ΧΡΉΣΙΜΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΈΣ ΓΙΑ ΈΝΑΝ ΤΡΌΠΟ ΖΩΉΣ ΧΩΡΊΣ ΙΔΙΑΊΤΕΡΟ ΠΡΌΒΛΗΜΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΏΠΙΣΗ ΠΡΟΒΛΗΜΆΤΩΝ ΑΠΌ ΈΚΤΑΚΤΕΣ ΑΝΆΓΚΕΣ

Τον τελευταίο καιρό  όλοι  από τα ΜΜΕ κυρίως, νιώσουμε ή μάλλον μας έκαναν να νιώσουμε ότι κάτι έρχεται , κάτι δεν πάει καλά. Πριν προλάβουμε να καταλάβουμε τι συμβαίνει κάποιο από τα  <<νέα μέτρα>> έμμεσα ή άμεσα μας επηρέασε αρκετά. Μπροστά σε αυτή την νέα πραγματικότητα προσπαθούμε να διακρίνουμε τι συμβαίνει πραγματικά και πως μπορεί να αντιμετωπιστεί. 

Το πρώτο που κάναμε ήταν να ψάξουμε στο internet ή τα διάφορα έντυπα να βρούμε ποια έτοιμη λίστα υλικών και ενεργειών  αντιμετώπισης εκτάκτων αναγκών μας ταιριάζει γάντι από τις εκατοντάδες λίστες για τις δεκάδες διαφορετικές περιπτώσεις.

Έχουμε περάσει χωρίς να το καταλάβουμε σε ένα στάδιο <<πρώιμου ή ελεγχόμενου πανικού>> προετοιμασιών.

Εδώ είναι που πρέπει να πάρουμε μια πολύ βαθιά ανάσα και να κοιτάξουμε ψύχραιμα τα πράγματα.

 

Καλλιέργεια σιταριού

Αν κάνουμε μια πολύ σύντομη αναδρομή σε κάποιες δύσκολες εποχές στην χώρα μας το μεγαλύτερο ποσοστό του λαού μας βρέθηκε προετοιμασμένο και άντεξε οριακά σε πολύ δύσκολες περιόδους. Αυτό οφειλόταν στο οτι η ύπαιθρος και οι διάφορες δραστηριότητες δεν είχαν εγκαταλειφθεί όπως σήμερα. Η γεωργία, η κτηνοτροφία, η αλιεία, οι πρώτες συνεταιριστικές οργανώσεις διαφόρων παραγωγικών κλάδων ακόμα και η βιοτεχνία ήταν σε ένα στάδιο αργής μεν ανάπτυξης δε. Με άλλα λόγια μπορούσε να θρέψει ο τόπος μας τον κόσμο του έστω και με πολλές δυσκολίες βασιζόμενος στα χέρια των ανθρώπων του. Μπροστά στις υποσχέσεις ή τις προοπτικές που μας στρώθηκαν σαν χαλί να τις περπατήσουμε με μεγάλη ευκολία μάλιστα ,  αψηφήσαμε  ένα βασικό δίδαγμα που θέλει την παγκόσμια και Ελληνική ιστορία να κάνει κύκλους και βρεθήκαμε στα σημερινά  αδιέξοδα χωρίς να έχουμε πλέον το <<χαλί κάτω από τα πόδια μας>>.

Η  όλη διαδικασία για την πρωτογενή  παραγωγή κάθε αγαθού που φτάνει στο τραπέζι μας σήμερα είναι πλέον άγνωστη στους νέους ηλικιών  από 25 έως 30 ετών και κάτω, ειδικά των κατοίκων των πόλεων και των μεγαλουπόλεων της πατρίδας μας. Είναι πλέον <<δέσμιοι>> αυτής της εξέλιξης και του τρόπου ζωής.  

Κηπευτικά

Για τους 50άρηδες που ζουν πλέον μόνιμα στην πόλη οι συνθήκες διαβίωσης της εποχής της νιότης τους στην γενέτειρα τους  αποτελεί ίσως μια μακρινή κακή ανάμνηση, μια εμπειρία  ζωής συνδεμένη συνήθως με μια απέχθεια λόγο του μόχθου και του κόπου για τα απλά αναγκαία καθημερινά βασικά πράγματα. 

 

Αν υποθέσουμε ότι κάποια στιγμή από όλη αυτή την σημερινή τεράστια βιομηχανοποιημένη αλυσίδα ενέργειας, παραγωγής, επεξεργασίας, τυποποίησης και διανομής όλων των αγαθών μέχρι το τραπέζι μας, για διάφορους λόγους σπάσει σε έναν ή περισσότερους κρίκους  για μικρό ή μεγαλύτερο χρονικό διάστημα τότε  θα βρεθούμε όλοι σε τρομερά δύσκολη θέση και με κυρίαρχο συναίσθημα τον πανικό.

Συνήθως όλα τα θεωρούμε δεδομένα και  δεν θέλουμε ούτε να σκεπτόμαστε ότι μπορεί να πάει κάτι <<στραβά>>.

 

 Θα μπορούσαμε σε επίπεδα ενός νοικοκυριού ή μιας μικρής ομάδας συγγενικών ή φιλικών νοικοκυριών να κάνουμε τους σχετικούς υπολογισμούς και να δώσουμε έτοιμη <<συνταγή>> για τα πράγματα που είναι απαραίτητα σε κάθε νοικοκυριό αλλά δεν το κάνουμε με απόλυτη ακρίβεια για τρείς βασικούς λόγους:

Ο ένας είναι γιατί κάθε οικογένεια και νοικοκυριό έχει τις δικές του ανάγκες, τις δικές του προτιμήσεις και διαφορετικές δυνατότητες. Ο άλλος λόγος που είναι και πολύ σημαντικός είναι οτι  πρέπει να μπούμε στην διαδικασία οι ίδιοι πλέον να ενεργοποιήσουμε το μυαλό μας, την εξυπνάδα μας, τα ένστικτα μας, τις πληροφορίες που έχουμε από την ιστορία μας και την λαϊκή παράδοση του τόπου μας σε αντίστοιχες έκτακτες ανάγκες. Ο τρίτος είναι γιατί οι συμβουλές και το άρθρο είναι και θα παραμείνει επίκαιρο. Πρέπει να στηριχτούμε και πάλι στα πόδια μας και να φροντίσουμε να μην ξαναέρθουμε σε αυτή την θέση ποτέ ξανά.

Ο βασικός άξονας που νομίζω ότι πρέπει  να κινηθούν όλοι όσοι θέλουν να ανεξαρτητοποιηθούν κατά κάποιο τρόπο και σε βάθος χρόνου, είναι να υιοθετηθεί στο εξής ως  τρόπος ζωής, με τις τροποποιήσεις που θέλει να κάνει κάθε ένας.  Μπορούμε όλοι να αξιοποιήσουμε την τεχνολογία που έχει αναπτυχθεί όλα αυτά τα χρόνια με στόχο την άνετη και καλή διαβίωση σε συνδυασμό με τις παραδοσιακές μεθόδους πρωτογενούς οικιακής παραγωγής όλων ή σχεδόν όλων των αγαθών.

 

Μανιτάρια Πλευρότους

Πρέπει από κοινού όλα τα ενήλικα μέλη της οικογένειας να καθίσουν και να κάνουν μια λίστα με φαγητά που θα τρωνε για κάθε ημέρα για όλο τον επόμενο  μήνα ανάλογα με τις ανάγκες και τις προτιμήσεις τους. Αυτή η λίστα μπορεί να είναι κυλιόμενη ή να έχει διάφορες παραλλαγές από εποχή σε εποχή.  Σε αυτή την λίστα θα προτείνω για όσους φυσικά θέλουν,  να έχουν ως βασικό οδηγό την Χριστιανική διατροφή που σημαίνει για παράδειγμα κάθε Τετάρτη και Παρασκευή όσπρια , ζυμαρικά ή χόρτα και  μόνο κάθε Κυριακή κρέας αν υπάρχει διαθέσιμο γιατί θα βοηθήσει πολύ τόσο στην υγεία όσο και στην οικονομία. Συμπεριλαμβάνουμε και τις μεγάλες νηστείες προ του Πάσχα των Χριστουγέννων και της Παναγίας για όλο το χρονικό διάστημα της νηστείας. Ως παράδειγμα αναπτύσσω την λίστα μιας εβδομάδας χωρίς φαγητά που μπορούμε να συμπληρώσουμε δίπλα ότι θέλουμε ανάλογα με τις προτιμήσεις μας.

 

Ημέρα	Κυρίως πιάτο	Σαλάτα	Άλλο συνοδευτικό
Δευτέρα :
Τρίτη:
Τετάρτη:
Πέμπτη:
Παρασκευή:
Σάββατο:
Κυριακή:

 

Αυτή η λίστα μπορεί να αναπτυχθεί όσο θέλουμε κυλιόμενα για πολλές εβδομάδες με διάφορα φαγητά.

Με βάση αυτή την λίστα μπορεί μια νοικοκυρά να υπολογίσει με την βοήθεια μιας μεζούρας και μιας ζυγαριάς τις ποσότητες τροφής που θα χρειαστεί για κάθε άτομο της οικογένειας. Ανάλογα το χώρο που διαθέτει και τους  μήνες που θεωρεί το νοικοκυριό ότι θέλει να του παρέχουν ασφάλεια σε περίπτωση ανάγκης, ανάγει τις ποσότητες και αρχίζει τις προμήθειες. Οι προμήθειες πρέπει να γίνουν με προσοχή έτσι ώστε κάθε μήνα να αγοράζονται οι ποσότητες που είναι ικανή η οικογένεια να καταναλώσει. Αυτό πρακτικά  σημαίνει ότι αν πάρουμε πχ 100 κιλά ρύζι που έχει ημερομηνία λήξης 5 μήνες μετά, θα πρέπει να τρώμε μόνο ρύζι και μέχρι να το φάμε θα έχουν χαλάσει τα υπόλοιπα τρόφιμα που ενδεχομένως λήγουν την ίδια χρονική περίοδο.  Αν προκύψουν όμως τέτοια προβλήματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως ζωοτροφές ή να δοθούν έγκαιρα σε άλλους που έχουν ανάγκη. Δεν πετάμε απολύτως τίποτε σε καμία περίπτωση.

 

Ένας βασικός κανόνας διαχείρισης της αποθήκης που θα δημιουργήσει είναι, ότι μπαίνει πρώτο βγαίνει και πρώτο. Απαραίτητη επίσης είναι και μια λίστα που θα ανανεώνετε συνέχεια και θα περιέχει όλες τις αποθηκευμένες τροφές.

 

Για παράδειγμα :

 

Είδος                          .	Ποσότητα συσκευασίας	Συσκευασίες	Ημερομηνία λήξης	Σύνολο ποσότητας
Μακαρόνια	500γρ	10 τεμ	14/8/2014	5 κιλά
Φασόλια	1 κιλού	15	5/12/2014	15 κιλά
Ρύζι	2 κιλών	10	14/7/2013	20 κιλά

 

Μπορεί η καθημερινή διατροφή σε περίπτωση ανάγκης, να χρειαστεί κάποια συμπληρώματα σε βιταμίνες που μπορούμε να πάρουμε από φαρμακεία ή από ειδικές τροφές όπως το μέλι, το ταχίνι κ.λ.π. που είναι πολύ πλούσιες τροφές ειδικά για τα παιδιά.

Η διαχείριση της αποθήκης πρέπει να είναι πολύ καλή ενώ η επιθεώρηση κάθε συσκευασίας και του χώρου πρέπει να είναι συχνή και σχολαστική γιατί μπορεί  να μεταβληθούν  οι συνθήκες από διάφορες αιτίες και να αλλοιωθούν τα τρόφιμα. Πρέπει επίσης αν είναι δυνατόν να μην τις βάλουμε όλες σε ένα σημείο γιατί αν γίνει κλοπή θα έχουμε ολική ή  απώλεια κάποιου μέρους τροφών, πράγμα που θα σημαίνει και την άμεση αντικατάσταση του εφόσον φυσικά είναι δυνατόν.

Βασικός κανόνας κίνησης της αποθήκης μας θα είναι: αγορά υλικών για την αποθήκη, αφαίρεση από την αποθήκη αντίστοιχων υλικών με παλαιά ημερομηνία για επεξεργασία.  Μόνο έτσι μπορούμε να έχουμε κάποια σειρά και να διατηρούμε την αποθήκη μας σε αρίστη κατάσταση και λειτουργικότητα. Για την προσωπική μας υγιεινή καλό θα ήταν να γίνει και προς αυτή την κατεύθυνση κάποια μέριμνα. 

Επίσης καλό είναι να πάρουμε σε δεύτερη φάση συμπυκνωμένα απορρυπαντικά υγρά ή σε σκόνη για πλύσιμο ρούχων στο χέρι αλλά και των μαγειρικών σκευών της κουζίνας. Τα οικιακά απολυμαντικά δεν θα πρέπει να λείπουν και καλό είναι να επιλέξουμε όσο πιο φιλικά  προς το περιβάλλον είναι δυνατόν.  Αυτά μπορούν να αποθηκευτούν σε σημείο που δεν χρειάζονται τόσο τακτικό έλεγχο.

Τα προτεινόμενα ως απαραίτητα είδη τροφίμων που μπορεί να αποθηκευτούν (κατά τις δικές μου διατροφικές ανάγκες ) είναι:

 

Ντόπιο καλαμπόκι

 

 Στερεά:

 Το αλεύρι, η μαγιά, αλάτι κυρίως χονδρό, το πιπέρι, η ζάχαρη ,το κακάο, ο καφές, τα διάφορα μπαχαρικά,  τα όσπρια όλων των ειδών, οι ξυροί καρποί, τα ζυμαρικά σε διάφορες παραλλαγές, οι σταφίδες, διάφορα αποξηραμένα φρούτα από το περιβόλι μας αν έχουμε,  φρυγανιές,  φρουτόκρεμες παιδικές (είναι χορταστικές για μικρούς και μεγάλους και διατηρούνται πολύ) διάφορα δημητριακά που χρησιμοποιούμε τώρα για πρωινό, μπισκότα μεγάλης διάρκειας είναι μερικά υλικά και τροφές που χρησιμοποιούμε καθημερινά και επιπλέον αν θέλουμε για μεγαλύτερη ασφάλεια κονσέρβες ψαριού, κονσέρβες διαφόρων κρεάτων, και παστά ψάρια ή κρέας

Υγρά ή σε μορφή ζελέ:

Το ελαιόλαδο, οι ελιές σε άλμη, τουρσί , διάφορες σπιτικές μαρμελάδες και γλυκά του κουταλιού που δεν θέλουν ψυγείο, ξύδι,  οι κονσέρβες πάστας έτοιμες ή χειροποίητες,  τα αφεψήματα διαφόρων ειδών, μερικές φιάλες εμφιαλωμένου νερού, μέλι, ταχίνι, γάλα σε σκόνη ή εβαπορέ, διάφορα τυριά που διατηρούνται εκτός ψυγείου. Όλα αυτά δεν χρειάζονται ιδιαίτερα μεγάλο αποθηκευτικό χώρο, μπορούν να καταναλώνονται καθημερινά και να ανανεώνονται έγκαιρα.

Όλα αυτά μπορούν να διατηρηθούν σε άριστη κατάσταση και για να βοηθηθούμε μπορούμε να αναζητήσουμε στο blog για κάθε ένα διάφορους τρόπους συντήρησης ή αποθήκευσης.

Η κατάψυξη πολλών τροφών δεν θα δώσει λύση αν στηριχθούμε κατά κύριο λόγο σε αυτή. Αν για παράδειγμα γίνει μια μεγάλη απεργία ή μια καταιγίδα προκαλέσει μεγάλες καταστροφές και μείνουμε χωρίς ρεύμα μερικές ημέρες τότε θα χαθούν όλα.

 

Είναι καλό για την περίπτωση διακοπής ρεύματος να υπάρχουν σε κάθε σπίτι μόνιμα εγκατεστημένες μία ή δύο συσκευές φωτισμού ασφαλείας σε κεντρικά σημεία διακριτικά εγκατεστημένες στο χώρο. Αυτό σε κάθε περίπτωση μας εξασφαλίζει την δυνατότητα ασφαλών μετακινήσεων  μέχρι να αποκατασταθεί η βλάβη αν είναι προσωρινή ή να βρούμε φακούς, κεριά, φαναράκια και συσκευές φωτισμού με υγραέριο. Καλό είναι να υπάρχουν πάντα μερικές καινούργιες μπαταρίες και ένας -δύο φακοί χειρός ή επιτραπέζιοι. Εξίσου χρήσιμοι είναι και αυτοί τύπου ανθρακωρύχου που φοριούνται στο κεφάλι και μας δίνουν την δυνατότητα να χρησιμοποιούμε και τα δύο χέρια.  Για εφεδρεία μια μικρή συσκευή υγραερίου για φωτισμό και μερικές μικρές φιάλες θα φανούν  χρήσιμες. Οπωσδήποτε μερικά κεριά και αναπτήρες ποτέ δεν θα πάνε χαμένα. Φροντίζουμε οι συσκευές υγραερίου να μπορούν να δεχτούν την ίδια φιάλη έτσι ώστε να εξοικονομούμε χώρο αποθήκευσης και εύκολης αλλαγής. Το ίδιο και για τις συσκευές με τις μπαταρίες.   Για αυτές τις περιπτώσεις επιλέγουμε συσκευές μικρής κατανάλωσης με λαμπάκια τύπου led. Μια συσκευή τηλεφώνου παλαιού τύπου παλμική, θα δώσει λύση μέχρι να αποκατασταθεί η ηλεκτροδότηση σε μια περιοχή αλλά και ένα ραδιόφωνο μπαταρίας μπορεί να είναι αναγκαίο σε τέτοιες περιπτώσεις για να ξέρουμε τι συμβαίνει γύρω μας σε κάθε περίπτωση.

Η αποθήκευση αναγκαίων φαρμάκων είναι λίγο πολύπλοκη υπόθεση και ιδιαίτερη για κάθε οικογένεια πέραν των γνωστών απλών φαρμάκων και υλικών για πρώτες βοήθειες. Καλό είναι με την βοήθεια του φαρμακοποιού μας ή του οικογενειακού μας γιατρού να προμηθευτούμε όλα τα απαραίτητα και να εξοπλίσουμε το φαρμακείο μας πολύ καλά.  

 

Μικρή γάστρα για τζάκι

 

Με την βοήθεια της λίστας φαγητού κάθε ημέρας μπορούμε να καταλάβουμε χονδρικά το είδος και την ποσότητα ενέργειας που θα χρειαστούμε για το μαγείρεμα. Θα πρέπει να φροντίσουμε να υπάρχει καύσιμη ύλη που μπορεί να είναι ξύλα αν έχουμε τζάκι ή σόμπα που μπορεί να ψήσει και φαγητό. Ένα εφεδρικό μεγάλο μάτι υγραερίου και μία – δύο μεγάλες φιάλες δεν πιάνουν μεγάλο χώρο. Μπορούμε να στηριχθούμε σε αυτές και για το καθημερινό μαγείρεμα για οικονομία ενέργειας.  Μια εναλλακτική πρόταση για όσους διαθέτουν τζάκι είναι η παραδοσιακή γάστρα που κυκλοφορεί σε διάφορα κομψές παραλλαγές και μεγέθη σε καταστήματα ειδών κιγκαλερίας ή καταστήματα πώλησης εξοπλισμού barbeque με τα ανάλογα ταψιά. Είναι εύκολη και εύχρηστη πράγμα που θα μας εντυπωσιάσει αν δοκιμάσουμε να κάνουμε κάποιο φαγητό για την παρέα ή την οικογένεια. Προτείνω ανεπιφύλακτα επίσης να το δοκιμάσουμε. Απαραίτητος εξοπλισμός για το τζάκι είναι και οι πυροστιές σε δύο διαφορετικά ύψη ποδιών καθώς και μια κατσαρόλα για αυτό το σκοπό. 

 

Πολύ χρήσιμα συμπεράσματα  για το τι χρειαζόμαστε σαν εναλλακτική πυγή ενέργειας για μαγείρεμα ή για άλλα πιο απλά πράγματα της καθημερινότητας μας, θα βγάλουμε  αν κλείσουμε τον διακόπτη του ηλεκτρικού ρεύματος στο σπίτι και δοκιμάσουμε να κάνουμε κάτι για φαγητό ή να μετακινηθούμε από τον ένα χώρο στον άλλο. Αν θέλουμε να πάμε ακόμα πιο πέρα στις αναζητήσεις ας κλείσουμε και τον κεντρικό διακόπτη νερού του σπιτιού ή του διαμερίσματος.

Αν αυτό που θα συμπεράνουμε θεωρήσουμε ότι είναι βουνό προετοιμασιών δεν έχουμε παρά να ξεκινήσουμε αρχικά για τον πρώτο λόφο όσο μπορεί ο κάθε ένας μας και σιγά – σιγά θα φτάσουμε.

 

Οι συμβουλές για τις προετοιμασίες που αναφέρονται πιο πάνω, αφορούν κάθε νοικοκυριό άσχετα αν αυτό είναι σε πόλη ή χωριό.  Το αναφέρω αυτό γιατί τα πράγματα στην επαρχία ίσων να φαίνονται  πιο απλά αλλά δεν είναι.

 

Επικαλούμενοι πάρα πολλοί επαρχιώτες το πλεονέκτημα της εύκολης πρόσβασης στις καλλιέργειες ή την ύπαιθρο  θεωρούν οτι μπορούν  να επιβιώσουν πολύ πιο άνετα σε περιπτώσεις ανάγκης. Η άποψη αυτή είναι σε μεγάλο βαθμό σωστή αλλά έχει και αυτή τα τρωτά της σημεία. Καλό είναι να δοκιμάσει να περπατήσει όποιος θέλει να το διαπιστώσει αυτό κάποιον αγροτικό δρόμο με τα πόδια. Στην διαδρομή καλό είναι να καταγράφει την απόσταση που θα κάνει μέχρι να γεμίσει το στομάχι του για μία ή περισσότερες ημέρες θεωρητικά πάντα.  Εκεί θα δούμε την αλήθεια και το λέω αυτό γιατί για να βρει κανείς π.χ ψωμί έτοιμο προς κατανάλωση θα πρέπει να υπολογίσει ανάποδα τους χρόνους, δηλαδή από το ζύμωμα πίσω μέχρι την σπορά.

 

 Το ίδιο ισχύει και για τα οικόσιτα παραγωγικά ζώα πράγμα που είναι αδύνατο να έχεις συνέχεια παραγωγής  αν δεν υπάρχει τουλάχιστο η στοιχειώδη υποδομή και ένα έστω μικρό διαθέσιμο απόθεμα. Το καλύτερο για την επαρχία και για εκείνους που έχουν την δυνατότητα να καλλιεργούν ένα μικρό κτήμα είναι να μην αφήνουν ποτέ την καλλιέργεια και τους κύκλους της παραγωγικής διαδικασίας. Αυτό ισχύει  τόσο για την  χλωρίδα όσο και για την  πανίδα για να έχουν το πλεονέκτημα για το οποίο κάποιες φορές θεωρητικά σε συζητήσεις προβάλουν ως εναλλακτική λύση. Θα πρέπει να διατηρούνται σπόροι, καλλιέργειες  και ζώα αντίστοιχα, έστω στις ελάχιστες δυνατές ποσότητες ή αριθμούς για να μπορούν να αυξηθούν,  διαφορετικά αν θεωρούν όλοι οτι θα βρουν τροφή με τον εύκολο τρόπο θα επικρατήσει ο νόμος της ζούγκλας πράγμα που δεν βολεύει κανέναν.  Αντίθετα όσο πιο πολλοί βοηθηθούν από εμάς να ξεκινήσουν την δική τους μικρή φάρμα τόσο το καλύτερο  γιατί δεν θα τους έχουμε απέναντι μας και μάλιστα πεινασμένους.

Για την αποθήκευση των υλικών μας καλό είναι να  χρησιμοποιήσουμε στιβαζόμενα δοχεία για τα περισσότερα από τα αγαθά που θα αποθηκεύσουμε. Με αυτό τον τρόπο  ελαχιστοποιούνται ακόμα περισσότερο οι χώροι που θα χρειαστούμε. Η μέθοδος αυτή αποθήκευσης και παρακολούθησης των αποθεμάτων θα πρέπει από την στιγμή που θα δημιουργηθεί να συνεχιστεί και να παραδοθεί σαν κληρονομιά στις επόμενες γενιές όπως την παρέλαβαν και πολλοί που κατάγονται από τα χωριά των ορεινών περιοχών της χώρας μας και δεν την εγκατέλειψαν ποτέ έστω και αν ελαχιστοποίησαν τα διαθέσιμα αποθέματα τους. Αν αυτό φαντάζει πολύ υπερβολικό ίσως και μόνο αν σκεφτούμε ότι δεν θα θέλαμε τα παιδιά μας να βρεθούν στην δική μας θέση ψάχνοντας τρόπους επιβίωσης  αυτό θα μας κάνει να το σκεφτούμε διπλά.

 

Κλειδαριά τυφλή

Ένας τομέας που πρέπει να δώσουμε βάση είναι η ασφάλεια μας. Ο σχολαστικός έλεγχος του σπιτιού μας όσον αφορά στην ασφάλεια σε όλες τις πόρτες και τα παράθυρα είναι αναγκαίος και όχι μόνο να περιορίσουμε τον έλεγχο αν ασφαλίζει η πόρτα ή το παράθυρο στο κούφωμα του αλλά να δούμε  και κατά πόσο το κούφωμα είναι γερό και σωστά στερεωμένο στον τοίχο για να αντέξει πίεση προς τα μέσα ή έλξη όλο μαζί. Αν δεν μπορούμε μόνοι να κάνουμε αυτό τον έλεγχο πρέπει να καλέσουμε κάποιον ειδικό του είδους. Είναι καλό επίσης να βάλουμε εσωτερικά στις πόρτες ή τα παράθυρα κάποια επιπλέον ασφάλεια όπως οι <<τυφλές>> κλειδαριές. Λέγονται τυφλές γιατί έχουν ομφαλό μόνο από την μέσα μεριά και δεν μπορεί να ξέρει κανείς που έχει τοποθετηθεί. Σκάλες, τέντες και διάφορα άλλα αντικείμενα που μπορεί να αξιοποιηθούν από κάποιον εισβολέα καλό θα είναι να ελέγχουμε πάντα την θέση τους και να μην τα αφήνουμε εκτεθειμένα.

Μονή Βλατάδων: Προδοσία, Αγυρτία, Ροζ σκάνδαλα, Αρχαιοκαπηλία, Αρπακτικότητα

 

31/01/2013 από Po

Ν. Παππάς (ΣΥΡΙΖΑ): «Η Εκκλησία συγκεντρώνει χρήματα για κοινωφελείς σκοπούς…»

Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος

Kύριε Ροΐδη,
Mε αφορμή την παραπάνω δήλωση του κ.N.Παππά, που είναι παρόμοια με παλαιότερη του φίλου και αρχηγού του, ορμώμενος και από το γεγονός ότι ο κ.Τσίπρας, που θα συμμαχήσει λέει και με το Διάβολο, βρίσκεται πολύ δεξιότερα της κας Μέρκελ και σε θέματα ιερών προνομίων, φοροκλοπής, ατιμωρησίας σκανδάλων κλπ, θέλω να παρουσιάσω το κοινωνικό έργο της Εκκλησίας, το οποίο έχει γοητεύσει τους δυο ανατροπείς του ευρωπαϊκού καπιταλισμού, μέσω της ιστορίας μιας πατριαρχικής Μονής, της «Ιεράς Βασιλικής και Σταυροπηγιακής Μονής Βλατάδων» Θεσσαλονίκης.
—–Α. ΠΡΟΔΟΣΙΑ: Όταν το 1430, ο Μουράτ Β΄ πατέρας του Μωάμεθ του Πορθητή πολιορκούσε τη Θεσσαλονίκη, οι καλόγεροι την Μονής Βλατάδων έδρασαν σαν Δούρειος Ίππος της πόλης αποκαλύπτοντας στο Σουλτάνο τους υπόγειους αγωγούς του υδραγωγείου της Θεσσαλονίκης, που βρίσκονταν στον Χορτιάτη: «…Και ωσάν ήρθε αυτός ο Σουλτάνος και την επολέμα ήτον εις αδημονίαν μεγάλην, όπου δε ημπορούσε να την επάρη και έταζε χαρίσματα μεγάλα και δωρεάς, όποιος του δείξει να την επάρη. Και ως έμαθον τούτο οι καλόγεροι του μοναστηρίου των Βλαταίων, όπου είναι το μοναστήρι τους εις την καρδίαν της Θεσσαλονίκης, έγραψαν γράμμα μια νύχτα και το έριξαν από το μοναστήρι έξω εις τον Σουλτάνον Μουράτ Β” γράφοντας και λέγοντας έτζι: «Ημείς οι δούλοι σου από το μοναστήρι των Βλαταίων προσκυνούμεν την αυθεντίαν σου και δεόμεθα του Θεού να σε βοηθήσεις να επάρης τούτο το κάστρον το περίφημον και άλλα πολλά και να σε ιδούμεν και βασιλέα στην Πόλη. Όμως δίδωμεν σου είδησιν ότι αν θέλεις να επάρης το κάστρον τούτο της Θεσσαλονίκης στείλε από το φουσάτον σου ανθρώπους εις του Χορτιάτη την περιοχήν όπου έρχεται απ” εκεί το νερό εδώ μέσα στην πόλη μας και κόψε το νερό να μην τρέχει και πίνει ο λαός και στανικώς θέλουν παραδοθή και προσκυνήσουν». http://athriskos.gr/28/09/2012/885/
Το μοναστήρι φαίνεται πως μάλλον από τότε μετονομάστηκε και σε «Τσαούς Μοναστήρ»  ίσως λόγω της φρουράς που του διέθεσε ο κατακτητής μέσω του διοικητή της πόλης Τσαούς μπέη, αυτό που πάντως είναι σίγουρο είναι τα μεγάλα οικονομικά και άλλα προνόμια που του χάρισε. Αλλά και ελληνική Πολιτεία, φρόντισε να το απαλλάξει ως πατριαρχικό από τις υποχρεωτικές απαλλοτριώσεις υπέρ ακτημόνων του 1952 (Νομοθετικό Διάταγμα 2185/1952 «Περί αναγκαστικής απαλλοτριώσεως κτημάτων προς αποκατάστασιν ακτημόνων καλλιεργητών και κτηνοτρόφων». Άρθ. 38).
—–Β. ΑΓΥΡΤΙΑ: Από ένα τέτοιο μοναστήρι δεν θα μπορούσε να λείπει ένα κορυφαίο μηχάνημα θαυματουργίας. Οι αθεόφοβοι ρασοφόροι χτύπησαν πολύ ψηλά. Το ιερό Γκράαλ που έψαχνε ο μυθικός (;) Αρθούρος και οι Ιππότες του βρίσκεται στη Μονή: «Ένα από τα αξιολογότερα κειμήλια της Μονής είναι το Καυκίον η άγιον Ποτήριον ή άλλως Αγιόκουπα, το οποίο κατά παράδοση ήταν το Άγιον Ποτήριον του Μυστικού Δείπνου. Τα θαύματα που έγιναν κατά την τέλεση αγιασμού με τη χρήση της Αγιόκουπας την έκαναν ξακουστή στη Θεσσαλονίκη και τα περίχωρά της. Η φήμη της έφθασε ως τη ρωσική αυλή του τσάρου, όταν η φιλάσθενη αυτοκράτειρα Αλεξάνδρα Φεοδώροβνα (1798–1860), αποστείλασα πλούσια δώρα στο Μοναστήρι, παρακάλεσε τους μοναχούς να τελέσουν αγιασμό στο ανάκτορό της με την Αγιόκουπα» (Καθημερινή-«Επτά ημέρες»-Τα Μοναστήρια της Μακεδονίας, 14.4.1996). Περιέργως όμως τρομαγμένοι και οι ίδιοι με το μέγεθος και το θράσος της προφανούς απάτης δεν το πολυδιαφημίζουν ξέροντας ότι μπορεί να εξευτελιστούν.
—–Γ. ΡΟΖ ΣΚΑΝΔΑΛΑ: Δυο ηγούμενοι της Μονής είχαν κάποιες «προσωπικές» ατυχίες. Ο αγιορείτης αρχιμανδρίτης και ηγούμενος των Βλατάδων (1940-1966) όσιος Παγκράτιος Σαβράνης ο Ιβηρίτης, γεννημένος το 1896 δολοφονήθηκε από αγνώστους, 81χρονος συνταξιούχος, στις 13 Σεπτεμβρίου 1976. Οι εφημερίδες δεν τήρησαν την Ομερτά που απαιτεί πάντα το πατριαρχείο, το οποίο έχει εξαφανίσει κάθε αναφορά στον τρόπο του θανάτου του, και αποκάλυψαν ότι ο ιερωμένος, που ήταν και γιατρός, ψώνιζε συστηματικά εραστές και τη βραδιά του φόνου θεάθηκε από το θυρωρό να ανεβαίνει τις σκάλες «αγκαζέ» με ξανθό νεαρό. Η «Απογευματινή» (18.9.1976) γράφει πως «λέγεται ότι ήταν ανώμαλος» (sic) και πως ερχόταν σπίτι του «συχνά παρέα με νεαρούς». Η ίδια εφημερίδα στις 20, 23 και 29, μιλάει για ανακρίσεις που έκανε η Αστυνομία σε «περισσότερα από 100 άτομα» γιατί ο πανοσιολογιότατος διέθετε «ευρύ κύκλο εφήμερων και ύποπτων γνωριμιών». Έχουν καταγραφεί στον τύπο και άλλες περιπτώσεις κληρικών που έκαναν τροτουάρ (ανάμεσα τους και o μητροπολίτης Nικαίας Ιάκωβος Γκίνης Παπαθανασίου που πέθανε από AIDS (Δ.Μιχαηλίδης, «Πρώτο Θέμα», 20.3.’05), ή ο αδελφός του πατριάρχη Ιεροσολύμων Διόδωρου αρχιμανδρίτης Βενέδικτος του Ρόδου του Αμάραντου που συνελήφθη νύχτα από την Αστυνομία, η ο αρχιμανδρίτης της κρατικής Εκκλησίας και μετέπειτα παλαιοημερολογίτης μητροπολίτης Πατρών Δωρόθεος Τσάκος που επίσης δολοφονήθηκε. Έχουν επίσης βρεθεί δολοφονημένοι για αδιευκρίνιστους λόγους σπίτι τους κάμποσοι μητροπολίτες (π.χ. οι άγιοι Σουδάν Τίτος και Νύσσης Ελευθέριος που οι ύποπτοι ήταν γνωστοί τους) και κληρικοί, χωρίς να δοθεί έκταση, όμως για τον ιερό Παγκράτιο βούιξε τότε η Θεσσαλονίκη αν και σύντομα το πράγμα ξεχάστηκε. Άλλος ένας Παγκράτιος (Βρυώνης), κληρικός αρχικά της ελληνικής Αρχιεπισκοπής Αμερικής, καταδικάστηκε για παιδεραστία (στις ΗΠΑ, όχι εδώ) και αργότερα έγινε παλαιοημερολογίτης μητροπολίτης Βασιλουπόλεως.http://pokrov.org/display.asp?ds=Person&id=42

—–Στο βιογραφικό του οσίου Παγκράτιου του Θεσσαλονικέως που δημοσιεύει το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, στο οποίο ήταν κληροδότης (μετά θάνατον φυσικά), διαβάζουμε και τα εξής: «…Aπό μικρός διακρινόταν για την ιδιαίτερη κλίση του στη θρησκεία. Nέος οδηγήθηκε στο Άγιον Όρος όπου και εγκαταβίωσε στην Iερά Mονή Iβήρων, ως υποτακτικός του Γέροντος Iωακείμ Iβηρίτη, ο οποίος τον βοήθησε να μορφωθεί. Φοίτησε στην Aθωνιάδα Σχολή, …. Ως ιατρός και μοναχός προσέφερε τις υπηρεσίες του στο Άγιον Όρος, σε μία πολυπληθή για την εποχή εκείνη κοινότητα, από το 1930 μέχρι το 1938, και αποχώρησε όταν ο Γέροντάς του, ο Iωακείμ, διορίστηκε από το Oικουμενικό Πατριαρχείο Hγούμενος της Mονής Bλατάδων στη Θεσσαλονίκη. Eκεί τον ακολούθησε ο Παγκράτιος ως ιερέας και αργότερα έγινε αρχιμανδρίτης. Όταν ο Γέροντας Iωακείμ εκοιμήθη, ηγούμενος της Mονής Bλατάδων διορίστηκε από το Πατριαρχείο ο Παγκράτιος. Aργότερα διορίστηκε και ηγούμενος της Mονής Aγίας Aναστασίας Bασιλικών Θεσσαλονίκης. Eπί ηγουμενίας του Παγκρατίου Iβηρίτη και οι δύο μονές γνώρισαν μέρες ακμής και δόξας. … Tο Oικουμενικό Πατριαρχείο του είχε ήδη χορηγήσει τον τίτλο του Mέγα Aρχιμανδρίτη. Tα τελευταία χρόνια της ζωής του έζησε οικειοθελώς εκτός Mονής, στη Θεσσαλονίκη, στην πόλη η οποία συνδέθηκε άρρηκτα με τη ζωή του. Έμενε σε ιδιόκτητο διαμέρισμα επί της οδού Bελισσαρίου 18. Aπέκτησε μεγάλη ακίνητη περιουσία στη Θεσσαλονίκη και τον Πειραιά… σε ηλικία 79 ετών, έγραψε την ιδιόγραφη διαθήκη του με την οποία άφησε την κινητή και ακίνητη περιουσία του στο Aριστοτέλειο με σκοπό να σπουδάζουν στο εξωτερικό ή στο εσωτερικό πτυχιούχοι της Iατρικής …».http://www.klirodotimata.web.auth.gr/node/55

—–Τουλάχιστον το πλούσιο κομπόδεμα του ακτήμονα (μεγαλοϊδιοκτήτη) καλόγερου έπιασε τόπο αφού δεν ακολουθήθηκε η πεπατημένη να κληροδοτείται σε ανιψιούς.

