To BBC αποκαλύπτει… | Nikos ON LINE

To BBC αποκαλύπτει…

Αυτά που έπρεπε να δείχνουν τα Ελληνικά κανάλια, τα δείχνει το BBC. Έτσι για να καταλάβουμε τι σημαίνει ενημέρωση και τι σημαίνει δημοσιογραφία. Στην Ελλάδα οι δημοσιογράφοι θεωρούνται πετυχημένοι όταν καλούν στο στούντιο πολιτικούς που φωνάζουν και τσακώνονται. Κι’  αυτοί καμαρώνουν, και περιμένουν με αγωνία τα νούμερα της τηλεθέασης…. Στο BBC οι δημοσιογράφοι κάνουν ρεπορτάζ.

Το BBC που λέτε βρέθηκε στην Κρήτη και έκανε ένα μίνι οδοιπορικό με έναν 80χρονο συνταξιούχο αγρότη, ο οποίος μαζεύει χόρτα στα βουνά του Λασιθίου. Τα άγρια χόρτα του βουνού έχουν αποτελέσει την βάση της κρητικής διατροφής από τα αρχαία χρόνια, αλλά τώρα με το οικονομικό κλίμα της Ελλάδας να επιδεινώνεται με γρήγορους ρυθμούς, η αναζήτηση τροφής στα βουνά μπορεί να γίνει για μία ακόμα φορά τρόπος ζωής. Αυτά λίγο-πολύ ανέφερε η δημοσιογράφος του BBC, Heidi Fuller-Love, στο ρεπορτάζ που έκανε.

Η δημοσιογράφος παρέα με τον συνταξιούχο, πήγε σε μία από τις συχνές του εξορμήσεις, στα όρη του Λασιθίου, για να μαζέψει χόρτα, κάτω από άκρα μυστικότητα, προκειμένου να «διαφυλάξει» τα καλά σημεία από άλλους ενδιαφερόμενους…. Και λέει η δημοσιογράφος: «Μόλις 70 χρόνια πριν η πείνα στην Ελλάδα ήταν εξαπλωμένη. Οπότε δεν εκπλήσσει ιδιαίτερα ότι τα σημεία όπου μπορεί να βρει κανείς τα χόρτα, με τα οποία οι άνθρωποι επιβίωναν, όχι πολύ καιρό πριν, φυλάσσονται πολύ προσεκτικά».

Μετά από διαδρομή μίας ώρας και έχοντας φτάσει στον προορισμό τους, ο 80χρονος έχει ξεκινήσει να γεμίζει τη σακούλα του. Είναι θυμωμένος γι’ αυτό και κατηγορεί αποκλειστικά την Ευρώπη. Επιστρέφοντας στο φτωχικό σπίτι του, των δύο δωματίων, δείχνει στη δημοσιογράφο έναν πρόσφατο λογαριασμό ρεύματος, 180 ευρώ για δύο μήνες. Σαν συνταξιούχος αγρότης ζει με μία σύνταξη των 500 ευρώ, αλλά τώρα, καθώς η οικονομική κρίση της Ελλάδας βαθαίνει, η σύνταξή του θα μειωθεί στα 300 ευρώ. Και δεν το λέω εγώ, έτσι αναφέρει στο άρθρο του το ΒΒC. Και το άρθρο κλείνει με τα λόγια του 80χρονου, καθώς έχει σερβίρει τα χόρτα:

«Σύντομα αυτά τα χόρτα θα είναι τα μόνα που θα έχω να φάω. Σύντομα θα επιστρέψουμε στις συνήθειες των προγόνων μας και θα είναι δύσκολο για μας, πολύ δύσκολο».

Μια ζωή πληρώνεις για να πάρεις μια σύνταξη, και τώρα η παγκόσμια οικονομική δικτατορία σου λέει “ψόφα”.

ΙΣΧΥΣ (Ischys): ΕΦΕΥΡΕΤΗΣ ΠΕΤΡΟΣ ΖΩΓΡΑΦΟΣ: ΡΕΥΜΑ ΑΠΟ …ΝΕΡΟ

11.10.15

ΕΦΕΥΡΕΤΗΣ ΠΕΤΡΟΣ ΖΩΓΡΑΦΟΣ: ΡΕΥΜΑ ΑΠΟ …ΝΕΡΟ

Μία εφεύρεση που φιλοδοξεί να αλλάξει όλα όσα ξέραμε μέχρι σήμερα για την παραγωγή ηλεκτρισμού και να λύσει το ενεργειακό πρόβλημα επινοήθηκε από μια ελληνική ερευνητική ομάδα. Το zougla.gr αναδεικνύει αυτή την εντυπωσιακή ανακάλυψη με σκοπό να επακολουθήσει η αναγνώριση από την επιστημονική κοινότητα και να καλυφθεί η… απόσταση μεταξύ των επιστημονικών εργαστηρίων και της παραγωγής και διάθεσης στο ευρύ κοινό της εφαρμογής, με προφανή οφέλη για όλο τον κόσμο. Με τη χρήση μιας συγκεκριμένης συσκευής που χρησιμοποιεί ως καύσιμο μόνο το νερό -πόσιμο ή υφάλμυρο- παράγεται ικανή ποσότητα ρεύματος για να τροφοδοτήσει μια μικρή κατοικία. Κατ’ αναλογία, η ανάπτυξη αυτής της τεχνολογίας μπορεί να καλύψει επαρκώς τις ενεργειακές ανάγκες συσκευών, σπιτιών, ακόμα και πόλεων, και όλα αυτά με μια μικρή ποσότητα του στοιχείου που υπάρχει παντού στη φύση γύρω μας.

Aπεριόριστο ρεύμα με νερό http://www.zougla.gr/greece/article/energia-ap-to-nero
Η λειτουργία της συσκευής που παράγει ενέργεια από νερό http://www.zougla.gr/zontana-i-efevresi-pou-paragei-reyma-apo-nero

ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ Η ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑΚΗ ΕΦΕΥΡΕΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ «ΜΠΑΤΑΡΙΑ» -«ΓΕΝΗΤΡΙΑ» ΠΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΜΕ ΝΕΡΟ…. ΑΛΛΑ ΤΟ ΔΙΑΣΠΑΕΙ, ΟΧΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΛΑΣΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟ ΤΗΣ ΗΛΕΚΤΡΟΛΥΣΗΣ, ΑΛΛΑ ΜΕ ΣΥΧΝΟΤΗΤΕΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ «RESONANCE»*. ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΦΕΥΡΕΤΗ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΠΟΥ ΕΡΕΥΝΗΣΑΝ ΚΑΙ ΜΕΤΡΗΣΑΝ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΣΥΣΚΕΥΕΣ Η ΑΠΟΔΟΣΗ ΠΟΥ ΠΕΤΥΧΑΙΝΟΥΝ ΑΓΓΙΖΕΙ ΤΟ 95% ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΑ ΤΟΥ CARNOT (ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΜΗΧΑΝΕΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΚΑΥΣΗΣ, ΔΗΛΑΔΗ ΔΙΧΩΣ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ), ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΑΝ ΤΕΛΙΚΑ ΙΣΧΥΕΙ ΤΟΤΕ ΑΝΑΤΡΕΠΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ!
– ΤΟ ΕΝΑ ΕΠΤΑΣΦΡΑΓΙΣΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΣΥΣΚΕΥΗΣ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΝΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΔΙΑΣΠΑΣΗΣ ΤΟΥ ΜΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ ΠΟΥ ΚΥΜΑΙΝΕΤΑΙ ΣΤΑ  350 GIGAHERZ (ΓΙΓΑΚΥΚΛΟΥΣ) ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΠΙΟ ΨΗΛΑ, ΚΑΙ ΣΤΗΝ 7η ΑΡΜΟΝΙΚΗ ΤΗΣ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΚΙΝΗΤΗΡΙΑ ΔΥΝΑΜΗ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΣΠΑΣΤΕΙ ΤΟ ΝΕΡΟ
– ΤΟ ΑΛΛΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΤΑΛΛΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΑ 2 ΗΛΕΚΤΡΟΔΙΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΜΥΣΤΙΚΟ ΚΡΑΜΑ ΜΕΤΑΞΥ ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΥ ΚΑΙ ΜΑΓΝΗΣΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΤΡΟΜΕΡΑ ΜΕΓΑΛΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΠΥΚΝΟΤΗΤΑ! ΑΥΤΑ ΤΑ ΗΛΕΚΤΡΟΔΙΑ (ΡΑΒΔΟΙ) ΘΕΛΟΥΝ ΑΛΛΑΓΗ ΚΑΘΕ 1-2 ΜΗΝΕΣ ΚΑΙ ΚΟΣΤΙΖΟΥΝ ΓΥΡΩ ΣΤΑ 10 ΕΥΡΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΣΕ ΜΙΑ ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΟΥ ΜΕΓΕΘΟΥΣ ΣΥΣΚΕΥΗ, ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΓΙΑ 15 ΣΥΝΕΧΕΙΣ ΜΕΡΕΣ ΝΑ ΣΟΥ ΤΡΟΦΟΔΟΤΕΙ ΟΛΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙΚΟ ΜΕ ΡΕΥΜΑ ΜΕ ΜΟΝΟ 1-2 ΠΟΤΗΡΙΑ ΝΕΡΟ ΤΗΣ ΒΡΥΣΗΣ!

* ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ–RESONANCE ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΟΙ ΓΕΦΥΡΕΣ. ΑΝ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΟΥΝ ΚΑΤΑΡΡΕΟΥΝ ΚΑΙ ΠΕΦΤΟΥΝ. ΑΝ ΑΝΕΒΟΥΝ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΓΕΦΥΡΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΚΑΙ ΚΑΝΟΥΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΒΗΜΑ-ΠΑΛΜΟΥΣ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΙ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΣΥΧΝΟΤΗΤΩΝ, Η ΓΕΦΥΡΑ ΘΑ ΣΠΑΣΕΙ. ΕΤΣΙ ΣΠΑΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΡΙΟ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ, ΔΗΛΑΔΗ ΣΠΑΝΕ ΟΙ ΜΟΡΙΑΚΟΙ ΔΕΣΜΟΙ «ΓΕΦΥΡΕΣ» ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥ ΜΟΡΙΟΥ HHO (Η2Ο).

ΤΟ ΤΡΕΛΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΕΦΕΥΡΕΣΗ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΤΟ 1984 …ΔΗΛΑΔΗ ΕΠΙ 30 ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΡΕΜΕΝΕΙ ΣΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΚΑΙ ΣΤΑ ΣΥΡΤΑΡΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΕΙ ΑΚΟΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΛΛΑΔΙΣΤΑΝ ΣΕ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ!!!

ΟΙ ΔΥΟ (2) ΠΑΤΕΝΤΕΣ ΤΟΥ ΕΦΕΥΡΕΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΖΩΓΡΑΦΟΥ ΠΟΥ ΣΧΕΤΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗ ΣΥΣΚΕΥΗ «ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΟ ΡΕΥΜΑ ΑΠΟ ΝΕΡΟ». ΤΟΝ INVERTER ΚΑΙ ΤΗΝ ΝΕΑ ΜΕΘΟΔΟ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΥΔΡΟΓΟΝΟΥ (92% ΑΠΟΔΟΣΗ !!!) ΜΕ ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΤΟΥ ΜΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ ΜΕ ΣΥΧΝΟΤΗΤΕΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ RESONANCE!!!

ΤΑ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΖΩΓΡΑΦΟΥ: https://el.wikipedia.org/wiki/

ΠΛΗΡΕΣ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ: http://kerberos-hellas.blogspot.gr/2015/10/blog-post_76.html

Print PDF

Μ. Καλογεράκης: Ο πολυμήχανος Κρητικός που «εφηύρε» μία ζωή χωρίς ΔΕΗ και καύσιμα | Βίντεο | Αγώνας της ΚρήτηςΑγώνας της Κρήτης

Σοφία Κωνσταντοπούλου – prosopakritis.gr

Πώς θα σας φαινόταν να μην πληρώνετε ΔΕΗ αλλά να έχετε ρεύμα; Πώς θα σας φαινόταν να μπορείτε να παράγεται καύσιμα από στοιχεία της φύσης και να κινείστε με το αυτοκίνητο ή το μηχανάκι σας χωρίς να πηγαίνεται στο βενζινάδικο;

Απαντήσεις για όλα αυτά τα θέματα έχει ήδη δώσει ο ηλεκτρολόγος-ηλεκτρονικός, Μιχάλης Καλογεράκης. Τα τελευταία 20 χρόνια της ζωής του μένει σ’ ένα σπίτι που δεν έχει πατήσει το πόδι της – ούτε για μια στιγμή – η ΔΕΗ ενώ ίσως είναι ο μοναδικός Έλληνας που δεν ξέρει τι σημαίνει το χαράτσι.

Τώρα τα φωτοβολταϊκά έχουν γίνει μόδα, ο κ. Καλογεράκης όμως ζει με την αυτόνομη ενέργειά τους εδώ και δύο δεκαετίες. Το σπίτι του βρίσκεται στο Κοκκίνη Χάνι ενώ ο τρόπος ζωής του αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση, όπως λένε οι κάτοικοι της περιοχής. Μάλιστα, στην αποθήκη του σπιτιού του, έχει εγκαταστήσει και λειτουργεί τους δικούς του αυτοσχέδιους αντιδραστήρες, μέσω των οποίων το νερό παράγει ρεύμα και θέρμανση.

«Εδώ και 20 χρόνια το σπίτι ζει αυτόνομα. Δεν ξέρουμε τι σημαίνει ΔΕΗ. Ζούμε σε μία χώρα όπου ο ήλιος, το νερό και ο αέρας κυριαρχούν. Αυτά μπορούν να μας δώσουν τις πρώτες ύλες για το ηλεκτρικό μας ρεύμα. Πριν 20 χρόνια περίπου, ολοκλήρωσα τα φωτοβολταϊκά και δεν έχω ανάγκη την ΔΕΗ», επεσήμανε στα prosopakritis ο κ. Καλογεράκης ο οποίος υπογράμμισε παράλληλα ότι με τα φωτοβολταϊκά μπορείς να κάνεις μέσα σε λίγα χρόνια απόσβεση των χρημάτων που σου κόστισαν οι μπαταρίες, το inverter και όλα τα υλικά.

