: 45 καρκινοπαθείς. ( Αυτοί που γνωρίζω)  Σας γνωρίζω αναλυτικά όλη την διαδικασία: Α) Κόβουμε κλαδιά από άγρια αχλαδιά και τον Χειμώνα που τα δέντρα δεν έχουν φύλλα και καρπό να κόβετε κλαδιά από εύρωστες γκορτσιές για να μας δίνουν περισσότερο χυμό. Στην συνέχεια τα τεμαχίζουμε, (με ψαλίδι κλαδέματος) περίπου 10 εκατοστά το καθένα. Αυτό το κάνουμε για να πετύχουμε καλύτερη απορρόφηση.   Β) Αναλογία: Ένα (1) κιλό κλαδάκια σε έξη (6) κιλά νερό. Τα βάζουμε σε μία κατσαρόλα και τα βράζουμε,(προσοχή: ΌΧΙ ΣΕ ΧΥΤΡΑ!)  με την παρακάτω διαδικασία: Στην αρχή ξεκινάμε με δυνατή φωτιά! Όταν όμως πάρει βράση, μετριάζουμε την φωτιά, δηλαδή να κοχλάζει αλλά όχι πολύ δυνατά, να είναι στο μέτριο. Το καπάκι της κατσαρόλας πρέπει να είναι κλειστό και σε κάθε τριάντα λεπτά να τα ανακατεύεται. Συνολικά από την ώρα που θα ανάψετε την φωτιά πρέπει να βράζουν: Δύο ώρες και σαράντα πέντε λεπτά ( 2: 45 ) Μετά αφού κλείσουμε την φωτιά, αφήνουμε τα κλαδιά μέσα στην κατσαρόλα με κλειστό καπάκι για 5 ώρες. Τέλος, το περνάμε από αραιό σουρωτήρι με μεγάλες τρύπες διότι η τροφή από την γκορτσιά έχει τις περισσότερες θεραπευτικές ιδιότητες! Μετά βάζουμε το αφέψημα σε μπουκαλάκια και το τοποθετούμε στην συντήρηση του ψυγείου. 
Δοκιμαστικά ξεκινάμε για τις πρώτες δύο ημέρες με ένα ποτηράκι του κρασιού το πρωί, ένα το μεσημέρι και ένα το βράδυ, κατά προτίμηση να είμαστε νηστικοί. Αν λοιπόν δεν έχουμε παρενέργειες τότε θα πρέπει να φτάσουμε στα τρία νεροπότηρα, ένα πρωί, ένα μεσημέρι και ένα βράδυ. Σημείωση: Μέχρι τώρα δεν παρουσιάστηκε καμία παρενέργεια σε κανένα. 

Την παραπάνω αγωγή κατά του καρκίνου, την συνιστώ να γίνεται παράλληλα με την θεραπεία που σας κάνουν οι γιατροί σας. Εξάλλου η φιλοσοφία μου είναι πως η ιατρική και τα βότανα πρέπει να συμβαδίζουν κι όχι να αναιρεί το ένα το άλλο.
Για όποια πληροφορία χρειαστείτε επικοινωνήστε μαζί μου, στην παρακάτω διεύθυνση:

  Γιάννης Κωνσταντάκης  email:  giannis-tzouanou@hotmail.com

EΝΑΣ ΛΙΒΑΝΕΖΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ ΜΙΛΆ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΌ

EΝΑΣ ΛΙΒΑΝΕΖΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ ΜΙΛΆ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΌ

Η Ελλάδα του σήμερα είναι η Γερμανία του αύριο, του μεθαύριο και του παραμεθαύριο, ή δεν ξέρω, παραδίδομαι!

Αυτοί οι Έλληνες αριστεροί ξύπνησαν επιτέλους. Τώρα ξέρουν ότι σύντομα η πατρίδα τους και η ελεύθερη Δυτική κουλτούρα τους θα χαθούν αν εξακολουθήσουν να σκέφτονται και να λειτουργούν ιδεαλιστικά.

Ούτε εχθροί των ξένων είναι, ούτε ακροδεξιοί, άνθρωποι είναι που θέλουν να επιβιώσουν και δεν θέλουν να χάσουν την πατρίδα τους, τις παραδόσεις τους, τον πολιτισμό τους και τον ελεύθερο τρόπο της ζωής τους.

Η επονομαζόμενη «προσφυγική κρίση» μπορεί να λυθεί όταν σταματήσει ο κόσμος να την αποκαλεί «προσφυγική κρίση», παρά αποτέλεσμα της κακής οικονομικής διαχείρισης, του θρησκευτικού φανατισμού, και κυρίως ως καταστρεπτική συνέπεια ενός ηλίθιου υπερπληθυσμού.