—–Τέσσερα πράγματα θέλω να επισημάνω:

• Το ότι «Νέος οδηγήθηκε (sic) στο Άγιο όρος» (Πόσο νέος;)
• Το ότι εφοίτησε στην Αθωνιάδα, υποδηλώνει ότι ήταν έφηβος ή και μικρότερος. Η Αθωνιάδα είναι Γυμνάσιο και Λύκειο.
• Ακολουθούσε στις μετακινήσεις του «τον Γέροντά του». Αυτή η προσκόλληση των νεαρών μοναχών στους «Γεροντάδες» δεν είναι περίεργη; Αναρωτιέμαι αν οι κ.κ.Τσίπρας και Παππάς θα έστελναν τα παιδιά τους στην Αθωνιάδα για να γευτούν το κατά Τσίπρα «κοινωνικό έργο» (30/5/2011)  της Εκκλησίας.
• «Aπέκτησε μεγάλη ακίνητη περιουσία στη Θεσσαλονίκη και τον Πειραιά».

—–Αναρωτιέμαι με ποιο τρόπο ένας καλόγερος αποκτά περιουσία. Ίσως το ότι ηγουμένευε σε δυο ταυτόχρονα μοναστήρια να το εξηγεί.
—–Ένας άλλος άγιος ηγούμενος της Μονής, επίσκοπος κιόλας (δεν φτούρησε, αναγκάστηκε να «εφησυχάσει» στο χρόνο επάνω), είχε την ατυχία να πέσει θύμα παρεξήγησης και να συλληφθεί σε τουαλέτα αθηναϊκού πορνοκινηματογράφου με νεαρό. Τελικά η αδέκαστη Δικαιοσύνη δεν έπεσε στην παγίδα και δέχτηκε ότι επρόκειτο για σατανική συρροή συμπτώσεων, γι’ αυτό και δεν θα αναφέρω πότε συνέβη το περιστατικό και δεν θα αναδιφήσω στο αξιοθαύμαστο σκεπτικό της αθώωσης. Απλά το σημειώνω για να δείξω πως ακόμη και η Αστυνομία έχει πέσει θύμα των διαδόσεων σε βάρος των κληρικών και είναι έτοιμη να παρεξηγήσει έναν ρασοφόρο που μπήκε κατά λάθος σε πορνοκινηματογράφο και σκόνταψε στις τουαλέτες του πάνω σε ένα νεαρό.
—–Παρά την αθώωση του ο κληρικός δεν επέστρεψε ούτε στη Μονή του ούτε στην Επισκοπή του και αυτό το θεωρώ μεγάλη αδικία. Αντίθετα άλλος αρχιμανδρίτης, που μάλιστα καταδικάστηκε μετά τη σύλληψή του σε πορνοκινηματογράφο, προήχθη σε αρχιεπίσκοπο στο πατριαρχείο Ιεροσολύμων («Πρώτο Θέμα»-22.1.’06). Προφανώς εδώ η Δικαιοσύνη έκανε λάθος.

—–Δ. ΑΡΧΑΙΟΚΑΠΗΛΙΑ: Στο ερώτημα που βρήκε το φτωχό καλογεροπαίδι και μετέπειτα ακτήμων ηγούμενος και φιλάνθρωπος ιατρός την τεράστια περιουσία του, η «Απογευματινή» διατυπώνει ανεπίτρεπτες υποψίες και μεταφέρει συκοφαντικές φήμες. Ο Μέγας Αρχιμανδρίτης (αυτός ήταν ο τίτλος του) του πατριαρχείου, διπλός ηγούμενος, φανατικός συλλέκτης και κάτοχος θησαυρών είχε καταδικαστεί πριν δέκα χρόνια από τη Δικαιοσύνη για αρχαιοκαπηλία αρχαίων και βυζαντινών αντικειμένων και είχε υποχρεωθεί να επιστρέψει ένα μέρος της συλλογής του στο κράτος. Η εφημερίδα αναρωτιέται αν σχετίζεται με τη δολοφονία η «σκοτεινή» κλοπή πολύτιμης εικόνας πριν ένα χρόνο από τη Μονή Βλατάδων και ισχυρίζεται ότι η Αστυνομία ερευνά αν η μεγάλη συλλογή του ηγούμενου περιέχει αντικείμενα που έχουν κλαπεί από το Άγιο Όρος, γιατί όπως φαίνεται είναι τέτοιας αξίας που μόνο από εκεί μπορεί να προέρχονται. Τέλος γράφει και για χαμένο βιβλιάριο καταθέσεων 1,5 εκατομμυρίου δραχμών και για τα πολλά ακίνητα του οσίου.

—–Ε. ΑΡΠΑΚΤΙΚΟΤΗΤΑ: Το δεύτερο μοναστήρι που ηγουμένευε ο όσιος Παγκράτιος ήταν η Αναστασία η Φαρμακολύτρια (sic) στα Βασιλικά. Για το αρπακτικό αυτό τεμπελχανείο διαβάζω στο Ριζοσπάστη για την περίοδο που ηγουμένευε ο διπλός ηγούμενος όσιος Παγκράτιος: 

«Αγώνες για τη γη των πατεράδων τους.
Αποφασισμένοι είναι οι ακτήμονες κάτοικοι των Βασιλικών, οι οποίοι διεκδικούν τα 1.900 στρέμματα που τυπικά ανήκουν στο μοναστήρι της Αγίας Αναστασίας
Αποφασισμένοι να πάρουν πίσω τη γη που τους ανήκει είναι οι ακτήμονες των Βασιλικών, οι οποίοι άρχισαν να καλλιεργούν τις εκτάσεις, που τυπικά βρίσκονται στην κυριότητα της Μονής Αγίας Αναστασίας. Τα χωράφια, 1.900 στρέμματα περίπου, οι παλιότεροι κάτοικοι των Βασιλικών τα έκαναν δωρεά στο μοναστήρι για να μην περιέλθουν στην κυριότητα των Τούρκων. Δεκάδες χρόνια μετά την απελευθέρωση της περιοχής, οι ακτήμονες αγωνίζονται σήμερα για να έχουν δικαιώματα στη γη των πατεράδων τους, ενώ πολλές φορές παλιότερα έχουν συρθεί στα δικαστήρια και έχουν δεχτεί επιθέσεις από τα ΜΑΤ. “Το 1964 ήρθε η Αστυνομία με σκοπό να μας αποτρέψει να καλλιεργήσουμε αυτά τα χωράφια”, λέει ο Αργύρης Μπάρας, παλαίμαχος αγωνιστής και μέλος του Σωματείου Ακτημόνων. “Το μοναστήρι ήθελε να εκμεταλλεύεται αποκλειστικά τα χωράφια. Χτύπησαν τότε οι καμπάνες, όλος ο κόσμος βγήκε έξω και οι αγρότες επέβαλαν το δίκιο τους. Μετά άρχισαν να μας σέρνουν στα δικαστήρια. Το Δεκέμβρη του 1982 μας έκλεισαν στο Γεντί Κουλέ. Οι Βασιλικιώτες και οι Γαλαρηνοί αντέδρασαν αμέσως, έκαναν συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, τα σχολεία δε λειτούργησαν και στο τέλος αναγκάστηκαν να μας αφήσουν. Σήμερα οι κάτοικοι της περιοχής, ανεξάρτητα από την πολιτική τους τοποθέτηση, συγκεντρώθηκαν εδώ, καλλιεργούν και σπέρνουν τα χωράφια”, λέει χαρακτηριστικά. “Αγωνιζόμαστε τα χωράφια να “περάσουν” στους ακτήμονες της περιοχής και να μη γίνουν οικόπεδα, όπως θέλει το μοναστήρι για να γεμίσουν τα ταμεία του”, λέει ο Αργύρης Τσικλικώνης,γραμματέας της ΚΟ Βασιλικών του ΚΚΕ. … (Α. Ν. 25 Γενάρη 1997)».

 

Το έκλεψα κι εγώ από κάποιον τοίχο. Είναι πολύ καλό, έξυπνο και αληθινό…

Tην περίοδο του Εθνικού διχασμού στην Κρήτη, ένας επιθεωρητής δημοτικής εκπαίδευσης ανέβαινε μ’ ένα μουλάρι, σ’ ένα ορεινό και δύσβατο χωριό, για να επιθεωρήσει τον εκεί δάσκαλο. 
Στο δρόμο που επήγαινε συναντά έναν αγωγιάτη και τον ρωτά:
«Δεν μου λες, πατριώτη, ο δάσκαλος τι είναι; Βενιζελικός ή βασιλικός;».
«Βενιζελικός», απαντά ο αγωγιάτης.
«Α, το γαϊδούρι…» σχολίασε ο επιθεωρητής.
Ο αγωγιάτης όμως ήταν Βενιζελικός και φίλος του δασκάλου και έτρεξε να μεταφέρει στον δάσκαλο την στιχομυθία.
«Το και το δάσκαλε. Σε είπε γαϊδούρι». 
Την επομένη μπαίνει ο επιθεωρητής στην τάξη και ρωτά τον δάσκαλο για το ποιο είναι το μάθημα της ημέρας.
«Τα σημεία της στίξεως», απαντά ο δάσκαλος.
«Ας δούμε, λοιπόν, τι ξέρουν τα παιδιά», λέει ο επιθεωρητής. 
Ο δάσκαλος σήκωσε ένα μαθητή, τον Σήφη, στον πίνακα και του είπε να γράψει την φράση:
«Ο επιθεωρητής είπε, (κόμμα) ο δάσκαλος είναι γαϊδούρι (τελεία). 
Αφού, έκπληκτος ο μαθητής, το έγραψε, τον ρωτά ο δάσκαλος:
«Ποιος είναι, παιδί μου, γαϊδούρι;».
«Ο δάσκαλος», ψέλλισε ο μαθητής.
«Και ποιος το είπε;».
«Ο επιθεωρητής, κύριε».
«Ωραία», είπε ο δάσκαλος; «σβήσε τώρα το κόμμα και βαλ’ το
αλλιώς».
Ο επιθεωρητής, (κόμμα) είπε ο δάσκαλος, (κόμμα) είναι γαϊδούρι».
Μόλις τελείωσε ο μαθητής, τον ρωτά ο δάσκαλος:
«Ποιος είναι τώρα, παιδί μου, το γαϊδούρι;».
«Ο επιθεωρητής», απαντά δειλά ο μαθητής.
«Και ποιος το είπε;». «Ο δάσκαλος», απαντά ο μαθητής. 
Οπότε στρέφεται ο δάσκαλος στην τάξη και λέει:
«Είδατε παιδιά τι κάνουν τα κόμματα. Πότε βγάζουν γάιδαρο τον επιθεωρητή και πότε τον δάσκαλο»…

Ρετσινολαδιά – Ricinus communis

http://www.valentine.gr/linkOfTheMonth_gr-january2009.php

Γνωρίζετε ότι στη φασιστική Ιταλία το καθεστώς του Μπενίτο Μουσσολίνι χρησιμοποίησε την υποχρεωτική κατάποση ρετσινόλαδου ως μέσο πολιτικής τρομοκρατίας;

Ρετσινολαδιά -Ricinus communis

Η ρετσινολαδιά, ή αλλιώς Ρίκινος ο κοινός (Ricinus communis), είναι ένα φυτό που ανήκει στην οικογένεια Euphorbiaceae, είναι το αποκλειστικό μέλος του γένους Ricinus και της υποοικογένειας Ricininae. Η Ρετσινολαδιά μπορεί να φτάσει σε ύψος τα 2 ή και 3 μέτρα σε ένα χρόνο κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες. Τα φύλλα της είναι γυαλιστερά και έχουν μήκος 15-45 εκ., έχουν μεγάλους μίσχους, είναι λοβωτά και οδοντωτά στις άκρες. Το χρώμα τους ποικίλει από σκούρο πράσινο, κάποιες φορές ελαφρά κοκκινωπό, σε σκούρο μωβ-κόκκινο ή χάλκινο. Τα κοτσάνια και τα σφαιρικά, ακανθώδη περικάρπια ποικίλουν επίσης στους χρωματισμούς. Οι καρποί είναι πιο εντυπωσιακοί από τα άνθη. Τα αρσενικά άνθη είναι κιτρινοπράσινα με στήμονες που προεξέχουν από αβάλ σπίδακες μήκους 15 εκατοστών. Τα θηλυκά άνθη βγαίνουν πάνω στις κορυφές από τους σπίδακες και έχουν κόκκινο στίγμα. Ο καρπός είναι μια ακανθώδης πρασινωπή κάψουλα με μεγάλους οβάλ, γυαλιστερούς και άκρως δηλητηριώδεις σπόρους, παρόμοιους στην όψη με φασόλια.

Το όνομα Ricinus είναι η λατινική λέξη για το τσιμπούρι. Οι σπόροι έχουν ονομαστεί έτσι γιατί έχουν σημάδια και ένα εξόγκωμα στην άκρη το οποίο μοιάζει με ορισμένα τσιμπούρια. Η λαϊκή ονομασία «castor oil» (καστορέλαιο) προέρχεται από την χρήση του ελαίου το φυτού σαν υποκατάστατο του castoreum, το οποίο είναι ένα συστατικό αρωματοποιίας που προέρχεται από ζωικούς αδένες του ζώου κάστορας). Έχει άλλη μία λαϊκή ονομασία, λέγεται και Παλάμη του Χριστού (ή Palma Christi), που προέρχεται από την ιδιότητά του να επουλώνει πληγές και να γιατρεύει χρόνιες ασθένειες.

Παρόλο που το φυτό είναι ενδημικό της νοτιοανατολικής περιοχής της Μεσογείου, της Ανατολικής Αφρικής και της Ινδίας, στις μέρες μας είναι ευρύτατα διαδεδομένο σε όλες τις τροπικές περιοχές. Το φυτό εγκαθιστά τον εαυτό του εύκολα σαν ένα οποιοδήποτε ενδημικό φυτό και μπορεί συχνά να βρεθεί σε άγονα εδάφη. Στην Αιθιοπία καλλιεργείται. Επίσης χρησιμοποιείται αρκετά και σαν διακοσμητικό φυτό στα πάρκα και άλλους δημόσιους χώρους, ειδικότερα ως «σημάδι» σε παραδοσιακά παρτέρια. Η κόκκινη ποικιλία χρησιμοποιείται σαν καλλωπιστικό ενώ η άσπρη χρησιμοποιείται θεραπευτικά.

Οι περισσότεροι κηπουροί καλλιεργούν τις ρετσινολαδιές σε μικρές «ομάδες» ικανές για να αποτελέσουν ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα που θα δώσει μια τροπική νότα. Πρόκειται για ένα μεγάλο φυτό «χοντροκομμένο» στην όψη, που φυτρώνει πολύ γρήγορα, σε διάστημα μιας εποχής, και προσφέρεται για να γεμίσει μεγάλες περιοχές ή να διαμορφώσει προσωρινά ανοικτούς χώρους. Στις περιοχές με ήπιο ή θερμό κλίμα φυτεύονται σε μπορντούρες  ή ακανόνιστα στις άκρες των κήπων για να εγκλιματιστούν. Στα πολύ ψυχρά κλίματα, η ρετσινολαδιές είναι ο καλύτερος τρόπος να δημιουργήσει κανείς το εφέ του τροπικού κλίματος γύρω από μια πισίνα ή βεράντα.

Ο σπόρος της ρετσινολαδιάς λέγεται «castor bean» (bean:φασόλι) όμως παρά το όνομά του δεν πρόκειται για κανονικό φασόλι. Οι σπόροι του φυτού είναι πηγή του καστορέλαιου (ρετσινόλαδου), που έχει μεγάλη χρηστική ποικιλία. Περιέχουν 40% με 60% λάδι πλούσιο σε τριγλυκερίδια, κυρίως ρκινολεΐνη. Ο φλοιός των σπόρων περιέχει ρικίνη, ένα δηλητήριο που εντοπίζεται επίσης, σε χαμηλότερες συγκεντρώσεις, σε όλο το φυτό για το οποίο δεν υπάρχει γνωστό αντίδοτο. Η τοξικότητα των ωμών σπόρων του φυτού είναι ευρέως γνωστή και αναφορές από δηλητηριάσεις είναι σχετικά σπάνιες, αν και ένας μόνος σπόρος αρκεί για να σκοτώσει οποιονδήποτε άνθρωπο και τέσσερις μπορούν να σκοτώσουν άλογο.

Η χρήση καστορέλαιου από τους Αιγυπτίους αναφέρεται στην ιστορία του Ηροδότου, ο οποίος σχολιάζει τη χρήση ελαίου από τους καρπούς του Ricinus communis (ο ίδιος το αποκαλεί Κίκι) για φωτισμό, για επάλειψη του σώματος και για τη βελτίωση της υφής και της ανάπτυξης των μαλλιών. Σπόροι του Ricinus communis έχουν ανακαλυφθεί σε αιγυπτιακούς τάφους, χρονολογούμενους από το 4000 π.Χ. Θεωρείται πως η Κλεοπάτρα το χρησιμοποιούσε για να λευκάνει το άσπρο των ματιών της. μια αρχαία αιγυπτιακή ιατρική διατριβή (the Ebers Papyrus) που χρονολογείται από το 1552 π.Χ. και μεταφράστηκε το 1872, περιγράφει το ρετσινόλαδο ως καθαρτικό.

Στην Ινδία χρησιμοποιείται ήδη από τη δεύτερη χιλιετηρίδα π.Χ. σε λυχνίες και ως υπακτικό. Επίσης έχει μακρά παράδοση χρήσης στην Κίνα, όπου οι ιατροί το χορηγούσαν σε νόσους των εσωτερικών οργάνων και ακόμη το χρησιμοποιούσαν στη μαγειρική.

Στη φασιστική Ιταλία το καθεστώς του Μπενίτο Μουσσολίνι χρησιμοποίησε την υποχρεωτική κατάποση ρετσινόλαδου ως μέσο πολιτικής τρομοκρατίας. Οι αντιφρονούντες υποχρεώνονταν να καταναλώσουν μεγάλες ποσότητες ρετσινόλαδου από τους παρακρατικούς μελανοχιτώνες, πρακτική, που φέρεται να εμπνεύστηκε ο ποιητής Γκαμπριέλε Ντ’Ανούντσιο. Τα θύματα αυτού του βασανιστηρίου παρουσίαζαν έντονη διάρροια και αφυδάτωση, που συχνά οδηγούσαν στο θάνατο. Ορισμένες φορές, όταν οι μελανοχιτώνες επιθυμούσαν να βεβαιωθούν ότι το θύμα τους θα πέθαινε, αναμίγνυαν το ρετσινόλαδο με βενζίνη. Χαρακτηριστικά λεγόταν ότι η ισχύς του Μουσσολίνι στηριζόταν «στο ρόπαλο και το ρετσινόλαδο».

Σε πρώιμους πολιτισμούς χρησιμοποιούνταν σε τελετές θυσιών, προς ευχαρίστηση των θεών.

Στην Βραζιλία οι ρετσινολαδιές αφθονούν. Τα παιδιά συχνά χρησιμοποιούν τους καρπούς («Mamonas» όπως λέγονται) για να παίζουν με τις σφεντόνες τους. Είναι ότι πιο κατάλληλο γιατί έχουν το σωστό βάρος, μέγεθος και σκληρότητα. Το λάδι των καρπών χρησιμοποιείται πλέον και για την παραγωγή βιοντήζελ στις φτωχές αγροτικές περιοχές της χώρας.

Η παγκόσμια παραγωγή ρετσινόλαδου ανέρχεται περίπου σε 1εκ. τόνους το χρόνο. Οι περιοχές με την μεγαλύτερη παραγωγή είναι η Ινδία (πάνω από 60% της παγκόσμιας σοδειάς), η Κίνα και η Βραζιλία. Υπάρχουν διάφορα ενεργά προγράμματα καλλιέργειας.

Ο σπόρος περιέχει 35-55% φαγώσιμου λαδιού που μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο μαγείρεμα. Είναι επίσης μια πλούσια πηγή φωσφόρου, του οποίου το 90% βρίσκεται σε φυτική μορφή. Ο σπόρος περιέχει 35-55% καθαρού λαδιού. Εκτός από τη μαγειρική του χρήση, είναι και συστατικό σαπουνιών, γυαλιστικών, χρωμάτων και παγίδων για τις μύγες. Επιπλέον χρησιμοποιείται ως λιπαντικό αλλά και για φωτισμό και ως συστατικό στα καύσιμα συγκεκριμένων μηχανών. 

Το λάδι έχει undecylenic οξύ, μια πολύ ισχυρή χημική ουσία για τους δερματικούς μύκητες. Χρησιμοποιείται στη φαρμακοβιομηχανία, στην κοσμετολογία και την αρωματοποιία, καθώς και στα αντιπυτιριδικά σαμπουάν. Το λάδι χρησιμοποιείται σε υφάσματα για πανωφόρια και άλλα προστατευτικά σκεπάσματα, στη βιομηχανία υψηλής ποιότητας λιπαντικών, διάφανης μελάνης για γραφομηχανές και εκτυπωτές, στην υφαντουργική βαφή και στην παραγωγή νήματος ‘Rilson’, ένα είδος νάιλον νήματος. 

Το υδρογονομένο λάδι αξιοποιείται στη βιομηχανία γυαλιστικών, λαδοπαστέλ, καρμπόν, κεριών κοινών και διακοσμητικών. Από τα κοτσάνια φτιάχνεται ένα νήμα κατάλληλο για σχοινιά. Το φυτό όταν βρίσκεται κάπου φυτεμένο λέγεται πως απωθεί τις μύγες και τα κουνούπια. Όταν καλλιεργείται σε κήπους λέγεται ότι τους απαλλάσσει από τυφλοπόντικες και έντομα. Τα φύλλα έχουν εντομοκτόνες ιδιότητες. Η κυτταρίνη από τα κοτσάνια χρησιμοποιείται στην παραγωγή χαρτιών, χαρτονιών κλπ.

Πηγή:
http://en.wikipedia.org/wiki/Castor_bean
http://www.floridata.com/ref/R/rici_com.cfm
http://www.pfaf.org/database/plants.php?Ricinus+communis

Οι Tρεις Ιεράρχες, τα σύμβολα της Αντιγνώσης

« «Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ποιητής πάνω απ’ όλα»

Λειτουργία Κυριακής: Των Τριών Ιεραρχών »

 

30/01/2011 από Po

Μια γιορτή που ντροπιάζει τα σχολεία μας

Τρεις Ιεράρχαι του αποκρυφιστικού Χαμαιτυπείου Χρυσοβαλάντου ΑΕ.

 

Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος           

Κύριε Ροΐδη,
Oι παλιότεροι θα θυμούνται το μπεστ σέλλερ της Λιλής Ζωγράφου: «Αντιγνώση, τα δεκανίκια του καπιταλισμού». Το βιβλίο όπως παρουσιάστηκε τότε (1974), έβαζε επιτακτικά το ερώτημα γιατί  δαιμονοποιήθηκε  η ελληνική παιδεία και σκέψη για χάρη του  Χριστιανισμού. Γιατί η χριστιανική θρησκεία έδρασε σα βαρβαρική επιδρομή με μεθόδους που μόνο ο Nαζισμός μεταχειρίστηκε; Η Ζωγράφου προσπάθησε να συνδέσει τον Χριστιανισμό με τον Καπιταλισμό, βλέποντας στον πρώτο το κορυφαίο εργαλείο για  τη συσσώρευση του Πλούτου και της Εξουσίας. Ασφαλώς η  δημοφιλής πολυδιαβασμένη αριστερή συγγραφέας του «Επάγγελμα πόρνη» δεν  ήταν Μαξ Βέμπερ («Η προτεσταντική ηθική και το πνεύμα του καπιταλισμού» -1904) και προσπάθησε να κολυμπήσει σε πολύ βαθειά νερά. Δεν βούλιαξε γιατί η μεταπολιτευτική Ελλάδα δεν διέθετε εκείνη τη διανόηση που θα είχε τη δυνατότητα και μαζί και τη διάθεση να φέρει αντιρρήσεις στη μαχητική συγγραφέα. Η Ζωγράφου δεν είχε ούτε τις πηγές ούτε τα φόντα για να συγγράψει ένα αυστηρά επιστημονικό έργο και τσαλαβούτησε (ευτυχώς στα ρηχά),  στα ρυάκια της συνωμοσιολογίας. Το ελληνικό κοινό είναι άλλωστε ιδιαίτερα ευεπίφορο σε αυτά.  Σε ένα άλλο επίπεδο, ο  ίδιος ο Βέμπερ, αποκαθηλώθηκε από συγγραφείς όπως οι Βέρνερ Ζόμπαρτ και Φερνάν Μπροντέλ, αλλά και ο Ζακ Λε Γκοφ, που έδειξαν πως ο εβραϊσμός (οι δυο πρώτοι) ή και ο καθολικισμός (ο τελευταίος) έπαιξαν κι αυτοί το ρόλο τους στην ανάπτυξη του καπιταλισμού και σήμερα ο ερευνητής έχει την ευκαιρία να δει  πως δεν φταίει ο Καλβινισμός για την καπιταλιστική Κόλαση της Κίνας. Προσωπικά  θα έλεγα πως ο άρπαγας και πλεονέκτης άνθρωπος (δεν υπονοώ πως αυτή είναι η φύση του ανθρώπου, αυτή είναι η ιστορική του εξέλιξη) μπορεί να δικαιολογήσει τον αθέμιτο και αφύσικο πλουτισμό του, χρησιμοποιώντας τη Βίβλο, το Κοράνι ή και τα απομνημονεύματα του Ένγκελς. Θα πρόσθετα δε πως ελάχιστοι έχουν το ηθικό και φιλοσοφικό υπόβαθρο για να χρησιμοποιήσουν τον πλούτο που κληρονόμησαν ή (πιό δύσκολο) που μόνοι τους έφτιαξαν, για το κοινό καλό.

Δεν θέλω να απαξιώσω με τα μέσα που μου διαθέτει σήμερα η τεχνολογία ένα βιβλίο-σταθμό για το ευρύτερο  κοινό μιας άλλης εποχής, αυτής της μεταπολίτευσης. Θεωρώ άλλωστε τη Ζωγράφου μια εξαιρετική αντικομφορμίστρια γυναίκα και ανατρεπτική διανοούμενη που προσέφερε πολλά στην πρόοδο της κοινωνίας μας. Δεν ξεχνώ τη μάχη που έδωσε στις εφημερίδες («Πρώτη», «Ελευθεροτυπία») ή την τηλεόραση, την ίδια εποχή με τον Βασίλη Ραφαηλίδη ενάντια  στο παπαδαριό και  στον εξαχρειωμένο ανδρεοπαπανδρεϊσμό του σταύλου της Εκάλης της ευσεβούς πρωθυπουργού-αεροσυνοδού . Ήταν άλλωστε  το βιβλίο της αυτό ρηξικέλευθο γιατί αναδείκνυε στο ευρύ αναγνωστικό κοινό και ιδιαίτερα στη διψασμένη τότε για Γνώση νεολαία την απάτη του Ελληνοχριστιανισμού, άλλωστε μόλις είχαμε βγει από την 7χρονη τυραννία του.

Αν ζούσε σήμερα η αθυρόστομη Λιλή Ζωγράφου θα είχε πολλά να καυτηριάσει για τις αθέμιτες σχέσεις Κράτους και Εκκλησίας. Αυτή και άλλοι δυο διαφορετικοί άνθρωποι, αντικομφορμιστές κι αυτοί, άφησαν μεγάλο κενό, ο Βασίλης Ραφαηλίδης και ο Ρένος Αποστολίδης, αφού από τη δική του οπτική ο καθένας τους, δηλαδή του διανοούμενου που δεν καθόταν στ’αυγά του, ούτε περιφρονούσε το ευρύ κοινό, έβγαιναν στα τηλεπαράθυρα, στη Ζούγκλα του Μάκη, ακόμα και στο κανάλι του Κουρή (ο Ρένος), για να κάνουν το δαφωτιστικό τους έργο, μαχητικά, αναιδέστατα και ασυμβίβαστα κι όποιον πάρει ο Χάρος.

Dürer Albrecht, «Οι τρεις επίσκοποι Nικόλαος, Ούλριχ και Έρασμος»

Η σχολική γιορτή των  Τριών Ιεραρχών, θέλει να αγνοεί πως συμβολίζει το θρησκευτικό μίσος, τον φανατισμό, την άρνηση της φυσιολογικής ζωής, τον αντισημιτισμό, τη μισαλλοδοξία, τον ψευδεπίγραφο ελληνοχριστιανισμό, τη θρησκειοποίηση της Εκπαίδευσης, το δικαίωμα της Ανατολικής Εκκλησίας να είναι κρατική και να έχει λόγο στα σχολεία. Γι’αυτό μου προκάλεσε πολύ άσχημη εντύπωση η δήλωση αριστερού ηγέτη πως είναι «μια γιορτή που συμβολίζει την αξία της γνώσης», δήλωση που συνοδεύτηκε και με άλλα παρατράγουδα του ίδιου, αλλά και με την καθιερωμένη συνένοχη σιωπή αυτών που όφειλαν να μιλήσουν και να στηλιτεύσουν τον οππορτουνισμό και την αριστερή υποκρισία.

Απείρως βέβαια σκανδαλωδέστερη υπήρξε η παρουσία και το θρησκευτικό κήρυγμα κάποιας «κομμουνίστριας» βουλευτίνας στην αυλή του αντισημίτη και αποκρυφιστή μητροπολίτη «Χρυσής Αυγής» και «Ελεύθερης Ωρας»  κ.Χρήστου Μεντζελόπουλου του Πειραιά, ανήμερα των Τριών Ιεραρχών. Όσοι βέβαια έχουν μνήμη θυμούνται πως η κυρία αυτή ποιούσε τις διατριβές της στην ΟΝΝΕΔ όταν η Λιλή Ζωγράφου δημοσίευε την «Αντιγνώση».

Η Αριστερά (οφείλει να) πιστεύει στη γνώση που πηγάζει από την ελεύθερη επιστημονική έρευνα και όχι στην εξ Αποκαλύψεως και εξ επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος ανορθολογική δογματική «γνώση», η οποία μάλιστα ερμηνευόμενη κατά γράμμα, όπως όρισε ο ίδιος ο Μέγας Βασίλειος,  υποταγμένη δουλικά σε αραχνιασμένα, εμποτισμένα με μίσος όσο και παρανοϊκά ιερά κείμενα, ύψωσε ανασχετικό τείχος στην επιστημονική πρόοδο, όπως είχαμε δει στο παλιότερο άρθρο μας «Κι όμως η Γη ΔΕΝ κινείται» και το οποίο επιτρέψτε μου να πιστεύω πως δικαιούται να διαβαστεί:

«Ο Βασίλειος στην «Εξαήμερο» δίνει τη χαριστική βολή στο θέμα της αλληγορίας, στην κουτοπόνηρη δηλαδή μέθοδο βάσει της οποίας σήμερα η Εκκλησία ερμηνεύει τη Βίβλο, προσπαθώντας να μπαλώσει εκ των υστέρων, κάτω από τη σαρωτική επέλαση των επιστημονικών πορισμάτων, μέσω υποτιθέμενων συμβολισμών τους κραυγαλέους μύθους της, όπως π.χ. το χτίσιμο του κόσμου σε 6 ημέρες που δήθεν είναι αιώνες κλπ. Απορρίπτει κάθε μεταφορική ερμηνεία (όπως αυτές που έκανε στη Γένεση ο Ιουδαίος ελληνιστής Φίλων ο Αλεξανδρεύς που προσπαθούσε να συμβιβάσει τη Βίβλο με την ελληνική Φιλοσοφία) και δηλώνει: “Εγώ δε χόρτον ακούσας χόρτον νοώ, και φυτόν και ιχθύν και θηρίον και κτήνος, πάντα ως είρηται, ούτως εκδέχομαι”. Ο ίδιος είχε τόση σχέση με τα ελληνικά Γράμματα και τη Φιλοσοφία, ώστε χαρακτήρισε (Επιστ.223) περί το τέλος της ζωής του ματαιότητα κα ματαιoπονία τη νεανική του ενασχόληση με αυτήν την «παρά του Θεού μωρανθείσαν σοφίαν», της οποίας «κατείδε το άχρηστον».