Καύσιμο

Ο Μιχάλης Καλογεράκης όμως, δεν έμεινε μόνο στην ενεργειακή αυτονομία. Προχώρησε κι ένα βήμα παρακάτω θέλοντας να αυτονομηθεί και στα καύσιμά του.

«Δύο από τα μεγαλύτερα έξοδα του ανθρώπου στις ημέρες μας είναι το ηλεκτρικό ρεύμα και το καύσιμο που είτε το χρησιμοποιείς για θέρμανση, είτε για κίνηση. Αυτόν τον καιρό, προσπαθώ να αυτονομηθώ και στο καύσιμο», επισημαίνει ο κ. Καλογεράκης εξηγώντας «Έχουν ήδη πετύχει τα πειράματα που έχω κάνει για την δημιουργία καυσίμου. Παίρνω νερό από την ατμόσφαιρα – μέσω ενός εφυγραντήρα – στη συνέχεια γίνεται η διάσπασή του σε οξυγόνο και υδρογόνο, απελευθερώνουμε το οξυγόνο στην ατμόσφαιρα κι εμείς κρατάμε το υδρογόνο, το οποίο και χρησιμοποιούμε μετέπειτα ως καύσιμο».

Μάλιστα, η «συγκομιδή» του υδρογόνου μπορεί να γίνει και με άλλο έναν τρόπο, όπως εξηγεί ο κ. Καλογεράκης εκμεταλλεύοντας στο έπακρον τα φωτοβολταϊκά.

«Το καλοκαίρι τα φωτοβολταϊκά παράγουν πολλή μεγάλη ενέργεια. Πολύ περισσότερη απ’ αυτή που χρειάζεται ένα σπίτι για να εξυπηρετηθεί. Αυτή η ενέργεια μπορεί να μετατραπεί σε υδρογόνο το οποίο θα το αποθηκεύσεις σε μία ειδική δεξαμενή και να το χρησιμοποιήσεις είτε για ηλεκτρική ενέργεια το χειμώνα, είτε για καύσιμο», αναφέρει σχετικά ο κ. Καλογεράκης ο οποίος αυτή τη περίοδο ολοκληρώνει αυτή τη δράση.

Ήδη στο σπίτι του, ετοιμάζει μία μεγάλη δεξαμενή – ειδικά διαμορφωμένη – για αποθήκευση και εκμετάλλευση υδρογόνου.

Τα φρούτα ως πρώτη ύλη για καύσιμο

Την ίδια ώρα, ο κ. Καλογεράκης προτείνει ιδέες στους αγρότες για το πώς θα βγάζουν το δικό τους καύσιμο.

«Τα σάκχαρα που παράγουν τα φρούτα μπορούν να μας δώσουν μία πρώτης τάξεως καύσιμο. Αντί λοιπόν οι αγρότες της Ελλάδος να πετάνε στις χωματερές τόνους φρούτων θα μπορούσαν να φτιάξουν το δικό τους καύσιμο έχοντας φροντίσει παράλληλα να παράγουν από τον αέρα και τον ήλιο τη δική τους ενέργεια. Διάβασα πριν λίγο καιρό ότι οι αγρότες της Βόρειας Ελλάδος πέταξαν 20.000 φρούτα. Αν αυτά τα έβαζαν σ΄ έναν αποστακτήρα θα έβγαζαν χιλιάδες τόνους καύσιμο. Κακό θα ήταν να το χρησιμοποιούσαν για να το βάζανε στα τρακτέρ τους και να οργώναν δωρεάν;»

Έτοιμος για χρήση καυσίμου

Αυτή την περίοδο ο πολυμήχανος Μιχάλης Καλογεράκης ολοκληρώνει την παραγωγή καυσίμου.

«Το έχω ήδη δοκιμάσει και το μόνο που μένει είναι να τελειώσω τον αντιδραστήρα που θα μου βγάλει ένα ασφαλές καύσιμο. Τότε, θα πάρω ένα αυτοκίνητο και θα κάνω τον γύρο της Ελλάδος προκειμένου να δείξω στον κόσμο τι μπορεί να επιτευχθεί. Θεωρώ ότι με ένα γέμισμα, θα μπορεί κάποιος να κάνει περίπου 3.000 χιλιόμετρα», επισημαίνει ο κ. Καλογεράκης ο οποίος παράλληλα υπογραμμίζει ότι για να μπορεί κάποιος να χρησιμοποιήσει σε μεγάλη κλίμακα, τότε θα πρέπει η κυβέρνηση να δώσει την άδεια.

«Μόνο αν δώσει η κυβέρνηση την άδεια θα μπορεί να παραχθεί ή να χρησιμοποιηθεί σε μεγάλη κλίμακα το καύσιμο. Αυτό βέβαια δεν ξέρω κατά πόσο είναι εφικτό καθώς θα έρχεται σε μεγάλη αντίθεση με τα συμφέροντα. Εγώ θα ήθελα ο καθένας να παράγει τα καύσιμά του αλλά δεν ξέρω ποιους θα ενοχλήσει κάτι τέτοιο», τόνισε σχετικά ο κ. Καλογεράκης και προσθέτει: «Ένας ηγέτης μιας χώρας θα πρέπει να έχει ανεπτυγμένο το αίσθημα της αυτονομίας. Θα πρέπει να θέλει να κάνει την χώρα του αυτόνομη κι όχι να κάνει χαρές που παίρνει δανεικά».

Νοάμ Τσόμσκι: Το αντικείμενο του σαδισμού δεν είναι οι Έλληνες ειδικά, αλλά όποιος τολμά να φανταστεί ότι οι άνθρωποι μπορεί να έχουν δικαιώματα που συγκρίνονται με αυτά των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και των επενδυτών | Αγώνας της ΚρήτηςΑγώνας της Κρήτης

Τη στάση της Ευρώπης τόσο απέναντι στην οικονομική κρίση και την Ελλάδα όσο και στη διαχείριση του προσφυγικού δράματος επικρίνει ο διεθνώς αναγνωρισμένος φιλόσοφος και ακτιβιστής Νόαμ Τσόμσκι. Όσον αφορά την κρίση, ο Τσόμσκι λέει ότι «οι σαδιστές ευρωκράτες βασανίζουν την Ελλάδα» που τόλμησε να διεκδικήσει τη Δημοκρατία, ενώ για το προσφυγικό σημειώνει ότι η Ευρώπη ξέρει πολύ καλά από λιτότητα, αλλά όχι από ανθρωπισμό.

Ο Νόαμ Τσόμσκι μίλησε στον Xρόνη Πολυχρονίου για το Truthout.