Πρέπει να λέει κανείς τα πράγματα με το όνομά τους, για όσο καιρό μπορεί ακόμα.

Δείτε τις πατρίδες αυτών των ανθρώπων πριν από 30, 40 ή 50 χρόνια. Υπήρχαν πλούσιοι και φτωχοί, αλλά επίσης και υγιείς μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Οι πόλεις δεν είχαν χάσει ακόμη τους πράσινους πνεύμονές τους. Τα ποτάμια και οι θάλασσες ήταν ακόμα καθαρά. Σήμερα κυριαρχούν πλατιά φτώχεια και μια διεφθαρμένη πλούσια ανώτερη τάξη, η οποία υποστηρίζεται από τον ισλαμικό κλήρο.

Υπάρχουν παντού παραγκουπόλεις, βρομιά, ελλιπείς συνθήκες υγιεινής, ασθένειες, καταπίεση των γυναικών και των αντιφρονούντων, θρησκευτικός φανατισμός, μίσος, και ο ψευδεπίγραφος ρόλος του θύματος.

Η εποχή εκεί μοιάζει με την εποχή στην Ευρώπη πριν από τετρακόσια χρόνια.

Αν κανείς αφήσει τα σύνορα ανοιχτά, θα πάρει μαζί και τα τετρακόσια χρόνια, θα τα διαιρέσει διά του δύο (οι δύο πολιτισμοί, αυτός των νεοαφιχθέντων και αυτός της κοινωνίας που τους υποδέχεται) και παίρνει ως δώρο μια επιστροφή διακόσια χρόνια πίσω. Τα ανοιχτά σύνορα δεν είναι τίποτε άλλο από μια μηχανή του χρόνου που λειτουργεί με την όπισθεν.

Όχι, η Ευρώπη δεν μπορεί να λύσει τα προβλήματα αυτών των ανθρώπων.

Οι άνθρωποι πρέπει να βοηθηθούν στις χώρες τους και αυτό μπορεί να λειτουργήσει μόνο αν οι αποξενωμένοι από την πραγματικότητα αριστεροί και τα κακομαθημένα πλουσιόπαιδα στη Γερμανία και στην Ευρώπη σταματήσουν να μεταχειρίζονται τους ανθρώπους αυτούς σαν παιδιά, και κυρίως αν όλοι απαιτήσουν ανάληψη προσωπικής ευθύνης από αυτούς τους ανθρώπους.

Όποιος απαιτεί ανοιχτά σύνορα, είναι στην πραγματικότητα κάποιος ο οποίος πιστεύει ότι με την ανάληψη των «προσφύγων» έχει εφεύρει την πανάκεια.

Του Imad Karim, Λιβανέζου αριστερού διανοούμενου και σκηνοθέτη που ζει στη Γερμανία.

Μετάφραση: Ελίνα Σκαρπαθιώτη.

ΟΠΕΚΕΠΕ: Έλεγχος καταγγελιών σχετικά με την ψευδή δήλωση εκτάσεων με σκοπό την κατανομή δικαιωμάτων Εθνικού Αποθέματος 2019 και 2020 και διαβίβαση των αποτελεσμάτων στον Εισαγγελέα

Δελτίο Τύπου

Έλεγχος καταγγελιών σχετικά με την ψευδή δήλωση εκτάσεων με σκοπό την κατανομή δικαιωμάτων Εθνικού Αποθέματος 2019 & 2020 και διαβίβαση των αποτελεσμάτων στον Εισαγγελέα

Σας γνωρίζουμε ότι, για τον έλεγχο καταγγελιών, σχετικά με την ψευδή δήλωση εκτάσεων από παραγωγούς με σκοπό την κατανομή δικαιωμάτων Εθνικού Αποθέματος 2019 και 2020, ο Ο.Π.Ε.Κ.Ε.Π.Ε. ξεκίνησε ειδικούς ελέγχους σε όλες τις περιοχές της χώρας. Με την ολοκλήρωση του πρώτου ειδικού ελέγχου ο οποίος πραγματοποιήθηκε με διοικητικό και επιτόπιο έλεγχο, προέκυψαν αποδείξεις και ισχυρές ενδείξεις για διάπραξη παρατυπιών.