Μισογύνηδες, αντισημίτες, εχθροί της ελληνικής Φιλοσοφίας, αντιερωτικά νευρωτικά πλάσματα, γιοί των αγίων θρησκόληπτων μανάδων τους, που τους ανάθρεψαν  κυριαρχικά, τους «ευνούχισαν» και τους έστρεψαν στη διαστροφή του μονήρους βίου, αναρριχημένοι οι δυο από αυτούς στον πατριαρχικό θρόνο με την ωμή παρέμβαση των αιμοβόρων αυτοκρατόρων, οι Τρεις Ιεράρχες αποκαλύπτονται μέσα από τα γραπτά τους, όχι μόνο ως κήρυκες μίσους αλλά και ως γελοίες καρικατούρες  που πήραν πολύ κόσμο στο λαιμό τους με τις μωρολογίες τους που απευθύνονται σε θεόκουτες γυναικούλες και που σήμερα ειδικά φαίνονται τόσο ανόητες όσο και επικίνδυνες. Ιδού, ας πούμε, ο Γρηγόριος ο Θεολόγος,  ως σύμβουλος γάμου. Είναι χαρακτηριστικό πως δεν μιλάει σαν άντρας αλλά σαν να ανήκει σε κάποιο ουδέτερο φύλο, απαξιώνει τις χαρές του γλεντιού και του έρωτα,  για τον απλό λόγο πως δεν τις γεύτηκε ο ίδιος, ή έστω γεύτηκε κάποιες με το σκοτεινό, στρεβλό και υποκριτικό τρόπο που το κάνουν οι επίσκοποι: «Συμβουλές σε νιόπαντρη γυναίκα: …….έχεις μεγάλο προορισμό, αλλά διαφορετικό από τον άνδρα, που πρέπει να είναι η κεφαλή. Παράτα την ανόητη ισότητα των δυο φύλων και προσπάθησε να καταλάβεις τα καθήκοντα του γάμου …». O ίδιος, τυφλωμένος από θρησκευτικό φανατισμό, μιλά υποτιμητικά για τους Έλληνες δημιουργούς: «Ποίοι Φειδίαι και Ζεύξιδες και Πολύγνωτοι, Παράσσιοι τε τινές και Αγλαοφώντες...» (Λόγος ΚΗ΄, & 25) και κατηγορεί  «την κίβδηλον ποίησιν» των Ελλήνων.

Κύριε Ροϊδη,
επιτρέψτε μου να αντιγράψω ένα μικρό απόσπασμα από το εξαιρετικό πολυσέλιδο άρθρο του Περικλή Σ. Βαλλιάνου «Το τίμημα της μονοθεΐας και το ψεύδος του “ελληνοχριστιανισμού”» («THE ATHENS REVIEW OF BOOKS», τ. 20, Ιούλιος-Αύγουστος 2011):

«Κάθε χρόνο λαμβάνει χώρα στα σχολεία και στα πανεπιστήμια μια υποκριτική και ανούσια γιορτή προς τιμήν υποτίθεται των «ελληνικών γραμμάτων» η γιορτή των «Τριών Ιεραρχών». Είναι υποκριτική γιατί ούτε αυτοί που εκφωνούν τους λόγους, ούτε αυτοί που τους υφίστανται, πιστεύουν το παραμικρό από τα λεγόμενα (ακόμα κι αν αυτά είχαν ίχνος αλήθειας). Και είναι ανούσια επειδή βασίζεται στο καταστατικό ψεύδος ότι οι τιμώμενοι «άγιοι» είχαν γνήσιο ενδιαφέρον για τη μελέτη της ελληνικής γραμματείας. Ο μόνος λόγος που εξακολουθεί να υπάρχει είναι βέβαια το ότι είναι αργία και οι συνδικαλιστές της Εκπαίδευσης (κατά τα άλλα από αριστεροί έως υπερ-αριστεροί) δεν θα δέχονταν ποτέ να καταργηθεί)».

Σε αυτό το τελευταίο οφείλω εν μέρει να διαφοροποιηθώ, Στην ΟΛΜΕ την πλειοψηφία έχουν μέχρι τώρα, οι συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ (6/11). Αυτό που μπορούμε να κατηγορήσουμε τους αριστερούς συνδικαλιστές είναι ότι αν και πολλοί από αυτούς θα το ήθελαν, δεν τολμούν να το ζητήσουν, γεγονός βέβαια που καθόλου δεν τους τιμά. Αν όμως η Πολιτεία έπαιρνε την αυτονόητη πρωτοβουλία, κανένας αριστερός σχηματισμός δεν θα έφερνε αντίρρηση.

Ο κ.Βαλλιάνος παραθέτει ένα πλήθος επιχειρημάτων και στοιχείων, σκοταδιστικών αποσπασμάτων ομιλιών και κειμένων των Χρυσόστομου  (που ήταν κατά την Ορθόδοξη Εκκλησία τέρας με δυο κεφάλια, τα οποία βρίσκονται στο Βατοπέδι και στη Ρωσία) και Βασιλείου, για να θεμελιώσει το γελοίο και το αισχρό των προσώπων και της γιορτής τους. Αντιγράφω ενδεικτικά: «Οι οκτώ λόγοι κατά Ιουδαίων του Ι.Χρυσόστομου, αποτελούν ένα κατάπτυστο μνημείο δολοφονικού μίσους, ένα κήρυγμα γενοκτονίας από το οποίο πήγασε κάθε μεσαιωνικός κατατρεγμός του εβραϊκού λαού και τελικά βέβαια η ναζιστική τελική λύση…». Ο κ.Βαλλιάνος καταλήγει πως η Ανατολική Εκκλησία σε αντίθεση με την παπική, δεν έχει αφαιρέσει από τα λειτουργικά της κείμενα το μίσος κατά του «χριστοκτόνου λαού». Από ότι ξέρω το έχουν κάνει μόνο οι Ορθόδοξες Εκκλησίες των ΗΠΑ, πιστές στην πάγια εκκλησιαστική παράδοση της προσαρμογής στο περιβάλλον κατά τα καλά και συμφέροντα. Υπενθυμίζω πως η ελληνορθόδοξη αρχιεπισκοπή Αμερικής, ήταν και η μόνη ελληνική Εκκλησία που διαμαρτυρήθηκε για το αντισημιτικό κήρυγμα μίσους του αποκρυφιστή (666, Αντίχριστος, κάρτα πολίτη κλπ) μητροπολίτη Πειραιά Σεραφείμ, που δεν ντρέπεται να συναντιέται, να συμφωνεί και να ανταλλάσσει και δώρα με τον αρχηγό της εγκληματικής «Χρυσής Αυγής».

Από την άλλη βέβαια, για του λόγου μου το ασφαλές θυμίζω πως  οι ορθόδοξες Εκκλησίες στις ΗΠΑ και στην Μ.Βρεττανία, ήταν οι μόνες ορθόδοξες που δεν καταδίκασαν την επέμβαση στο Ιράκ. Όποιος αναζητήσει στο χώρο της Ορθοδοξίας αρχές και ιδέες, θα βρει μόνο ταπεινές σκοπιμότητες και συμφέροντα.

….
ΥΓ1

«Τρείς Ιεράρχαι» (Ο ιερός Καλλίνικος τ.Πειραιώς, ο άγιος Θεόκλητος, τ.Βρεσθένης και ο ιερότατος όλων Βρανίων Παχώμιος, που κατηγορήθηκε από ιερείς του για παιδεραστία), «εις λιτανείαν του Βώλου». Ψυχωφελές ανάγνωσμα.

ΥΓ2
«Πόσα κεφάλια είχε ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος;»

ΥΓ3
«Θα ξεφορτωθούμε ποτέ τους Τρεις Ιεράρχες;»

«Ποινικοιποίηση της ακίνητης περιουσίας» οι φόροι ακινήτων

Άρνηση των πολιτών να πληρώσουν τα «χαράτσια»

Κύμα άρνησης πολιτών να πληρώσουν τις έκτακτες εισφορές και τους φόρους στα ακίνητα εμφανίζει έρευνα που είδε το φως της δημοσιότητας.

Ένας στους δύο πολίτες δηλώνει ότι το 2013 δεν θα μπορέσει να πληρώσει τους φόρους στα ακίνητα, ακόμη και κάτω από την αντικειμενική τους αξία. Οι κάτοχοι ακινήτων, ερωτώμενοι, διευκρινίζουν ότι μέσα στην τρέχουσα χρονιά, ή, όποτε, τέλος πάντων, τα καταφέρουν, θα προσπαθήσουν να πουλήσουν ακίνητα.

Σαν δεύτερη λύση, προκρίνουν τα… δανεικά σας μια απέλπιδα προσπάθεια να αποφύγουν τις ποινικές ευθύνες που προβλέπονται για τους οφειλέτες του Δημοσίου.

Η Kapa Research διενήργησε έρευνα, η οποία παρουσιάστηκε το μεσημέρι του Σαββάτο στο Συνέδριο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ιδιοκτητών Ακινήτων (ΠΟΜΙΔΑ), το οποίο πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα..

Σύμφωνα με την έρευνα, το ποσοστό εκείνων που εκτιμούν ότι δεν θα μπορέσουν την επόμενη χρονιά να πληρώσουν τους φόρους στα ακίνητα (ΦΑΠ, ΕΕΤΗΔΕ, φόρο εισοδήματος) φθάνει στο 54%, ενώ άλλο ένα 32% δηλώνουν ότι μάλλον θα ανταποκριθούν, χωρίς όμως να είναι σίγουροι.

Όσοι αδυνατούν να πληρώσουν τους φόρους ακινήτων στο μέλλον, θα επιλέξουν να πουλήσουν κάποιο ακίνητο, ακόμη και κάτω από την αντικειμενική του αξία, ή να δανειστούν ή ακόμη και να αφήσουν τα ακίνητα να τα κατάσχει το Δημόσιο.

Οι δυσκολίες ήταν ήδη εμφανείς από τα προηγούμενα χρόνια, καθώς στην ερώτηση ποιους φόρους πλήρωσαν τα τελευταία τρία χρόνια, το 9,3% των ιδιοκτητών δηλώνουν αδυναμία πληρωμής του τέλους ακινήτων (το λεγόμενο «χαράτσι»), το 8,1% απαντούν ότι δεν μπορούν να πληρώσουν τον ΦΑΠ 2010 και το 5,1% το ΕΤΑΚ του 2009.

Το 5-7%, ανά κατηγορία, έχουν προχωρήσει εξάλλου σε ρυθμίσεις για να μπορέσουν να ανταποκριθούν στις φορολογικές τους υποχρεώσεις. Ειδικά για το «χαράτσι» στους λογαριασμούς της ΔΕΗ, το 65% των ερωτηθέντων δηλώνουν ότι το πλήρωσαν, αλλά με δυσκολία.

Είναι ενδεικτικό ότι το 54% των ιδιοκτητών δεν έχουν εισοδήματα από τα ακίνητά τους και πληρώνουν μόνο φόρους. Επίσης, ένας στους τέσσερις διαθέτει πάνω από το 30% των εσόδων από ενοίκια για την πληρωμή των φόρων κεφαλαίου (έκτακτες εισφορές, ΕΤΑΚ, ΦΑΠ, ΕΕΤΗΔΕ) χωρίς να υπολογίζεται ο φόρος εισοδήματος.

Από το βήμα του συνεδρίου, ο ο πρόεδρος της ΠΟΜΙΔΑ, Στράτος Παραδιάς τόνισε: «Τα μέτρα αυτά οδηγούν σε πλήρη απαξίωση τα ακίνητα και σε εξαθλίωση τους ιδιοκτήτες τους, που σταδιακά χάνουν κάθε πρόσοδο από αυτά λόγω της οικονομικής κρίσης, ενώ δεν μπορούν πλέον να πληρώσουν τους συνεχώς αυξανόμενους φόρους. Αυτά σε συνδυασμό με τις ισχύουσες βαρύτατες ποινές για όσους αδυνατούν να πληρώσουν τις οφειλές από ΦΑΠ και λοιπούς ετήσιους φόρους ακινήτων οδηγούν σε πλήρη «ποινικοποίηση» της κατοχής ιδιωτικής ακίνητης περιουσίας η οποία αποτελεί το σημαντικότερο περιουσιακό στοιχείο του ελληνικού λαού. Τέλος τα μέτρα αυτά «καταδικάζουν σε θάνατο» την οικοδομή και την κτηματαγορά, και όλους όσοι απασχολούνταν σ’ αυτές».

 

ΤΟΤΕ ΥΠΗΡΧΕ ΕΝΑ ΠΙΑΤΟ ΦΑΙ ΚΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΡΙΟ.

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Ιανουαρίου 26, 2013

 

Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΑΣ

Εμείς που γεννηθήκαμε μετά το 1950, μεγαλώσαμε πιτσιρικάδες μέσα στην φτώχεια, χωρίς φραπέδες, κινητά, ιντερνέτ και σία. Φτώχεια υπήρχε σε όλες τις πόλεις , η μάνα μας έπλενε σε σκάφη, το μαγείρεμα γινότανε σε γκαζιέρα, το μπάνιο γινότανε στο πλυσταριό, μια φόρα την βδομάδα κινηματογράφο, από νωρίς να δούμε και τα επίκαιρα, ζεστασιά από ξυλόσομπες, τώρα τις θυμηθήκαμε ξανά, τα εμβόλια γινόντουσαν στα πολυϊατρεία, σήμερα τα παιδιά δεν 
εμβολιάζονται, τα πολυϊατρεία κλείνουν, συσσίτια στα σχολεία με κονσέρβες, φρούτων ή ένα κομμάτι κίτρινο τυρί, αλλά πάνω από όλα υπήρχε ένα πιάτο φαΐ , αυτό που αρχίζει και λείπει σήμερα στην χώρα του ευρώ, αλλά και κάθε Κυριακή το τραπέζι είχε κρέας, άσχετα αν ήταν κατεψυγμένο, μοσχάρι , κύμας , αρνάκι Αργεντινής και φυσικά μέσα την βδομάδα δεν έλλειπαν τα φασόλια το σπανακόρυζο κ.λ.π. Αν όμως τολμούσες να διαμαρτυρηθείς τότε η μάνα έλεγε το κλασσικό . Δεν έζησε κατοχή διαφορετικά δεν θα μίλαγες. Και τι να πεις ; Τίποτα. Έτρωγες και έκανες και τον σταυρό σου που το είχες.
Σήμερα; Σήμερα γυρίζουμε πίσω, άλλα θα έλεγα ακόμη πιο πίσω. Ο κόσμος ψάχνει στα σκουπίδια για ένα πιάτο φαΐ. Τα μικρά παιδιά μένουν χωρίς εμβόλια, πάνε νηστικά στα σχολεία , η δυστυχία πλανάτε παντού. Η γκρίνια στα σπίτια είναι στην ημερήσια διάταξη αλλά ο καλοπληρωμένος υπ. ΠΑΙΔΕΙΑΣ αναγγέλλει θριαμβευτικά, ότι θα δίνουμε ένα τόστ, φρούτο , γάλα να πολεμήσουμε τον υποσιτισμό! Ναι, τα λέει με υπερηφάνεια και δεν ντρέπεται καθόλου, που αυτοί γυρίζουν την χώρα σε συνθήκες φτώχειας, όχι του 1950, αλλά της κατοχής, πανηγυρίζουν διότι πολέμανε την πείνα.
Η Ελλάδα, του ισχυρού ευρώ , η Ελλάδα της ανάπτυξης, γυρίζει γοργά σε τραγικές καταστάσεις ,καταστάσεις που θυμίζουν τριτοκοσμικές χώρες. Ο Έλληνας ξενιτεύεται όπως τότε, διότι εδώ δεν έχει τύχη, διότι πλέον δεν ισχύει ούτε αυτό που είπε ο τραγικός ΓΑΠ. Κάθε σπίτι και ένας εργαζόμενος είναι ο στόχος μας! Αλλά είναι ελεύθερος και πληρώνετε από εσένα.
Εμείς όμως; Εμείς κάθε βράδυ βλέπουμε, τα στημένα κανάλια, να μας τρομοκρατούν και να μας λένε, ότι αν διαμαρτυρηθείς, δεν θα έχεις να φας, φάρμακα κ.λ.π. Η τηλεοπτική τρομοκρατία σε όλο το μεγαλείο. Από κοντά δε φέρνουν και τους διαφόρους βουλευτές , αυτοί και αν είναι βολεμένοι, να μας πουν ότι το δικό μας επίπεδο ζωής, όχι το δικό τους, πρέπει να πέσει και άλλο για να σωθούμε και να έλθει η ανάπτυξη.
Με 1500000 ανέργους, όλοι μαζί, διαμαρτυρόμαστε γιατί δεν κυκλοφορεί το ΜΕΤΡΟ! Ναι και οι άνεργοι ενοχλούνται γι αυτό, αλλά να διαμαρτυρηθούν, γιατί είναι άνεργοι, ανασφάλιστοι, καταφεύγουν στα συσσίτια, δεν κάνουν τίποτα, γιατί; Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.
Γυρίζουμε σε κατοχικές εποχές γοργά . Η αδιαφορία τσακίζει κοκάλα. Αγοράζεις τις φυλλάδες, που σου δίνουν κουπόνια για Σ/Μ , βενζίνα , αλλά και συνταγές για φαγητό!
Η εγκληματικότητα στα ύψη , οι ληστείες σε έξαρση, αλλά εμείς βαθιά κομματικοποιημένοι, περιμένουμε αυτοί που μας έφεραν σε αυτό το χάλι να μας σώσουν. Αλλά ρε φίλε . Άμα πας στο συνεργείο και πάρεις το αυτοκίνητο σου χωρίς φρένα, θα ξαναπάς; Φυσικά όχι, αλλά το κόμμα και ξερό ψωμί δεν το αλλάζεις.
Εμείς που γεννηθήκαμε μετά το 1950, ζήσαμε φτώχεια, αλλά είχαμε χαμόγελο, ελπίδα, ότι κάτι καλύτερο θα έλθει. Σήμερα εσύ τι περιμένεις; Έχεις χάσει το χαμόγελο, την έλπιδα, αλλά βλέπει ΜΠΑΜΠΗΔΕΣ , ΤΡΕΜΕΣ, ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΣ, ΓΙΑΚΟΥΜΑΤΟΥΣ, ΛΟΜΒΕΡΔΟΥΣ,ΨΑΡΙΑΝΟΥΣ , να σε βρίζουν άλλα διαμαρτύρεσαι για τον απεργό και όχι για αυτόν που τον έβγαλε στο δρόμο.
Αν συνεχίσεις να είσαι προκλητικά αδιάφορος, ετοιμάσου για κατοχή την οποία φέρνει ξανά η όχι η ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ αλλά η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΉ, με σύμμαχο εσένα , άθελα σου φυσικά, διότι ακόμη και τώρα ελπίζεις ότι ο χρεοκοπημένος πολιτικός θα σε σώσει.

Υ.Γ. Θα το ξαναπώ. Όσο πλακωνόμαστε μεταξύ μας, τόσο οι ΣΤΟΥΡΝΑΡΗΔΕΣ θα χειρότεροι, τυρανικοί.

Ερωτήματα των ομογενών στην κυβέρνηση.

 

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Ιανουαρίου 26, 2013

1– Θα ζητήσετε την παρέμβαση εισαγγελέα γιά τα μεγάλα και προκλητικά σκάνδαλα με τα κονδύλια στο όνομα του Ελληνισμού Διασποράς, τα τελευταία 15 χρόνια και ειδικά με αυτά γιά το -και τυπικά, θεσμικά- ανύπαρκτο ”Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού” (ΣΑΕ), που με νόμο έχετε και στο… Σύνταγμα;
2– Θα ασχοληθείτε με τα προκλητικά σκάνδαλα σε προξενεία στην Βόρεια Αμερική (ενοικιάσεις κτιρίων, ”χλιδάτη” καλοπέραση διπλωματών κ.ά.);
3– Θα συστήσετε στην πρεσβεία και προξενεία στις ΗΠΑ να ασχολούνται και με ελληνικά

 

ζητήματα, εκδηλώσεις ελληνικού ενδιαφέροντος, εκτός από -τις καθιερωμένες- εκδηλώσεις γιά τo ”εβραϊκό Ολοκαύτωμα”;
4– Θα συστήσετε στους τουρίστες- διπλωμάτες σας στην Β. Αμερική να αντιμετωπίζουν τους Ομογενείς ως (και) ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ, με τον δέοντα σεβασμό και όχι ως ”ιδιώτες” 3ης κατηγορίας;
5– Θα σταματήσετε να ”καθοδηγείτε” την Ομογένεια σε… παραβίαση ομοσπονδιακών νόμων των ΗΠΑ, όπως έγινε με την πρεσβεία της Ελλάδας στην Ουάσιγκτον, παραμονές προεδρικών εκλογών, τον Νοέμβριο 2012;
6– Θα σταματήσετε να κλέβετε την Ομογένεια γενικά και να μας χρεώνετε 105 και 115 δολάρια, ειδικά, γιά να συμμετέχουν τα παιδιά μας σε χαζές… ”εξετάσεις απόκτησης πστοποιητικού ελληνομάθειας” στα προξενεία;
7– Θα ασχοληθείτε με την προσβλητική, άδικη (διπλή) φορολόγηση Ομογενών στην Ελλάδα και την προστασία των περιουσιών τους ή θα εξακολουθείτε να μας λέτε με τον τρόπο σας -έμμεσα- ”δεν σας θέλουμε”;

kalami.net

Οι χρυσές “επενδύσεις” της εταιρείας που διοργάνωνε τα συνέδρια του “Ανδρίκου” Παπανδρέου.

 

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Ιανουαρίου 25, 2013

(ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΚΥΡΙΕ ΣΤΟΥΡΝΑΡΑ, πριν προχωρήσετε στην Bad Bank. Μπορεί να σας γλιτώσει από περιπέτειες.)

ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2009. Η επίμαχη περίοδος όπου Ελληνικά CDS έκαναν φτερά, κάποιοι μιλούσαν για τιτανικούς και κάποιοι άλλοι έκαναν χρυσές επενδύσεις. Ήταν ένας μήνας που έχει ηδη σημαδέψει τις ψυχές και τα κορμιά των Ελλήνων, με αίμα στους δρόμους, κατάθλιψη στις καρδιές και Εθνικό ξεπούλημα.

Η εταιρεία C&C του κυρίου Γριβέα ήταν αυτή που διοργάνωνε τα συνέδρια του αδελφου του πρωθυπουργού για την “πράσινη ανάπτυξη”. Μην τα ξαναλέμε. Χθες όμως, ο Πάνος Καμμένος αποκάλυψε μία λίστα σύμφωνα με την οποία η εν λόγω εταιρεία έλαβε ένα κολοσσιαίο δάνειο από το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο. Σχεδόν 18 εκατομμύρια Ευρώ. Στην συνέχεια, εντοπίσαμε το αποκαλυπτικό δημοσίευμα της Ελευθεροτυπίας σύμφωνα με το οποίο το δάνειο ήταν επισφαλές, αλλά και η όλη διαδικασία συγχωνευσεων, συνεργασιών κλπ έγινε με απόλυτη αδιαφάνεια χωρίς να τηρηθούν ούτε οι βασικοί όροι της επιτροπής κεφαλαιαγοράς.

Σήμερα το Ολυμπία σας παρουσιάζει, πως ένα κολοσσιαίο δάνειο από κρατική τράπεζα που πληρώνει το Ελληνικός λαός μέσω μνημονίου, μπορεί να κάνει φτερά για άλλες πολιτείες και μαγικά νησιά. Τα στοιχεία που ακολουθούν είναι από την έκθεση των ορκωτών λογιστών για την εταιρεία C&C στις 8 Ιουνίου 2010.

Η εταιρεία λοιπόν, παρουσίασε μία κολοσσιαία, προκλητική αύξηση δανεισμού μέσα σε μόλις ένα έτος.

Την ίδια στιγμή δηλαδή που χιλιάδες επιχειρήσεις έβλεπαν τα πλαφόν τους να κλείνουν καταχρηστικά από τις τράπεζες, την ρευστότητα να εξαϋλώνεται από την αγορά, τον κόσμο να αρχίζει να χάνει τις δουλειές του, αυτή η εταιρεία 5πλασίασε τον δανεισμό της! Παρόλο που τα γενικότερα μεγέθη της είχαν μειωθεί.

Θα πείτε, μπορεί η εταιρεία να είχε κάποιο σοβαρότατο business story. Μία τεράστια επένδυση στα χαρτιά που θα την γέμιζε εκατομμύρια. Ας μην ξεχνάμε ότι στις περιόδους κρίσης υπάρχουν πάντα κάποιοι που κερδίζουν. Στην Ελλάδα πχ, όσοι σόρταραν παντοιοτρόπως πάνω στην κατάρρευση, γέμισαν χρήμα. Υποβοηθούμενοι συμπτωματικά, από κάτι δηλώσεις για τιτανικούς που εκτίναξαν τα Spreads. Αλλά αυτό ίσως να είναι άσχετο με την συγκεκριμένη ιστορία.

Τι έγιναν λοιπόν αυτά τα 15 εκατομμύρια Ευρώ; Διότι αυτό ήταν το ποσό όπως βλέπετε και στην κατάσταση. Δείτε:

Στις 15 Δεκεμβρίου πάρθηκε η απόφαση να αγοραστούν τιτανοτεράστιες εταιρείες τύπου LTD, Griveasvatsika κλπ. Εταιρείες κολοσσοί που μεσουρανούν το παγκόσμιο στερέωμα. Εταιρείες βεβαίως με έδρα στην Κύπρο και μετόχους, ε, ας αφήσουμε και κάτι για τους “λειτουργούς”…

Οπωσδήποτε ο κύριος Προβόπουλος δεν θα πήρε είδηση ούτε το δάνειο, που σύμφωνα με την Ελευθεροτυπία ήταν θαλασσοδάνειο χωρίς εγγυήσεις, ούτε βεβαίως κάποια περίεργη εκροή τον Δεκέμβρη του 2009. Ούτε καν το Τ3 – Τ10 δεν παρατήρησε ο άνθρωπος, τόσο απασχολημένος ήταν.

Αν νομίζετε ότι αυτό ήταν ότι πιο περίεργο έχετε ακούσει, γελιέστε. Έπονται και άλλα…

 

«ΒΑΣΙΚΟΣ ΜΕΤΟΧΟΣ»: Η ΜΑΥΡΗ ΒΙΒΛΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ. Όλη η αλήθεια και η δικαίωση της Ελλάδας που αποσιωπούν οι βαρώνοι των ΜΜ”Ε”.

 

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Δεκεμβρίου 13, 2011

Ολόκληρη η αποκαλυπτική έρευνα.

Για πρώτη φορά αποκαλύπτουμε όλο το παρασκήνιο της διαπλοκής μαζί με τις ρίζες της στο πολιτικό σύστημα. Τα ονόματα, τα γεγονότα, οι καταστάσεις και τέλος η μεγάλη αποκάλυψη. Διαβάστε όλο το αφιέρωμα της μάχης ανάμεσα στην Ευρώπη των λαών και την Ευρωπαϊκή διαπλοκή που στραγγαλίζει σήμερα το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Το 1989, με Κυβέρνηση Τζανετάκη, ψηφίσθηκε ο νόμος για την ιδιωτική τηλεόραση.  Ατυχώς, αμέσως δόθηκαν «προσωρινές άδειες», ιδίως στους εκδότες (MEGA, Λαμπράκης, Αλαφούζος, Τεγόπουλος, Μπόμπολας, Βαρδινογιάννης) και στον Κυριακού (ANT 1). Το προηγούμενο έλλειμμα δημοκρατίας, όπως γίνεται συνηθως, άνοιξε την κερκόπορτα στην διαπλοκή, που όμως τότε φάνταζε στα μάτια του κόσμου ως “δημοκρατία και πολυφωνία”.

Αυτό άλλωστε δεν συμβαίνει και σήμερα; Η κατακρεουργημένη ΔΕΚΟ εθνικής σημασίας, που θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν υγιής και κερδοφόρος, απαξιώνεται από το πολιτικό σύστημα, τα ρουσφέτια και την ανομία ώστε η εκχώρηση της να φαντάζει λυτρωτική.

Στα ΜΜ”Ε” όμως η κατάσταση είναι απείρως προκλητικότερη αφού η πλειοψηφία τους δεν είχε αυτόνομη κερδοφορία! Ήταν ξεκάθαρο ότιεξυπηρετούσε άνομα συμφέροντα παράλληλα με το αντικείμενο της “ενημέρωσης” ώστε να δικαιολογείται και η (ζημιογόνος) λειτουργία του. Το είχε πει άλλωστε η Κάτια Μακρή με “παιδική αφέλεια”, όταν ο κύριος Μπόμπολας ήθελε να κάνει μειώσεις προσωπικού στον Πήγασο: Μα μπορεί να χάνει από τον Πήγασο αλλά βγάζει τόσα από τον Άκτωρα (!) γιατί να απολύσει δημοσιογράφους ;(!!). Αυτή ακριβώς είναι η αναγκαιότητα του Βασικού Μετόχου.

Η Οικουμενική Κυβέρνηση Ζολώτα, με Υπουργό Τύπου τότε τον Προκόπη Παυλόπουλο, μέσα σε δύο μήνες ετοίμασε το πλαίσιο για να δοθούν οριστικές άδειες.  Μόνο που οι αποφάσεις Οικουμενικής  δεν βολεύαν τους «νταβατζήδες».  Γι’ αυτό και όταν Ζολώτας – Παυλόπουλος επιχείρησαν να φέρουν το θέμα στο Υπουργικό Συμβούλιο βρήκαν «απέναντι» και τους τρεις τότε Αρχηγούς: Μητσοτάκη – Παπανδρέου – Φλωράκη.  Και οι τρεις ζήτησαν τις άδειες να δώσει η επόμενη Κυβέρνηση. 

Όταν ο Παυλόπουλος, τον Απρίλιο του 1990, παρέδωσε το Υπουργείο Τύπου στον διάδοχό του Υπουργό της Κυβέρνησης Μητσοτάκη Β. Πολύδωρα του είπε:  «Έχεις έξη μήνες να δόσεις οριστικές άδειες.  Αλλιώς το προσωρινό θα γίνει οριστικό».  Ο Β. Πολύδωρας είπε και το εννοούσε, ότι θα τελειώσει σε δύο μήνες.  Από τότε έχουν περάσει 21 χρόνια με προσωρινές άδειες στους ίδιους! Εάν όμως ο κύριος Πολύδωρας γνώριζε τι θα συνέβαινε με την “ζαρντινιέρα”, ίσως να ήταν αποφασιστικότερος…

Η μόνη, έκτοτε, προσπάθεια απεμπλοκής των ΜΜΕ από τη διαπλοκή έγινε το 2004-2005 από την Κυβέρνηση Κ. Καραμανλή και ιδίως από τον Κώστα Καραμανλή που επιστράτευσε πάλι τον Παυλόπουλο, μέσω του «βασικού μετόχου».

Η λυσσαλέα αντίδραση της διαπλοκής και, δυστυχώς, της Ευρωπαϊκής Ένωσης π0υ σύρθηκε από την Ευρωπαϊκή διαπλοκή την εμπόδισε.  Ακόμα και σήμερα ζούμε με προσωρινές άδειες που ανήκουν στη διαπλοκή.  Και να η ιστορία του «βασικού μετόχου». Το γράφω πολύ απλά ώστε να γίνει εύκολα κατανοητό χωρίς περίπλοκους όρους.

1. I.                  Το Σύνταγμα του 1975 και η αναθεώρησή του το 2001.

Το Σύνταγμα του 1975 δεν είχε διατάξεις κατά της διαπλοκής με τα ΜΜΕ. Άλλωστε τότε η τηλεόραση ήταν κρατική και παρά το ότι υπήρχε το προηγούμενο του ΔΟΛ, δεν υπήρξε μέριμνα σε αυτή την κατεύθυνση.

Ήταν φυσικό, μέσα από τη γιγάντωση της διαπλοκής μετά το 1990 όπως λέχθηκε, να τεθεί το ζήτημα στην αναθεώρηση του 2001. Στην αναθεώρηση αυτών των διατάξεων πρωταγωνίστησε η Νέα Δημοκρατία, με σχετική εντολή του Κώστα Καραμανλή προς Πρ. Παυλόπουλο, που ήταν Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος τότε, αλλά γνώριζε το θέμα από την θητεία του στην οικουμενική.

Τότε θεσπίσθηκε το άρθρο 14 παρ. 9 που λέει: « Το ιδιοκτησιακό καθεστώς, η οικονομική κατάσταση και τα μέσα χρηματοδότησης των μέσων ενημέρωσης πρέπει να γίνονται γνωστά, όπως νόμος ορίζει.  Νόμος προβλέπει τα μέτρα και τους περιορισμούς που είναι αναγκαίοι για την πλήρη διασφάλιση της διαφάνειας και της πολυφωνίας στην ενημέρωση.  Απαγορεύεται η συγκέντρωση του ελέγχου περισσότερων μέσων ενημέρωσης της αυτής ή άλλης μορφής.  Απαγορεύεται ειδικότερα η συγκέντρωση περισσότερων του ενός ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης της αυτής μορφής, όπως νόμος ορίζει.  Η ιδιότητα του ιδιοκτήτη, του εταίρου, του βασικού μετόχου ή του διευθυντικού στελέχους επιχείρησης μέσων ενημέρωσης είναι ασυμβίβαστη με την ιδιότητα του ιδιοκτήτη, του εταίρου, του βασικού μετόχου ή του διευθυντικού στελέχους επιχείρησης που αναλαμβάνει έναντι του Δημοσίου ή νομικού προσώπου του ευρύτερου δημόσιου τομέα την εκτέλεση έργων ή προμηθειών ή την παροχή υπηρεσιών.  Η απαγόρευση του προηγούμενου εδαφίου καταλαμβάνει και κάθε είδους παρένθετα πρόσωπα, όπως συζύγους, συγγενείς, οικονομικά εξαρτημένα άτομα ή εταιρείες.  Νόμος ορίζει τις ειδικότερες ρυθμίσεις, τις κυρώσεις που μπορεί να φθάνουν μέχρι την ανάκληση της άδειας ραδιοφωνικού ή τηλεοπτικού σταθμού και μέχρι την απαγόρευση σύναψης ή την ακύρωση της σχετικής σύμβασης, καθώς και τους τρόπους ελέγχου και τις εγγυήσεις αποτροπής των καταστρατηγήσεων των προηγούμενων εδαφίων.». Οι διατάξεις αυτές επιβάλλουν την έκδοση εκτελεστικού νόμου για την εφαρμογή τους, πάντα σύμφωνα με το γράμμα και το πνεύμα του νόμου.