Ο σαδισμός απέναντι στη Δημοκρατία

Σχολιάζοντας το θέμα της ελληνικής κρίσης, ο Αμερικανός φιλόσοφος ασκεί δριμεία κριτική στους πιστωτές της χώρας που ζητούν από την Ελλάδα να εφαρμόσει δύσκολα μέτρα που καμία άλλη δημοκρατική χώρα στην Ευρώπη δεν θα μπορούσε να εισαγάγει.

«Οι όροι που επιβάλλονται στην Ελλάδα είναι προς το συμφέρον των πιστωτών κι έχουν καταστρέψει τη χώρα. Ο στόχος υποτίθεται πως ήταν να μειωθεί το χρέος, το οποίο έχει αυξηθεί υπό αυτά τα μέτρα. Με την οικονομία να έχει υπονομευθεί, το ΑΕΠ έχει μειωθεί και ο λόγος του χρέους προς το ΑΕΠ έχει αυξηθεί παρά τη ριζική περιστολή των κρατικών δαπανών. Στην Ελλάδα έχει παρασχεθεί ελάφρυνση του χρέους, σε θεωρητικό επίπεδο. Στην πραγματικότητα, η Ελλάδα έχει γίνει σαν ένα χωνί μέσω του οποίου ρέει η ευρωπαϊκή βοήθεια προς τις τράπεζες του Βορρά, οι οποίες μέχρι σήμερα έδιναν επισφαλή δάνεια, δεν τα πήραν πίσω και θέλουν τώρα να διασωθούν από τους Ευρωπαίους φορολογούμενους. Πρόκειται για μία συνήθη πρακτική των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων στη νεοφιλελεύθερη εποχή», λέει.

«Όταν η ελληνική κυβέρνηση πρότεινε δημοψήφισμα, για να ζητήσει από τους πολίτες της χώρας να εκφράσουν την άποψή τους σχετικά με την τύχη τους, η αντίδραση των ευρωπαϊκών ελίτ ήταν απόλυτος τρόμος απέναντι στην αναίδεια. Πώς μπορεί οι Έλληνες να τολμούν να θεωρούν τη Δημοκρατία ως μια αξία που πρέπει να γίνεται σεβαστή στη χώρα γέννησής της; Οι κρατούντες Ευρωκράτες αντέδρασαν με απόλυτο σαδισμό, προβάλλοντας ακόμα πιο σκληρές απαιτήσεις ώστε να γίνει η Ελλάδα ερείπια και στο μεταξύ, χωρίς καμία αμφιβολία, να ιδιοποιηθούν ό,τι μπορούν για τον εαυτό τους. Το αντικείμενο του σαδισμού δεν είναι οι Έλληνες ειδικά, αλλά όποιος τολμά να φανταστεί ότι οι άνθρωποι μπορεί να έχουν δικαιώματα που συγκρίνονται με αυτά των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και των επενδυτών. Πολύ γενικά, μπορεί να πει κανείς ότι τα μέτρα λιτότητας κατά τη διάρκεια της ύφεσης δεν έβγαζαν οικονομικό νόημα, όπως αναγνωρίζεται ακόμη και από τους οικονομολόγους του ΔΝΤ (αν και όχι από τους πολιτικούς παράγοντες του Ταμείου). Αυτή η κατάσταση είναι δύσκολο να θεωρηθεί ως οτιδήποτε άλλο, εκτός από ταξικός πόλεμος, ο οποίος σκοπεύει να ανατρέψει τις κοινωνικές δημοκρατικές κατακτήσεις, που έχουν υπάρξει μία από τις σημαντικότερες συνεισφορές της Ευρώπης στον σύγχρονο πολιτισμό», θα σημειώσει επίσης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, το μνημόνιο, και ο Βαρουφάκης

Από τη συζήτηση δεν θα μπορούσε να λείπει και ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και το γεγονός ότι παρά τις προεκλογικές του υποσχέσεις αναγκάστηκε τελικά να υπογράψει ένα νέο μνημόνιο. Τι θα πει ο διεθνώς αναγνωρισμένος ακαδημαϊκός για αυτό; «Δεν αισθάνομαι αρκετά κοντά στην κατάσταση, ώστε να σχολιάσω συγκεκριμένες επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ, και να αξιολογήσω τις εναλλακτικές διαδρομές που θα μπορούσε να είχε ακολουθήσει». «Οι επιλογές του θα μπορούσαν να είναι καλύτερες πάντως, αν είχε λάβει ουσιαστική υποστήριξη από άλλες λαϊκές δυνάμεις της Ευρώπης, όπως νομίζω ότι θα μπορούσε να είχε γίνει», θα υπογραμμίσει.

Ο Τσόμσκι καλείται επίσης να σχολιάσει τις βλέψεις του πρώην υπουργού Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη, για ένα ευρωπαϊκό κόμμα που θα «εκδημοκρατίσει» την Ευρώπη και απαντά στο ερώτημα «γιατί η σοσιαλδημοκρατία αποτελεί παρελθόν για πολλές ευρωπαϊκές κοινωνίες», αλλά και στο «πόσο εφικτό είναι να εκδημοκρατιστεί ο καπιταλισμός».

«Η σοσιαλδημοκρατία, όχι μόνο στην ευρωπαϊκή παραλλαγή της, αλλά και σε άλλες, βρίσκεται κάτω από σοβαρή επίθεση από την νεοφιλελεύθερη περίοδο της προηγούμενης γενιάς, η οποία ήταν επιβλαβής για τον πληθυσμό, αλλά αντίθετα ωφέλησε μικρές ελίτ», λέει.

«Ένα παράδειγμα της χυδαιότητας αυτών των δογμάτων αποκαλύπτεται στη μελέτη που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες από την Oxfam, η οποία διαπιστώνει ότι το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού, θα έχει σύντομα στα χέρια του περισσότερο από το ήμισυ του παγκόσμιου πλούτου. Στο μεταξύ, στις Ηνωμένες Πολιτείες, την πλουσιότερη εκ των κοινωνιών του κόσμου, εκατομμύρια παιδιών ζουν σε νοικοκυριά που προσπαθούν να επιβιώσουν με 2$ την ημέρα. Ακόμη και αυτό κομμάτι ψωμί είναι υπό επίθεση από τους λεγόμενους συντηρητικούς», παρατηρεί.

«Το πόσο μακριά μπορεί να προχωρήσουν μεταρρυθμίσεις στις υπάρχουσες συνθήκες του κρατικού καπιταλισμού, είναι υπό συζήτηση. Αλλά ότι μπορούν να πάνε πολύ πιο πέρα από ό,τι σήμερα, δεν είναι καθόλου υπό αμφισβήτηση. Ούτε τίθεται υπό αμφισβήτηση ότι πρέπει να καταβληθεί κάθε δυνατή προσπάθεια για να φτάσουν στα όριά τους», σημειώνει.

μπορεί να έχουν δικαιώματα που συγκρίνονται με αυτά των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και των επενδυτών | Αγώνας της ΚρήτηςΑγώνας της Κρήτης

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ BΟΜΒΑ! ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ ΑΝ ΠΑΜΕ ΣΤΗ ΔΡΑΧΜΗ… – Τελευταία Έξοδος

Tον τελευταίο χρόνο τα σενάρια και οι θεωρίες για την δραχμή είναι πολλά, με αποτέλεσμα οι πολίτες να συγχέουν τις πληροφορίες και να μπερδεύονται.