Η υπόθεση αφορά συνολικά 7 εμπλεκόμενους παραγωγούς. Οι τρεις από αυτούς φέρονται ως ιδιοκτήτες-κάτοχοι περίπου 1.300 στρεμμάτων, σε περιοχές πολύ απομακρυσμένες από την έδρα της εκμετάλλευσής τους, τις οποίες δεν δήλωσαν οι ίδιοι με την δήλωση ΟΣΔΕ 2019 και 2020 που κατέθεσαν, αλλά τις ενοικίασαν σε άλλους τέσσερις διαφορετικούς παραγωγούς, οι οποίοι τις χρησιμοποίησαν για την κατανομή Εθνικού Αποθέματος το 2019 και το 2020. Ο επιτόπιος έλεγχος κατέδειξε ότι οι εκτάσεις αυτές αν και είχαν δηλωθεί στα Ε9 των τριών εκμισθωτών δεν τους ανήκαν. Οι πραγματικοί ιδιοκτήτες-κάτοχοι που παρευρέθηκαν στον έλεγχο έδωσαν τις πληροφορίες και τις αποδείξεις.

Για την υπόθεση αυτή, πέρα από τις προβλεπόμενες σύμφωνα με το εθνικό και κοινοτικό πλαίσιο, διοικητικές κυρώσεις που θα επιβάλει ο Οργανισμός, η καταγγελία και τα αποτελέσματα του ελέγχου διαβιβάστηκαν στις αρμόδιες εισαγγελικές αρχές, για την απόδοση ποινικών ευθυνών και κυρώσεων.

Κάθε περίπτωση η οποία προκύπτει από καταγγελία ή από ενδείξεις που βασίζονται στην ανάλυση κινδύνου που πραγματοποιούν οι αρμόδιες Δ/νσεις του Οργανισμού, ελέγχεται. Εφόσον υπάρχουν ευρήματα, ακολουθούνται οι προβλεπόμενες από τους κανονισμούς και το νόμο διαδικασίες. Αυτά αφορούν μια πολύ μικρή μειοψηφία παραγωγών και οι υπόλοιποι παραγωγοί που αποτελούν την πλειοψηφία δεν έχουν να φοβούνται τίποτα.

Η προστασία του γεωργικού ταμείου και η διαφάνεια στην καταβολή των ενισχύσεων αποτελεί πρώτη προτεραιότητα για τον Οργανισμό.

Ο Πρόεδρος του Ο.Π.Ε.Κ.Ε.Π.Ε.
Δρ. Γρηγόριος Βάρρας

Βαδίζουμε προς τον γκρεμό κυνηγώντας… φαντάσματα!