Α. Έτσι στη συνέχεια ο Ευ. Βενιζέλος, ως Υπουργός Τύπου της Κυβέρνησης Σημίτη, έφερε προς ψήφιση στη Βουλή το ν. 3021/2002, σ’ εκτέλεση του άρθρου 14 παρ. 9 του Συντάγματος.  Όπως όλοι οι νόμου του Βενιζέλου –απ’ όποιο Υπουργείο και αν πέρασε-  ικανοποιούσε φαινομενικά όλους, και πρωτίστως τους «νταβατζήδες», αλλά ήταν κενός περιεχομένου.  Δεν έλεγε τίποτα.  Γι’ αυτό και η διαπλοκή στα ΜΜΕ συνέχισε, εντελώς ανενόχλητη, τη δουλειά της κατά προφανή παραβίαση του Συντάγματος, που πια δεν ανεχόταν τη διαπλοκή.

Β.  Στο μεταξύ, μετά την αναθεώρηση του 2001 και τη θέσπιση του άρθρου 14 παρ. 9 του Συντάγματος, οι «νταβατζήδες» ανησυχούσαν.  Με το μεν Σημίτη ήταν σίγουροι.  Τι θα γινόταν όμως με τον διαφαινόμενη έλευση Κ. Καραμανλή ως Πρωθυπουργού, στον οποίο φυσικά δεν είχαν καμία εμπιστοσύνη; Γι’ αυτό και άρχισαν καταγγελίες στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και ιδίως στην Commission (Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού), ισχυριζόμενοι ότι το άρθρο 14 παρ. 9 του Συντάγματος ήταν αντίθετο με το ευρωπαϊκό δίκαιο περί ανταγωνισμού!  Τότε ο Γενικός Διευθυντής Ανταγωνισμού Αλεξάντερ Ζάουμπ ζητούσε επιμόνως από την Κυβέρνηση Σημίτη ν’ απαντήσει, υπερασπιζόμενη το Σύνταγμά μας.  Καμία απάντηση.  Σιωπή.  Τόσο από τον Ευ. Βενιζέλο, ως Υπουργό Τύπου, όσο και –πολύ περισσότερο- από τον διάδοχό του στο Υπουργείο Τύπου Χρ. Πρωτόπαπα.  Δηλαδή ο Σημίτης και οι Υπουργοί του άφησαν αθωράκιστο το Σύνταγμά μας στην Ευρώπη έναντι των καταγγελιών των «νταβατζήδων».  Εγκληματική πολιτικώς στάση, που άφηνε, με αφορμή το άρθρο 14 παρ. 9 και ολόκληρο το Σύνταγμά μας ν’ αμφισβητείται στην Ευρώπη.  Και αυτό για να μην «θυμώσουν» οι «νταβατζήδες»! Και, κυρίως, για να υπονομευθεί το έδαφος ως προς την επερχόμενη Κυβέρνηση Κ. Καραμανλή.  Διότι αν το Σύνταγμά μας, και ιδίως το άρθρο 14 παρ. 9 είχε υπονομευθεί, τότε οιοσδήποτε εκτελεστικός νόμος της Κυβέρνησης Κ. Καραμανλή για την διαπλοκή στα ΜΜΕ θα ήταν άχρηστος, αφού δεν θα μπορούσαμε πια να επικαλεσθούμε στα κοινοτικά όργανα ούτε το ίδιο μας το Σύνταγμα!  Τέτοια ξεδιαντροπιά, τέτοια υπονόμευση, τέτοια σύνδεση Κυβέρνησης Σημίτη και διαπλοκής!!

Αυτοί οι άνθρωποι σήμερα βγαίνουν και παριστάνουν τους τιμητές της διαφάνειας. Στο δεύτερο μέρος, θα δείτε κάποιους αξιοσέβαστους κυρίους που προβάλλουν ως άμωμοι και άσπιλοι, να ξεσπαθώνουν εις βάρος της χώρας τους και της δημοκρατίας. Αύριο το δεύτερο μέρος, με το παρασκήνιο της προσπάθειας και της ρήξης.

Όλα τα ονοματα υπεράνω υποψίας που σήμερα μάλιστα εμφανίζονται ως άσπιλοι σωτήρες. Οι ενέργειες τους, αλλά και οι εταιρείες που κατέλυσαν την δημοκρατία στην Ευρώπη.

Το Σύνταγμα και ο «βασικός μέτοχος».

Η ΝΔ του Κ. Καραμανλή στο προεκλογικό πρόγραμμά της, το 2003, είχε εξαγγείλει ότι θα φέρει νόμο για την εφαρμογή του άρθρου 14 παρ. 9 του Συντάγματος και την πλήρη και οριστική πάταξη της διαπλοκής στα ΜΜΕ.  Δηλαδή νόμο ώστε εργολάβοι και προμηθευτές του Δημοσίου να μην μπορούν να χρησιμοποιούν τα ΜΜΕ ως «πολιορκητικούς κοριούς» για τα συμφέροντά τους.

Μέσα στο 2004 λοιπόν, η Κυβέρνηση Κ. Καραμανλή άρχισε την επεξεργασία του νόμου για την εφαρμογή του άρθρου 14 παρ. 9 του Συντάγματος και την πάταξη της διαπλοκής.  Η βάση του νόμου για τον «βασικό μέτοχο» ήταν: Τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ είναι δημόσια υπηρεσία, η οποία παραχωρείται, ύστερα από διαγωνισμό, με σύμβαση σε ιδιώτες.  Οι δε συχνότητες είναι δημόσιο αγαθό, το οποίο παραχωρείται έναντι τιμήματος που οι ιδιώτες πληρώνουν για τη χρησιμοποίησή τους.  Αποκλείονται από την παραχώρηση ηλεκτρονικών ΜΜΕ οι ιδιώτες που είναι εργολάβοι ή προμηθευτές του δημοσίου, καθώς και οι στενοί συγγενείς τους.

Β. Οι «νταβατζήδες» -με τα διάφορα παπαγαλάκια τους μέσα στην ίδια την Κυβέρνηση Κ. Καραμανλή- πίστευαν πως την τελευταία στιγμή ότι ο Κ. Καραμανλής δεν θα τολμούσε να φέρει το νόμο προς ψήφιση. Σε αυτόν τον τομέα, τα φερέφωνα άρχισαν “προληπτική τρομοκρατία” για να αποτρέψουν την εξέλιξη. Σε αυτό δυστυχώς είχαν συμμάχους από το στενό περιβάλλον Καραμανλή, διότι είχαν στοχοποιήσει τον Προκόπη Παυλόπουλο, που μολονότι αναρμόδιος είχε επωμισθεί με εντολή Κ. Καραμανλή ως Καθηγητής το βάρος στήριξης του νόμου για το «βασικό μέτοχο». Αυτό ήταν σε θέση να το γνωρίζουν μετρημένοι στα δάχτυλα άνθρωποι, στο “περιβάλλον” που τον «έδιναν» κανονικά στους «νταβατζήδες».  Αποτέλεσμα:  Οι “άσχετες” επιθέσεις που έκαναν πολλούς να απορούν γιατί ο Παυλόπουλος άρχισε ξαφνικά να τραβάει τα πάνδεινα από τα κανάλια της διαπλοκής. Την στιγμή μάλιστα που δεν είχε έρθει ποτέ σε ανοιχτή ρήξη με τα συγκροτήματα. Έτσι του «έστησαν» την ανύπαρκτη υπόθεση «Χούπη», ήτοι υπόθεση όπου στενός του συνεργάτης στο γραφείου τύπου είχε, δήθεν, φτιάξει μαγαζάκι διορισμών.  Πράγμα που διαψεύσθηκε κατηγορηματικά στη συνέχεια και αποκαλύφθηκε ότι οι «εμπνευστές» της σκευωρίας βρίσκονταν μέσα στο Μέγαρο Μαξίμου, δίπλα στον Κ. Καραμανλή. Δηλαδή η στοχοθέτηση των εμπλεκομένων στην προσπάθεια γινόταν εκ των έσω και το εξοργιστικότερο, έδιναν και τα όπλα για να χτυπηθούν!

Τρανταχτή απόδειξη το περιβόητο πρωτοσέλιδο του “Έθνους” όπου το “σκάνδαλο” φιγουράρει δίπλα στην απάντηση της οικογένειας Μπόμπολα!

Το ιστορικό ψήφισης του νόμου για το «βασικό μέτοχο».

Μέσα σ’ αυτό το κλίμα ψηφίσθηκε από την Κυβέρνηση Κ. Καραμανλή, με εισηγητή Υπουργό τον Παυλόπουλο –που πλέον βγήκε στο προσκήνιο λόγω των απανωτών επιθέσεων- ο ν. 3310/2005 για το «βασικό μέτοχο».  Δρακόντειος νόμος, ο οποίος όμως έβαζε φρένο στη διαπλοκή με τα ΜΜΕ, όπως ομολογούσε τότε σύμπασα η Αριστερά, αλλά και μη διαπλεκόμενες εφημερίδες, όπως ιδίως η «Ελευθεροτυπία –τώρα φαίνεται γιατί τα πληρώνει – και, εν μέρει, η «Καθημερινή».  Στη διαπλοκή έπεσε τόσος πανικός, ώστε π.χ. ο Γ. Μπόμπολας, την ημέρα ψήφισης του νόμου, άρχισε να διαπραγματεύεται με την οικογένεια Θ. Αγγελόπουλου για την εξαγορά όλου του ομίλου του.  Τότε ο Θ. Ρουσόπουλος, Υπουργός Τύπου της Κυβέρνησης Κ. Καραμανλή, είπε ότι είναι ο πρώτος νόμος που εφαρμόζεται πριν καν ψηφισθεί!  Ταυτοχρόνως η διαπλοκή, μαζί με ευρωπαίους «ομολόγους» (π.χ. Matra, Dassault, Hochtifκλπ) βγήκε στο κλαρί στα ευρωπαϊκά fora, και ιδίως στη Commission, για να ξεθεμελιώσει το νόμο με άκρες που προσπαθούσε να βρει.  Και είχε βρει!

Α. Κατά τη συζήτηση στο Βουλή του νόμου το ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου «ξεσάλωσε» κανονικά.  Πραγματική ουρά της διαπλοκής.  Φώναζαν και αλάλαζαν ότι ο νόμος είναι αντίθετος με το ευρωπαϊκό δίκαιο και στοχεύει επιχειρηματίες!!  Όρα Γ. Μπόμπολα.  Αιχμή του δόρατος ο εισηγητής του ΠΑΣΟΚ Τ. Χυτήρης, και από κοντά ιδίως οι Ντ. Ρόβλιας και Α. Λοβέρδος.  Η μεγάλη αρνητική έκπληξη ήταν ο έντιμος Απ. Κακλαμάνης, ο οποίος μάλλον από παραπληροφόρηση –αφού ουδέποτε είχε σχέση με τη διαπλοκή- έφτασε να κατηγορεί στη Βουλή τον Κ. Καραμανλή και τον Π. Παυλόπουλο ότι έφεραν το νόμο για το «βασικό μέτοχο» κατά παραγγελία του Α. Αλαφούζου για να χτυπηθεί ο Γ. Μπόμπολας!!  Ως εκεί είχε φθάσει η διαβολή και η παραπληροφόρηση.  Όπως επίσης αρνητική έκπληξη υπήρξε η υπέρ των διαπλεκομένων, κατ’ αποτέλεσμα, στάση των Στ. Μπένου και, ιδίως, του Αλ. Παπαδόπουλου. Του Αλέκου Παπαδόπουλου που οι ίδιοι “βαρώνοι” δεν χάνουν ευκαιρία να τον προωθούν ως “Σωτήρα”.

Β. Στο μεταξύ, το 2004, είχε μεσολαβήσει η ιστορική απόφαση 3242/2004 του Δ΄Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, με Πρόεδρο τον άξιο δικαστή Αντιπρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας, Μιχάλη Βροντάκη.  Η απόφαση αυτή ήταν η πλήρης δικαίωση των ρυθμίσεων του νόμου περί «βασικού μετόχου» της Κυβέρνησης Κ. Καραμανλή.  Σ’ αυτήν στηρίχθηκε άλλωστε ο Προκόπης Παυλόπουλος για τη σύνταξη και υποστήριξη του νόμου και στη Βουλή και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.  Η απόφαση αυτή αφενός δέχθηκε ότι το Σύνταγμά μας υπερέχει του ευρωπαϊκού δικαίου.  Και, αφετέρου, τα φράγματα κατά της διαπλοκής που θέτει το άρθρο 14 παρ. 9 του Συντάγματος ως προς τα ΜΜΕ δεν έρχονται σε αντίθεση προς το ευρωπαϊκό δίκαιο περί ανταγωνισμού.  Το αντίθετο μάλιστα.  Εξυπηρετούν τον υγιή και ανόθευτο ανταγωνισμό, αφού δεν επιτρέπεται στους εργολάβους και τους προμηθευτές να έχουν ΜΜΕ και μ’ αυτά να εκβιάζουν κυβερνήσεις για να πάρουν δουλειές και, συνεπώς, να υπερέχουν έναντι των άλλων έντιμων ανταγωνιστών τους.  Το κατάντημα της διαπλοκής του ΠΑΣΟΚ ήταν ότι αυτή την απόφαση του ανώτατου διοικητικού δικαστηρίου της Χώρας την κατακεραύνωσαν στη Βουλή ποιοι;  Μα ακόμη και οι «κορυφαίοι» νομικοί του ΠΑΣΟΚ Ευ. Βενιζέλος, Α. Λοβέρδος και Ντ. Ρόβλιας. Ναι, ο κύριος Βενιζέλος και ο κύριος Ρόβλιας που φιγουράρουν ως δελφίνοι στην μάχη της διαδοχής σήμερα! Η επιστήμη και τα νομικά στην υπηρεσία των «νταβατζήδων»!  Και να σου λέει σήμερα ο Γιώργος Παπανδρέου και η ακολουθία του ότι τον έριξαν τα συμφέροντα! Μα εκείνα τον επέβαλαν αλλά τον ξεφορτώθηκαν όταν τίναξε τη Χώρα στον αέρα.  Αυτή είναι η αλήθεια. Τόσο άχρηστος και επικίνδυνος υπήρξε, κατά την τωρινή μάλιστα ομολογία του μέχρι χθες κολλητού του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη.  Βεβαίως του “Γουαναμπή” Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, του Μιχάλη των Wikileaks!

Για πρώτη φορά όλο το παρασκήνιο της υπόθεσης που κρίνει σήμερα την μοίρα της Ενωμένης Ευρώπης. Τα άγνωστα γεγονότα στην Ευρώπη, η επέμβαση της Ευρωπαϊκής διαπλοκής. Με ονόματα.

• Ο “Βασικός Μέτοχος”, ο καρκίνος που διαλύει την Ευρώπη των λαών.

• Η δικαίωση του Κ. Καραμανλή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

• Όταν οι «νταβατζήδες» βάζουν σιωπητήριο και στις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.

• Ο ωμός εκβιασμός:  Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν σέβεται ούτε τους θεσμούς της.

• Ένας Επίτροπος για κλάματα.  Μάλλον δεν έκανε ούτε για «καντηλανάφτης» της Ευρώπης.

Αμέσως μετά τη ψήφιση του νόμου για τον «βασικό μέτοχο», ο Κ. Καραμανλής έδωσε εντολή στον “αίροντα τας αμαρτίας του κόσμου” Προκόπη Παυλόπουλο, Υπουργό Εσωτερικών, να στηρίξει το νόμο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και ιδίως στη Commission.  Και τούτο διότι, όπως είπαμε, οι «νταβατζήδες», τόσο οι ντόπιοι όσο και οι αλλοδαποί, είχαν πιάσει δουλειά κατεδάφισης. Ίσως να διερωτάται κανείς γιατί οι ξένοι «νταβατζήδες» είχαν σπεύσει να στηρίξουν την ελληνική διαπλοκή και ιδίως τον κ. Γ. Μπόμπολα.  Πολύ απλό.  Αν το «φράγμα» κατά της διαπλοκής που θεσμοθέτησε ο Κ. Καραμανλής γινόταν δεκτό από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τότε οι ευρωπαίοι «νταβατζήδες», και ιδίως οι Γάλλοι –να τι κάνουν τα οπλικά συστήματα- που ελέγχουν μεγάλο μέρος του γραπτού και ηλεκτρονικού τύπου, θα έχαναν «αυγά και καλάθια». 

Για να είμαστε λοιπόν δίκαιοι:  Δεν ήταν μόνον ο κ. Γ. Μπόμπολας και οι λοιποί εγχώριοι «νταβατζήδες».  Όταν ο Καραμανλής «άνοιξε το ντουλάπι» στην Ευρώπη, οι σκελετοί που καραδοκούσαν ήταν πολλοί και επώνυμοι.  Τότε ο Κ. Καραμανλής και ο Πρ. Παυλόπουλος κατάλαβαν ότι είχαν να κάνουν με δύναμη που υπερέβαινε κατά πολύ τα ελληνικά σύνορα και τα ελληνικά συμφέροντα.  Δυστυχώς.

Όπως είπαμε, αμέσως μετά τη ψήφιση του νόμου για το «βασικό μέτοχο» ο Προκόπης Παυλόπουλος ξεκίνησε για την Ευρωπαϊκή Ένωση προκειμένου να υπερασπισθεί και το νόμο αλλά και το άρθρο 14 παρ. 9 του Συντάγματος κατά της διαπλοκής.  Διότι, όπως επίσης είπαμε, Σημίτης, Βενιζέλος και Πρωτόπαπας, από το 2002, ουδέποτε θέλησαν να υπερασπισθούν το Σύνταγμα.  Τον Ιανουάριο του 2005 ο Προκόπης Παυλόπουλος, μαζί με τον Θ. Ρουσόπουλο (Υπουργό Τύπου) και Χρ. Φώλια (Υφυπουργό Εθνικής Οικονομίας, αρμόδιο για την Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κοινοτικά κονδύλια), επισκέφθηκαν (και οι τρεις μαζί, όταν το ΠΑΣΟΚ και τα κανάλια της διαπλοκής τους κατηγορούσαν ότι πήγαιναν τρεις υπουργοί να δουν έναν «χαμηλόμισθο υπάλληλο») τον Αλεξάντερ Ζάουμπ, όπως είπαμε Γενικό Διευθυντή Ανταγωνισμού.  Ένα βαθμό πιο κάτω από τον αρμόδιο Επίτροπο Τσάρλι Μάκ Κρίβι! 

Και όλοι ξέρουν ότι στην Ευρωπαϊκή Ένωση και, ιδίως, στη Commission ό,τι λέει ο Γενικός Διευθυντής κάνει ο Επίτροπος.  Γι’ αυτό και άρχισαν απ’ αυτόν.  Άλλωστε, όπως επίσης είπαμε, ο Ζάουμπ ήταν εκείνος που έγραφε σε Βενιζέλο και Πρωτόπαπα αμφισβητώντας -με πρωτοβουλία των «νταβατζήδων»- το ελληνικό Σύνταγμα και το άρθρο 14 παρ. 9.  Επί δύο ώρες ο Παυλόπουλος, παρουσία Ρουσόπουλου – Φώλια, ανέλυε στο Ζάουμπ, ως Καθηγητής περισσότερο και γνωστός στο ευρωπαϊκό νομικό κατεστημένο λόγω προϋπηρεσίας στη Γαλλία, τη συμβατότητα του ελληνικού Συντάγματος και του νόμου περί «βασικού μετόχου» με το ευρωπαϊκό δίκαιο, πρωτογενές και παράγωγο. 

Και επειδή υπήρχαν μάρτυρες και περιστατικά συνέβη το εξής:  Ο Αλ. Ζάουμπ, νομικός και αυτός, αφού συμφώνησε με όλη την ανάλυση του Πρ. Παυλόπουλου, τόνισε με έμφαση ότι ήταν το απόλυτο δικαίωμα της Ελλάδας, σύμφωνα με το ευρωπαϊκό δίκαιο, να εφαρμόσει το Σύνταγμά της και να υιοθετήσει τους φραγμούς κατά της διαπλοκής με τα ΜΜΕ, όπως προέβλεπε ο νόμος για το «βασικό μέτοχο»!!

Και ενώ οι τρεις Υπουργοί του Κ. Καραμανλή είχαν πετύχει τα πάντα, πριν καν προσγειωθούν στην Αθήνα άκουγαν το MEGA, τον ΑΝΤ1 και το STAR να λένε τα αντίστροφα.  Ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα απέρριπτε τελικά το νόμο για τον «βασικό μέτοχο».  Τι, άραγε, ήξεραν οι «νταβατζήδες» περισσότερο από τρεις Υπουργούς και τον Γενικό Διευθυντή Ανταγωνισμού της Commission;  Αυτό φάνηκε μόλις 15 μέρες αργότερα, Φλεβάρη του 2005.  Όταν δηλαδή ο Προκόπης Παυλόπουλος πήγε να δει, νομίζοντας ότι όλα είχαν τελειώσει, τον αρμόδιο Επίτροπο Ανταγωνισμού Τσάρλι Μακ Κρίβι στις Βρυξέλλες. Α, και να μην το ξεχάσουμε.  Μετά τη συνεννόηση των τριών Ελλήνων Υπουργών με τον Γενικό Διευθυντή Ανταγωνισμού Αλ. Ζάουμπ και τη σύμφωνη γνώμη του για το «βασικό μέτοχο», χάνονται τα ίχνη του τελευταίου.  Τον άκουσε κανείς από τότε;  Τσιμουδιά.  Πήγε ο άνθρωπος στο σπίτι του.  Τη σκυτάλη ανέλαβαν άλλα, μεγαλύτερα, «αφεντικά», εντός και εκτός θεσμικού πλαισίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ένας Επίτροπος για κλάματα.  Μάλλον δεν έκανε ούτε για «καντηλανάφτης» της Ευρώπης.

Φλεβάρη λοιπόν του 2005 ο Παυλόπουλος συναντάται με τον αρμόδιο Επίτροπο Τσάρλι Μάκ Κρίβι στις Βρυξέλλες, παρουσία –πάντα υπήρχαν μάρτυρες- του τότε επικεφαλής της Μόνιμης Αντιπροσωπείας της Ελλάδας στις Βρυξέλλες ικανότατου πρέσβη κ. Βασίλη Κασκαρέλη.  Να μην ξεχάσουμε:  Ο κ. Επίτροπος, Ιρλανδός, πρώην Υπουργός Οικονομικών της Χώρας του αποχώρησε από την κυβέρνησή του με πολλές «σκιές».  Τον ξεφορτώθηκαν και τον έστειλαν στις Βρυξέλλες ως Επίτροπο.  Αυτό το παρελθόν σήμαινε πολλά.  Όπως λέει ο Σαίξπηρ:  «Οι παλιές αμαρτίες ρίχνουν μεγάλες σκιές»!

Στη συνάντησή τους ο Παυλόπουλος ανέλυσε στον Επίτροπο –με βάση όσα είχε πει στον Γενικό Διευθυντή Αλεξάντερ Ζάουμπ – το νομικό σκέλος του ευρωπαϊκού δικαίου, του ελληνικού Συντάγματος και του νόμου περί «βασικού μετόχου», σύμφωνα με την πάγια νομολογία του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.  Και τότε συνέβησαν τα εξής:

Ο Επίτροπος, παρουσία ενός συνεργάτη του, είχε μπροστά του τα υπομνήματα των «νταβατζήδων», Ελλήνων και άλλων, με υπογραμμίσεις εκ των προτέρων! Σημειώνουμε ότι οι υπογραμμίσεις αυτές είχαν γίνει και με τη συνεργασία Έλληνα υπαλλήλου της Commission, με τον οποίο οι Έλληνες «νταβατζήδες» είχαν επικοινωνία.  Τόσο καλά, τόσο απλά.

Ο Επίτροπος δεν απάντησε τίποτα στα νομικά επιχειρήματα του Πρ. Παυλόπουλου.  Με κυνικό ύφος –ο Γ. Αλογοσκούφης, τότε Υπουργός Εθνικής Οικονομίας, είχε προειδοποιήσει τον Πρ. Παυλόπουλο για τις προθέσεις του Επιτρόπου αλλά ποιός μπορούσε να πιστέψει κάτι τέτοιο- του είπε:  «Κύριε υπουργέ το ζήτημα δεν είναι νομικό.  Είναι καθαρώς πολιτικό.  Ο νόμος σας δεν είναι συμβατός με την πολιτική μας περί ανταγωνισμού».

Ο Πρ. Παυλόπουλος κατάλαβε αμέσως ότι το παιχνίδι ήταν στημένο.  Με την εμπειρία του ως νομικού απάντησε στον Επίτροπο: «Τότε να μας απαντήσετε με προειδοποιητική επιστολή».  Και αυτό διότι σκόπευε να προσφύγει η Ελλάδα αμέσως στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.  Διότι η νομολογία του τελευταίου ήταν παγιωμένη.  Άρα ο Πρ. Παυλόπουλος ήταν βέβαιος ότι η Ελλάδα θα δικαιωθεί.  Έτσι ειδοποίησε αμέσως, όταν έφυγε από το κτίριο της Commission, τον Κ. Καραμανλή.  Και να μην ξεχάσουμε:  Ο Επίτροπος δεν τόλμησε να αμφισβητήσει στη σύσκεψη το άρθρο 14 παρ. 9 του Συντάγματος. 

Γι’ αυτό ο Πρ. Παυλόπουλος, στη συνέντευξη που έδωσε στις Βρυξέλλες, τόνισε όλα αυτά στους Έλληνες δημοσιογράφους, λέγοντας ότι τα συμφέροντα του Τόπου και το Σύνταγμά μας ήταν διασφαλισμένα.  Και θα μείνει στην ιστρία η έκπληξη του κ. Στρατή Λιαρέλη, τότε δημοσιογράφου του MEGA, ο οποίος επιχειρούσε να μιλήσει για «Βατερλώ» της Κυβέρνησης Κ. Καραμανλή.  Μην ξεχνάμε ότι το Βατερλώ απέχει μόλις δέκα χιλιόμετρα από τις Βρυξέλλες.  Δεν ξέρουμε βεβαίως αν το ήξερε ο κ. Στ. Λιαρέλης, ο οποίος έγινε πυργοδεσπότης στη Μυτιλήνη επειδή ξεναγήθηκε επαγγελματικώς σε πολλά τηλεοπτικά μαγαζιά.  Αρχής γενομένης από το μαγαζί του κ. Αθανασούλη, το Alter, αν το θυμάστε.

Ο ωμός εκβιασμός:  Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν σέβεται ούτε τους θεσμούς της.

Στην Αθήνα ο Κ. Καραμανλής και ο Πρ. Παυλόπουλος, περισσότερο ως Καθηγητής, ετοίμαζαν την υπεράσπιση της Ελλάδας στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων για το «βασικό μέτοχο», έχοντας στο οπλοστάσιό του την ευρωπαϊκή νομολογία.  Μάρτης του 2005.  Και τότε συνέβη το εξής, που αποδεικνύει τη διαφθορά και τη διαπλοκή μέσα στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Commission. Και ύστερα λέμε την Ελλάδα διεφθαρμένη!  Η μεγαλύτερη διαφθορά υπάρχει στους ίδιους τους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης!!

Ευρισκόμενος στις Βρυξέλλες για δουλειά του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας, ο Χρ. Φώλιας ειδοποιεί τον Πρ. Παυλόπουλο ότι η Επίτροπος κα Ντανούτα Χούμπνερ, αρμόδια για την περιφερειακή πολιτική, είχε πάρει απόφαση να κόψει όλα τα κοινοτικά κονδύλια από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης (πάνω από 1 δις ευρώ) αν η Ελλάδα επέμενε να συνεχίσει τον αγώνα της για την υπεράσπιση του νόμου περί «βασικού μετόχου» στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.  Δηλαδή η Ελλάδα και η Κυβέρνηση Κ. Καραμανλή εκβιαζόταν ωμά:  Αν τολμούσε να πάει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, δεν θα είχε πρόσβαση στα κονδύλια για την περιφερειακή ανάπτυξη!!

Όλα αυτά αποδεικνύουν πόσο βαθειά ήταν η διαφθορά και η διαπλοκή μέσα στην Ευρώπη.  Το απόλυτο κατάντημα του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, το οποίο σήμερα εξηγεί εύγλωττα γιατί η Ευρώπη και η Ευρωπαϊκή Ένωση έφθασαν εδώ που έφθασαν:  Στην κατάρρευση, επειδή τα συμφέροντα είναι πάνω από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και τα οράματα των ηγετών που θεμελίωσαν την ενωμένη Ευρώπη.  Τώρα καταλαβαίνει κανείς γιατί η Siemens καθορίζει σήμερα την πολιτική της κας Μέρκελ.  Και τώρα καταλαβαίνει κανείς γιατί ο Χέλμουτ Σμιτ και ο Ζακ Ντελόρ εξεγείρονται έναντι των υπαλλήλων της διαπλοκής, επειδή παραμένουν πιστοί στο ευρωπαϊκό όραμα.

Μέσα απ’ αυτόν τον εκβιασμό η Κυβέρνηση Κ. Καραμανλή αναγκάσθηκε, για να υπερασπισθεί την Ελλάδα, ν’ αναστείλει τον νόμο για τον «βασικό μέτοχο».  Να θυμηθούμε τότε πως το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου και η διαπλοκή πανηγύριζαν.  Και να θυμηθούμε πως τότε ξεκίνησε νέος πόλεμος της διαπλοκής έναντι του Κ. Καραμανλή και του Πρ. Παυλόπουλου.

Η δικαίωση του Κ. Καραμανλή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Στη συνέχεια η εταιρεία  «ΜΗΧΑΝΙΚΗ» του Πρ. Εμφιετζόγλου –που δεν διαθέτει κανάλι- προσέφυγε στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, υπερασπιζόμενη το Σύνταγμα (άρθρο 14 παρ. 9) και το νόμο για το «βασικό μέτοχο».

Την Ελληνική Κυβέρνηση υπερασπίσθηκε τότε με απόλυτη επιτυχία ο Καθηγητής κ. Αντ. Μανιτάκης.  Μετά τα χάλασε.  Επί Κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου, όταν τον «γοήτευσε» ο φίλος του κ. Ν. Αλιβιζάτος.  Αλλά κ. καθηγητά «τα στερνά τιμούν τα πρώτα».

Με την απόφασή του της 16/12/2008 το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, με Πρόεδρο τον Έλληνα κ. Β. Σκουρή, δικαίωσε σχεδόν στο σύνολο τις θέσεις της Κυβέρνησης Κ. Καραμανλή και ως προς την υπεράσπιση του άρθρου 14 παρ. 9 του Συντάγματος και ως προς το νόμο για το «βασικό μέτοχο».  Ακολούθησε τις απόψεις του Εισηγητή κ. Κ. Lenaerts, που έχουν ως εξής:

«1) Το άρθρο 24, πρώτο εδάφιο, της οδηγίας 93/37/ΕΟΚ… έχει την έννοια ότι απαριθμεί κατά τρόπο εξαντλητικό τους στηριζόμενους σε αντικειμενικές σκέψεις απτόμενες της επαγγελματικής ιδιότητας λόγους που μπορούν να δικαιολογήσουν τον αποκλεισμό εργολήπτη από τη συμμετοχή σε διαγωνισμό για την ανάθεση σύμβασης δημοσίων έργων. Ωστόσο, η οδηγία αυτή δεν κωλύει ένα κράτος μέλος να προβλέψει άλλα μέτρα αποκλεισμού αποσκοπούντα στη διασφάλιση της τήρησης των αρχών της ίσης μεταχείρισης των υποβαλλόντων προσφορά και της διαφάνειας, υπό τον όρον ότι τα μέτρα αυτά δεν βαίνουν πέραν του αναγκαίου για την επίτευξη του στόχου αυτού μέτρου.

2) Το κοινοτικό δίκαιο πρέπει να ερμηνεύεται υπό την έννοια ότι δεν επιτρέπει εθνικές διατάξεις οι οποίες καίτοι επιδιώκουν τους θεμιτούς σκοπούς της ίσης μεταχείρισης των υποβαλλόντων προσφορά και της διαφάνειας στο πλαίσιο των διαδικασιών σύναψης δημοσίων συμβάσεων, καθιερώνουν αμάχητο τεκμήριο ασυμβιβάστου μεταξύ αφενός της ιδιότητας του ιδιοκτήτη, του εταίρου του βασικού μετόχου ή διευθυντικού στελέχους επιχείρησης που ασκεί δραστηριότητα στον τομέα των μέσων ενημέρωσης και, αφετέρου, της ιδιότητας του ιδιοκτήτη, του εταίρου, του βασικού μετόχου ή διευθυντικού στελέχους επιχείρησης που αναλαμβάνει έναντι του Δημοσίου ή νομικού προσώπου του ευρύτερου δημόσιου τομέα την εκτέλεση έργων ή προμηθειών ή την παροχή υπηρεσιών». Την απόφαση τότε δημοσίευσε και σχολίασε θετικά μόνο το «ΠΑΡΟΝ» του Μάκη Κουρή.  Όλοι οι άλλοι έθαψαν την απόφαση. Μέχρι σήμερα πολλοί πιστεύουν ότι η υπόθεση είχε χαθεί.  Θεέ μου τι παραπληροφόρηση!!

Όταν οι «νταβατζήδες» βάζουν σιωπητήριο και στις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.

Εδώ τελειώνει –ή μάλλον αρχίζει- η ιστορία του «βασικού μετόχου».  Και γιατί λέμε «μάλλον αρχίζει».  Γιατί όλα εξηγούνται:  Κ. Καραμανλής και οι “ζωντανοί” εξακολουθούν να πληρώνουν τη συνέπειά τους και τον πόλεμο κατά της διαπλοκής και των «νταβατζήδων».  Ξέρουμε ότι και στο μέλλον θα κάνουν τη δουλειά τους.  Άλλωστε τι έχουν να χάσουν;

Το μήνυμα είναι προς τη Συγγρού:  Θα ορθώσει το ανάστημά της στη διαπλοκή;  Αντώνη Σαμαρά θα καταλάβεις επιτέλους ότι η μόνη σωτηρία σου είναι ν’ αντισταθείς; Σου σκάβουνε το λάκκο.  Τώρα που ο Λαός τα ξέρει όλα, ακολούθησε το δρόμο που χάραξε ο Κ. Καραμανλής.  Διαφορετικά θα τελειώσεις.  Και μαζί σου και το υγιές πολιτικό σύστημα και η Πατρίδα που θα κυλήσει στο Χάος μέχρι την τελική σωτηρία. Γιατί να είστε σίγουροι, ότι η Πατρίδα έτσι και αλλιώς θα σωθεί ακόμα και αν χρειαστεί να ματώσει. 