Είναι φυσιολογικό οι Έλληνες να θεωρούν αδιέξοδο και δύσκολη απόφαση την επιστροφή στη δραχμή, ωστόσο τα πράγματα δεν είναι τόσο δραματικά.

Δείτε τα παραδείγματα που ακολουθούν και θα καταλάβετε τι μας «περιμένει», σε περίπτωση επιστροφής στην δραχμή:

Αν επιστρέψουμε στη Δραχμή θα έχουμε εκατομμύρια ανέργους και θα κλείσουν οι επιχειρήσεις! Τι λες τώρα;! Συμβαίνει ήδη;! Έχουμε κοντά 2.000,000 ανέργους και μεταναστεύουν και στη Βουλγαρία οι επιχειρήσεις!

Αν επιστρέψουμε στη Δραχμή θα φύγουν οι νέοι μας μετανάστες! Τι λες τώρα;! Συμβαίνει ήδη;!

Αν επιστρέψουμε στη Δραχμή θα επιβληθούν capital controls! Τι λες τώρα;! Συμβαίνει ήδη;!

Αν επιστρέψουμε στη Δραχμή θα καταποντιστεί αρχικά το ΧΑΑ! Τι λες τώρα;! Συμβαίνει ήδη;! Οι μετοχές είναι πιο φθηνές κι από μία τσίχλα;

Αν επιστρέψουμε στη Δραχμή θα χάσουμε το ισχυρό νόμισμα που έχουμε στα χέρια μας! Τι λες τώρα;! Συμβαίνει ήδη;! Τα χέρια μας είναι άδεια και τα λεφτά στις τράπεζες κατασχεμένα;! (και έξι μήνες δίχως αύξηση του ποσού).

Αν επιστρέψουμε στη Δραχμή θα μας αγοράσουν bir para μπρε! Τι λες τώρα;! Συμβαίνει ήδη;!Υπάρχουν σπίτια που έχασαν το 50%-60% της αξίας τους; Υπάρχουν άλλα πάμφθηνα που κανείς δεν αγοράζει;!

Αν επιστρέψουμε στη Δραχμή με την υποτίμηση του νομίσματος εκεί που είχαμε πχ 20.000 ευρώ θα είναι αντίστοιχα 13.000,00! Τι λες τώρα;! Συμβαίνει ήδη;! Και μέχρι να εξαφανιστούν εντελώς με το χαράτσι, τον ΕΝΦΙΑ, το ΦΠΑ, την υπερφορολόγηση μέχρι να περάσουμε σε χρέος όσοι δεν έχουμε;! Ακόμη κινδυνεύουμε με κούρεμα;!

Αν επιστρέψουμε στη Δραχμή θα μας εγκαταλείψουν οι εταίροι στο προσφυγικό και θα ξεμείνουν εδώ πρόσφυγες και λαθρομετανάστες! Τι λες τώρα;! Συμβαίνει ήδη;!

Αν επιστρέψουμε στη Δραχμή θα είμαστε στο έλεος των τούρκων δίχως συμμάχους και τα σύνορά μας δε θα είναι πια τα σύνορα της Ενωμένης Ευρώπης! Τι λες τώρα;! Συμβαίνει ήδη εδώ και δεκαετίες;!

Αν επιστρέψουμε στη Δραχμή θα βγούμε από το κλαμπ των ισχυρών και δε μας υπολογίζει κανένας! Τι λες τώρα;! Συμβαίνει ήδη;!

ΠΗΓΗ: anatropionline

ΚΑΝΕΙΣ ΜΟΝΟΣ. Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΑΓΡΟΤΩΝ, AΓΩNAΣ ΟΛΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΕΥΤΕΡΙΑ – Τελευταία Έξοδος

ΜΙΑ ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΑΚΙΝΗΤΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΤΕΝΕΚΕ ΛΑΔΙ. ΣΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΤΡΑΦΗΚΑΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΜΑΥΡΑΓΟΡΙΤΩΝ ΠΟΥ «ΕΡΑΨΑΝ» ΝΟΜΟ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΤΟΥΣ – Τελευταία Έξοδος

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ: Το κείμενο πρωτοδημοσιεύτηκε τον Δεκέμβριο του 2013 πριν η κυβέρνηση της Αριστεράς δείξει το πραγματικό της πρόσωπο και τις προθέσεις της  στο θέμα των πλειστηριασμών.

Η φορολογία των ακινήτων και τα δάνεια των τραπεζών βρίσκονται πάντα στην πρώτη γραμμή της ειδησεογραφίας και τροφοδοτούν την πολιτική ένταση.

Οι υπέρμετροι φόροι και οι παράλογες επιβαρύνσεις δημιουργούν ένα ασφυκτικό συναίσθημα στον πολίτη, που βλέπει να εφαρμόζονται μέτρα στήριξης μόνο του τραπεζικού συστήματος, ενώ αυτός «αιμορραγεί».
Την ίδια ώρα, καλείται να μην έχει «κόκκινο» δάνειο, να καταβάλλει κάθε μήνα τις φουσκωμένες δόσεις των δανείων, μαζί με τα χαράτσια. Παράδοξο και εξωφρενικό είναι το γεγονός, ότι το ακίνητό του είναι υποθηκευμένο στην τράπεζα. Δηλαδή ουσιαστικά δεν του ανήκει.
Κι εδώ ξεκινά η συζήτηση για τους πλειστηριασμούς των ακινήτων.
Δυστυχώς όμως, οι περισσότερες προσεγγίσεις προέρχονται συνήθως από «ειδικούς», με μηδενική γνώση της ελληνικής ιστορίας.

Πριν από λίγες μέρες συνάντησα τυχαία ένα ηλικιωμένο δικηγόρο, παλαιό φίλο του πατέρα μου, που ανήκε πάντα στον συντηρητικό χώρο.

Ξεφύσηξε όταν με είδε και με εξομολογητική διάθεση με πλησίασε και μου είπε: «Μια ολόκληρη ζωή φοβόμασταν ότι θα μας πάρουν τα σπίτια οι κομμουνιστές και τώρα μας τα παίρνουν οι δικοί μας». Χαμογελάσαμε, ανταλλάξαμε ευχές και χωρίσαμε. Την ίδια μέρα, έπεσα πάνω σε μια χιουμοριστική ανάρτηση στο διαδίκτυο, που με έκανε να γελάσω. Το ποστεράκι έγραφε: «Όταν θα ξεκινήσουν οι πλειστηριασμοί των σπιτιών, να αρχίσουν απ’ αυτούς που ψήφισαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Εμείς οι υπόλοιποι ψηφίσαμε να μας πάρουν τα σπίτια οι κομμουνιστές». Πραγματικά ήταν ευφυές και αστείο. Κατάλαβα όμως, ότι έστω και με χιούμορ, οι Έλληνες εκφράζουν το αδιέξοδό τους, αφού βιώνουν μια τεράστια ανατροπή. Και δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά και ανατροπή της κοσμοθεωρίας τους. Του τρόπου που βλέπουν τη ζωή.