Τίποτε απολύτως δεν τους ενδιαφέρει. Τους ακούσατε ποτέ να μιλάνε για καινοτομία, για ψηφιακή επανάσταση, για δίκτυα, για ταχύτητα, για τεχνητή νοημοσύνη, για δια βίου μάθηση, για κοινωνίες των γνώσεων; Όχι. Όλες οι παραπάνω έννοιες τους αφήνουν παγερά αδιάφορους.Το μόνον που τους ενδιαφέρει είναι τα δανεικά, η συντήρηση του στρατού κατοχής στο Δημόσιο και ο χλευασμός της νοημοσύνης κάθε σκεπτόμενου Έλληνα. Δυστυχώς δε, οι τελευταίοι δεν είναι πολλοί στη χώρα μας και οσονούπω θα είναι ακόμα λιγότεροι. Κάπου 400.000 την έκαναν τα πέντε τελευταία χρόνια -και πολύ καλά έπραξαν.Έτσι, η σημερινή Ελλάδα, παρά την απίθανη ανεργία, δεν διαθέτει επαρκές ανθρώπινο δυναμικό στους τομείς της υψηλής τεχνολογίας και της εξειδίκευσης. «Πρόκειται για ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα, που αποθαρρύνει νέες επενδύσεις και ταυτοχρόνως απωθεί δυνητικούς επενδυτές από το εξωτερικό. Εταιρείες που θα μπορούσαν να φέρουν τεχνογνωσία στην Ελλάδα δεν έρχονται, γιατί γνωρίζουν ότι δεν θα βρουν τα στελέχη που θέλουν», τονίζει η κυρία Βενετία Κουσία, πρώην πρόεδρος και διευθύνουσα σύμβουλος της Manpower Group.Προσθέτει δε ότι, πέρα από τη φυγή φαιάς ουσίας, η έλλειψη στελεχών σε συγκεκριμένους τομείς πηγάζει από το αγεφύρωτο χάσμα που υπάρχει ανάμεσα στην εκπαίδευση και την αγορά εργασίας. Χάσμα που, ως γνωστόν, ιδεοληπτικές και οπισθοδρομικές δυνάμεις θέλουν να συντηρούν, γιατί αυτό βολεύει φτηνά συμφέροντά τους και εξυπηρετεί γελοίες ιδεολογικές τους προσεγγίσεις. Αυτές οι δυνάμεις, εξάλλου, από χρόνια τώρα καλλιεργούν και τροφοδοτούν έναν χρόνιο παρασιτισμό από τον οποίο αντλούν χρήμα και προνόμια, ακόμα και εις βάρος των παιδιών τους.Στο πλαίσιο λοιπόν αυτής της σκοτεινής από κάθε πλευρά πραγματικότητας, η ελληνική κοινωνία, με κάποιες εξαιρέσεις βέβαια, είναι ανίκανη να παράγει χρήσιμες ιδέες και να βρίσκει λύσεις στα πραγματικά της τρέχοντα προβλήματα.Υπό το βάρος έτσι των παθογενειών που το πολιτικό σύστημα εξέθρεψε, η κοινωνία πνίγεται και, αντί να ξεστραβώνεται, ψάχνει για φανταστικούς εχθρούς. Κυρίως δε στον χώρο αυτών που τη βοηθούν να στέκεται ακόμη όρθια. Αν αυτό δεν είναι συλλογικός παραλογισμός, τότε περί τίνος πρόκειται; «Έχουμε να κάνουμε με μία εκπληκτική περίπτωση παιδισμού», τονίζει ο φιλόσοφος κ. Στέλιος Ράμφος.«Και όχι μόνον», προσθέτει ο έγκριτος οικονομολόγος κ. Δημήτρης Α. Ιωάννου. Κατά την άποψή του, τα αποτελέσματα πρόσφατων ερευνών της κοινής γνώμης (με θέματα που εκτείνονται μέχρι το εύλογο ερώτημα αν μας ψεκάζουν και με τι), όχι μόνον έρχονται να επιβεβαιώσουν συμπεράσματα που είχαν εξαχθεί από ανάλογες έρευνες παλαιότερα, αλλά δίνουν και τη δυνατότητα -μέσω μίας «ανάγνωσης σε δεύτερο επίπεδο»- να απαντηθεί πληρέστερα το ερώτημα γιατί η Ελλάδα συνεχίζει να ταλαιπωρείται με μνημόνια, ενώ άλλες χώρες που εισήλθαν σε ανάλογες δεσμεύσεις σε μεταγενέστερο χρόνο από αυτήν έχουν ήδη εξέλθει.Η απάντηση που προκύπτει έχει δύο σκέλη: Πρώτον, διότι η ελληνική κοινωνία δεν έχει αντιληφθεί τον λόγο για τον οποίο εισήλθε στη βαθιά κρίση στην οποία βρίσκεται και, δεύτερον, διότι (ως συνέπεια και του πρώτου) ούτε καν φαντάζεται ότι ο μόνος τρόπος για να βγει από αυτήν είναι μέσα από δικές της προσπάθειες, με τις δικές της δυνάμεις, έστω και αν παράλληλα χρησιμοποιεί τη βοήθεια των εταίρων.«Το δεύτερο χαρακτηριστικό της ελληνικής στάσης απέναντι στην κρίση είναι η πλήρης, σχεδόν αυτιστική, αδυναμία για μία ενδογενή, εθνική αντίδραση. Προκύπτει φυσιολογικά από το πρώτο χαρακτηριστικό, δηλαδή από την κυριαρχία της παρασιτικής συνιστώσας της κοινωνίας μας, αλλά και την ταυτόχρονη συλλογική άρνηση να θεωρηθεί ο παρασιτισμός ως νοσηρό φαινόμενο.Πρόκειται βεβαίως για κάτι εντελώς φυσιολογικό, εάν σκεφτεί κανείς ότι επί δεκαετίες η πολιτική πρόταση που αναδεικνυόταν και υποστηριζόταν ήταν εκείνη που κατέτεινε στη δημιουργία του πελατειακού κράτους, στον παρασιτισμό και στη διαφθορά. Ως εκ τούτου, η αναπόφευκτη νομοτέλεια της φυσικής επιλογής έχει επιφέρει την απονέκρωση όλων των λειτουργιών κοινωνικής αυτοσυντήρησης και τον πρόωρο μαρασμό όλων των πραγματικά προοδευτικών πολιτικών και ιδεολογικών δυνάμεων που θα προσπαθούσαν να επικεντρώσουν την προσπάθεια της κοινωνίας στη δημιουργία και την παραγωγή -δηλαδή, σε δραστηριότητες που θα την καθιστούσαν αυτόνομη και αυτοδύναμη», γράφει ο κ. Δημήτρης Α. Ιωάννου.Φέρνει έτσι στο προσκήνιο ένα κρίσιμο και κυριολεκτικά δραματικό πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας. Αυτό του τρόπου ζωής και συμπεριφορών, που οι κοινωνίας συνθέτουν καταστάσεις οι οποίες τις οδηγούν στην παρακμή και τη διαρθρωτική κατάρρευση. Και η τελευταία είναι στο προσκήνιο για έναν πολύ απλό λόγο: Καμία κοινωνία δεν μπορεί να επιβιώνει όταν δαπανά περισσότερα από αυτά που δημιουργεί και παράγει. Ασφαλώς δε, δεν θα βγει ποτέ από την κρίση, αν δεν κατανοήσει πλήρως ποιο είναι το πρόβλημά της.Η κρίση συνεχίζεται λοιπόν για τους δύο παραπάνω λόγους. Πρώτον, διότι οι Έλληνες επιμένουν να επιχειρούν να ζήσουν με περισσότερα από όσα δημιουργούν, εις πείσμα κάθε λογικής και πραγματικότητας, και, δεύτερον, διότι εξαιτίας αυτής της επιμονής