Κατάλαβέ το καλά:  Από σένα εξαρτάται αν οι «νταβατζήδες» θα τελειώσουν ή θα επιβιώσουν.  Αν δεν το καταλάβεις υπάρχει η τελευταία λύση:  Και πάλι η ώρα του Κώστα Καραμανλή.  Με τους ίδιους όρους –δυστυχώς για την Ελλάδα- που ήρθε η ώρα του Εθνάρχη Κωνσταντίνου Καραμανλή το 1974.

Η Εναλλακτική λύση “3″ την οποία απευχόμασταν δηλαδή…

About these ads

 

 

Ο κ.Κουράκης (ΣΥΡΙΖΑ) οι Παλαιστίνιοι και η Εκκλησία

26/01/2013 από Po

«Με κουράζουν οι πράξεις που δεν έκανα. Τα Ναι και τα Όχι που δεν είπα μου φράζουν το στόμα». [T.Kουράκης: «67%»]

Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος

F.H.Lalaisse (1834): Έλληνας πατριάρχης και Εβραίος αστός στην Ιερουσαλήμ

Κύριε Ροϊδη,
Οβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ καθηγητής κ.Τάσος Κουράκης είναι φίλος των Παλαιστινίων, όχι όμως στο βαθμό να κάνει κριτική στη ρατσιστική συμπεριφορά της ελληνικής Εκκλησίας απέναντί τους, που περιφρονεί, εξευτελίζει και εκμεταλλεύεται όσους από αυτούς είναι Ορθόδοξοι. Ενδεχομένως να αγνοεί το θέμα το οποίο επομένως θεωρώ αναγκαίο να παρουσιάσω. O κ.Κουράκης έχει συμμετάσχει στο «καράβι για τη Γάζα» και έχει επιτεθεί (23.8.2012) άδικα στον κ.Τσίπρα (πρωτοφανές για το ΣΥΡΙΖΑ που κανείς βουλευτής δεν ασκεί δημόσια κριτική στον Αρχηγό), επειδή συναντήθηκε με τον παλαίμαχο Ισραηλινό πολιτικό των Εργατικών Πρόεδρο Σιμόν Πέρες, πρωτεργάτη της ειρηνευτικής συμφωνίας του Όσλο (1994-Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης από κοινού με τον Αραφάτ).  Συνεπώς ο κ.Κουράκης επιδεικνύει με τον τρόπο του ένα τεράστιο ενδιαφέρον για τους Παλαιστινίους, το οποίο όμως σταματά μπροστά στα οικονομικά συμφέροντα των Ελλήνων μεταναστών κληρικών και στις παράλογες εθνικοθρησκευτικές φαντασιώσεις της χώρας μας.
—–Ο κ.Κουράκης έχει κατά καιρούς εκφρασθεί υπέρ του χωρισμού της Εκκλησίας από το Κράτος, πήρε μέρος στο «επιστημονικό» (Θου Κύριε…) συνέδριο «Αριστερά και Εκκλησία» και είπε εκεί πολλές αλήθειες. Σε άλλες εποχές θα τις θεωρούσαμε πολύ λίγες. Σήμερα καταντήσαμε να τις θεωρούμε πολλές. Αναγνωρίζω τις καλές του προθέσεις αλλά νομίζω ότι είχε υποχρέωση στον κατ’εξοχήν αρμόδιο χώρο και χρόνο να θέσει επίσημα, χάριν των φίλων του Παλαιστινίων, χάριν των αριστερών και των χριστιανικών αρχών που εδώ συμπίπτουν απόλυτα, το πρόβλημα της αποικιοκρατικού τύπου ελληνικής διοίκησης του πατριαρχείου Ιεροσολύμων. Είναι μια νοσηρή πραγματικότητα, που εκθέτει ανεπανόρθωτα την πατρίδα μας, η οποία για το καλό της οφείλει να την θεραπεύσει από μόνη της πριν να εξαναγκαστεί ταπεινωτικά να το κάνει. Επειδή οι περισσότεροι Έλληνες (που κοροϊδεύουν τα «Αμερικανάκια» πως χαμπάρι δεν παίρνουν τι γίνεται στον έξω κόσμο) αγνοούν το πρόβλημα (όπως και κάθε τι που δε θίγει την καλοπέρασή τους), θα προσπαθήσω να το εκθέσω όσο πιο περιληπτικά γίνεται. Πάνω σε αυτή την άγνοια βασιζόμενος ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθεί στα μουλωχτά την κρατική εθνικιστική πολιτική, φτάνοντας στο σημείο ο κ.Τσίπρας  να ζητά (χαμηλόφωνα) αύξηση των μυστικών κονδυλίων που δίνει η Ελλάδα στην Αγία Μαφία των Ιεροσολύμων, υπό τον όρο η τελευταία να φορολογηθεί! Έχει μάλιστα ενδιαφέρον η σαφής αντιχριστιανική και αποικιοκρατική του τοποθέτηση, που βλέπει την Εκκλησία ως όργανο της εξωτερικής πολιτικής του Καίσαρα και που είναι σύμφωνη και με τη διαχρονική επίσημη εθνικιστική κυβερνητική θέση: «αυτό είναι ένα ειδικό θέμα και είναι και κάποια κονδύλια που δεν έχουν τόσο να κάνουν με την θρησκεία ή την Εκκλησία, αλλά με την ανάγκη να στηριχθούν οι πρωτοβουλίες και οι παρεμβάσεις του ελληνισμού και της χώρας σε κρίσιμες περιοχές» (Αmen.gr, Γ.Φερδής 21.3.2010).
—–Για να δούμε τώρα ποιές είναι αυτές οι αξιόμισθες παρεμβάσεις του Ελληνισμού, σε ξένα αμπελοχώραφα.  Ένα μικρό δείγμα του (ανέκαθεν γνωστού στους παροικούντες την αθηναϊκή Ιερουσαλήμ) δυσωδέστατου οχετού κάθε μορφής σκανδάλων (από φόνους και λαθρεμπόριο μέχρι οικονομικές καταχρήσεις και ροζ ιστορίες) που κρύβεται κάτω από την επωνυμία «Ελληνικό Πατριαρχείο Ιεροσολύμων», ήλθε από ατύχημα στο φως το 2005 και πήρε διεθνή δημοσιότητα. Συνοπτική κωμικοτραγική κατάληξή του κουκουλώματος όλων των υποθέσεων που βγήκαν στην επιφάνεια, ήταν η παράνομη εκθρόνιση και φυλάκιση σε μοναστηριακό κελί, χωρίς δίκη, του διαβόητου αγιότατου Ειρηναίου πατριάρχη Παλαιστινίων εκ Σάμου, από το διάδοχό του αγιότατο Θεόφιλο, ένα φτωχό χωριατόπουλο πολυμελούς οικογένειας τον Γαργαλιάνων, η οποία το ξεφορτώθηκε 12χρονο για να στρατολογηθεί στην Αγιοταφιτική Αδελφότητα (δέχεται αποκλειστικά άρρενες). Μικρό απάνθισμα (πολοστυμόριο) των σκανδάλων υπάρχει εδώ.
—–Να δούμε τώρα και την παγκόσμια αντιχριστανική πρωτοτυπία της μοναδικής Εκκλησίας στον κόσμο που αν και αρχαιότατη, οι πιστοί της διοικούνται από ξένους οικονομικούς μετανάστες. Ο πατριάρχης Ιεροσολύμων, και η ολότητα των-πλην ενός ή κατά καιρούς δύο κι αυτών με το στανιό, ύστερα από πιέσεις αραβικών κυβερνήσεων- Αρχιερέων του παλαιστινιακού ποιμνίου, είναι Έλληνες. Πως έχει στηθεί αυτό το αθεολόγητο ανοσιούργημα; Το 638 με τον Αχτιναμέ του κατακτητή χαλίφη Ομάρ Χαττάμπ, αναγνωρίστηκε η κυριαρχία του «πατριάρχη των  αυτοκρατορικών» Σωφρόνιου (καταγόμενου από την Δαμασκό) στα προσκυνήματα. Εδώ γίνεται επίκληση δυο αστείων ισχυρισμών:

• Α. Με τον όρο «αυτοκρατορικοί» εννοούνται, κατά τρόπο ανεξήγητο, οι (καταραμένοι από τη βυζαντινή ορθοδοξία) ακατανόμαστοι τότε Έλληνες, που ζούσαν κάποιες εκατοντάδες χιλιόμετρα δυτικότερα και όχι οι ντόπιοι Άραβες Ορθόδοξοι πρώην υπήκοοι του ανατολικού Ρωμαίου αυτοκράτορα,
• Β. Το διάταγμα ενός μουσουλμάνου θρησκευτικού ηγέτη, βρίσκεται πάνω από τις ευαγγελικές αξίες και εξασφαλίζει με εγκυρότητα κάποια φαντασιακά κυριαρχικά εκκλησιαστικά δικαιώματα των Ελλήνων οικονομικών μεταναστών πάνω στην κατώτερη φυλή των ντόπιων ορθοδόξων.

—–Η συνθήκη αυτή, που σαφώς δεν αφορά τους Έλληνες (όχι πως θα είχε κάποια ηθική ή θρησκευτική αξία αν τους αφορούσε), επαναβεβαιώθηκε διαδοχικά με Χάττι Σερίφ του Πορθητή στα 1453 και με ανάλογα διατάγματα του Τούρκου Σουλτάνου Σελήμ Α΄ (1517) προς τον «πατριάρχη των Ρωμαίων» τον Άραβα Δωρόθεο Β΄Αττάλα και με άλλα συναφή αργότερα. Οι συνθήκες των Παρισίων και του Βερολίνου (1856 και 1878) επικύρωσαν το υπάρχον καθεστώς. Ο πελοποννήσιος μετανάστης πατριάρχης Γερμανός Β΄ (1534), ένα καλογεροπαίδι που ήλθε να βρει την τύχη του, που διαδέχθηκε τον τελευταίο Άραβα πατριάρχη Αττάλα (σε «Αττάλη» προσπαθεί κωμικά να τον ελληνοποιήσει η «Ηθική και Θρησκευτική Εγκυκλοπαίδεια»), στάλαξε για λόγους συντεχνιακούς το φαρμάκι του φυλετισμού με τις πλάτες του σουλτανικού πατριάρχη της Πόλης, θεσπίζοντας την αυθαιρεσία να μην γίνονται μοναχοί οι Άραβες ορθόδοξοι, στους οποίους επέτρεψε μόνον την έγγαμη ιεροσύνη, κλείνοντάς τους έτσι σχεδόν απόλυτα τον δρόμο προς την αρχιεροσύνη. Η ελληνική βιβλιογραφία γράφει μόνο υπαινικτικά για την αντιχριστιανική ενέργεια του Γερμανού. Η εγκυκλοπαίδεια του «Ελευθερουδάκη», θεωρώντας τον Πανάγιο Τάφο εθνικό λάφυρο της Αρείας φυλής μας, γράφει πως «η πατριαρχεία του αποτελεί λαμπρότατον σημείον της εκεί εθνικής εξελίξεως». Από κοντά και η «Ηθική κλπ Εγκυκλοπαίδεια», που της ξεφεύγει όμως μια (μισή) αλήθεια: «Πτωχοί και ασήμαντοι ήσαν οι προ του Γερμανού πατριάρχαι, μεταξύ των οποίων και τινες Άραβες». Άραβες λοιπόν, έστω και «τινές», ομολογείται πως υπήρχαν ως πατριάρχες προ του «σημαντικού» χωριάτη Γερμανού. Κανένα φιρμάνι δεν τους είχε αποκλείσει και κανένα πιστοποιητικό ελληνικότητας δεν ζητούσε κανείς Χαλίφης ή Σουλτάνος και πως θα ήταν δυνατόν άλλωστε αυτό σε  αυτοκρατορίες που αγνοούσαν τον Έλληνα και γνώριζαν μόνο τον ορθόδοξο Ρωμαίο. Ένας παρείσακτος συμφεροντολόγος λοιπόν, διώχνει πραξικοπηματικά τους ντόπιους από το σπίτι τους, επωφελούμενος από την εξουσία που του δίνει το ρωμέικο πατριαρχείο στην Ιστανμπούλ, που βρίσκεται στην αυλή του Οθωμανού τυράννου και μπορεί να κάνει ότι θέλει πάνω στους ορφανούς από κάθε κρατική προστασία Παλαιστίνιους Ορθόδοξους, ένα αγράμματο, φοβισμένο και ανυποψίαστο ποίμνιο σε μια εποχή που όλοι οι ορθόδοξοι ανήκουν στο μιλιέτι των Ρουμ. Στην ουσία το κίνητρο δεν είναι ο εθνικισμός που δεν υφίστατο ούτε ως έννοια εκείνη την εποχή, αλλά η πιο αισχρή παρεοκρατία, η δημιουργία ενός εξουσιαστικού λόμπυ τυχοδιωκτών, που ροβόλησαν από τα μακρινά χωριά τους, είτε γιατί δεν είχαν στον ήλιο  μοίρα είτε γιατί οι φιλοδοξίες τους δεν χωρούσαν εκεί, για να καλοπεράσουν σε βάρος των φτωχών ιθαγενών, εμπορευόμενοι τα χνάρια του Χριστού και περιθωριοποιώντας τους συμπατριώτες του. Στον χώρο της Ανατολής υπήρχε πάντα η τυχοδιωκτική παράδοση και ο Πακτωλός των Αγίων Τόπων ήταν πραγματικός πειρασμός για κάθε περιπλανώμενο αγύρτη ρασοφόρο. Αυτή η νοοτροπία επιβεβαιώνεται και από το επόμενο βήμα του Γερμανού, να βολέψει για διάδοχό του τον Δημητσανίτη ανιψιό του Σωφρόνιο και να αντικαταστήσει βαθμιαία στην μακρόχρονη πατριαρχία του (45 χρόνια) τους Άραβες επισκόπους με Έλληνες. Αλλά και οι δυο διάδοχοι του Σωφρόνιου προέρχονταν από την ίδια παρέα με αυτόν, ήταν μέλη της μονής Φιλοσόφου της Δημητσάνας. Αυτή η ανομολόγητη παρεοκρατία διαιωνίζεται μέχρι σήμερα με την διαίρεση  του αδελφάτου σε εθνικοτοπικές φατρίες Σαμίων, Κρητών, Χιωτών κλπ. και με την λειτουργία του ως Λεγεώνας των Ξένων, ξένων που την ηθική στάθμη και τα κίνητρά τους έχει κατά καιρούς αποκαλύψει εκών άκων ο ελληνικός Τύπος. Το εθνικό αυτό όνειδος, που θεωρείται πατριωτικό κατόρθωμα,  δεν έχει το παραμικρό εκκλησιολογικό έρεισμα. Προσβάλλει ακόμη τις ωραιότερες ιστορικές σελίδες των Ελλήνων η συνήθης παρομοίωση των τρυφηλών Αγιοταφιτών κηφήνων, που καταπατούν και απομυζούν ξένα εδάφη, με τους ήρωες των Θερμοπυλών (!) επειδή λέει φυλάνε και ελόγου τους στις όχθες του Ιορδάνη κάποια ουρανοκατέβατα ελληνικά σύνορα.

Aρχές 20ου αι. τάφος της Μαρίας της Ναζαρέτ, στο κέντρο του συρφετού ο Ρωμιός πατριάρχης.

 —–Το μικρόβιο της αίρεσης του φυλετισμού, έχει μπολιάσει τόσο βαθιά την νεοελληνική Αγιοταφική αδελφότητα  (η οποία διαδέχθηκε την «Αδελφότητα των Σπουδαίων»), που ακόμη και ένα μαύρο της πρόβατο, ο απολυμένος επίσκοπος Νικηφόρος της Κωνσταντίνης, που κατάγγελλε φωναχτά τις ποταπότητες του Ειρηναίου, υπερασπιζόταν στη βραχύχρονη ιστοσελίδα του με αφελή επιχειρήματα («οι Παλαιστίνιοι είναι ελληνικής καταγωγής») την ελληνικότητα του πατριαρχείου. Αν λοιπόν (και) οι Παλαιστίνιοι (όπως και οι Ερυθρόδερμοι;), είναι ελληνικής καταγωγής (μήπως και ο Χριστός δεν ήτο Έλλην;) και δεν το ξέρουν, αυτό αποτελεί λόγο για να μην χειροτονούνται παλαιστίνιοι επίσκοποι και να μην εκλέγεται παλαιστίνιος πατριάρχης;

—–Μήπως όμως υπήρξε ποτέ παράδοση Ελλήνων πατριαρχών; Πρώτος επίσκοπος της πόλης θεωρείται ο Ιάκωβος ο αδελφός του Χριστού, αυτόν σύμφωνα με τον Ηγήσιππο όπως τα μεταφέρει ο Ευσέβιος (3, 23, 7), τον διαδέχθηκαν συγγενείς του Ιησού ίσως παιδιά του αδελφού του Ιούδα.  Σχεδόν όλοι οι διάδοχοί του Ιακώβου είχαν ονόματα ιουδαϊκά  και ρωμαϊκά. (Συμεών, Ιούστος, Ζακχαίος, Τωβίας, Βενιαμίν, Ιωάννης, Ματθίας, Σενέκας, Λευής, Εφραίμ, Ιωσήφ, Ιούδας, Πούπλιος, Μάξιμος, Ιούλιος, Γάϊος, Σύμμαχος, Ουάλης, Αίλιος, Μαζαβάνης, Ζάμβδας, Ιουβενάλιος, Σαλλούστιος, Ηλίας, Αμώς, Ισαάκιος, Ζαχαρίας, Μόδεστος κλπ). Αλλά και ελληνικό αν ήταν κάποιο όνομα, όπως του Λεόντιου από τη Στρώμνιτσα (1190), αυτό δεν αποδεικνύει ελληνικότητα ούτε στην φυλή ούτε στην συνείδηση ειδικά σε μια αυτοκρατορία ελληνόφωνη μεν στην επίσημη γλώσσα της, που τους Έλληνες όμως τους θεωρούσε μιαρούς. Αλλά και πίσω από βυζαντινά πατριαρχικά ονόματα όπως Σέργιος (844), κρύβεται ένα καθαρά αραβικό επώνυμο όπως Μανσούρ. Άλλωστε Άραβας χρονογράφος αναφέρει πως το 882 οι μοναχοί των Βόστρων, ήταν Άραβες (Βλ. Χρυσόστομου Παπαδόπουλου «Ιστορία της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων»). Το να χαρακτηρίζονται Έλληνες  οι Παλαιστίνιοι της Βυζαντινής αυτοκρατορίας μόνο και μόνο επειδή γνώριζαν, όσοι και όσο γνώριζαν, την διαδεδομένη-και ειδικά αργότερα ως λειτουργική γλώσσα-ελληνική, είναι σαν να θεωρούνται σήμερα οι αγγλομαθείς πληθυσμοί ως Βρετανοί ή οι λατινομαθείς καθολικοί κληρικοί ως Ρωμαίοι.
—–Το ζήτημα των  αραβικών μαύρων προβάτων αναθερμάνθηκε το 1872 με αφορμή το βουλγαρικό σχίσμα (εικ.3-Βούλγαρος παπάς, 1883) και  το 1875 το πατριαρχείο πέτυχε να ονομαστεί ρωμέϊκο («ρουμ πατριχανέ»), αντιμετωπίζοντας έτσι την πανσλαβιστική προπαγάνδα που από το 1847  μέσω του Ρώσου κληρικού Πορφύριου Ουσπένσκυ και της «Ρωσικής Αποστολής» υποδαύλιζε τις  εύλογες απαιτήσεις του αραβικού κοπαδιού, εξαγοράζοντας και την υποστήριξη Ελλήνων κληρικών. Ακόμη και πρόσφατα Έλληνες αρχιερείς όπως ο αντίπαλος του Ειρηναίου Βόστρων Τιμόθεος κατηγορήθηκαν ως άνθρωποι  της Μόσχας, ο συγκεκριμένος επειδή είχε σπουδάσει εκεί. Το 1890 ο ατέρμων πόλεμος για την επικυριαρχία εξανάγκασε σε παραίτηση (λίγο  μετά πέθανε) τον πατριάρχη Νικόδημο που έχοντας διατελέσει  Έξαρχος στη Μόσχα ανακάλυψε την γοητεία της ρωσικής πολιτικής και έφτασε να βάλει προσωρινά λουκέτο στην Θεολογική Σχολή του Σταυρού. Η ίδρυση ρωσικών ναών, μονών, ξενώνων, σχολών στην Αγία Πόλη, οδήγησε σε ανταρσία την ελληνική αδελφότητα, που έβλεπε να απειλείται το δικό της μαγαζί. Το θέμα της αραβοποίησης πήρε διαστάσεις ξανά το 1908, και ο μετέπειτα επίσκοπος Αθηνών, Κωνσταντινουπόλεως και Αλεξανδρείας αρχιμανδρίτης Μελέτιος Μεταξάκης υποστήριξε αποτελεσματικά τα ρωμέϊκα συντεχνιακά προνόμια στην Πύλη. To 1935 εξελέγη πατριάρχης ο Τιμόθεος. Όμως την εκλογή του προσέβαλε το μέλος της ορθόδοξης παλαιστινιακής κοινότητας Χάννα Ατάλλα. Ένσταση για την εκλογή του Τιμόθεου, υπέβαλλε και ο πρόεδρος της εκτελεστικής επιτροπής του Β΄ Αραβορθόδοξου συνεδρίου Γιακούπ Φαράτζ. Ο Τιμόθεος ανέλαβε τα καθήκοντά του το 1939, όταν εκδόθηκε βεράτιο αναγνώρισής του, από το Γεώργιο Στ΄ της Αγγλίας. Μέχρι σήμερα οι ιθαγενείς κινούνται για κατάληψη του θρόνου από δικό τους ιερωμένο, υπό τις απειλητικές κραυγές Ελλαδιτών δημοσιογράφων, που φωνάζουν πως θα “χάσουμε” το εθνικό προικιό του κ.Τσίπρα. Αλλά πώς να κατηγορήσει κανείς δημοσιογράφους του σωρού, όταν κοτζαμάν φιλόσοφος με τις Χαϋδελβέργες του όπως ο Κ.Τσάτσος που γεύτηκε το απρόοπτο λιτό πατριαρχικό γεύμα με ότι «βρισκούμενο» (!), δηλαδή «Ψάρια, χαβιάρια (!!!), όλων των ειδών τα χόρτα και τα νηστήσιμα γλυκά», μας εκμυστηρεύεται σαν επαρχιώτης δημοδιδάσκαλος, λες κι ανήκουμε όλοι μας στην ίδια παλιοπαρέα εθνικιστών, τον εθνικό φόβο του: «…το ποίμνιο…είναι κατά μεγάλη πλειοψηφία αραβικό….φοβάμαι πως σε λίγα χρόνια και το Πατριαρχείο αυτό θα πέση στα χέρια των Αράβων…Ο αγώνας των λίγων Ελλήνων να κρατηθούν με τα νύχια…(σημ.Λασκ., μάλλον με τα δόντια).. …είναι συγκινητικός…». Ο «αγώνας» αυτός, ενός κλειστού κλαμπ ρασοφόρων, συμβαδίζει με την παραμέληση του, αποκλειστικά αραβικού, εκκλησιάσματος (εκτός αν θεωρηθούν ως εκκλησίασμα και οι ευάριθμοι Έλληνες που ταξινομούνται-απογραφή σκανδάλων του 2005-κυρίως σε υπαλλήλους του προξενείου, σε συγγενολόγια των δεσποτάδων, σε ανδρικά μοντέλα, «ανιψιούς», τουριστικούς πράκτορες, νεαρούς λογιστές, αστυνομικούς, σεκιουριτάδες, και ναρκωέμπορους). Αποτέλεσμά του είναι η συρρίκνωσή του ορθόδοξου εκκλησιάσματος στο 25% των ντόπιων Χριστιανών, έναντι του 67% του 1948. Η εγκατάλειψη των Αράβων ορθοδόξων στην φτώχεια τους τους εξαναγκάζει σε μεταπήδηση σε άλλες χριστιανικές ομολογίες (Eυαγγελικοί των ΗΠΑ) που δεν διανοούνται να περιφρονήσουν τους ντόπιους. Οι Καθολικοί έχουν Παλαιστίνιο πατριάρχη και οι Ουνίτες ιθαγενείς επισκόπους, που ταυτίζονται με το ποίμνιό τους και δεν το θεωρούν πεδίο λαφυραγωγίας ή εθνικής επικυριαρχίας. Ο γνωστός ιεράρχης Ιλλαρίωνας Καπούτζι για παράδειγμα, είχε συλληφθεί από τις αρχές του Ισραήλ γιατί μετέφερε λαθραίο οπλισμό στους Παλαιστινίους.  Πολλοί Ορθόδοξοι μεταναστεύουν κυρίως στις ΗΠΑ, όπου εντάσσονται στο κλίμα της αραβικής Εκκλησίας της Αντιόχειας και ελάχιστοι στο βικαριάτο (υπό τον Έλληνα αρχιεπίσκοπο!) που κατάφερε να ιδρύσει μόλις το 2008 σε αντιπερισπασμό η ελληνική Αρχιεπισκοπή των ΗΠΑ, την οποία κατήγγειλε (8.2008) ο Άραβας μητροπολίτης Φίλιππος, πρωθιεράρχης της Αντιοχειανής Εκκλησίας στις ΗΠΑ. Παράλληλα η ορθόδοξη παλαιστινιακή οργάνωση «Task force….” (Oμάδα δράσης για την ενίσχυση των παλαιστινίων ορθοδόξων»), που ιδρύθηκε τον Σεπτέμβρη του 1994 στις ΗΠΑ, αγωνίζεται για να επιστρέψει το πατριαρχείο στον λαό του και να διωχθούν οι εισβολείς.
—–Τέλος αρκετοί ορθόδοξοι Παλαιστίνιοι έχουν επίσης μεταστραφεί στο Ισλάμ.
—–Η αστρονομική περιουσία του πατριαρχείου Ιεροσολύμων, του δεύτερου μετά το κράτος του Ισραήλ ιδιοκτήτη γης στην περιοχή, αποκαλύφθηκε στο ευρύ κοινό με την υπόθεση των αγοραπωλησιών των (φυγόδικου “λογιστή” νεαρού) Παπαδήμα-αγίου Ειρηναίου. Ο Κάρολος Μαρξ, είχε προειδοποιήσει αναφερόμενος σε φιρμάνια της Πύλης, από όπου προκύπτει πως οι «Έλληνες….γνώριζαν πάντα πώς να αποκτούν ψευδείς τίτλους» Ο ίδιος αναφέρεται στους καθιερωμένους καβγάδες των Ελλήνων, Λατίνων, Αρμενίων, Κοπτών, Σύριων, Αβυσσυνών, που κάνουν τους αγράμματους τηλεδημοσιογράφους μας να πέφτουν από τα σύννεφα: «Φαντασθείτε όλους αυτούς να πολιορκούν τον Άγιο Τάφο σε μια μάχη καλογέρων για….ένα χαλί…μια καρέκλα…..» (Karl Marx, New-York Herald Tribune-3.28. 1854, «On the History of the Eastern Question»). Kυριολεκτικά ίσχυε λοιπόν και ισχύει το «Επί τον ιματισμόν μου έβαλον κλήρον».
—–Αν οι βαλκανικοί λαοί και η Αντιόχεια κατάφεραν να αποτινάξουν τον εκκλησιαστικό ζυγό των Ελλήνων ένα αιώνα πριν, οι Παλαιστίνιοι αγωνίζονται ακόμη. Το 1998 οι Αραβοορθόδοξοι έκαναν καθιστική διαμαρτυρία έξω από το πατριαρχείο: “δεν ανεχόμαστε άλλο να μας εκπροσωπεί ένα Πατριαρχείο σε τέτοιο χάλι”. Όταν (19-12-2000) πέθανε ο πατριάρχης Διόδωρος οι εφημερίδες απαριθμούσαν τα προσόντα των (Ελλήνων) υποψηφίων: «Φίλος της βασιλικής οικογένειας της Ιορδανίας», «εκλεκτός της ελληνικής κυβέρνησης», «άνθρωπος της Μόσχας», «φίλος του Χριστόδουλου» που προσπαθούσε όμως «να πείσει τον κ.Μπερνς ότι είναι δικός τους δηλαδή φίλος και των Η.Π.Α».  (Γ.Καλοκαιρινός, “Καθημερινή”, 22-7-2001).  Το κοπάδι των Αράβων πιστών, ήταν ο μόνος απών και ο τοποτηρητής Κορνήλιος, καυχιόταν ο αθεόφοβος ότι στις φλέβες των Αγιοταφιτών κυλάει “αίμα Ελληνικό” (Μεσημεριανό δελτίο ειδήσεων “Mega”, 21-12-2000). Δώδεκα Άραβες ιερείς προσέφυγαν τον Μάϊο του 2001 στα δικαστήρια, ζητώντας να εκλέγονται και Άραβες αρχιερείς, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την εκλογή Άραβα πατριάρχη (Θ.Τάτσης “Ελευθεροτυπία’, 11-7-2001). Την ίδια στιγμή, 10 μητροπολίτες του πατριαρχείου, με επιστολή τους στον Έλληνα πρωθυπουργό, ζητούσαν να παρέμβει στην κυβέρνηση του Ισραήλ, η οποία διέγραψε από τον κατάλογο των εκλόγιμων υποψηφίων πατριαρχών, 5 από αυτούς, υποδεικνύοντας ως συνενόχους παράγοντες του ελληνικού ΥΠΕΞ. (“Νέοι Άνθρωποι”, 27-7-2001). Ταυτόχρονα ο Ιεραπόλεως Ειρηναίος κατηγορούσε ονομαστικά αξιωματούχους του Υπουργείου, ότι προωθούσαν συγκεκριμένο υποψήφιο. Τον Σεπτέμβριο του 2003, εκπρόσωποι των Παλαιστινίων ορθοδόξων, απείλησαν πως αν δεν προωθηθεί η συμμετοχή του “αραβόφωνου” ποιμνίου θα “προχωρήσουν στην ίδρυση της δικής τους Εκκλησίας” (“Ελευθεροτυπία”). Το ΥΠΕΞ (Παπανδρέου Γ΄, υπήρχαν λεφτά) διέθεσε 200 εκατομμύρια ώστε να παραστούν οι Ελλαδίτες φίλοι του νέου πατριάρχη Ειρηναίου στην ενθρόνισή του (“Ελευθεροτυπία”, 18-9-2001). Το πάθημα της Σύναξης των αρχηγών της Ορθοδοξίας τα Χριστούγεννα του 2000, η οποία πέρασε απαρατήρητη διεθνώς, όπου “οι Άραβες ορθόδοξοι…διαμαρτύρονταν για μια ακόμη φορά για την εκποίηση ιδιοκτησίας του Πατριαρχείου” και “την ημέρα των Χριστουγέννων ελάχιστοι ήταν οι χριστιανοί που λειτουργήθηκαν…η μεγάλη πλειονότητα κλείστηκε στο σπίτι της…” (Μ.Αντωνιάδου, “Βήμα”, 10-1-2000), έπρεπε να μην επαναληφθεί, γι’αυτό χρειαζόντουσαν κομπάρσοι, σκηνοθέτης και λεφτά. Ένα κακόφημο πάμπλουτο πατριαρχείο που μισείται από το ποίμνιό του και Έλληνες πολιτικοί που το χρηματοδοτούν κι από πάνω με δημόσιο χρήμα για να μπορεί να ασχημονεί. Όταν το απόστημα έσπασε, με επιστολή του ο τελετάρχης της ενθρόνισης μοναχός Βαβύλης υπενθύμισε στον Ειρηναίο την σύνθεση του εκκλησιάσματός της: «κοινοί κακοποιοί και ρουφιάνοι, εκμεταλλευτές και απατεώνες, ευκαιριατζήδες και εκβιαστές, ήρθαν και φιλοξενήθησαν επί 10 ημέρες στα καλύτερα ξανοδοχεία, τους φερθήκαμε σαν οδηγοί, αχθοφόροι και υπηρέτες, εννοείται ότι σας έβλεπαν όσο συχνά επιθυμούσαν και στη συνέχεια επέστρεψαν στην Ελλάδα για να μας συκοφαντήσουν, να μας υβρίσουν, να παραπονεθούν ότι δήθεν επλήρωσαν από την τσέπη τους!, ότι τους βάλαμε στα χειρότερα ξενοδοχεία!, ότι η ενθρόνιση ήταν αποτυχημένη…» («Ελευθεροτυπία»-16.2.2005).
—–Ένα άρθρο στην «Ελευθεροτυπία» (2.4.2005) του δρ.Θεολογίας και αρχισυντάκτη της ορθόδοξης «Σύναξης» Θανάση Παπαθανασίου, μιλά την γλώσσα της αλήθειας: «…παγίως και ομοφώνως το Πατριαρχείο (στην πραγματικότητα όχι μόνο των Ιεροσολύμων) χαρακτηρίζεται…..προκεχωρημένο φυλάκιο του Ελληνισμού….Το Πατριαρχείο όντως περισφίγγεται από δαγκάνες….του εθνικισμού και του φυλετισμού. Με ποια θεολογική λογική θεωρείται…προίκα ενός κράτους, ενός έθνους..Πως είναι δυνατόν εκκλησιαστικοί άνδρες να προσδιορίζουν ατιμώρητα ως κύριο προσόν ενός Πατριάρχη το ελληνικό DNA; Πόσο εκκλησιαστικός είναι ο αποκλεισμός των Παλαιστινίων κληρικών από το βαθμό του επισκόπου…Ο εθνικισμός και ο φυλετισμός ..είναι καρκίνος στα σπλάχνα της Ορθοδοξίας..σύρουν τον Σταυρωμένο..φαρμακώνουν την Εκκλησία….».
—–«O Διόδωρος δεν έκρυβε στις συνεντεύξεις του ότι πωλούσε γη. ‘Χιλιάδες στρέμματα έχουν πουληθεί σε Εβραίους ειδικά στην περιοχή της Ιερουσαλήμ’ αναφέρει το πόρισμα» των Παλαιστινίων που έχει στην προμετωπίδα του την ευαγγελική φράση «Θα μάθετε την αλήθεια και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει». Το πόρισμα γράφει «ότι ενώ το ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο είναι πλούσιο, δεν φροντίζει να χτίσει ούτε ένα σχολείο ή να διαθέσει για φιλανθρωπία όπως κάνουν άλλες εκκλησίες». Ο ίδιος φάκελος (Κ.Ελευθεροτυπία» 29.5’05, Β.Σιούτη), περιλαμβάνει και πρόστυχες, ιταμές δηλώσεις σε ισραηλινές εφημερίδες του εκλεκτού των ελληνικών κυβερνήσεων Θερμοπυλάρχη πατριάρχη Διόδωρου Καρίβαλη (Είχε αδυναμία σε καμπαρετζούδες και κλέφτρες Ρουμάνες καλόγριες και είχε συλληφθεί για λαθρεμπόριο χρυσού, ο δε αδελφός του αρχιμανδρίτης, συνελήφθη νύχτα από την Αστυνομία να «ψωνίζεται» στον Πειραιά) για το ποίμνιό του: «Αυτή η εκκλησία είναι Εκκλησία των Ελλήνων. Αν δεν αποδέχονται τους κανόνες μας να αλλάξουν Εκκλησία ή να φτιάξουν μια δική τους. Εμείς οι Έλληνες βρισκόμαστε στην περιοχή από την εποχή του Μ.Αλεξάνδρου πριν τους Άραβες».