Αυτές οι δύο απρόβλεπτες συναντήσεις με κινητοποίησαν, να αναζητήσω μια έρευνα, που είχαμε κάνει για τα ακίνητα την περίοδο της γερμανικής κατοχής. Στην ιστορία αυτή, πρωταγωνιστής είναι ένας λησμονημένος δικηγόρος και πολιτικός, ο οποίος μεταπολεμικά ηγήθηκε ενός ισχυρού κινήματος για την επιστροφή των ακινήτων, στα χέρια όσων τα είχαν χάσει κατά τη διάρκεια του πολέμου.

Ο δικηγόρος Αντώνης Αθηνογένης ηγήθηκε της προσπάθειας να πάρουν πίσω τα σπίτια τους, τα θύματα των μαυραγοριτών

Το κίνημα για την επιστροφή των ακινήτων που εκποιήθηκαν στην κατοχή.

Πρόκειται για τον Σμυρνιό δικηγόρο και πολιτικό, Αντώνη Αθηνογένη. Στην κατοχή είχε χάσει το σπίτι του. Το πούλησε έναντι μικρού τιμήματος, ώστε να εξασφαλίσει τρόφιμα για την επιβίωση της οικογένειας του. Φυσικά δεν ήταν ο μόνος. Μαυραγορίτες, αρπακτικά της νεότερης ιστορίας, μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα είχαν αποκτήσει τεράστια περιουσία, αγοράζοντας σε εξευτελιστικές τιμές, ότι μπορούσε να ανταλλαχθεί με λίγες οκάδες λάδι, αυγά, ψωμί και κρέας.

Η ανθρωπιστική κρίση του φρικτού χειμώνα του 1941 αποδεκάτισε κυρίως τα μεγάλα αστικά κέντρα. Η κρίση που είχε προκαλέσει η γερμανική κατοχή, είχε πάρει διαστάσεις ολέθρου. Από τη μία, οι Ναζί λεηλατούσαν την αγροτική παραγωγή και από την άλλη, έκλειναν τα μάτια στα εγκλήματα των ληστρικών συνεργατών τους, που αντάλλασσαν έναν τενεκέ λάδι με ακριβές μονοκατοικίες στο κέντρο της Αθήνας.

Υπολογίζεται ότι κάτω από αυτό το καθεστώς της αφόρητης πίεσης, 400 χιλιάδες πολίτες πούλησαν μέρος ή το σύνολο της περιουσίας τους. Ο Αθηνογένης, το 1946, ηγήθηκε της προσπάθειας να επιστραφούν τα σπίτια που είχαν χαθεί. Για αυτό το σκοπό, συνέταξε αναλυτική λίστα των ακινήτων που εκποιήθηκαν, αλλά και ξεχωριστή λίστα με τα ονόματα αυτών που τα είχαν αρπάξει. Η λίστα αυτή είχε 40 χιλιάδες αγοραστές. Δημιουργήθηκε όμως και μια δεύτερη λίστα, με ονόματα μεγαλεμπόρων, που είχαν «αγοράσει» από 10 έως 50 ακίνητα ο καθένας!

Οι εφημερίδες προέβαλαν το δράμα όσων έχασαν την περιουσία τους. Υπολογίζεται ότι ξεπέρασαν τους 400 χιλιάδες

Ο Αθηνογένης ήταν πάντα μαχητής και πραγματικός πατριώτης. Πολέμησε ως εθελοντής στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, αργότερα βρέθηκε στα πεδία των Βαλκανικών πολέμων για την απελευθέρωση της βόρειας Ελλάδας και οργάνωσε μυστικές αποστολές Μικρασιατών εθελοντών.

Ταυτόχρονα, ήξερε τις κακοτοπιές της πολιτικής, καθώς πριν από τη δικτατορία του Μεταξά, είχε διατελέσει βουλευτής, αντιπρόεδρος της βουλής και υπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας στην κυβέρνηση Κονδύλη.

Δεν ήταν κομμουνιστής. Ούτε καν τους συμπαθούσε. Αλλά όταν είδε ότι η κεντρική πολιτική σκηνή του γύρισε την πλάτη, δεν υποχώρησε και συμμάχησε με όσους είχαν διάθεση να αγωνιστούν στο πλευρό του. Ήξερε ότι θα βρει ισχυρές αντιστάσεις, αλλά οργάνωσε μεγάλες συγκεντρώσεις και μετέτρεψε τη διαμαρτυρία σε μαζική λαϊκή κατακραυγή.
Οι δωσίλογοι, μετά τον πόλεμο, είχαν ενταχθεί με τη δύναμη του χρήματος στην νεοελληνική πραγματικότητα, είχαν πρόσβαση στα κόμματα, επηρέαζαν τη δικαιοσύνη και πίεζαν να μην ψηφιστεί νόμος που θα τους έπαιρνε πίσω την περιουσία που απέκτησαν παράνομα σε βάρος των τίμιων Ελλήνων.

Είχαν καταφέρει, μάλιστα, να φέρουν στη βουλή, μέσω ενός ακροδεξιού σχηματισμού, πρόταση νόμου για νομιμοποίηση όλων των αγορών επί κατοχής, με αντάλλαγμα έναν ειδικό φόρο ακινήτων.

Το τρομερό δεν είναι ότι το Κόμμα των Εθνικοφρουρών το προώθησε, αλλά ότι υποστηρίχτηκε από τον Εμπορικό Σύλλογο της Αθήνας. Η μάχη ήταν σκληρή, αλλά ο Αθηνογένης νίκησε στα σημεία.

Το 1949 κατάφερε να φέρει άλλο νόμο στη βουλή, που προέβλεπε την επιστροφή των σπιτιών για 250 χιλιάδες πωλήσαντες, αλλά χωρίς τιμωρία των ενόχων.

Οι μαυραγορίτες έμειναν ανέγγιχτοι και στο απυρόβλητο. Μάλιστα, προσέφυγαν στον Άρειο Πάγο και κατάφεραν να μπλοκάρουν την άμεση επιστροφή των ακινήτων που κατείχαν. Το ανώτατο δικαστήριο έκρινε τότε ότι ο νόμος περί ακύρωσης αγοραπωλησιών επί κατοχής ήταν… αντισυνταγματικός. Από την απόφαση αυτή εξαιρέθηκαν ευτυχώς μόνο οι μικροϊδιοκτήτες. Κάτι ήταν κι αυτό.

Ο Αθηνογένης πέθανε το 1963, σε ηλικία 88 ετών.

Η μόνη τιμή που του έγινε ήταν να δώσουν το όνομά του σε έναν δρόμο στη Νέα Σμύρνη.

Τουλάχιστον οι Μικρασιάτες τον θυμήθηκαν.

Η ιστορία αυτή είναι σίγουρα διδακτική για αυτούς που θα επιχειρήσουν να αναλύσουν για μια ακόμα φορά το θέμα των πλειστηριασμών. Γιατί η εκποίηση της στέγης των πολιτών γράφτηκε με μαύρα γράμματα πριν από 70 χρόνια και οι πληγές στην ελληνική κοινωνία ακόμα δεν έχουν κλείσει. Ας μην ανοίξουν άλλες.