Πηγή: Βαδίζουμε προς τον γκρεμό κυνηγώντας… φαντάσματα!

ΕΛΛΑΝΙΑ ΠΥΛΗ: Ο διάλογος του Μέγα Αλέξανδρου με τον Διογένη που θα σας διδάξει πολλά

Ο διάλογος του Μέγα Αλέξανδρου με τον Διογένη που θα σας διδάξει πολλά

Ο Διογένης είχε συλληφθεί αιχμάλωτος και κατέληξε στα δουλοπάζαρα στην Κόρινθο. Ο Ξενιάδης, πλούσιος, αριστοκράτης της εποχής είδε τον Διογένη και θέλησε να τον αγοράσει.

Συζήτησε με τον δουλέμπορο και ο δουλέμπορος πλησίασε τον Διογένη και του λέγει.

“Αυτός ενδιαφέρεται να σε αγοράσει, τί δουλειά ξέρεις να κάνεις να του πώ;” Ο Διογένης με λογοπαίγνιο απαντά “Ανθρώπων Άρχων”. Το λογοπαίγνιο αυτό, ενός δούλου που δήλωνε “άρχων ανθρώπων” άρεσε στον Ξενιάδη που χαμογέλασε και τον αγόρασε, αφού αντιλήφθηκε τις δύο έννοιες που με οξυδέρκεια έθεσε ο Διογένης.

“Διοικώ τους ανθρώπους και διδάσκω στους ανθρώπους αρχές”. Ο Ξενιάδης ανάθεσε στον Διογένη την διδασκαλία των παιδιών του, και έτσι ο Διογένης έμεινε στο Κράθειον, ένα προάστιο της Κορίνθου.

Ο Μέγας Αλέξανδρος είχε ένα εκπαιδευτή, τον Λεωνίδα, που ήταν μυημένος στην κυνική φιλοσοφία. Γνώστης της κυνικής φιλοσοφίας ο Αλέξανδρος γνώριζε για τον Διογένη τον Κύνα, για τα διδάγματά του, το ύφος και το πνεύμα του.

Όταν ο Αλέξανδρος ήταν στη Κόρινθο, ήθελε να γνωρίσει τον Διογένη και έστειλε έναν υπασπιστή του να βρει τον Διογένη που ήταν στο Κράθειο, και να του τον παρουσιάσει. Αφού ο υπασπιστής τον εντόπισε, του είπε: “Σε ζητεί ο Βασιλεύς Αλέξανδρος να σε δει”. Ο Διογένης απάντησε “Εγώ δεν θέλω να τον δώ. Εάν θέλει αυτός εάς έρθει να με δει”. Και πράγματι, ο βασιλεύς Αλέξανδρος πήγε να δει τον Διογένη.

Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ
Τον πλησιάζει ο Αλέξανδρος και του λέγει “Είμαι ο Βασιλεύς Αλέξανδρος”. Ο Διογένης ατάραχος απαντά “Και γώ είμαι ο Διογένης ο Κύων”. Ο Μέγας Αλέξανδρος απορεί και του λέγει “Δεν με φοβάσαι;” Ο Διογένης απαντάει “Και τί είσαι; Καλό ή κακό”. Ο Αλέξανδρος μένει σκέπτικος. Δεν μπορεί ένας βασιλεύς να πεί ότι είναι κακό, και άμα είναι καλό, γιατί κάποιος να φοβάται το καλό; Αντί να απαντήσει ο Αλέξανδρος τον ερωτεί εκ νέου “Τί χάρη θές να σου κάνω;” Και ο Διογένης ξανά με λογοπαίγνιο απαντά “Αποσκότησων με”. Βγάλε με δηλαδή από το σκότος, την λήθη, και δείξε μου την αλήθεια.