 

Δειγματοληπτικά για γέλια και για κλάματα:

1. (Να κλείσει τον Πανάγιο Τάφο απειλεί ο Γαργαλιανιώτης πατριάρχης). Greek Orthodox patriarch threatens to close Holy Sepulchre over water dispute
2. (Διαδήλωση Παλαιστινίων Ορθοδόξων κατά του Σαμιώτη πατριάρχη, με τραυματίες). Several injured in Jerusalem protest against Greek patriarch -Injured include police officer; media reports accuse Irineos I of selling Church land in Jerusalem to Jews. (Ηaaretz by Reuters)
3. O Έλληνας Aρχιμανδρίτης Φώτιος (γνωστός για την προσφώνησή του σε Έλληνα μητροπολίτη «Μωρή πατσαβούρα τακουνού»-‘Ελευθεροτυπία’, 03/04/2005) μουντζώνει Έλληνες κληρικούς που του άρπαξαν την είσπραξη (Βίντεο του ‘Jungle report’)

 

 

 

Από λόγια χορτάσαμε – ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

Από λόγια χορτάσαμε – ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ.

Χωρίς επίδομα ανεργίας, από 1.1.2013

Χωρίς επίδομα ανεργίας, από 1.1.2013 όσοι εργαζόμενοι έχουν επιδοτηθεί για 450 ημέρες ανεργίας (από 1.1.2014, αρκούν οι 400 ημέρες!).

Χιλιάδες εργαζόμενοι, κυρίως σε εποχικά επαγγέλματα -που εργάζονται για μόλις 5–6 μήνες, αποκλείονται από την επιδότηση ανεργίας.

Πρόκειται για μέτρο εξαθλίωσης των συγκεκριμένων εργαζομένων και μάλιστα σε συνθήκες συνεχούς μείωσης της απασχόλησης και των αποδοχών.

Είναι αδιανόητος ο σφαγιασμός των κοινωνικών επιδομάτων σε εποχή τέτοιας κρίσης, τώρα που όλο το σύστημα υγείας-πρόνοιας καταρρέει.

Η οικονομική αφαίμαξη του λαού δεν μπορεί να συνεχιστεί.

ΟΛΟΙ στη ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ, την Πέμπτη 24 Ιανουαρίου, στις 11:00, στην Περιφερειακή Διεύθυνση ΟΑΕΔ (Λ. Κνωσσού – Β ΔΟΥ)

που διοργανώνουν τα σωματεία Ξενοδοχοϋπαλλήλων, Επισιτισμού, Τουριστικών Λεωφορείων…

 

Οι ευθύνες πολλές! Οι λύσεις πόσες;

 

 

Του Γιάννη Βουλγαράκη*

Κάνοντας έναν απολογισμό της μέχρι τώρα ασκούμενης μνημονιακής πολιτικής μπορεί εύκολα να συμπεράνει κανείς, το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η τρικομματική κυβέρνηση και οι σύμμαχοι της. Μετά από τόσους μήνες στην εξουσία, συνεχίζοντας στα βήματα των προκατόχων τους, οι συγκυβερνώντες δεν έχουν καταφέρει ακόμη να αποδώσουν τα υποσχόμενα αναπτυξιακά οφέλη στην ελληνική οικονομία. Η πολυπόθητη “πρόοδος” στην εγχώρια αγορά δεν έχει ακόμη επιτευχθεί. Αντίθετα, μέσα από συνεχή μέτρα λιτότητας έχουν οδηγήσει την πλειοψηφία του λαού σε μια εξαθλίωση πρωτοφανή για τα μεταπολεμικά χρονικά. Η ανθρωπιστική κρίση που μαστίζει σήμερα τον τόπο θυμίζει μέρες του παρελθόντος, όπου η πείνα και οι αρρώστιες βασάνιζαν τον πληθυσμό. Εκατομμύρια άνεργοι, χιλιάδες άστεγοι, εκατοντάδες αυτόχειρες συνθέτουν το σκηνικό της σημερινής Ελλάδος. Παρά λοιπόν τις όποιες προσπάθειες του κυβερνητικού συνασπισμού να δοθεί στην νυν πολιτική ένας χαρακτήρας τάχα εκσυγχρονισμού (μέσω “καινοτόμων” μεταρρυθμίσεων), στην πραγματικότητα παραμένει σκληρή και αντιλαϊκή.

Μέσα σε αυτό το κλίμα, δημιουργείται η απορία, εάν υπάρχει άλλος δρόμος. Εάν ο τόπος μπορεί επιτέλους να βγει από την σημερινή οικονομική ύφεση, από το πολιτικό τέλμα. Η απάντηση στις απεγνωσμένες φωνές όσων πλήττονται από όλα αυτά είναι θετική. Ο δρόμος αυτός υπάρχει και είναι κοντά. Αρκεί οι πολίτες να αποκτήσουν την ανάλογη αυτοπεποίθηση. Να πιστέψουν στη δύναμη της ενότητας. Οφείλουν να συνειδητοποιήσουν ότι είναι ο κυρίαρχος λαός και μπορούν να τα καταφέρουν. 

Απέναντι στους όρους που βάζουν οι δανειστές και υιοθετεί η κυβέρνηση Σαμαρά, ο λαός πρέπει να αντισταθεί. Οι πολίτες έχουν χρέος να αντιδράσουν, προκειμένου να αποφευχθεί μια πολυετής εξάρτηση από το ντόπιο και το διεθνές ολιγοπώλιο. Στην προσπάθεια που γίνεται να “αξιοποιηθεί” ο εθνικός πλούτος, απαιτείται η κινητοποίηση του κόσμου, ώστε να μην ξεπουληθούν τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, τα νησιά, οι οργανισμοί. Την στιγμή που κάθε ίχνος κοινωνικής πολιτικής και πρόνοιας (συλλογικές συμβάσεις εργασίας, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, επιδόματα κ.α) καταργείται, δικαιούνται να παλέψουν. Για την αποφυγή όλων αυτών απαιτείται επομένως η ανατροπή αυτής της πολιτικής. Αυτό θα σημάνει την έναρξη για την σωτηρία της χώρας. Η ανατροπή και η εκ νέου διεξαγωγή εκλογών είναι το διέξοδο που αυτή την στιγμή προσφέρεται. 

Η προσφυγή στις κάλπες, είναι ο μόνος ενδεδειγμένος δημοκρατικός τρόπος, ώστε να καταγραφεί η γνώμη των πολιτών. Οποιαδήποτε άλλη προσπάθεια εκ μέρους του συμμαχικού μνημονιακού μπλοκ να παραμείνει στην εξουσία (μέσω ανασχηματισμού της κυβέρνησης ή μια νέα κυβέρνηση στηριζόμενη πάλι από τα μνημονικά κόμματα) δεν μπορεί να ανταποκριθεί πλέον στις προσδοκίες των πολιτών. Υπό την ανοχή τους έχει ασκήσει μια πολιτική, η οποία είναι συνέχεια των κυβερνήσεων Παπανδρέου και Παπαδήμου. 

Στο σημείο αυτό, πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι οι πολίτες έχουν κάθε νόμιμο δικαίωμα να οδηγήσουν σε παραίτηση τη σημερινή κυβέρνηση. Και αυτό γιατί στις διπλές εκλογές που έγιναν πέρυσι εξαπατήθηκαν. Οι προεκλογικές δεσμεύσεις των κομμάτων του κυβερνητικού συνασπισμού ήταν άλλες. Πουθενά, σε κανένα από τα προγράμματα τους δεν αναφέρονταν οι επαίσχυντες πολιτικές, που κατόπιν εφάρμοσαν. Πουθενά δεν γινόταν λόγος για νέα μνημόνια, νέες περικοπές, νέους φόρους. Η επικράτηση τους επομένως δεν απηχεί τη λαϊκή βούληση. Η “νίκη” τους αυτή βασίστηκε σε ανακόλουθες υποσχέσεις. Μέσω ψεμάτων υφάρπαξαν την ψήφο του εκλογικού σώματος. 

Ο μόνος τρόπος επομένως, για να σταλεί ένα αποφασιστικό μήνυμα σε όσους (εντός και εκτός συνόρων) απαξίωσαν τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων είναι η καθολική αντίδραση του λαού και η ομόψυχη επιθυμία του για αλλαγή. Για την επίτευξη αυτού του στόχου, όλοι όσοι θίγονται από την πολιτική του μνημονιακού μετώπου (άνεργοι, αυτοαπασχολούμενοι, εργάτες, αγρότες, φοιτητές, συνταξιούχοι) μαζικά και ειρηνικά πρέπει να ξεχυθούν σε δρόμους και πλατειες, σε μια παρατεταμένη και αποφασιστική διεκδίκηση. Έχουν καθήκον, απέναντι στις προηγούμενες, αλλά προπάντων στις επόμενες, γενιές να αγωνιστούν για μια κοινωνία των ίσων ευκαιριών και της δικαιοσύνης. Να αγωνιστούν για μια κυβέρνηση προοδευτική, που θα υπηρετεί τον λαό και όχι το κεφάλαιο. Με κάθε τρόπο (στο πλαίσιο του συντάγματος), πρέπει ο νεοφιλελεύθερος συνασπισμός εξουσίας να εξαναγκαστεί σε παραίτηση. 

Και αυτό, παρά τις δυσκολίες που θα ανακύψουν από τα προσχώματα (πόλωση κλίματος, αλλαγή ατζέντας, ανέξοδη παροχολογία) που επιτακτικά τα όργανα του θα βάζουν. Η ανατροπή αυτή πρέπει να γίνει αυτοσκοπός όλων των πολιτών, που είδαν τα δημοκρατικά τους δικαιώματα να τίθενται υπό περιορισμό. Η τακτική του “νομοθετώ και εκτελώ”, αγνοώντας επιδεικτικά τον λαό πρέπει να τύχει ανάλογης αντιμετώπισης.

*Ο Γιάννης Βουλγαράκης είναι φοιτητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Κρήτης 

ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΔΕ ΦΥΓΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ!!!

ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΔΕ ΦΥΓΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ!!!

 

Φαντάζεστε τι θα είχαμε πάθει αν φεύγαμε από το ευρώ; Όχι θέλω να το φανταστείτε, έστω και για λίγο. Εφιάλτης σκέτος.

 

Πρώτο και κύριο, δεν θα είχαμε πετρέλαιο να ζεσταθούμε. Η κατανάλωσή του θα ήταν μειωμένη από πέρυσι μπορεί και 80% ! Άσε που η τιμή του θα είχε εκτοξευτεί στα 1,3 – 1,35 ευρώ το λίτρο.

 

Γιατί μήπως θα είχαμε να πληρώσουμε  το ρεύμα; Οι διακοπές ηλεκτροδότησης θα πήγαιναν σύννεφο. Μπορεί και 30.000 διακοπές μηνιαίως. Και λίγες λέω!

Τα αυτοκίνητα, νομίζετε ότι θα είχαμε βενζίνη να τα κυκλοφορούμε όπως πριν; Χιλιάδες ιδιοκτήτες θα αναγκάζονταν να καταθέσουν τις πινακίδες τους στις κατά τόπους ΔΟΥ. Ουρές να δουν τα μάτια σας.

 

Επίσης θα έπεφτε γερή πείνα. Αρκετοί θα καταφεύγανε στα συσσίτια. Υπολογίζω ότι μπορεί και 250.000 μερίδες φαγητού να μοιράζονταν καθημερινά σε όλη τη χώρα. Οι άνθρωποι θα άρχιζαν να ψάχνουν στους κάδους των σκουπιδιών για να φάνε. Τα παιδιά θα λιποθυμούσαν στα σχολεία από την πείνα. Φρίκη σας λέω . Ευτυχώς που δε φύγαμε!

Κόσμος θα πετάγονταν στο δρόμο. Οι άστεγοι θα έφταναν τις 20.000. Μη με πείτε υπερβολικό αλλά  θα βλέπαμε ανθρώπους να κατοικούν, όπως παλιά, σε σπηλιές (π.χ στου Φιλοπάππου).

 

Όσο για την ανεργία, δεν το συζητάμε. Οι άνεργοι θα έφταναν το 1,5 εκατομμύριο κι η ανεργία των νέων θα σκαρφάλωνε στο 56,6%. Οι νέοι θα μετανάστευαν στο εξωτερικό. Γιατροί μηχανικοί και άλλοι επιστήμονες, που για να σπουδάσουν ο ελληνικός λαός ξόδεψε περιουσίες, θα έφευγαν για να επιβιώσουν στη Γερμανία, τη Βρετανία, τη Σουηδία κ.α.

Οι άνθρωποι θα βυθίζονταν στην κατάθλιψη και την απελπισία. Οι αυτοκτονίες θα ξεπερνούσαν τις 3.000 την τελευταία τριετία. Πολύ σας φαίνεται; Μιλάμε για μεγάλη απελπισία.

 

Τι νομίζετε δηλαδή ότι αν φεύγαμε από το ευρώ θα συνεχίζαμε να παίρνουμε τους ίδιους μισθούς με πριν; Το πολύ 300 με 400 ευρώ (σε δραχμές εννοείται) το μήνα για ολοήμερη δουλειά  και απλήρωτοι επί μήνες θα ήταν πολλοί από μας.

Αφήστε που αν είχαμε φύγει από το ευρώ θα είχαν έρθει όλοι οι αετονύχηδες – που είχαν τα λεφτά τους έξω -και θα αγόραζαν τα πάντα για κομμάτι ψωμί.  Θα άρπαζαν λιμάνια, αεροδρόμια, τη ΔΕΗ, την ΑΤΕ, την ΕΥΔΑΠ, ακτές, νησιά, βουνά.

 

Τώρα όμως ο εφιάλτης είναι παρελθόν. Τώρα ήρθε η ώρα της ανάπτυξης. Οι μεγάλες επενδύσεις έρχονται. Δε σκοπεύω να σας κουράσω, καθώς υπάρχουν πιο ειδικοί να μιλήσουνε γι’ αυτό. Άλλωστε γι’ αυτό υπάρχει κι η τηλεόραση.  Θα αναφέρω μόνο δυο παραδείγματα από την περιοχή που ζω και είναι ορατά τα πρώτα σημάδια τόνωσης της επιχειρηματικής δραστηριότητας.

Για παράδειγμα στο Δήμο Χανίων έχουν κατατεθεί δεκάδες αιτήσεις για νέους οίκους ανοχής στην περιοχή του Ακρωτηρίου. Οι κάτοικοι, ως συνήθως αντιδρούν αλλά αυτές είναι νοοτροπίες του παρελθόντος και η γνωστή εχθρότητα που αντιμετωπίζει πάντοτε το επιχειρείν.

Άλλο παράδειγμα το ευρωπαϊκό πρόγραμμα Jessica. Μη σας ξεγελά το όνομα, δεν σχετίζεται με τις προαναφερθείσες επενδύσεις στα Χανιά. Το όνομα σίγουρα δε σχετίζεται. Πρόκειται  να  χρηματοδοτηθεί  η κατασκευή υπόγειων πάρκινγκ και εμπορικών κέντρων στο Ρέθυμνο και στο Ηράκλειο. Ότι ακριβώς μας έλειπε. Δόξα τω Θεώ αυτοκίνητα έχουμε, βενζίνη έχουμε, θα πληρώνουμε, θα παρκάρουμε στα γκαράζ και θα ψωνίζουμε από τα εμπορικά κέντρα, κατά κανόνα Κυριακές που θα είναι πλέον ανοιχτά.

Θα ήταν μεγάλη παράλειψη να μην αναφερθούμε και στα παρεξηγημένα επενδυτικά έργα που εντάχθηκαν στο φαστ τρακ. Αιολικοί σταθμοί, φωτοβολταϊκά πάρκα, χρυσορυχεία, γήπεδα γκολφ κ.λ.π.. Περισσότερο είναι γνωστά με ψευδώνυμα όπως πράσινη ανάπτυξη, βιώσιμη και αειφόρος ανάπτυξη, ήπιες μορφές ενέργειας. Εκεί μας έχει φτάσει η δίωξη της επιχειρηματικότητας. Τι άλλο πρέπει να σκαρφιστεί ένας επιχειρηματίας για να βγάλει κανένα φράγκο;

 

Αν είχαμε φύγει από το ευρώ θα τα είχαμε όλα αυτά;

Αυτή την πορεία πρέπει να συνεχίσουμε.

Με υπομονή και σκληρή δουλειά. Έτσι θα βγούμε από την κρίση, θα απελευθερωθούν οι υγιείς δυνάμεις του τόπου, θ’ απελευθερωθούν και από τον Κορυδαλλό, ο Λαυρεντιάδης, ο Γαβαλάς, ο Ψωμιάδης (ο Βωβός δε θυμάμαι αν είναι μέσα) κ.α. και  όλοι μαζί θα ριχτούμε στη μάχη της ανάπτυξης. Κανένας δεν περισσεύει. Θα συστρατευθούμε όλοι.

 

Ενδεικτικό της αλλαγής του κλίματος είναι ότι ακόμη και διαπρύσιοι κήρυκες της εξόδου από την ευρωζώνη δείχνουν να το ξανασκέφτονται. «Καμία  θυσία για το ευρώ» λένε τώρα. Αυτό μάλιστα, είναι μια πιο ρεαλιστική προσέγγιση.

Δηλαδή αν μας  ζητήσουν να κάνουμε θυσίες για το ευρώ, λέω αν, απίθανο μου φαίνεται, τότε να τους πούμε όχι. Ή να το διαπραγματευθούμε βρε αδερφέ. Πολιτισμένοι άνθρωποι είμαστε. Είδατε κι ο Σόιμπλε δεν είναι τόσο κακός. Μέχρι και τον Τσίπρα δέχεται να δει.

 

Και για όσους θα αναρωτηθούν αν πιστεύω ότι αρκεί μια αλλαγή νομίσματος για να βγούμε από την κρίση, θέλω να ξεκαθαρίσω τα εξής:

Εννοείται πως όχι.

Μετά από σκληρή και μακροχρόνια μελέτη του Κέυνς, των νεοκεϋνσιανών και των μετακεϋνσιανών, του Σουμπέτερ και της δημιουργικής καταστροφής, της θεωρίας της υποκατανάλωσης και  των μακρών κυμάτων του Κοντράτιεφ, κατέληξα.

Όπως είχε πει ένας κομμουνιστής καπνεργάτης σε μια απεργιακή συνέλευση γύρω στο 1930:

«Οικονομική κρίση είναι ένα μεγάλο παλούκι που έχουν οι καπνέμποροι στον κώλο τους, και θέλουν να το βγάλουν από τον δικό τους κώλο και να το βάλουν στον δικό μας»

Παρακαλώ όπου καπνέμποροι βάλτε αστική τάξη.

Με το παλούκι κάντε ότι νομίζετε.

 

Γιάννης Κυριακάκης

                                                                                           Οικονομολόγος – Χανιά

 

 

Καστοριά: Η Κρυφή Ερωμένη

 

H «σαγήνη» και ενδεχομένως ο έρωτας αρχίζουν με την πρώτη ματιά που είναι ακριβώς μόλις βγείτε από τις «κορδέλες» των λόφων. Αυτή η πόλη με τη λίμνη της είναι το κάτι άλλο

ΚΕΙΜΕΝΟ: ΝΤΙΝΟΣ ΚΙΟΥΣΗΣ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΚΛΑΙΡΗ ΜΟΥΣΤΑΦΕΛΛΟΥ

Κατά την άποψή μου είναι από τις ομορφότερες πόλεις της Eλλάδας. Και αυτή η ομορφιά οφείλεται σε πολλούς παράγοντες. Ενας είναι η θέση της. Η Kαστοριά είναι κτισμένη πάνω στον σφυρόμορφο «λαιμό» μιας χερσονήσου που εισχωρεί στη λίμνη Ορεστιάδα, σε 620 μέτρα υψόμετρο. Ενας άλλος είναι οι 74 εκκλησίες της και τα 140 περίπου αρχοντικά, όλα αρχιτεκτονικά αριστουργήματα του 17ου και 18ου αιώνα φτιαγμένα από ξύλο και πέτρα. Σε αυτά να προσθέσετε την γύρω Φύση, τα αξιοθέατα της γύρω περιοχής και βέβαια το ότι είναι μια «ζωηρή» πόλη με νυχτερινή ζωή.

Aπό τη μυθολογία γνωρίζουμε -και είναι μια πιθανή εκδοχή- ότι η Kαστοριά πήρε το όνομά της από τον γιο του Δία, τον Kάστορα. Ενδέχεται όμως η ονομασία να προέρχεται από το βουλγαρικό Kostur που σημαίνει κάστρο, είτε από την ύπαρξη καστόρων πολύ παλιά.

H ιστορία της πόλης είναι πλούσια. Σύμφωνα με τον Pωμαίο ιστορικό Λίβιο, στη θέση που είναι σήμερα η Kαστοριά υπήρχε τον 5ο π.X. αιώνα η πόλη Kέλετρον ενώ τον 6ο αιώνα ο Προκόπιος αναφέρει για πρώτη φορά το όνομα Kαστοριά, ως όνομα της λίμνης της.

Kατά τους Bυζαντινούς Χρόνους, η φυσική της ομορφιά προσείλκυσε το ενδιαφέρον των αυτοκρατόρων της εποχής. Aρχικά οχυρώθηκε από τον Διοκλητιανό που στη θέση της έκτισε μια καινούργια πόλη, τη Διοκλητιανούπολη. Tο 550 μ.X. ο Iουστινιανός μετετρέπει την πόλη σε ισχυρότατο φρούριο με τείχη για να ανθίσταται στους Σλάβους επιδρομείς και την μετονομάζει σε Iουστινιανούπολη. Mε την πτώση του Bυζαντίου κατελήφθη από τους Tούρκους και απελευθερώθηκε το 1912.

Σήμερα είναι μια μοντέρνα πόλη 20.000 περίπου κατοίκων με άπειρες επιγραφές σε Kυριλλικό αλφάβητο. Εδώ οι Ρώσοι είναι οι καλύτεροι πελάτες των Kαστοριανών (και όχι μόνο) γουναράδων.

H Kαστοριά ήταν μέχρι πριν από λίγα χρόνια μια πολύ πλούσια πόλη με τους κατοίκους της να έχουν από το υψηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα στον κόσμο. O πλούτος προερχόταν από τη γούνα και τους τεχνίτες της που ήταν γνωστοί ήδη από τα Bυζαντινά χρόνια. Eδώ παράγεται το 30% της παγκοσμίου παραγωγής που αποστέλλεται στις διεθνείς αγορές και σχεδόν όλοι ασχολούνταν με τη γούνα. Σήμερα που η γουνοποιία γνωρίζει κάποια κρίση, οι Kαστοριανοί ασχολούνται και με τον τουρισμό.

Εμαθα και με εντυπωσίασε πως η πρώτη πολυκατοικία έγινε το 1972 και από τότε έγιναν και άλλες πολλές στην Καστοριά. Τελικά παρ’ όλο τον πλούτο, στους ανθρώπους αρέσει να μένουν σε «κουτιά»! Tουλάχιστον οι πολυκατοικίες που κτίστηκαν έχουν κεραμίδια και κάπως σώζεται η κατάσταση (όσον αφορά την αισθητική). Τέλος θα βρείτε τους Καστοριανούς πολύ φιλόξενους. Εχουν αυτή την ιδιαιτερότητα, εξαιρετικά φιλόξενοι στον επισκέπτη και εντυπωσιακά ανταγωνιστικοί μεταξύ τους.

ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ…

…τη Mονή της Παναγιάς της Mαυριώτισσας στην άκρη της χερσονήσου και ιδρύθηκε την εποχή του Αλεξίου Κομνηνού του Α΄ (1081 – 1118). Eπειδή η Kαστοριά είναι κτισμένη στον «λαιμό» της χερσονήσου υπάρχουν δύο παραλίες: η βόρεια και η νότια. Aπό τη νότια παραλία υπάρχει παραλιακός δρόμος σκεπασμένος από γέρικα πλατάνια που κάνει τον γύρο της χερσονήσου και καταλήγει στη βόρεια παραλία. Eίναι μια βόλτα που πρέπει να την κάνετε (με το αυτοκίνητο). Εκεί βρίσκεται και η Παναγιά η Μαυριώτισσα. Kάντε μια στάση να δείτε τις τοιχογραφίες και να ανάψετε κι ένα κεράκι αν έχετε ακόμα πίστη ακριβώς πλάι βρίσκεται ένα αναπαλαιωμένο αρχοντικό που ανήκει στη Mονή. Κάνοντας αυτό το γύρο της χερσονήσου θα βρείτε μια λίμνη που έχει πια καθαρίσει με άφθονα ψάρια και μάρτυρες αυτού είναι οι δεκάδες ψαράδες που θα δείτε με τα καλάμια τους. Μπορείτε και σεις να δοκιμάσετε για γριβάδια, τσιρόνια, τούρνες, πρικιά κ.λπ.

…το Ντολτσό. Στο μέσα μέρος της νότιας παραλίας υπάρχει η λιθόστρωτη πλατεία του Nτολτσό που γίνεται το κέντρο του Kαστοριανού καρναβαλιού (Pαγκουτσάρια). Eίναι ένα τριήμερο καρναβάλι που αρχίζει την ημέρα των Θεοφανίων, κορυφώνεται του Aγίου Iωάννου και τελειώνει στις 8 Iανουαρίου. Eίναι ένα έθιμο που το όνομα και η καταγωγή του τοποθετείται στους Pωμαϊκούς Χρόνους. Kοντά στην πλατεία θα δείτε αρκετά παλιά αρχοντικά και δύο από αυτά, του Nατζή και του Eμμανουήλ, είναι επισκέψιμα αρκεί να τα πετύχετε ανοιχτά.

…Στην ακρόπολη του βυζαντινού κάστρου της Καστοριάς, πολύ κοντά στο τείχος και τους δύο πύργους του, υψώνεται ένα από τα σημαντικότερα βυζαντινά μνημεία της Μακεδονίας, η Παναγία Κουμπελίδικη, όπως είναι σήμερα γνωστή. Το όνομά της οφείλεται στη λέξη «κουμπές», που σημαίνει τρούλος, και δημιουργήθηκε στην εποχή της τουρκοκρατίας, για να δηλώσει το κύριο χαρακτηριστικό του ναού, που είναι ο μοναδικός με τρούλο στην Καστοριά. Η βυζαντινή του ονομασία ήταν, πιθανώς, Παναγία Σκουταριώτισσα και Ακαταμάχητος, προσωνύμια που αρμόζουν στην ιδιότητα της Θεοτόκου ως προστάτιδος των τειχών και απαντούν σε επιγραφή της στεφάνης του τρούλου.

…το Bυζαντινό Mουσείο και το Λαογραφικό Mουσείο που είναι αμφότερα πλούσια.

ΒΟΛΤΕΣ ΕΚΤΟΣ ΠΟΛΗΣ

Στα 7 χλμ. έξω από την πόλη στον δρόμο για Kοζάνη θα βρείτε τον Λιμναίο Oικισμό του Δισπηλιού. Βρίσκεται στη νότια όχθη της λίμνης και αποκαλύφθηκε τυχαία το 1932. Είναι ο πρώτος λιμναίος οικισμός που ανασκάπτεται στην Ελλάδα. Από το 1992 η σκαπάνη του καθηγητή προϊστορικής αρχαιολογίας του ΑΠΘ και υπεύθυνο των ανασκαφών Γ. Χουρμουζιάδη έχει φέρει στο φως σημαντικότατα ευρήματα, που καταδεικνύουν ότι εδώ και 7.000 χρόνια ο προϊστορικός άνθρωπος της περιοχής κατείχε την τεχνογνωσία να ψαρεύει, να κυνηγάει με πρωτοποριακά για την εποχή όπλα και να καλλιεργεί τη γη με εξελιγμένα εργαλεία και το κυριότερο χάρασσε την πρώιμη γραφή σε ξύλο προκειμένου να καλύψει τις επικοινωνιακές του ανταλλαγές. Αν και δεν έχει ακόμα αποκρυπτογραφηθεί, η ηλικία της γραφής (5300 π.Χ.) συντείνει στο να θεωρείται κατά κάποιο τρόπο «προπομπός» της Γραμμικής Α΄. Στα 150 στρέμματα λιμναίας όχθης που καταλαμβάνει ο χώρος των ανασκαφών έχει γίνει πλήρης αναπαράσταση του οικισμού με καλύβες από κλαδιά και λάσπη κτισμένες πάνω στη λίμνη.

Στα 27 χλμ. από την Kαστοριά και μετά το Aργος Oρεστικό βρίσκεται το Aπολιθωμένο Δάσος του Nόστιμου που έχει ηλικία 20 εκατομμυρίων ετών! Tα ευρήματα πολλά και μοναδικά. Yπήρχε μια προϊστορική θάλασσα που περιέβρεχε την περιοχή και θα δείτε δόντι προϊστορικού καρχαρία και απολιθωμένα στρείδια, αχινούς, κοχύλια κ.ά. Eκτός από θαλασσινά έχουν βρεθεί και φυτά τροπικού ή υπο-τροπικού κλίματος (σεγκόβιες, κανέλες κ.λπ.) σε επιφανειακά ιζήματα. Tο σημαντικότερο φυτικό εύρημα στο Nόστιμο είναι οι απολιθωμένοι φοίνικες που δεν έχουν βρεθεί πουθενά αλλού στην ηπειρωτική Eλλάδα, μάλιστα σε πολύ καλή κατάσταση. Θα δείτε επίσης και ένα δόντι από ελέφαντα ηλικίας 3,5 εκατ. ετών. Ολα τα ευρήματα φυλάσσονται στο χώρο του δημοτικού σχολείου. Yπάρχει πάντα φύλακας αλλά καλό είναι πριν πάτε να πάρετε ένα τηλέφωνο (24670-84.588).

Αλλη μια ωραία βόλτα και αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος, στα 19 χλμ. είναι στο εγκαταλελειμμένο χωριόMαυρόκαμπος από τον δρόμο Aπόσκεπος – Kορέστια (Nέος Oικισμός). Eκεί στρίβετε δεξιά και στο βάθος, στα ριζά των λόφων θα δείτε το χωριό. Ολα τα σπίτια είναι από πλίνθους και οι σκεπές από κεραμίδια.

Για εσάς που σας αρέσει το σκι και οι συναφείς αθλητικές δραστηριότητες, τότε στα 27 χλμ. στον δρόμο προς Bυσσινιά-Oξιά-Bίτσι θα βρείτε στα 1.610 υψόμετρο το Xιονοδρομικό Kέντρο Bίτσι (24670 – 24884) με Lift για μικρούς και για μεγάλους. H κεντρική πίστα έχει μήκος 1.000 και υπάρχουν δύο πλευρικές με μήκος 2.500 μ. και 1.300 μ. Αν μετανιώσετε ή ενδεχομένως κουραστείτε υπάρχει και το Σαλέ με καφετέρια κι εστιατόριο.

Πολύ κοντά στην πόλη (8 χλμ.) βρίσκεται το χωριό Kορομηλιά.

Aν παρκάρετε το αυτοκίνητό σας στην άκρη του χωριού, μπορείτε να περπατήσετε στο όμορφο Φαράγγι της Kορομηλιάς που είναι διαβατό μέχρι τη μέση του περίπου. Eίναι ωραία βολτίτσα, εύκολη και ιδανική για να αποκτήσετε το άλλοθι του «περπάτησα στο φαράγγι»!

Στα 28 χλμ. από Καστοριά βρίσκεται το Νεστόριο όπου κάθε χρόνο το πρώτο Σαββατοκύριακο του Αυγούστου διοργανώνεται η μεγάλη πολιτιστική και μουσική εκδήλωση River Party με τη συμμετοχή επωνύμων καλλιτεχνών και χιλιάδων κόσμου από όλη την Ελλάδα. Εκεί στους πρόποδες του Γράμμου θα δείτε πανέμορφα τοπία, καθώς και τις πηγές του ποταμού Αλιάκμονα.

ΑΝ ΕΧΕΤΕ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ

 

Σχολή Kατασκευής & Mελέτης Παραδοσιακών Mουσικών Oργάνων& Mελέτης Παραδοσιακών Mουσικών Oργάνων (T/24670-27.661)

Eίναι η μοναδική στην Eυρώπη και ίσως στον κόσμο. Mια σχολή όπου διδάσκεται η κατασκευή όλων των έγχορδων παραδοσιακών οργάνων. Αρχισε πριν από 2 χρόνια και δέχεται 5 – 6 μαθητές το χρόνο. H φοίτηση είναι τετραετής. Διευθυντής Σπουδών και αρχιμάστορας είναι ο κ. Γιάννης Kουκουρίνγκος.
Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Καστοριάς
Περιβαλλοντικό Πάρκο Δήμου Καστοριάς, Καστοριά 52100,

Τ/24670-23.069 / 83.433, Φαξ 24670-84.750

Ενα Εκπαιδευτικό Ιδρυμα που ιδρύθηκε με τη συνεργασία του υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και του Δήμου Καστοριάς στα τέλη του 1995 σε ένα χώρο 790 τ.μ. που παραχώρησε ο Δήμος, ενώ το υπουργείο Παιδείας χρηματοδοτεί το κέντρο και παρέχει το εκπαιδευτικό προσωπικό.

ΠΩΣ ΝΑ ΠΑΤΕ

Πάντοτε, βεβαίως, με Ι.Χ. για να μπορούμε να εξερευνούμε το μέρος. Στην Καστοριά μπορείτε να πάτε με αεροπλάνο από Αθήνα. Το αεροδρόμιο βρίσκεται στο κοντινό Αργος Ορεστικό και από εκεί βέβαια θα πρέπει να ενοικιάσετε αυτοκίνητο.
Mε το δικό σας αυτοκίνητο απέχει η Καστοριά από Aθήνα 510 χλμ. και από Θεσσαλονίκη 210 χλμ. Aπό Aθήνα το δρομολόγιο που ακολουθείτε είναι Λαμία-Λάρισα-Kατερίνη-Bέροια-Kοζάνη-Kαστοριά.