Χρίστος Βασιλόπουλος

ΠΗΓΗ:mixanitouxronou

ΜΙΑ ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΛΕΓΑΝΕ «ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΈΝΩΣΗ» – Τελευταία Έξοδος

Από τον Χάρη Ζάβαλο

Πρόστιμα στην Ελλάδα, μοίραζε σαν μαρουλόχαρτα, το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και η Ευρωπαϊκή Ένωση στην Ελλάδα χρόνια τώρα για τις απάνθρωπες συνθήκες μεταχείρισης και διαβίωσης στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στους πρόσφυγες.

Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα, κατηγορήθηκε για εξευτελιστική μεταχείριση και παραβίαση του (αναφαίρετου) δικαιώματος στην ελευθερία.

Και φτάνουμε στο σήμερα όπου σε Δανία (σήμερα ψηφίστηκε και επίσημα ο νόμος), Ελβετία και σε μερικά κρατίδια της  Γερμανίας, δεσμεύονται από το κράτος η περιουσία που κουβαλούν πάνω τους οι πρόσφυγες, στρατόπεδα συγκέντρωσης χτίζονται το ένα μετά το άλλο, χιλιόμετρα συρματοπλέγματος ορθώνονται σε όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο, ειδικά βραχιόλια και διακριτικά αναγκάζονται να φορούν οι μετανάστες σε πολλές χώρες ώστε να ξεχωρίζουν από το σύνολο, μαρκάρουν τις πόρτες και τα οικήματα που ζουν οι άνθρωποι στην Αγγλία προκειμένου να γίνονται ευκολότερος στόχος από τον μαχαιροβγάλτικο, δολοφονικό φασισμό που εξαπλώνεται με μορφή μολυσματικής επιδημίας πανευρωπαϊκά.

Αυτά όμως υποθέτουμε δεν είναι εξευτελισμός προς τον άνθρωπο και περιορισμός της ελευθερίας σύμφωνα με την ΕΕ.

Όταν το ίδιο το εργαλείο της συμμορίας των Βρυξελλών που αυτοαποκαλείται “Ευρωπαϊκή Ένωση” για την φύλαξη των συνόρων, η δύναμη της Frontex, παραδέχεται ότι είναι αδύνατον να ελεγχθούν τα θαλάσσια σύνορα της Ελλάδος, τόσο γιατί υπάρχουν γεωγραφικά ζητήματα (δεν μπορείς να χτίσεις απλά ένα τείχος) όσο και νομικά (όταν τα πλοία περισυλλέγουν μετανάστες στη θάλασσα, είναι απλώς νομικά αδύνατον για τη Frontex να τους επαναπατρίσει στην Τουρκία αφού απαγορεύεται το διεθνές δίκαιο), οι απειλές της ΕΕ περί αποπομπής της Ελλάδας από την συνθήκη του Σέγκεν προκειμένου να ληφθούν τα 2 εξής μέτρα.

1. Ή που θα πρέπει να φτιαχτούν στρατόπεδα συγκέντρωσης(όπως είχε γίνει επί Σαμαρά) ώστε να μην είναι ελκυστική σαν διέλευση η Ελλάδα που προφανώς είναι ευκολότερο (σχετικά πάντα αφού στις παραλίες του Αιγαίου ξεβράζονται καθημερινά πτώματα) να κινείσαι σε χερσαίους δρόμους διαμέσου άλλων κρατών, αλλά να πνίγονται εκατοντάδες πρόσφυγες έξω από την Λαμπεντούζα προσπαθώντας με σαπιοκάραβα να διασχίσουν την Μεσόγειο.

2. Ή ακόμα καλύτερα και με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα να πυροβολούνται οι βάρκεςή ακόμα καλύτερα οι ίδιοι οι πρόσφυγες, που πάω στοίχημα πως ήδη θα το είχαν ξεκινήσει αν δεν υπήρχαν οι κάμερες και όλο το παγκόσμιο ενδιαφέρον δεν ήταν στραμμένο σε αυτή την πλευρά του γαμημένου πλανήτη.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση τόσα χρόνια βρισκόταν σε αγαστή συνεργασία με τις ΗΠΑ για την αποσταθεροποίηση της Μέσης Ανατολής και τώρα σκέφτονται σαν λύση την δημιουργία στρατοπέδου συγκέντρωσης στην Ελλάδα, όπου θα στοιβάξουν 400 με 500.000 ψυχές, με αντάλλαγμα την διαγραφή μέρους του χρέους.

Η εξαθλίωση μιας χώρας γίνεται μοχλός πίεσης και άσκηση εξωτερικής πολιτικής, εντός μιας “ένωσης” που αρνείται να βρει λύσεις παρά μόνο να δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα λόγω μικροπολιτικών συμφερόντων (βλ. πτώση δημοτικότητας της Άνγκελα Μέρκελ).

Αυτή η δράκα εγκληματιών, οικονομικών και κοινών δολοφόνων της ευρωπαϊκής αλητοσυμμορίας θέλει γκρέμισμα συθέμελα και σπορά με αλάτι ώστε τίποτα να μην ξαναφυτρώσει στα ματωμένα χώματα των ευρωπαϊκών (και μόνο) ψεύτικων κεκτημένων.
Χώνουν το κεφάλι τους στα χώματα των Βρυξελλών και του Στρασβούργου και μασουλάνε τα λαχανάκια τους σαν άλλοι στουφοκάμηλοι όπου και για άλλη μια φορά αδυνατούν να λύσουν το παραμικρό πρόβλημα, που οι ίδιοι μέσα στον εγκληματικό τους ερασιτεχνισμό και τρομακτική ανικανότητα, δημιούργησαν.

Σε μια “ένωση” που υπάρχει κοινοτική οδηγία για το τι σχήμα θα έχουν τα αγγούρια και πόσο κακάο πρέπει να έχει το σοκολατούχο γάλα, αδυνατούν να βρουν λύσεις σε ζητήματα ζωής και θανάτου.

Μια οικονομική και μόνο ένωση, χωρίς κοινωνικό πρόσημο, μια σπείρα για ελεύθερη διακίνηση γερμανικών και κινεζικών εμπορευμάτων και εγκλεισμό ανθρώπων, η οποία θέλει άμεσα διάλυση.
Τα υπόλοιπα είναι απλά οδοντόκρεμα με το σήμα ότι κατασκευάστηκε εντός ευρωπαϊκής ένωσης και λογικά ούτε αυτή θα κάνει την δουλειά της σωστά και θα πεθαίνεις από τερηδόνα.

Και όπως εύστοχα σημειώνει ο φίλος Νάσος Αρίμης:

«Ειλικρινά μου είναι αδύνατο να καταλάβω, πως μια “αποβολή” της Ελλάδας από τη Σένγκεν θα “προστατέψει” την Αυστρία/Σλοβακία/Γερμανία και πάει λέγοντας, από τα καραβάνια των προσφύγων.