Με το έξυπνο λογοπαίγνιο του Διογένη, η απάντησή του μπορεί και να εννοηθεί εώς “Σταμάτα να μου κρύβεις τον ήλιο”, καθώς οι κυνικοί πίστευαν πώς η ευτυχία του ανθρώπου βρίσκεται στη λιτότητα, στη ζεστασιά του ήλιου και δεν ζητεί τίποτα από τα υλικά πλούτη. Μόλις το άκουσε αυτό ο Αλέξανδρος είπε το περίφημο:”Εάν δεν ήμουν Αλέξανδρος, θα ήθελα να ήμουν Διογένης”.

Ο Μέγας Αλέξανδρος και ο Διογένης είχαν μια μακρά συζήτηση με μεγάλη σημασία που σώθηκε από τον Δίονα τον Πλουσαραίο. Σε αυτή, ο Διογένης εξηγεί στον Αλέξανδρο πότε ένας Βασιλέας είναι ωφέλιμος. Ο Διογένης αποδίδει την ωφελιμότητα ενός βασιλειά στο “Εάν είναι ωφέλιμος στο λαό”. Για να δώσει ένταση σε αυτόν τον ισχυρισμό του λέει.

“Εάν κατακτήσεις όλη την Ευρώπη και δεν ωφελέσεις τον λαό, τότε δεν είσαι ωφέλιμος. Εαν κατακτήσεις όλη την Αφρική και την Ασία και δεν ωφελέσεις το λαό, πάλιν δεν είσαι ωφέλιμος. Ακόμα και εάν περάσεις τις στήλες του Ηρακλέους και διανύσεις όλο τον ωκεανό και κατακτήσεις αυτή την ήπειρο που είναι μεγαλυτέρα της Ασίας και δεν ωφελέσεις τον λαό, πάλι δεν είσαι ωφέλιμος γιατί δεν ωφελείς το σύνολο”.

Τρίτη και τελευταία μας ευκαιρία – Analyst.gr – Οικονομικές ειδήσεις, Γεωοικονομικές αναλύσεις, Πολιτική, Αγορές

Η χρεοκοπία της Ελλάδας εντός της Ευρωζώνης αποτελεί τον εφιάλτη του κ. Σόιμπλε – για εκείνο το χρονικό διάστημα όμως που δεν έχει δρομολογήσει ακόμη το πτωχευτικό δίκαιο για τα κράτη της νομισματική ένωσης, καθώς επίσης που δεν έχει μετατρέψει τον ESM σε έναν σύνδικο πτώχευσης, όπως είναι το ΔΝΤ.

Πηγή: Τρίτη και τελευταία μας ευκαιρία – Analyst.gr – Οικονομικές ειδήσεις, Γεωοικονομικές αναλύσεις, Πολιτική, Αγορές

Ο Κολοκοτρώνης διατάζει τη δολοφονία του οπλαρχηγού Νενέκου που προσκύνησε τους Τούρκους και σώζει την επανάσταση. Ο Γέρος με τη φράση «φωτιά και το τσεκούρι στους προσκυνημένους» τρόμαξε τους ραγιάδες περισσότερο από τον Ιμπραήμ – ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Ο Κολοκοτρώνης διατάζει τη δολοφονία του οπλαρχηγού Νενέκου που προσκύνησε τους Τούρκους και σώζει την επανάσταση. Ο Γέρος με τη φράση «φωτιά και το τσεκούρι στους προσκυνημένους» τρόμαξε τους ραγιάδες περισσότερο από τον Ιμπραήμ

Πηγή: Ο Κολοκοτρώνης διατάζει τη δολοφονία του οπλαρχηγού Νενέκου που προσκύνησε τους Τούρκους και σώζει την επανάσταση. Ο Γέρος με τη φράση «φωτιά και το τσεκούρι στους προσκυνημένους» τρόμαξε τους ραγιάδες περισσότερο από τον Ιμπραήμ – ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Ένας παραδοσιακός ξύλινος αργαλειός στην Αθήνα | Newsbeast

Πηγή: Ένας παραδοσιακός ξύλινος αργαλειός στην Αθήνα | Newsbeast

Προβλέψεις 2017, Page 1

Η προσέγγιση του κ. Trump με τον κ. Putin, με στόχο την αντιμετώπιση της Κίνας, θα μπορούσε να έχει ως αποτέλεσμα μία νέα Γιάλτα, με την έννοια του μοιράσματος της Ευρώπης μεταξύ των Η.Π.Α. και της Ρωσίας – ενώ η Δύση συνεχίζει να απειλείται με την κατάρρευση της.

Πηγή: Προβλέψεις 2017, Page 1

Η μεγαλύτερη ληστεία στην ιστορία

Όλο και περισσότεροι συνειδητοποιούν ότι, η ελεύθερη αγορά υφίσταται μόνο στα χαρτιά – αφού πρόκειται πλέον για έναν σοβιετικού τύπου κεντρικό σχεδιασμό, ο οποίος οδηγεί στην εθνικοποίηση των χρηματαγορών, στο κραχ και στο πληθωριστικό χάος.