ΠΟΥ ΝΑ ΜΕΙΝΕΤΕ

APXONTIKO AΛ. BEPΓOYΛA – Aηδήτρας 14, T/24670-23.415 Ενα πανέμορφο παλιό αρχοντικό, έξοχα αναπαλαιωμένο κι επιπλωμένο. Για διαμονή υψηλής αισθητικής με θέα τη Λίμνη. € € 
Ξενοδοχείο KAΣTOPIA – Λεωφ. Nίκης 122, T/24670-29.453
Πάνω στη λίμνη στην αρχή της βόρειας παραλίας. Ξενοδοχείο με πολύ καλή εξυπηρέτηση και όμορφους χώρους.€ € € 
Ξενοδοχείο ΧΛΟΗ – Περιοχή Χλόης, T/24670- 21.300
Καινούργιο ξενοδοχείο με άνετα δωμάτια και πολύ καλή εξυπηρέτηση.€ €

€ – έως 60 € 
€ € – έως 110 € 
€ € € – έως 200 € 
€ € € € – από 200 € και άνω

Για κρατήσεις που αφορούν τη διαμονή σας επισκεφθείτε τo:
www.booking.com

ΠΟΥ ΝΑ ΦΑΤΕ

Tα τοπικά φαγητά είναι τα λουκάνικα καλτσούνια και πηλίτσκες, οι ντομάτες τουρσί, οι σαρμάδες (λαχανοντολμάδες) όπου το λάχανο είναι τουρσί, ο ταβάς (γουλιανός στον φούρνο πλακί) και η αρμιόπιτα που περιέχει λάχανο τουρσί και την άλμη του.
• Στέφανος στην πλατεία της βόρειας παραλίας για τα αρνήσια παϊδάκια του.
• Στέκι στην είσοδο της πόλης για τους μεζέδες που φτιάχνει ο Nίκος.
• 1896 στο Αργος Ορεστικό. Πολύ καλή ελληνική κουζίνα και κρεατικά.

ΤΙ ΝΑ ΨΩΝΙΣΕΤΕ

H Kαστοριά, εκτός από τα πολύ καλά γουναρικά της, είναι φημιστή για τα φασόλια γίγαντες και για τα μήλα της. Eπίσης στο Aργος Oρεστικό υπάρχει το τυροκομείο της Ενωσης Aγροτικών Συνεταιρισμών απ’ όπου μπορείτε να αγοράσετε πολύ καλής ποιότητος τυριά.

ΧΡΗΣΙΜΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ

Κωδικός Κλήσης 24670
Τουριστική επιχείρηση 26.777
Λιμναίος οικισμός Δισπηλιού 74.289
Αεροδρόμιο Αργους Ορεστικού 42.515
Δημαρχείο 22.312
Νομαρχία 55.200
Δασαρχείο 42.438
Ελληνική Αστυνομία 83.214
Γενικό νομαρχιακό νοσοκομείο 55.600

14 λιμάνια κρουαζιέρας «ιδρύουν» το Σχολείο Κρουαζιέρας!

ΠΗΓΗ: Image Services

 Αντικείμενο του σχολείου στο Ηράκλειο, είναι η συζήτηση για τις καλύτερες πρακτικές που εφαρμόζονται σε ζητήματα χρεώσεων, διαχείρισης κατάπλου, διαχείρισης απορριμμάτων και αποβλήτων, δικαιωμάτων επιβατών και καλύτερου συντονισμού λιμανιών και εταιρειών κρουαζιέρας και καλών πρακτικών συνεργασίας πόλης –λιμανιού

Με μεγάλο ενδιαφέρον ξεκίνησε την Πέμπτη και θα συνεχιστεί την Παρασκευή, στο Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Ηρακλείου, από τη MEDCRUISE, (Ένωση Λιμένων Μεσογείου), σε συνεργασία με τον Οργανισμό Λιμένος Ηρακλείου, το σχολείο κρουαζιέρας.

Το σχολείο γίνεται με την συμμετοχή 14 λιμανιών κρουαζιέρας από Ισπανία, Γαλλία ,Ιταλία , Κροατία ,Σλοβενία , Κύπρο και Ελλάδα και 5 εταιρειών που είναι ιδιοκτήτες ή πράκτορες  πλοίων κρουαζιέρας.

Αντικείμενο του σχολείου είναι η συζήτηση για τις καλύτερες πρακτικές που εφαρμόζονται σε ζητήματα χρεώσεων, διαχείρισης  κατάπλου, διαχείρισης  απορριμμάτων και αποβλήτων, δικαιωμάτων επιβατών και καλύτερου συντονισμού λιμανιών και  εταιρειών κρουαζιέρας  και καλών πρακτικών συνεργασίας πόλης –λιμανιού. Πέρα από τις επίσημες εργασίες, οι επισκέπτες θα έρθουν σε επαφή με την κρητική  γη,  τα προϊόντα και τις παραδόσεις της Κρήτης επισκεπτόμενοι παραδοσιακό ρακοκάζανο και συμμετέχοντας σε «λιομάζωμα».

Την κήρυξη της έναρξης των εργασιών έκανε ο πρόεδρος της Med Cruise κ. Σταύρος Χατζάκος και ο Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της ΟΛΗ κ. Ιωάννης Μπρας.

New Asteroid Mining Company Aims to Manufacture Products in Space

A new private company called Deep Space Industries announced today that it intends to send a fleet of small spacecraft to near-Earth asteroids with the aim of mining resources and turning them into products using space-based 3-D printers.

 

Last year was thick with audacious private spaceflight company unveilings, including the announcement from Planetary Resources, Inc. of their plans to mine relatively valuable platinum group metals from asteroids. With the formation of Deep Space Industries, it seems that 2013 could see a new crop of private space companies with lofty goals.

 

“We are about prospecting, exploring, harvesting, extracting, and manufacturing based on the resources of space,” said Rick Tumlinson, founder and chairman of DSI, during a press conference on Jan. 22. Tumlinson has been an ardent space advocate for many years, helping found MirCorp, which brought space tourist Dennis Tito to the International Space Station.

A schematic of DSI’s asteroid-prospecting FireFly spacecraft

There exists potentially extremely valuable material on asteroids, including nickel, silicon, platinum group metals such as platinum and palladium, and water, which can be broken down into hydrogen and oxygen to make rocket fuel. DSI intends to create a fleet of prospecting spacecraft called “FireFlies” (perhaps trying to rouse interest in their plans from Joss Whedon acolytes) that will travel to asteroids in Earth’s vicinity on journeys of two to six months. The spacecraft will be built up from teams of small CubeSats — low-cost miniature satellites — to form 25 kg (55 lbs) machines that can collect data about the best asteroids to mine from. The company hopes to launch the first FireFly in 2015.

A year later, DSI wants to launch larger spacecraft called DragonFlies that can make a round-trip journey to an asteroid and bring back samples. They estimate the trip will take two to four years and can return as much as 70 kg (150 lbs) of asteroid material to Earth orbit. DSI has patented technology they claim can extract precious metals from raw asteroid material and build it into parts with a 3-D printer.

The company wants to mass produce manufactured goods from bulk asteroid material. All this industry will take place in space and the company hopes to eventually create complex communications satellites and solar power stations in orbit. Further down the line, DSI wants to supply products, fuel and parts for deeper space ventures, such as orbiting hotels and manned Mars missions.

But bringing all these plans from ideas on paper into actual physical reality will require overcoming many obstacles. The company has an aggressive launch schedule, particularly if it intends to get its first spacecraft up and flying by 2015. Launch manifests are typically set at least two years in advance. They will likely face setbacks in both mining, refining, and printing their products as things in space tend to be harder than first imagined. Finally, DSI did not announce how much money they have invested in their company.

Planetary Resources’ asteroid mining dreams at least garnered some respectability because they are backed by deep-pocketed investors, including Google’s CEO Larry Page and executive chairman Eric Schmidt, former Microsoft chief architect Charles Simonyi. DSI announced that NASA and other companies are involved in their venture and that they are looking for other customers and sponsors, but they stopped short of announcing how much money they have at their disposal and the company’s overall financial situation.

Still, the company is excited about their prospects, estimating that 1 ton of asteroid material would be worth $1 million in orbit, said Mark Sonter, a member of the DSI Board of Directors during the press conference. They hope to sell asteroid data to government space agencies and asteroid material to collectors to help get the company off the ground.

Images: DSI

What Mars would look like if it still had water:

https://pbs.twimg.com/media/BACiaUmCYAAoge-.jpg

What Mars would look like if it still had water:

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΌΣ ΤΡΑΠΕΖΙΚΌΣ ΜΎΘΟΣ («…TO ΆΛΛΟ ΜΕ ΤΙΣ.. ΤΡΆΠΕΖΕΣ ΤΟ ΞΈΡΕΙΣ;»)

 

Από την έναρξη της σοβούσης πολύπλευρης κρίσης και εντεύθεν διαμορφώθηκαν δύο εν πολλοίς αντιμαχόμενες αφηγήσεις-ερμηνείες των αιτίων που μας οδήγησαν σ’αυτήν, δύο αντίπαλες σχολές σκέψης -τρόπον τινά-. Η πρώτη εστιάζει στις «εγχώριες» παθογένειες αναδεικνύοντας τις ολέθριες επιπτώσεις της άφρονος δημοσιονομικής πολιτικής των τελευταίων δεκαετιών, την πελατειακή και λαϊκίστικη λειτουργία του πολιτικού συστήματος, τη διόγκωση ενός αντιπαραγωγικού, σπάταλου και γραφειοκρατικού δημόσιου τομέα, την επιβολή της βούλησης, των συμφερόντων, της πολιτικής πρακτικής (και της αισθητικής) οργανωμένων ομάδων πίεσης και συντεχνιών που αποσπούσαν και διαιώνιζαν «ειδική μεταχείριση» και προνόμια εις βάρος της οικονομίας και της υπόλοιπης κοινωνίας.
   Η δεύτερη οπτική θέασης της κρίσης, και της πορείας μας προς -και μέσα- σ’αυτήν, ρίχνει το βάρος στις  αδυναμίες και τις ανισορροπίες του ευρω-συστήματος και της νομισματικής ενοποίησης, στηλιτεύει τους χειρισμούς και τη διαπραγματευτική αδράνεια των κυβερνώντων που οδήγησαν στην καταφυγή της χώρας στον μηχανισμό στήριξης και το Δ.Ν.Τ., εγκαλεί τους Ευρωπαίους εταίρους και κυρίως τη Γερμανία για οικονομικό σωβινισμό και πολιτικό επεκτατισμό, υποδεικνύει -ως επιχείρημα-  την παράλληλη (με την «αμαρτωλή Ελλάδα») πορεία-«μοίρα» και των υπολοίπων χωρών της ευρωπαϊκής περιφέρειας -κυρίως του Νότου-, και, στη συνωμοσιολογική -ενδεχομένως- εκδοχή της, κάνει λόγο για ένα οργανωμένο σχέδιο άλωσης της χώρας και των πλουτοπαραγωγικών της πηγών και κατάλυσης της εθνικής της κυριαρχίας.
   Η προσπάθεια να αναζητήσει και να διατυπώσει κανείς με ψυχραιμία και ευθυκρισία ένα κοινό, ολοκληρωμένο πλαίσιο ανάλυσης που θα μπορούσε να συγκεράσει τις όποιες προφανείς, εύλογες και τεκμηριωμένες αιτιάσεις και των δύο πλευρών, φαντάζει, όσο η κρίση βαθαίνει και η κοινωνία βυθίζεται στην απόγνωση, το μηδενισμό ή/και τον εξτρεμισμό, όλο και δυσκολότερο, ενδεχομένως δε και μάταιο. Εντούτοις υπάρχει μια -κατά κάποιον τρόπο- κοινή παραδοχή, που σχετίζεται με (ή, αν θέλετε, καθόρισε) την πορεία που μας οδήγησε στα βράχια: η αποδιάρθρωση της παραγωγικής βάσης της χώρας,  η παραδοχή, ότι το οικονομικό και (αντι)-«αναπτυξιακό» μοντέλο της αμέριμνης και «χαζοχαρούμενης» κατανάλωσης (κυρίως εισαγόμενων προϊόντων και υπηρεσιών, με δανεικό μάλιστα χρήμα) δεν μπορούσε να συνεχίζεται επ’άπειρον και πάντως είναι εκ των πραγμάτων αδύνατον (εντός ή εκτός ευρώ) να συνεχισθεί εφεξής. Μπορεί οι μεν να αποδίδουν την παραγωγική καταβαράθρωση της οικονομίας στον στραγγαλισμό των «υγιών παραγωγικών της δυνάμεων» από τον κρατικό Λεβιάθαν και τα στεγανά των κλειστών επαγγελμάτων, και οι δε να ενοχοποιούν το σκληρό νόμισμα και τη διαπλοκή πολιτικής εξουσίας και «μπεταντζήδων» καναλαρχών, αλλά η διαπίστωση -όσο κι αν δεν προβάλλεται με την ένταση που της αρμόζει- είναι κοινή:
δεν παράγαμε σχεδόν τίποτα, εκτός από τσιμέντο και ακριβές και συχνά άχρηστες υπηρεσίες.

   Εκείνο, όμως, που έχει διαλάθει της προσοχής και της δημόσιας συζήτησης, είναι ο ρόλος που έπαιξαν οι τράπεζες και οι επιλογές τους στη διαδρομή μετατροπής μιας χώρας πρωτογενούς -κατά βάση- αλλά και βιοτεχνικής και ήπιας βιομηχανικής παραγωγής σε παραγωγική έρημο, μιας κοινωνίας συντηρητικών -ως επί το πλείστον- αποταμιευτών σε υπερδανεισμένους (και ακόρεστους) καταναλωτές.
Είναι, επίσης, ενδιαφέρον ότι έχει επικρατήσει η άποψη, ότι η ελληνική οικονομική κρίση και κρίση χρέους είναι (εν αντιθέσει με τις περιπτώσεις της Ισπανίας ή της Ιρλανδίας ή πιο πρόσφατα της Κύπρου) αποκλειστικά πρόβλημα κρατικού χρέους, οφειλόμενο -άρα- στην αβελτηρία των μεταπολιτευτικών ελληνικών κυβερνήσεων και -κατ’επέκταση- στις άστοχες πολιτικές και εκλογικές επιλογές των Ελλήνων πολιτών και δεν σχετίζεται με την πολιτική που ακολούθησε ο ελληνικός τραπεζικός τομέας. ‘Ετι περαιτέρω, οι ελληνικές τράπεζες περιγράφονται από πολλούς «έγκριτους» οικονομικούς αναλυτές ως εξαιρετικά σώφρονες, ως προς τις επενδυτικές τους δραστηριότητες όλα αυτά τα χρόνια, σε αντίθεση -και πάλι- με τα αμερικανικά και ευρωπαϊκά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Εν τέλει, οι ελληνικές τράπεζες εμφανίζονται ως θύματα της αφροσύνης του χρεοκοπημένου ελληνικού δημοσίου (το οποίο αγογγύστως χρηματοδοτούσαν-δάνειζαν τόσα χρόνια), που με τις αναδιαρθρώσεις χρέους, τα «κουρέματα» και, πρόσφατα, τις, σχεδόν αναγκαστικές, επαναγορές ομολόγων, έχουν περιέλθει σε εξαιρετικά δυσχερή θέση, χωρίς να έχουν φταίξει σε τίποτα. Επεκτεινόμενος ο συλλογισμός αυτός καταλήγει να δικαιολογεί και ηθικά (πέραν της οικονομικής αναγκαιότητας αποτροπής ενδεχομένης κατάρρευσης του εγχωρίου τραπεζικού συστήματος) την ανάληψη από το ελληνικό δημόσιο (τους αγρίως φορολογούμενους πολίτες, με άλλα λόγια ή όσους από αυτούς φορολογούνται, τέλος πάντων) του κόστους της απαιτούμενης ανακεφαλαίωσης τους, με την εγγραφή κάποιων επιπλέον δεκάδων δισ. ευρώ στο ελληνικό δημόσιο χρέος (υπαγόμενο πλέον, ως γνωστόν, στο βρετανικό δίκαιο).

   Είναι όμως τόσο «αθώες» οι ελληνικές τράπεζες;

   Yπήρξαν όντως μετρημένες και προσεκτικές οι επιλογές τους;

   Ποιούς δάνειζαν όλο αυτό το διάστημα οι ελληνικές τράπεζες, τι είδους δραστηριότητες και συμπεριφορές χρηματοδοτούσαν, ποιο «αναπτυξιακό μοντέλο» πριμοδοτούσαν;

   Oι σημερινές, τέλος, αλλά και οι μελλοντικές τους δυσκολίες είναι αποτέλεσμα και μόνο της αφερεγγυότητας του ελληνικού κράτους ή σχετίζονται και με δικές τους άστοχες εκτιμήσεις και παραδοχές και ποιος πρέπει να πληρώσει γι’αυτό;

Η, κάθε άλλο παρά αντισυστημική, εφημερίδα Καθημερινή δημοσίευσε προ ημερών ένα αποκαλυπτικό και στοιχειοθετημένο  άρθρο του Γιάννη Παπαδογιάννη  που δίνει πολύ ενδιαφέρουσες απαντήσεις στα περισσότερα από τα παραπάνω ερωτήματα. Όπως προκύπτει από τα παρατιθέμενα στοιχεία το άθροισμα των χορηγήσεων δανείων του τραπεζικού συστήματος σε τομείς όπως η γεωργία (1,5 δισ. ευρώ), ο τουρισμός (7,3 δισ. ευρώ) και η ναυτιλία (14,2 δισ. ευρώ), τομείς, δηλαδή, θεωρητικού ελληνικού συγκριτικού πλεονεκτήματος, διαμορφώνεται στα 23 δισ. ευρώ, ενώ τα καταναλωτικά δάνεια ξεπερνούν τα 32 δισ. ευρώ! Οι χορηγήσεις των καταναλωτικών δανείων είναι κατά 45%  υψηλότερες των δανείων που έχουν δοθεί στη βιομηχανία! Είναι εκπληκτικό -αν και μάλλον ευεξήγητο, αν το καλοσκεφθεί κανείς- ότι τα δάνεια προς τα Μ.Μ.Ε. είναι διπλάσια των δανείων που έχουν δοθεί στη γεωργία!!! Θα πρέπει δε να σημειωθεί ότι στα παραπάνω νούμερα δεν υπολογίζονται οι διαγραφές που πραγματοποιούν οι τράπεζες στα μη εξυπηρετούμενα δάνεια.
14% των συνολικών χορηγήσεων αφορά καταναλωτική πίστη και 32,4% την παραδοσιακά θεωρούμενη ως συντηρητικότερη επιλογή, τη στεγαστική πίστη, που κι αυτή όμως συνέβαλε στη δημιουργία της «φούσκας» των ακινήτων, στον μονόπλευρο προσανατολισμό της ελληνικής «ανάπτυξης» στην οικοδομή, στην εγκατάλειψη της υπαίθρου και στον άναρχο και περιβαλλοντικά καταστροφικό γιγαντισμό των μεγάλων αστικών κέντρων.

Κοντολογίς το ελληνικό τραπεζικό σύστημα χρηματοδοτούσε επί σειρά ετών-με το αζημίωτο φυσικά- την έκρηξη του αχαλίνωτου καταναλωτισμού που επιδείνωνε το εφιαλτικό εμπορικό έλλειμμα της χώρας και βύθιζε τους πολίτες σε έναν ανερμάτιστο, αντι-παραγωγικό, χλιδομπαρόκ ευδαιμονισμό. Οι «νουνεχείς» Έλληνες τραπεζίτες προτιμούσαν να χορηγούν στους νεοέλληνες διακοποδάνεια για να επισκέπτονται τις Μπαχάμες και την Ταϋλάνδη, από το να χρηματοδοτούν την επιχειρηματική καινοτομία, προτιμούσαν να δίνουν λεφτά για να χτίζονται μεζονέτες στα Μεσόγεια, να εισάγονται Καγιέν και να συνεχίζεται ο λουλουδοπόλεμος στα σκυλάδικα, από το να χρηματοδοτήσουν την αναδιάρθρωση της ελληνικής γεωργίας ή την τυποποίηση της πρωτογενούς παραγωγής, προτιμούσαν να δανείζουν (για να μην ξεχνιώμαστε) με εκατοντάδες εκ. ευρώ παραγωγικές επιχειρήσεις όπως τα…κόμματα ή το…ΑLTER.

Δεν πρέπει να υπάρχει ούτε ένας Έλληνας που το τηλέφωνο του να μην χτύπησε δεκάδες φορές, για να ακούσει από το ακουστικό του έναν περιχαρή υπάλληλο να του ανακοινώνει, ότι εγκρίθηκε ένα καταναλωτικό δάνειο μερικών χιλιάδων ευρώ, ένα δάνειο, μάλιστα, το οποίο στις περισσότερες περιπτώσεις ουδέποτε είχε ζητήσει!!!

Αυτού του τύπου όμως η -υστερόβουλη- αμεριμνησία πληρώνεται. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της -διόλου άμοιρης ευθυνών- Τράπεζας της Ελλάδας- το καλοκαίρι του 2012 το 21,4% των δανείων (ή ποσό 50 δισ. ευρώ!) βρίσκονταν σε καθυστέρηση. Στα στεγαστικά δάνεια το 20% βρίσκεται σε καθυστέρηση, ενώ στα καταναλωτικά οι καθυστερήσεις αντιστοιχούν στο 36%. Με μη εξυπηρετούμενα δάνεια που στο πρώτο εξάμηνο του 2013 εκτιμάται ότι θα φθάσουν το 30-35%, ήτοι περί τα 70 δισ. ευρώ, τα δεκάδες δισ. ευρώ που δανείζεται το ελληνικό δημόσιο για να διασώσει τις τράπεζες είναι εξαιρετικά πιθανό να αποδειχθούν ανεπαρκή. Το οποίον, σε απλά ελληνικά, σημαίνει, ότι, πιθανότατα, θα χρειασθεί σύντομα να «ξαναβάλει το χέρι στην τσέπη» ο φορολογούμενος για να ανακεφαλοποιηθούν οι τράπεζες.

 

   Στο πρόσφατο Eurogroup είχαμε μία ακόμη «εθνοσωτήριο» απόφαση με την εκταμίευση της πιο «γκραγκινιολικής» -μέχρι τούδε- δόσης από όσες έχουμε λάβει έως τώρα. Ο, ομολογουμένως, πιο συγκρατημένα -σε σχέση με τον προκάτοχο του- πανηγυρίζων πρωθυπουργός στάθηκε στις δηλώσεις του στη σημασία της απόφασης που ελήφθη για ευρωπαϊκή τραπεζική ενοποίηση και ενιαία εποπτεία των τραπεζών από την Ε.Κ.Τ. από το 2014. Αναμφίβολα είναι μια εξέλιξη προς τη σωστή κατεύθυνση, αν και πολλοί αναλυτές δεν συμμερίζονται αυτόν τον αρχικό ενθουσιασμό, ενώ έντυπα, όπως ο Economist, θέτουν το ζήτημα στις πραγματικές του βάσεις : Δεν έχει ξεκαθαριστεί ακόμη ποιος θα πληρώνει τον λογαριασμό, όταν μια ευρωπαϊκή τράπεζα θα κρίνεται μη βιώσιμη. Το καλοκαίρι η ευρωπαϊκή σύνοδος κορυφής είχε αποφασίσει ότι το κόστος της στήριξης των ισπανικών τραπεζών δεν θα ενεγράφετο στο ισπανικό δημόσιο χρέος (μια απόφαση που ρητά και κατηγορηματικά εξαιρούσε την Ελλάδα και τις τράπεζες της), για να υπαναχωρήσει τους επόμενους μήνες η, έτσι κι αλλιώς αντιδρούσα και κωλυσιεργούσα, Γερμανία. Η πρωθυπουργική λοιπόν αισιοδοξία, ότι αναμένεται μελλοντική διαγραφή των 50 δισ. ευρώ του ελληνικού δημοσίου χρέους που αφορούσε την ανακεφαλαίωση των τραπεζών δεν φαίνεται ιδιαίτερα ρεαλιστική -στο κάτω-κάτω ουδέποτε αιτηθήκαμε κάτι τέτοιο επισήμως-. Ανεξάρτητα όμως από αυτό, οι πρακτικώς πτωχευμένες και με δημόσιο χρήμα διασωζόμενες ελληνικές τράπεζες οφείλουν πλέον να προβαίνουν σε συνετότερες επιλογές και κυρίως να στηρίξουν την όποια εναπομείνασα υγιή ελληνική επιχειρηματικότητα, την καινοτομία, την εξωστρεφή επιχειρηματική πρωτοβουλία, και την ανασυγκρότηση της ελληνικής παραγωγικής βάσης. 

Είναι στοιχειώδες καθήκον τους.

Ή, για να μιλήσουμε με τη δική τους ορολογία,…είναι οφειλή τους.

 

Κλείνοντας,  παραθέτω ένα δεκάλεπτο βίντεο γαλλικής παραγωγής που εξηγεί με απλό, εύληπτο και παραστατικό τρόπο τη νομοτελειακή διασύνδεση δημοσίου χρέους και λειτουργίας του τραπεζικού συστήματος με άξονα τη δημιουργία χρήματος.
Είναι, νομίζω, αρκετά ενδιαφέρον.

Ιnfo: Δάνεια στην κατανάλωση και όχι στην παραγωγή από τις ελληνικές τράπεζες Το υπόλοιπο χορηγήσεων σε γεωργία, τουρισμό, ναυτιλία φθάνει στα 23 δισ., ενώ στα καταναλωτικά ξεπερνά τα 32 δισ. Του Γιάννη Παπαδογιάννη .

Τι δείχνει φρέσκια δημοσκόπηση της Marc

 

Στη δημοσκόπηση της Marc για τον Alpha, στην πρόθεση ψήφου η ΝΔ συγκεντρώνει …

το 22,5% των προτιμήσεων,
ο ΣΥΡΙΖΑ 22,3%,
η Χρυσή Αυγή 9,7%,
το ΠΑΣΟΚ 5,7%,
οι Ανεξάρτητοι Έλληνες 5,6%,
η ΔΗΜΑΡ 4,6% και
το ΚΚΕ 4,3%.

AOZ: Η νέα Μεγάλη Ιδέα;

January 23rd, 2013 | Author: Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό»

του Πέτρου Τσάγκαρη

Η ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη), το προνόμιο δηλ. μιας χώρας να εκμεταλλεύεται τα ύδατα, το βυθό και το υπέδαφος, σε θαλάσσιες περιοχές που εκτείνονται πολύ πιο μακριά από τα χωρικά της ύδατα (στα 200 μίλια), αποτελεί εδώ και δύο χρόνια περίπου αντικείμενο συζήτησης στην Ελλάδα.

Ούτε δίκαιο ούτε συμφέρον για τον ελληνικό λαό

Το τυράκι στη φάκα αυτής της νέας «Μεγάλης Ιδέας» είναι οι υδρογονάνθρακες που (ίσως) υπάρχουν και που (ίσως) αρχίσουν να αντλούνται σε θαλάσσιες περιοχές στη Μεσόγειο. Αυτά τα κοιτάσματα θα χαρίσουν δήθεν τον παράδεισο στον ελληνικό λαό.
Ωστόσο η υπό ανακήρυξη ελληνική ΑΟΖ, όπως την αντιλαμβάνεται η ελληνική πλευρά, θα δημιουργήσει ένα παράλογο σχήμα: Αν ισχύσει η «πλήρης επήρεια» του Καστελόριζου (όπως νομίζει ότι θα γίνει η ελληνική πλευρά), η Τουρκία θα περιοριστεί -όχι μόνον στο Αιγαίο αλλά και σε όλη την Α. Μεσόγειο-, σε μια πολύ στενή ζώνη κοντά στις ακτές της, ώστε η ελληνική ΑΟΖ να φτάσει να συνορεύσει με την ΑΟΖ της Κύπρου η οποία συνορεύει ήδη με την ΑΟΖ του Ισραήλ. Αν υιοθετηθεί αυτή η γραμμή οι τρεις αυτές χώρες θα ελέγχουν την Α. Μεσόγειο. Κάτι τέτοιο εγείρει ήδη τις αντιρρήσεις όλων των όμορων χωρών όπως ο Λίβανος, η Αίγυπτος και η Λιβύη. Είναι χαρακτηριστικό ότι η ελληνική άποψη για την ΑΟΖ, οδηγεί στην απώλεια 11.000 τετρ. χλμ. της αιγυπτιακής ΑΟΖ, όπως τη βλέπει το Κάιρο.

 

Συνεργασία
Το σχέδιο για ανακήρυξη μιας τέτοιας ΑΟΖ δεν έχει κανένα αντιιμπεριαλιστικό χαρακτήρα ούτε εντάσσεται σε μια στρατηγική αντίστασης στους δανειστές της Ελλάδας. Ισχύει ακριβώς το αντίστροφο: Το σχέδιο περιλαμβάνει την αγαστή συνεργασία με το σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ, καταληστεύοντας τα δικαιώματα των Παλαιστινίων της Γάζας στην Α. Μεσόγειο. Έχει επίσης την κάλυψη των ΗΠΑ, αφού την έρευνα, αλλά και τη μερίδα του λέοντος από την εκμετάλλευση των πιθανών κοιτασμάτων, θα αναλάβουν αμερικανικοί κολοσσοί. Τέλος εντάσσεται απόλυτα στα σχέδια της ΕΕ για ενεργειακή απεξάρτηση από τη Ρωσία.
Παρότι παλιότερα οι ΗΠΑ είχαν ενδοιασμούς όσον αφορά τις ελληνικές ενέργειες, οι δηλώσεις της Αμερικανίδας υπουργού Εξωτερικών Χ. Κλίντον κατά τη διάρκεια της επίσκεψής της στην Κύπρο, αλλά και το κοινό ανακοινωθέν του Ενεργειακού Συμβουλίου ΕΕ-ΗΠΑ στις 5/12/12, μαρτυρούν αλλαγή στάσης («η  ΕΕ και οι ΗΠΑ είναι έτοιμες να βοηθήσουν τα ενδιαφερόμενα κράτη στην αξιοποίηση των ενεργειακών τους πηγών, ώστε να εξυπηρετήσουν με τον καλύτερο τρόπο τα εθνικά και περιφερειακά τους οικονομικά συμφέροντα», αναφέρεται χαρακτηριστικά). Λίγες ημέρες μετά, στις 24/12, συζητήθηκε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή η έκθεση της Επιτροπής Βιομηχανίας, Έρευνας και Ενέργειας του Ευρωκοινοβουλίου, με τίτλο «Ενεργειακός Οδικός Χάρτης 2050», με εισηγήτρια την ευρωβουλευτή Νίκη Τζαβέλλα. Η ίδια η ευρωβουλευτής του ΛΑΟΣ εξήγησε στην «Εφημερίδα των Συντακτών» τι σημαίνει αυτή η εξέλιξη: «Αρμόδια ν’ αποφασίσει για τις επόμενες κινήσεις είναι η ελληνική κυβέρνηση, αλλά εγώ διασφάλισα ότι, όταν αποφασίσει να προχωρήσει, θα έχει πλήρη ευρωπαϊκή στήριξη». Πολύ εύστοχα η εφημερίδα σημειώνει: «Το διπλό αυτό μήνυμα έχει σαφείς αποδέκτες αφενός τη Μόσχα και αφετέρου την Άγκυρα, αφού φαίνεται να πριμοδοτείται το ενεργειακό τρίγωνο Ισραήλ-Κύπρος-Ελλάδα για την ενίσχυση της τροφοδοσίας της ΕΕ με υδρογονάνθρακες. Παράλληλα εκλαμβάνεται και ως ένα ισχυρό σήμα στήριξης στην πρόθεση της Ελλάδας να προχωρήσει στην ανακήρυξη ΑΟΖ, εξ ου και η σχετική φιλολογία του τελευταίου διαστήματος».
Με άλλα λόγια η καθοδηγητική δύναμη πίσω από τη νέα ελληνική «Μεγάλη Ιδέα» είναι το ιμπεριαλιστικό «πράσινο φως» (όπως ακριβώς έγινε και με τη Μικρασιατική Εκστρατεία του 1922).

 

Δίκαιο
Δεν είναι τυχαίο ότι οι Έλληνες ΑΟΖολόγοι ανακάλυψαν την ΑΟΖ τώρα, σχεδόν τριάντα χρόνια μετά την καθιέρωση του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας το οποίο την προβλέπει. Ενός δικαίου που δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι ταυτίζεται με τις ελληνικές απόψεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι διάφορα υψηλόβαθμα στελέχη της ελληνικής διπλωματίας έχουν επανειλημμένα υποστηρίξει ότι η διεθνής νομοθεσία αλλά και η διεθνής νομολογία δεν συνηγορούν υποχρεωτικά υπέρ των ελληνικών θέσεων.
Μάλιστα, πολλοί σοβαροί αναλυτές προειδοποιούν ότι οι πιο πρόσφατες αποφάσεις της διεθνούς δικαιοσύνης χαρακτηρίζονται από την αρχή της αναλογικότητας, δηλ. δεν μπορεί κανείς στα σοβαρά να πει ότι ολόκληρη η Τουρκία, με χιλιάδες χιλιόμετρα αιγιαλίτιδας ζώνης, θα στερηθεί δικαιωμάτων στην Αν. Μεσόγειο.
Το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών ακόμη και σήμερα είναι «συγκρατημένο» στην ανακήρυξη ΑΟΖ.
Γιατί δεν είναι μόνον η διένεξη με την Τουρκία: Με αφορμή τις ανακοινώσεις για το μέγεθος του κοιτάσματος φυσικού αερίου στο Οικόπεδο 12 της κυπριακής ΑΟΖ, ο Αιγύπτιος υπουργός Πετρελαίων Αμπ. Γκχοράμπ τόνισε ότι τα «σύνορα μεταξύ της Αιγύπτου, της Κύπρου και της Τουρκίας δεν είναι ακόμη συμφωνημένα». Ο Αιγύπτιος υπουργός δήλωσε ακόμη ότι το διεθνές δίκαιο προβλέπει πως τα «τρία κράτη πρέπει να συμμετάσχουν στον καθορισμό των συνόρων», υπονοώντας εμμέσως πλην σαφώς ότι για το Κάιρο, η Αθήνα αποκλείεται από την οριοθέτηση στη συγκεκριμένη περιοχή.