Πηγή: Η μεγαλύτερη ληστεία στην ιστορία

Ανόητοι, καθυστερημένοι ή/και προδότες;

Ακόμη και ένα μικρό παιδί καταλαβαίνει πως όταν μία χώρα βιώνει την απόλυτη χρεοκοπία, έχοντας ταυτόχρονα εχθρούς που επιβουλεύονται την εδαφική της ακεραιότητα, το ελάχιστο που απαιτείται είναι η συνεργασία όλων των κομμάτων μεταξύ τους – η οποία ασφαλώς δεν διευκολύνεται από τα σενάρια συνομωσίας που κυκλοφορεί η αξιωματική αντιπολίτευση, ούτε από τη διχαστική ρητορική της κυβέρνησης.

Πηγή: Ανόητοι, καθυστερημένοι ή/και προδότες;

Το επόμενο λάθος, Page 1

Φαίνεται πως καλλιεργούνται συνθήκες διεξαγωγής δημοψηφίσματος, για την εκούσια έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη – αφού οι δανειστές έχουν συνειδητοποιήσει πως η χώρα είναι πια αθεράπευτα χρεοκοπημένη, χωρίς καμία ελπίδα διάσωσης της.

Πηγή: Το επόμενο λάθος, Page 1

Ο σιωπών δοκεί συναινείν

Όταν οι ιθαγενείς δεν θέλουν να καταλάβουν πως η σιωπή ερμηνεύεται ως αποδοχή ή συναίνεση, καθώς επίσης πως το αντίτιμο του φόβου είναι η δουλεία, τότε η καταστροφή δεν αποφεύγεται – ενώ δεν θα είναι μόνο οικονομική αλλά, επί πλέον, εθνική.

Πηγή: Ο σιωπών δοκεί συναινείν

Free internet for life time no sim data charges – YouTube

free internet to all country new 2016 – YouTube

100% Free internet(4G/3G) | 2016 | Working Guaranteed

Ἡ ἀπολογία τοῦ Σωκράτη (Πλάτων)- http://www.projethomere.com – YouTube

O ΣΩΚΡΑΤΗΣ και η Διδασκαλία του – YouTube

Πλάτων – Συμπόσιον – YouTube

Ἡ ἀπολογία τοῦ Σωκράτη (Πλάτων)- http://www.projethomere.com – YouTube

ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ Ο ΤΥΑΝΕΥΣ, ΙΗΣΟΥΣ, ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ και ΝΕΟΠΥΘΑΓΟΡΙΣΜΟΣ – YouTube

blablanews: ΠΟΙΑ Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗ ΥΠΗΚΟΟΤΗΤΑ;

Γνωρίζαμε μέχρι τώρα ότι όταν ένα παιδί μεταναστών γεννηθεί για παράδειγμα …στην Γερμανία, αποκτά την Γερμανική υπηκοότητα..!

Εδώ εμείς, σύμφωνα με το εθνοκτόνο σχέδιο του κ. Παπανδρέου θα δώσουμε την 
Ελληνική ιθαγένεια…! 

Κανείς λοιπόν στα «έγκυρα» και «έγκριτα» 

Μ.Μ.Ε δεν στάθηκε σε αυτήν την… λεπτομέρεια, η οποία όμως είναι ταυτόχρονα και επικίνδυνη και 

ύποπτη…!

Για ποιόν λόγο ο Πρωθυπουργός της χώρας θα δίνει την Ελληνική ιθαγένεια και όχι την Ελληνική υπηκοότητα στους ανθρώπους αυτούς; 
Γνωρίζει ποια είναι η διαφορά μεταξύ των 2 αυτών όρων;

Εμείς καλοπροαίρετα θα θεωρήσουμε πως 
δεν γνωρίζει την διαφορά.

Ας δούμε λοιπόν συνοπτικά και με απλά λόγια την διαφορά έτσι όπως την εντοπίσαμε σε ένα απλό λεξικό στο διαδίκτυο. 

Υπηκοότητα: ο νομικός και πολιτικός δεσμός που συνδέει το άτομο ως πολίτη ενός κράτους με το κράτος αυτό!
Ιθαγένεια:  ο νομικός και
πολιτικός δεσμός που συνδέει το άτομο ως 
πολίτη με το κράτος στο οποίο ανήκει!

Συνειδητοποιείτε συνέλληνες την διαφορά 
μεταξύ των 2 όρων;
Στηνυπηκοότητα έχουμε να κάνουμε απλά με τον πολιτικό δεσμόανάμεσα στον πολίτη και το κράτος, ενώ στην ιθαγένεια έχουμε να κάνουμε με τον πολιτικό δεσμό ανάμεσα στον πολίτη και το κράτοςστο οποίο αυτός ανήκει!! 