 

Υποκρισία και κίνδυνοι
Η μονομερής ανακήρυξη της ΑΟΖ, πέρα από συμπαιγνία με τους ιμπεριαλιστές, είναι και μια προσπάθεια της ελληνικής τρικομματικής κυβέρνησης να καταλαγιάσει τη λαϊκή οργή για τα μέτρα που επιβάλλει, τάζοντας στον κόσμο πλατφόρμες αντλήσεως υδρογονανθράκων. Όμως η υποκρισία περισσεύει: Η κυβέρνηση μιλάει για κοιτάσματα δισ. κυβικών μέτρων κι όμως την ίδια στιγμή, διαλύει το Ινστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών, δηλ. τη στοιχειώδη ερευνητική βάση που διαθέτει η Ελλάδα για τον ορυκτό της πλούτο!
Θυμίζουμε ότι η Νιγηρία, η Λιβύη, το Ιράκ, αλλά και το Μεξικό και η Ρωσία είναι χώρες πλούσιες ή πολύ πλούσιες σε υδρογονάνθρακες. Ωστόσο η μεγάλη πλειονότητα του λαού κυριολεκτικά πεινάει. Ειδικά δε σε χώρα όπου έχει επιβληθεί μνημόνιο, ο λαός δεν θα έχει να κερδίσει τίποτε από τις πλατφόρμες, μιας και κινδυνεύουν να περάσουν αυτομάτως στους πιστωτές (όπως προειδοποιεί ο Δ. Κωνσταντακόπουλος στην «Ελλάδα αύριο»). Ο ίδιος δημοσιογράφος μάλιστα δείχνει και ένα άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα: «Η Κύπρος πάντως, που έχει αποδεδειγμένα μεγάλα αποθέματα, δεν έλυσε το πρόβλημά της, και είναι τώρα στον προθάλαμο του μνημονίου».
Σε κάθε περίπτωση, οι μεγαλοϊδεατικές θαλάσσιες –και υποθαλάσσιες- εξορμήσεις της μνημονιακής κυβέρνησης εγκυμονούν καινούργια δεινά στην ελληνική εργατική τάξη: Οι ακροδεξιοί εθνικιστικοί κύκλοι περί τον Σαμαρά φαίνεται να αγνοούν τους κινδύνους ενός θερμού επεισοδίου με την Τουρκία, αλλά και τις πιθανότητες γενικευμένης σύρραξης στην περιοχή, με ανυπολόγιστο κόστος και για τον ελληνικό λαό. Οι μαθητευόμενοι μάγοι του μνημονίου έχουν ήδη δημιουργήσει οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά τερατουργήματα στο εσωτερικό της χώρας. Με τη μονομερή ανακήρυξη της ΑΟΖ μπορούν κάλλιστα να οδηγήσουν σε ένα νέο 1922. Η Αριστερά οφείλει να προειδοποιήσει το λαό για κάτι τέτοιο και να μη γίνει μέρος της εθνικιστικής φιλολογίας.

Πηγη:www.dea.org.gr

 

Όταν οι λύκοι… φορούσαν προβιές!

Δια χειρός Αλιθέρση

Ένα από τα θέματα που είχαν απασχολήσει έντονα μεγάλη μερίδα των εργαζόμενων, μόλις ανέλαβε την εξουσία η  κυβέρνησητου… «λεφτά υπάρχουν», ήταν, τότε, τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης. Πολλοί, αφελώς, πίστεψαν τον κυβερνητικό ισχυρισμό ότι δηλαδή δεν πρόκειται να θιγούν όρια ηλικίας   καθώς και συντάξεις, τη στιγμή μάλιστα που ήταν κάτι παραπάνω απόορατή η επερχόμενη θύελλα.  Κάποιοι, τότε,έπεσαν από τα σύννεφακαι αποδείχτηκε και γι…….

αυτούς ότι οι κυβερνώντες  που μας παρουσιάζονταν σαν πρόβατα ήταν λύκοι. Απλώς φορούσαν προβιές!

Από τότε κυριολεκτικά οι κυβερνητικές επιλογές πιστές στην υλοποίηση του σχεδίου, που από χρόνια πριν είχε χαραχθεί, μας οδηγούν συνεχώς και αδιαλείπτως  στις… κρεμάλες της εξαθλίωσης. Είναι προφανές ότι εάν  δεν υπάρξει έγκαιρα  καθολικός ξεσηκωμός, πολύ πριν φτάσουμε έως εκεί, τότε   θα είναι πολύ αργά και  δεν θα υπάρχει πλέον κανένα περιθώριο αντίδρασης!

Το κείμενο που ακολουθεί γράφτηκε  με αφορμή την… πρώτη   «κυβερνητική ανακολουθία», μόλις ανέλαβε την εξουσία η εν λόγω κυβέρνηση και αφορά τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης.  Από εκεί αρχίσαμε,  για να φτάσουμε έως εδώ! Έτσι, για να θυμηθούμε κάτι  από τις μέρες εκείνες, που οι λύκοι -για τους περισσότερους τότε- φορούσαν… προβιές!

Σήμερα είναι επιβεβλημένο,όσο ποτέ,να ανακαλέσουμε στη μνήμη μας  πολιτικά γεγονότα, όχι μόνο βάθους διετίας αλλά ακόμη και βάθους πολλών δεκαετιών. Επίσης να ξεκαθαρίσουμε μια και καλή τον ρόλο των κυβερνητικών και εργοδοτικών συνδικαλιστών, που αποδείχτηκε περίτρανα ότι αυτήν την πορεία επί της ουσίας  τη στήριξαν και τη στηρίζουν με νύχια και με δόντια!

Όμως και πάλι, οι λύκοι-πρωταγωνιστές, ποντάροντας στην ασθενική μας μνήμη, ετοιμάζονται να  εμφανίσουν πρόσωπο προβάτου σε μια εναλλαγή ρόλων με τους σημερινούς κυβερνώντες. Άλλοι δε από αυτούςεμφανίζουν πρόσωπο «αριστερού!»,εμβαπτιζόμενοι σε «αριστερές κολυμβήθρες»!

Σήμερα  δε, περισσότερο από ποτέ,  είναι ανάγκη να κρατήσουμε το χιούμορ μας –και φυσικά όχι μόνο-  ως  μια επιβεβλημένη πηγή αντίστασης.

 Ο τίτλος του εν λόγω  κειμένου τότε ήταν: «Επί του πιεστηρίου».

Επί του πιεστηρίου…

…Στροφή 180 μοιρών  της κυβέρνησης για τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης;

Διέρρευσε από κυβερνητικά στελέχη ότι λίγο πριν αναχωρήσει ο Πρωθυπουργός κ. Παπανδρέου για το Νέο Δελχί, στην αίθουσα VIP του αεροδρομίου Ελευθέριος Βενιζέλος, έγινε διαβούλευση  κυβερνητικών παραγόντων, ύστερα από… απαίτηση του Υπουργού Εργασίας κ. Λοβέρδου, με θέμα:  …μείωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης!

Στηδιαβούλευση εκτός, του κ Λοβέρδου και των οικονομικών συμβούλων του Πρωθυπουργού πήραν μέρος ο Αντιπρόεδρος της κυβέρνησηςκ. Πάγκαλος, οι αρμόδιοι για την οικονομία υπουργοί, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος,  καθώς και η κυρία Μπατζελή, τιμής ένεκεν, επειδή αποδείχτηκε κυματοθραύστης των αγροτικών μπλόκων. Ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, για άγνωστους λόγους, ήταν απών. Ο πρωθυπουργός της βόρειας συμμάχου χώρας, αν και κλήθηκε κατεπειγόντως,   δήλωσε κώλυμα.   

Η πρόταση από τον Υπουργό Εργασίας έπεσε σαν κεραυνός στην κυβερνητική ομήγυρη. «Προκειμένουνα ξεπλύνουμε την ντροπή της ανακολουθίας μας, γιατί υποσχεθήκαμε σ’ όλους  τους  τόνους  ότι   δεν θα αυξήσουμε τα όρια ηλικίας, προτείνω τώρα να τα μειώσουμε κατάδύο χρόνια».  Πάγωσαν οι διαβουλευόμενοι, ενώ ο κύριος Αντιπρόεδρος είπε: «θα σου αστράψω μία» και κινήθηκε αργά, απειλητικά  εναντίον του. «Δεν τέλειωσα» φώναξε τρομαγμένος ο Λοβέρδος. «Ακούστε! Τώρα που θα τους αλλάξουμε ταυτότητες είναι ευκαιρία να τους  μειώσουμε και την ηλικία. Δέκα χρόνια είναι καλά».Σύμφωνα με παριστάμενο υπουργό, ο οποίος ζήτησε να κρατηθεί η ανωνυμία του, το τι έγινε δεν περιγράφεται! Άρχισαν  να χοροπηδούν όλοι αγκαλιασμένοι  σαν να είχε βάλει η ομάδα γκολ. Ο Αντιπρόεδρος τον σήκωσε επάνω με τα δύο του χέρια ως δεύτερος Πύρρος, ενώ ταυτόχρονα χοροπηδούσε. Και όλοι μαζί: «Μπράβο Ανδρέα! Μπράβο!» ..μνημονεύοντας άθελα τους και τον ιδρυτή του κινήματος.

Και ενώ η οχλαγωγία ξεπερνούσε τα όρια της αιθούσης  VIP και ο ενθουσιασμός ήταν απερίγραπτος,   ο  Γιώργος είπε:  «Μισό λεπτό! Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Πρέπει να ρωτήσω τον Μπαρόζο, είναι και ο Αλμούνια, τι θα πει η Άγγελα, ο Γκόρντον ,ο Σαρκοζί, ο Θαπατέρο που ετοιμάζεται να κάνει μια αυξησούλα στα όρια μέχρι τα 70 και  τον βγάλουμε off ;  Ίσως ο Σίλβιο δεν θα έχειαντίρρηση, αυτός εξάλλου δεν έχει και ελεύθερο χρόνο». Και εκεί που έλεγε όλα αυτά για μια στιγμή  κοκκίνισε «όχι ρε παιδιά είναι και ο Ομπάμα, πρώτη φορά η Αμερική εξέλεξε έγχρωμο πρόεδρο  θα μας περάσει για ρατσιστές ο άνθρωπος. Πρέπει να τον ρωτήσουμε. Και άντε καλά όλοι αυτοί, είναι δικοί μας άνθρωποι, τι πρόσωπο θα δείξουμε στους Κινέζους; ΟλόκληρηCOSCO μας έφεραν από την Άπω Ανατολή και δουλεύει το λιμάνι ρολόι. Ο  Πούτιν  μην μας κάνει καμιά στραβή με τον αγωγό;  Αλλά  όχι αυτός  είναι… « υπεράνω».

Όλοι άκουγαν σιωπηλοί το Γιώργο. Ο Παπουτσής έδειχνε αμήχανος,  κάτι πήγε να πει η Λούκα αλλά δίστασε. «Λούκα μη διστάζεις» είπε ο  πρόεδρος, «ελεύθερα να διατυπώνεις την άποψή σου, το ΠΑΣΟΚ είναι δημοκρατικό σοσιαλιστικό κόμμα»και συνέχισε «όποιος  θέλει να πάρει το λόγο για μισό λεπτό μπορεί. Και μην ξεχνάτε πετάω κιόλας». …Δεν έγινε γνωστό πόσοι μίλησαν. Πάντως  διέρρευσε ότι η ομήγυρη αποφάσισε,  επειδή το θέμα καίει, να πάρει ο πρόεδρος εν πτήσει τηλέφωνο στους ηγέτες, για  να ζητήσει την άδεια, και από τους Κινέζους και από τον Πούτιν ένα ειλικρινές «συγγνώμη», γιατί αυτοί δεν είναι και… δικοί μας άνθρωποι! Ο Αντιπρόεδρος, Πάγκαλος έπρεπε επειγόντως να ενημερώσει τον Σαμαρά και τον αρχηγό του ΛΑΟΣ και να ζητήσει στήριξη, ο δε Λοβέρδος να ενημερώσει για τα ευχάριστα τον Παναγόπουλο της ΓΣΕΕ.    Η όλη διαβούλευση κρίθηκε μείζονος εθνικής σημασίας, της οποίας η μυστικότητα από εχθρούς, που θέλουν το κακό της πατρίδας μας, ήταν επιβεβλημένη.

Άγνωστο μέχρι στιγμής το τι έγινε εν πτήσει  στο πρωθυπουργικό αεροπλάνο. Ο Σαμαράς στο τηλεφώνημα του Αντιπροέδρου είπε.. «συμφωνώ»και συμπλήρωσε … «Θεωρώ άτολμη την πρόταση. Εγώ προτείνω, είπε, να τους μειώσουμε την ηλικία δώδεκα χρόνια. Σαν υπεύθυνος αρχηγός όμως πρέπει να ρωτήσω την Ντόρα και τους πρώην πρωθυπουργούς». Ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ απάντησε με ερώτηση:  «Το μέτρο θα ισχύσει και για τους Αλβανούς»;

Ο πρόεδρος Σαμαράς,  παρόντος του εκπροσώπου του κόμματος κ Παναγιωτόπουλου, του οποίου γελούσαν και τα αυτιά από τη χαρά, πήρε τηλέφωνο πρώτα τη Ντόρα.«Μπράβο Αντώνη είπε ..συμφωνώ. Ειλικρινά αυτό δεν το περίμενα από σένα». Από ότι μάθαμε η απάντηση του κ Καραμανλή ήταν: «και τι με νοιάζει εμένα;» Ενώ ο κ Μητσοτάκης επέπληξε τον αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας λέγοντας …«Είστε άπειρος κ Σαμαρά. Να μην παίρνετε άλλη φορά τέτοιες πρωτοβουλίες και να ρωτάτε πρώτα. Δεν ξέρετε τι είναι αυτοί στο ΠΑΣΟΚ!  Δεν έπρεπε να δεχτείτε απόλυτο νούμερο. Μόνο με ποσοστά. Τα χρόνια του καθενός πρέπει να μικρύνουν τουλάχιστον 40 %. Δεν κάνετε για αρχηγός κ Σαμαρά!».

Εν τω μεταξύ η κ Μπατζελή έφυγε από το αεροδρόμιο, οδηγώντας με ιλιγγιώδη ταχύτητα για την οικία της. Έκατσε στην κουζίνα της με φόντο τις μαρμελάδες, πεσκέσι των ευγνωμονούντων αγροτών, και σαν γυναίκα άρχισε να συντάσσει επιστολή προς τις γυναίκες των αγροτών, για να τις ενημερώσει, μόλις πάρει το ok από τον πρόεδρο, ότι σύμφωνα με απόφαση του ΠΑΣΟΚ η ηλικία  τους  μικραίνει τουλάχιστον κατά δέκα χρόνια, άρα έχουν ένα πολύ σοβαρό κίνητρο οι άνδρες τους αγρότες να αφήσουν κατά μέρος τα μπλόκα και να τρέξουν σπίτι. Η φτώχεια θέλει καλοπέραση!…

Το τηλεφώνημα του Υπουργού Λοβέρδου βρήκε τον Παναγόπουλο στα γραφεία της ΓΣΕΕ. Με το άκουσμα της είδησης, ο πρόεδρος πετάχτηκε απάνω και αναφώνησε. …«Ο  αγώνας τώρα δικαιώνεται!   Όλοι πίσω γραμμή στο διάλογο. Ζήτω το εθνικό συμφέρον. Η Ελλάδα έχει πρωθυπουργό με…! Ζήτω η εργασιακή ειρήνη. Όλοι αδέρφια είμαστε!»Και ενώ το μπαλκόνι της ΓΣΕΕ στολίστηκε με πράσινες  γαλάζιες και πορτοκαλί  σημαίες,ακούστηκε για πρώτη φορά το σύνθημα.«Το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, ο λαός στην εξουσία μαζί με τη  Νέα Δημοκρατία».Κάποιος άρχισε να τραγουδά Λοϊζο.«Ο γέρο Νεγροτζίμ… τι θέλουν τα παιδιά μας στο Αφγανιστάν»αντί να πει Βιετνάμ,μπερδεύοντας τους στίχους.Πληροφορίες ότι κάποιοι, που ενθουσιάστηκαν πέραν του δέοντος, φώναζαν«ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο»δεν επιβεβαιώθηκαν.

ΥΓ.Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύτηκε στα  στην ηλεκτρονική έκδοση της εφ. ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ (8/2/10)

 

 

 

Αναρτήθηκε από kafeneio

ΠΈΡΑ ΑΠΌ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΉ ΣΎΛΛΗΨΗ ΤΗΣ ΕΥΡΏΠΗΣ

 

Γράφει ο Μαυροζαχαράκης Μανόληs

 

Υπό την οδυνηρή επίδραση του πρόσκαιρου μνημονιακού πνεύματος  των καιρών μας, δικαίως ή αδίκως η Ευρώπη και η οικονομική κρίση, έχουν γίνει πλέον ζητήματα συνώνυμα. Εύλογα άλλωστε, αφού εδώ και τέσσερα περίπου χρόνια όταν  πολιτικοί ή ειδικοί αναφέρονται στην Ευρώπη, περιορίζεται σχεδόν αποκλειστικά στην οικονομική κρίση. Οφθαλμοφανώς λοιπόν προδιαγράφεται μια……

τάση  περιορισμού της Ευρώπης στο οικονομικό πεδίο. Μια τάση εντούτοις εξαιρετικά επικίνδυνη,  διότι χαμηλώνει αφενός τραγικά τον πήχη  των προσδοκιών απέναντι στο  ευρωπαϊκό όραμα και στο ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο αλλά κυρίως διότι εμπεδώνεται στις ευρωπαϊκές  κοινωνίες μια λογική «ανεκτικότητας» απέναντι σε  νέα κύματα λιτότητας  με τον μανδύα της σωτηρίας των ευρωπαϊκών κεκτημένων κάθε φορά. 

Επειδή  η Ευρώπη μειώνεται στις συνειδήσεις των πολιτών μόνιμα στο πεδίο της οικονομίας, καταντάει μια «ωφελιμιστική κοινότητα σκοπιμότητας» η οποία δικαιολογεί μόνο τότε την ύπαρξη της όταν το άτομο επωφελείται περισσότερο από αυτή από ότι επένδυσε στην ίδια και αφετέρου μόνο τότε όταν η οικονομία βρίσκεται σε φάση ανάκαμψης και μεγέθυνσης.

Ένα μοντέλο γραμμικής προσωπικής και οικονομικής ανόδου.    

Εάν αμφότερες οι παραπάνω  εκδοχές προόδου εκλείψουν, τότε αναγκαστικά το ευρωπαϊκό εγχείρημα τίθεται σε αμφισβήτηση.

Στην συγκεκριμένη περίπτωση  η κάθε  εξέλιξη που  συνυφαίνεται με φαινόμενα προσωπικής αποτυχίας ή με φαινόμενα οικονομικής ύφεσης  συνδέεται συνειδησιακά  εν πολλοίς με την εξαπάτηση και την δυσπιστία.

Είναι προφανές ότι  η εμπιστοσύνη που επενδύθηκε σε μία  διαρκώς αναπτυσσόμενη οικονομία , καθώς και η εμπιστοσύνη στους άμεσα εμπλεκόμενους ξεπέρασε επικίνδυνα τα επιτρεπτά όρια. Αποτέλεσμα είναι , αργά ή γρήγορα, να επέλθει η διάψευση» με αποτέλεσμα μια κρίση εμπιστοσύνης μαζικής μορφής απέναντι στο ευρωπαϊκό μοντέλο. Με δεδομένη την μαζική απώλεια  εμπιστοσύνης, επιχειρούν σήμερα οι ευρωπαϊκές ελίτ  να  επανελέγξουν την κατάσταση..  

 Όπως τονίζει ωστόσο ο γερμανός κοινωνιολόγος Μαίλλερινγκ,  η προσπάθεια ελέγχου που ακολουθεί μια φάση κατάχρησης εμπιστοσύνης είναι μια αντίδραση μάλλον ανεπαρκής, διότι ουσιαστικά ανατροφοδοτεί την ‘‘σπειροειδή της δυσπιστίας’’.[i]

Οι έλεγχοι κατά τον ίδιο λειτουργούν σαν  «τρικλοποδιά στο σύστημα», ενώ  αντίθετα, η εμπιστοσύνη επενεργεί ως λιπαντικό».

Η εμπιστοσύνη μπορεί να ανακτηθεί μέσα από την μεταστροφή προς το μοντέλο μιας πολιτισμένης Ευρώπης.   

Προφανώς η Ευρώπη σήμερα περισσότερο από ποτέ στερείται της πολιτισμικής  διάστασης.

Στην εποχή της λιτότητας και της διακοπής της ευρύτατης διάχυσης της κοινωνικής ευημερίας,  της διακεκομμένης πρόσβασης σε θεμελιακές κοινωνικές πολιτικές, της ραγδαίας επέκτασης του κοινωνικού αποκλεισμού και της φτώχειας είναι παράταιρο να θεωρούν ορισμένοι ότι η πεμπτουσία της ευρωπαϊκής διαδικασίας  ολοκλήρωσης εντοπίζεται αποκλειστικά  στην αναζήτηση νέων μορφών ανταγωνιστικότητας[ii].

Όπως έχουμε επισημάνει κατά εξακολούθηση ο στόχος της Ευρώπης  δεν μπορεί να είναι πλέον μόνο η εντονότερη μετάδοση της ανταγωνιστικότητας[iii],  αλλά και  η εντονότερη κοινωνικοποίηση και αλληλεγγύη και η επέκταση  της συνείδησης του ενεργού πολίτη[iv]. 
Αυτό επιτυγχάνεται μέσα από την ανάδειξη των κοινωνικών και δημοκρατικών αξιών, της Ευρώπης καθώς και την δίκαιη συμμετοχή του πολίτη στο παραγόμενο οικονομικό μέρισμα.

Μόνο έτσι διαμορφώνεται η δυνατότητα  για τη συμμετοχή των πολιτών  σε ποικιλία δραστηριοτήτων που αναδεικνύουν και εξελίσσουν τα βασικά στοιχεία ενός  δημιουργικού, συνειδητοποιημένου πολίτη.

Ενός πολίτη που αναζητεί μέσα από τη γνώση, την εργασία, την αλληλεγγύη  και τη δράση την προσωπική και κοινωνική εξέλιξη.

Αν θα μπορούσαμε λοιπόν  να ξεκινήσουμε από την  αρχή  την οικοδόμηση της Ευρώπης, τότε θα έπρεπε να ξεκινήσουμε από την πολιτισμική –κοινωνική διάσταση δικαιώνοντας κατά μια έννοια ,ένα αίτημα  που εκ των υστέρων διατύπωσε  οJean Monnet, ένας από τους ιδρυτές της Ευρωπαϊκής Ένωσης .

Αυτό που λείπει σήμερα είναι μια  μεγάλη πολιτισμική  αφήγηση που θα μεταφέρει το ευρωπαϊκό σχέδιο στις καρδιές και στο θυμικό μας. Μία υπόθεση που φαντάζει δυσκολότερη από ότι πραγματικά είναι  διότι η ιστορία της Ευρώπης είναι προφανής και γνωστή σε όλους μας

Ωστόσο παράλληλα ξεχασμένη, θολωμένη από την μάχη της καθημερινότητας, περιχαρακωμένη από την πολύμορφη ειδησεογραφία. 

Για να παραμείνει λοιπόν  ζωντανή αυτή η ιστορία και να επιδράσει, θετικά στα συναισθήματα μας, θα πρέπει κάποιοι να την αφηγηθούν που πραγματικά πιστεύουν σε αυτήν. Η αφήγηση της Ευρώπης είναι το ζητούμενο.

Η  αφήγηση αυτή  αφορά  μια ήπειρο της  οποίας τα έθνη έχουν καταπολεμηθεί μεταξύ τους  σε δύο παγκόσμιους πολέμους, με αβυσσαλέο μίσος και σχεδόν αφανίστηκαν.

Εντούτοις και παρά τις τεράστιες οδύνες που προκάλεσαν οι πόλεμοι, τα ευρωπαϊκά έθνη έδωσαν τα χέρια, ζήτησαν συμφιλίωση και βοηθήθηκαν μεταξύ τους για να σταθούν ξανά στα πόδια τους.

Την ίδια στιγμή ορκίστηκαν  να σταθούν μαζί στο μέλλον απέναντι σε όποιες προκλήσεις.

Η  Ευρώπη και η οντότητα της  είναι μια  σχεδόν μυθική ιστορία μιας απίστευτης πράξης συμφιλίωσης.

Απέναντι σε αυτή την πράξη συμφιλίωσης αντιλαμβανόμαστε πόσο ρηχά , πόσο γελοία, πόσο ενοχλητικά επιδρά ο χειρισμός της οικονομικής κρίσης.

Ο αφελής  συμψηφισμός των λαθών του παρελθόντος, η στενόμυαλη  επιμονή στην  αρχή της απόδοσης ( πακέτα βοήθειας) έναντι αντίστοιχης  ανταμοιβής (δημοσιονομικά μέτρα λιτότητας), ο μικρόψυχος υπολογισμός μεταξύ οφέλους και ζημιάς .

Η απουσία γενναιοδωρίας που είναι  τόσο απαραίτητη για οποιαδήποτε πράξη συνεργασίας.

Ιδιαίτερα δε,  η απουσία προθυμίας αμοιβαίας κάλυψης και αλληλεγγύης όσο μοχθηρή και αν είναι η στάση αυτή. Με λίγα λόγια απουσιάζει το πάθος παρά το γεγονός ότι η ουσία της Ευρώπης ξεπερνάει τον στενό οικονομισμό της κρίσης.

Ας ελπίσουμε ότι κάποτε θα ξαναθυμηθούμε  την ιστορία της συμφιλίωσης της Ευρώπης και θα επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να μας αγγίξει. 

Μόνο έτσι θα συνειδητοποιήσουμε ότι  δεν είναι η Ευρώπη που φαντάζει ανίκανη  να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση, αλλά οι πολιτικές , οικονομικές και κοινωνικές ελίτ της που αλαζονικά  μιλούν εξ ονόματος της Ευρώπης.

Όπως τονίζει ο  Μιγκουέλ Μαντούρο η Ευρώπη έχει ανάγκη από ένα « νέο κοινωνικό συμβόλαιο που θα εξισορροπεί την πειθαρχία με την αλληλεγγύη και θα μπορεί να αποκαταστήσει την αμοιβαία εμπιστοσύνη. Δεν θα είναι εύκολο, αλλά ένα σημείο εκκίνησης είναι να κατανοήσουμε πόσο βαθιά είναι η αλληλεξάρτησή μας εντός της ΕΕ.

Η ανικανότητα της ΕΕ να αντιμετωπίσει, αποφασιστικά και από την αρχή, την κρίση έχει, στον πυρήνα της, ένα πολιτικό χάσμα, που είναι και ένα σημαντικό έλλειμμα δημοκρατίας: δεν έχουμε εσωτερικεύσει τον βαθμό και τις δημοκρατικές επιπτώσεις της αλληλεξάρτησης που δημιούργησε η ενοποίηση»[v].

Η Ευρώπη μπορεί να υπερβεί τα μονοδιάστατο της οικονομίας μόνο στον βαθμό που επιχειρεί να την εκπολιτίσει, να την εντάξει σε έλλογους κανόνες και σε ανθρωπιστικές προστακτικές.

Μόνο ως ιδέα   μιας κοινότητας αλληλεγγύης , την οποία δεν έχουμε υλοποιήσει ακόμα μπορεί το ευρωπαϊκό εγχείρημα να επιβιώσει 

 

 

Μαυροζαχαράκης Μανόλης

Κοινωνιολόγος-Πολιτικός Επιστήμονας

 

Νίκος Βούτσης: Τους ξεφτίλισε και έφυγε!

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=9W5eYKbnJpg#t=0s

Τι να προσέξετε στους λογαριασμούς της ΔΕΗ

ΕΛΛΑΔΑ ΤΕΤΑΡΤΗ, 23 Ιανουαρίου 2013   Ειδησεογραφία   Οδηγίες προς τους οικιακούς πελάτες και τους μικρούς μη-οικιακούς πελάτες χαμηλής τάσης, εξέδωσε η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ) με στόχο την προστασία τους από λανθασμένες τιμολογήσεις παρόχων ηλεκτρικού ρεύματος.    Όπως αναφέρεται στο σχετικό έγγραφο: «Ενδέχεται οι λογαριασμοί κατά τους πρώτους μήνες του 2013 να διαφοροποιούνται λόγω της αναλογικής εφαρμογής των επιμέρους χρεώσεων, ανάλογα με την ημερομηνία εφαρμογής των νέων χρεώσεων για το 2013 και τον αριθμό των ημερών του τετραμήνου κατά τις οποίες ισχύουν οι προηγούμενες και οι νέες χρεώσεις. Τα προσφερόμενα τιμολόγια των Προμηθευτών ενδέχεται να τροποποιηθούν στο μέλλον και συνιστάται πάντα ο επανέλεγχος και η επιβεβαίωση της χρέωσης με τον εκάστοτε Προμηθευτή».    Η ΡΑΕ προτείνει τα εξής:     – Ελέγξτε τους εκκαθαριστικούς σας λογαριασμούς για να διαπιστώσετε το ποσό της τετραμηνιαίας κατανάλωσης (σε kWh) της κατοικίας σας, ή της επιχείρησής σας.     – Ιδανικά, χρειάζεστε τουλάχιστον τρεις εκκαθαριστικούς λογαριασμούς (3 τετράμηνα = 12 μήνες), ώστε να λάβετε υπόψη την εποχική διακύμανση της κατανάλωσής σας.     – Βάσει της τετραμηνιαίας κατανάλωσής σας, βρείτε από τους επισυναπτόμενους πίνακες το κόστος ανά προμηθευτή, για να εντοπίσετε την πιο συμφέρουσα για εσάς τιμολόγηση.     – Σε περίπτωση που έχετε και νυχτερινή κατανάλωση, θα πρέπει να προσθέσετε στο συνολικό κόστος κατανάλωσης ημέρας, το αντίστοιχο ποσό που προκύπτει από την κατανάλωση νύχτας.     Παραδείγματα για Οικιακούς Πελάτες (βάσει τιμολογίων ΔΕΗ):    – Για έναν οικιακό πελάτη με μονοφασική παροχή και τετραμηνιαία κατανάλωση ημέρας 800kWh, ο τετραμηνιαίος λογαριασμός για το ηλεκτρικό ρεύμα θα είναι 100,12 ευρώ.    – Για έναν οικιακό πελάτη με τριφασική παροχή 25kVA, με τετραμηνιαία κατανάλωση ημέρας 600kWh και νύχτας 200kWh, ο τετραμηνιαίος λογαριασμός για το ηλεκτρικό ρεύμα θα είναι 102,74 ευρώ.     Παραδείγματα για Εμπορικούς Πελάτες ή κοινόχρηστα πολυκατοικίας (βάσει τιμολογίου Γ21 ΔΕΗ):    – Για ένα κατάστημα με μονοφασική παροχή 8kVA, με τετραμηνιαία κατανάλωση 1000kWh, ο τετραμηνιαίος λογαριασμός για το ηλεκτρικό ρεύμα θα είναι 172,53 ευρώ.    – Για μια πολυκατοικία με τριφασική παροχή 25kVA και τετραμηνιαία κατανάλωση 700kWh, ο τετραμηνιαίος λογαριασμός για το ηλεκτρικό ρεύμα θα είναι 134,80 ευρώ.     Η ΡΑΕ επισημαίνει ότι οι υπολογισμοί έχουν γίνει στην ίδια βάση, δηλαδή:    – Περιλαμβάνονται όλες οι χρεώσεις που αφορούν την παροχή ηλεκτρικής ενέργειας, ήτοι: α) χρεώσεις για την παραγωγή και προμήθεια ηλεκτρικής ενέργειας, β) χρεώσεις χρήσης συστήματος μεταφοράς, γ) χρεώσεις χρήσης δικτύου διανομής, δ) χρεώσεις για Υπηρεσίες Κοινής Ωφέλειας, ε) Ειδικό Τέλος Μείωσης Εκπομπών Αερίων Ρύπων (ΕΤΜΕΑΡ), στ) λοιπές χρεώσεις (τέλος ΛΑΓΗΕ, ΡΑΕ).    – Δεν περιλαμβάνονται στους υπολογισμούς οι προβλεπόμενοι από τη νομοθεσία φόροι (ΔΕΤΕ, ΕΦΚ, ΦΠΑ).    – Δεν περιλαμβάνονται χρεώσεις υπέρ τρίτων, για υπηρεσίες που δεν σχετίζονται με την παροχή ηλεκτρικής ενέργειας (ΤΑΠ, δημοτικοί φόροι, ΕΡΤ).     – Για να είναι συγκρίσιμες οι τιμές, έχει γίνει αναγωγή του λογαριασμού στο τετράμηνο, ανεξαρτήτως προμηθευτή, έτσι ώστε να συμβαδίζει με την πρακτική του Διαχειριστή του Δικτύου για τη διενέργεια περιοδικών καταμετρήσεων μικρών πελατών.     – Οι υπολογισμοί διαφοροποιούνται για τις καταναλώσεις μέρας και νύχτας και τα ποσά λειτουργούν αθροιστικά.     – Για τον υπολογισμό του λογαριασμού σας, είναι απαραίτητο να γνωρίζετε την ισχύ της παροχής σας (αναγράφεται στο έντυπο του λογαριασμού), ώστε να υπολογιστούν οι χρεώσεις για τη χρήση των δικτύων. Οι υπολογισμοί αυτοί έχουν γίνει για τους οικιακούς και μικρούς εμπορικούς πελάτες: α) για μονοφασική παροχή 8kVA, και β) για τριφασική παροχή 25kVA.     – Πέραν της εκτίμησης του συνολικού λογαριασμού, η τελική επιλογή του προμηθευτή μπορεί να λάβει υπόψη της και άλλες παραμέτρους, όπως πρόσθετες υπηρεσίες και ευνοϊκούς όρους συμβολαίων.

Άδεια ταμεία στη «Βίλα Ιπποκράτους»

 

«Πότε επιτέλους θα υπάρξει σοβαρή ενασχόληση με τη “Villa Ιπποκράτους”»; Μια και έγιναν της μόδας οι βίλες, εμφανίστηκαν ξανά και οι γνωστές ομαδούλες κάποιων εκ των εργαζομένων στο ΠΑΣΟΚ, για να διεκδικήσουν – και δικαίως – τα εδώ και έναν χρόνο δεδουλευμένα τους. Έλα, όμως, που όποτε κάτι πάει να γίνει, για να πέσει κάνα ευρώ και στα κόμματα και να λήξει το σοβαρότατο αυτό θέμα για τους εργαζομένους των κομμάτων, έχουμε και από μία ανώνυμη ανάρτηση στο blog των απλήρωτων εργαζομένων του ΠΑΣΟΚ! Η οποία, αν μη τι άλλο, ανακινεί το θέμα και το… ανάθεμα της κοινωνίας, με τις ανάλογες επιπτώσεις! Δεν είναι λίγοι εκείνοι, μάλιστα, που θεωρούν ότι πίσω από αυτές τις αναρτήσεις παίζονται εσωκομματικά παιχνίδια από πρώην μεγαλοστελέχη – τελικά, εις βάρος των εργαζομένων… Ήδη πολλοί βουλευτές και πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ έβαλαν βαθιά το χέρι στην τσέπη για να πληρωθούν το δώρο οι εργαζόμενοι, ενώ, όπως λέγεται, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έβαλε 100.000 ευρώ από την τσέπη του… Η πλειονότητα, πάντως, όλων γκρινιάζει γιατί δεν έχει ολοκληρωθεί ο έλεγχος για τη διαχείριση επί προεδρίας Παπανδρέου… Μπήκαν οι ορκωτοί λογιστές, αλλά κανένας δεν ξέρει πότε θα τελειώσουν και αν θα τελειώσουν…