Δηλαδή το κράτος του, την πατρίδα του!!

Ιθαγενείς είμαστε εμείς οι Έλληνες στην 
πατρίδα μας δηλαδή!! 

Εδώ που είναι οι ρίζες μας!! 

Με το να δώσει λοιπόν ο αξιότιμος 
Πρωθυπουργόςτην Ελληνική Ιθαγένεια και 
όχι την Υπηκοότητα τους κάνει σαν εμάς!!

Αφού περάσει λοιπόν το νομοσχέδιο, το 
οποίο δεν θα το επιτρέψουμε, η γη η 
Ελληνική θα τους ανήκει δικαιωματικά
 καθώς θα είναι Ιθαγενείς!!! 

Δεν θα έχουν μόνο την υπηκοότητα αλλά 
και κάτι παραπάνω! 

Η επεξήγηση του όρου είναι ξεκάθαρη! 

Θα τους ανήκει η γη μας! 

Η γη των προγόνων μας!

Θα τους ανήκει η χώρα μας! 
Το ερώτημα είναι για ποιόν λόγο ενώ σε 
όλη την Ευρώπηέχουμε απόδοση 
υπηκοότητας …εμείς είμαστε τόσο 
γενναιόδωροι και δίνουμε Ιθαγένεια;;;

Αφυπνισθείτε Έλληνες! 

Δεν μπορούμε να το επιτρέψουμε σε καμία 
περίπτωση! 

Η γη αυτή ανήκει στους Έλληνες! 

Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες!
Αφυπνισθείτε επιτέλους Έλληνες!
 Ξεσηκωθείτε και αντιδράστε καθώς αν περάσει η εθνοκτόνος σκέψη του ΠΑΣΟΚ η γη αυτή θα ανήκει και στους μετανάστες, που θα είναι Έλληνες Ιθαγενείς και όχι απλά Έλληνες υπήκοοι!!

ΣΧΟΛΙΟ:
Τις καλύτερες απαντήσεις σε τέτοιου είδους ζητήματα μας τις δίνει πάντα ο Συνταγματικός Νόμος.
Το “Ευαγγέλιο” της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Τα πάντα ξεκινάνε από το άρθρο 1 παράγραφος 2.
Τι μας λέει αυτό το άρθρο; 
Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία.
Μέσα στην έννοια της κυριαρχίας, η οποία είναι καθολική και απόλυτη, συμπεριλαμβάνεται και η πολύ “στενότερη” έννοια της ιδιοκτησίας και άρα η έννοια του συμφέροντος.
Όπου υπάρχει κυριαρχία υπάρχει ιδιοκτησία και όπου υπάρχει ιδιοκτησία υπάρχει συμφέρον.
Ο ελληνικός λαός είναι κυρίαρχος στην πατρίδα του
και άρα ιδιοκτήτης της.
Απειλούνται τα συλλογικά συμφέροντά του κάθε φορά που απειλείται η πατρίδα του με την ίδια λογική που απειλούνται τα συμφέροντα του κάθε ιδιοκτήτη κάθε φορά που απειλείται η ιδιοκτησία του. 
Όταν προστίθενται αυθαίρετα συνδικαιούχοι σε μια περιουσία, η οποία παραμένει αναλλοίωτη, ευνόητο είναι ότι έχουμε απειλή των συμφερόντων των προηγούμενων ιδιοκτητών και στην προκειμένη περίπτωση των συμφερόντων του ελληνικού λαού.
Αυτά τα συλλογικά συμφέροντα είναι ταυτόχρονα και ατομικά, εφόσον καθιστούν τους Έλληνες πολίτες “συνέταιρους” στην κυριαρχία και άρα στην ιδιοκτησία της πατρίδας τους.

Το συλλογικό συμφέρον του ελληνικού λαού σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της πατρίδας του μοιράζεται στα μέλη του. 
Η έννοια της κυριαρχίας μοιράζεται στους δικαιούχους της —οι οποίοι είναι οι Έλληνες πολίτες ως άτομα— και άρα αυτό το οποίο μοιράζεται είναι η ιδιοκτησία, με αποτέλεσμα το συλλογικό συμφέρον να γίνεται ταυτόχρονα και ατομικό συμφέρον.
Το ατομικό συμφέρον ενός Χανιώτη στην Καστοριά ή το ατομικό συμφέρον ενός Ροδίτη στον Έβρο.

 

Kalashnikov.gr | Πως να σπάσετε τους κωδικούς από όλα τα Wifi – YouTube