Με το αεροπλάνο της γραμμής θα καταφθάσουν οι πρόσφυγες εκεί, ή μήπως σε όλους δίνονται ad hoc ελληνικά διαβατήρια, οπότε είναι “αναγκασμένες” να τους δεχθούν; Και σε τελική ανάλυση, ούτως ή άλλως πρακτικά αυτές (και άλλες) χώρες την έχουν αναστείλει.

Μάλλον δεν τους κολλάει η έξοδος από το ευρώ, ως απειλή, εδώ, αν και πιθανολογώ ότι θα το ακούσουμε σύντομα και αυτό.

Αυτό πάντως που καταλαβαίνω πολύ καλά, είναι τι εννοούν οι μπολιτιζμένοιεβροπέοι με το “το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό πρέπει να προστατέψει τα εξωτερικά σύνορα της Ε.Ε.”. (Κανονικά, έπρεπε να τους απαντήσει κανένας Υπουργός Εξωτερικών ότι “αγοράσαμε κάτι υποβρύχια από τη Γερμανία γι’ αυτό το σκοπό, αλλά γέρνουν”).

Αυτή η συμμορία των Βρυξελλών που αυτοαποκαλείται “Ευρωπαϊκή Ένωση”, είναι ο εχθρός του κάθε ατόμου που θέλει να αποκαλείται ακόμα άνθρωπος και όχι κτήνος.

ΠΗΓΗ: nostimonimar

Νέα ομολογία του ΔΝΤ: Σας δολοφονήσαμε παρέα με τον Παπανδρέου!!

Posted by olympiada στο Ιανουαρίου 29, 2016

ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Η ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ, ΟΠΩΣ ΕΠΙΔΙΩΚΕΙ Η ΚΟΚΚΙΝΗ ΠΡΟΒΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΝΤΑΒΑΤΖΗΔΙΚΟ ΠΟΥ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕ ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΕΙ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΝ ΙΟΥΛΙΟ

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο χαρακτηρίζει «ξεκάθαρα μη βιώσιμο το χρέος» της Ελλάδας, ενώ σε ειδική έκθεση που δημοσιοποίησε σήμερα, τονίζει ότι η συστημική εξαίρεση, όπως χαρακτηρίστηκε η περίπτωση της Ελλάδας το 2010, δεν ήταν ορθή.

Τότε είχε επιλεγεί ουσιαστικά να αλλάξει το καταστατικό για να δοθούν στη χώρα μας περισσότερα δανεικά απ’ όσα εδικαιούτο, μία εξέλιξη που απέτρεψε την αναδιάρθρωση του χρέους, η οποία και ήταν αναγκαία για να καταστεί βιώσιμο το χρέος.

Ο αναπληρωτής διευθυντής της Διεύθυνσης Στρατηγικής, Πολιτικής και Επιθεώρησης Hugh Bredenkamp δήλωσε ότι το 2010 θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί καλύτερα και αποτελεσματικότερα η ελληνική κρίση, απ’ ότι τελικά έγινε μέσω της συστημικής εξαίρεσης. Στην ουσία αμφισβητεί τη μεθόδευση που επέλεξε τότε το Ταμείο σε συνεργασία με την ελληνική κυβέρνηση και τους Ευρωπαίους.

Στην πολυσέλιδη έκθεση τονίζονται τα εξής:

«Όταν η ελληνική κρίση κορυφώθηκε στις αρχές του 2010, ούτε οι θεσμικές ρυθμίσεις στη ζώνη του ευρώ, ούτε οι χρηματοοικονομικές αγορές ήταν έτοιμες για αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους σε μια νομισματική ένωση στην οποία μετείχαν στενά συνδεδεμένες προηγμένες οικονομίες. Σε αυτό το πλαίσιο, η συστηματική εξαίρεση αγόρασε χρόνο για να αποκτηθούν οι απαραίτητες αντιπυρικές ζώνες. Όμως, η αποτελεσματικότητα του ελληνικού προγράμματος διάσωσης στον μετριασμό της μετάδοσης της κρίσης ήταν μειωμένη».

Σύμφωνα με την έκθεση, αργότερα ελήφθη πολιτική απόφαση από τους ηγέτες της Ευρωζώνης οι οποίοι δέχθηκαν πως οι όροι χρηματοδότησης της Ελλάδος από τον επίσημο τομέα έπρεπε να βελτιωθούν για να ενισχύσουν τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.

Τα στελέχη του Ταμείου δικαιολογούνται, για να μην λάβουν το μεγάλο μερίδιο της ευθύνης που τους ανήκει, και υπογραμμίζουν στην έκθεση πως οι πολιτικές δηλώσεις που έγιναν τότε για το ελληνικό πρόγραμμα ενέτειναν τις αμφιβολίες για την κατάσταση χωρών της Ευρωζώνης, και ανάγκασαν τους επενδυτές να αναθεωρήσουν τις θέσεις τους σχετικά με το ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης του χρέους σε αυτές τις χώρες (εννοεί όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά και την Πορτογαλία, την Ιρλανδία και την Ισπανία). Καταγράφει τη δήλωση στο Ντοβίλ της Καγκελαρίου Μέρκελ και του προέδρου Σαρκοζί που πρότειναν να μοιραστούν το βάρος μελλοντικών χρεοκοπιών και οι ιδιώτες με αποτέλεσμα να κλιμακωθεί και για ένα διάστημα να γίνει ανεξέλεγκτη η κρίση στην Ιρλανδία.

Είναι σημαντικό, πάντως, αν και για την Ελλάδα ήρθε πολύ αργά αυτή η παραδοχή, ότι το ΔΝΤ ομολογεί πως όσα έγιναν τον Μάιο του 2010 για να παρακαμφθούν τα εμπόδια και να δοθούν τα δανεικά στην Ελλάδα δεν ήταν ορθά, διότι:

— Καθυστέρησε την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, μία εξέλιξη που είχε πολύ σοβαρές επιπτώσεις στην ελληνική οικονομία, και,

— Δεν απετράπη τελικά η μετάδοση και διάχυση των επιπτώσεων της ελληνικής κρίσης χρέους σε άλλες χώρες της Ευρωζώνης.

Υπογραμμίζεται πάντως ότι στην περίπτωση της Ελλάδα το 2010 δεν περιλήφθηκε στο πρόγραμμα αναδιάρθρωση του χρέους με έγκριση της ίδιας της χώρας.

Πληροφορίες από Mignatiou.com

Δεν έχω Καγιέν, καρδιά μου | Protagon.gr

Πώς είναι στην πραγματικότητα οι σύγχρονοι αγρότες; Θα σας συστήσω τον εαυτό μου. Δεν έχω ούτε BMW, ούτε Καγιέν, ούτε σύγχρονο τρακτέρ. Θα σας μιλήσω αντίθετα για αυτά που έχω. Χρέη και δυσκολίες.

Μπαίνοντας χθες βράδυ στο twitter πέφτω αμέσως στο παρακάτω tweet:

«Βγάζουν τα τρακτέρ στους δρόμους αύριο οι αγρότες Θεσσαλίας κ Μακεδονίας.

Βγάλτε και τα «αγροτικά» τζιπ, Καγιέν και BMW. Περισσότερα είναι!»

Πιστεύετε στ’ αλήθεια ότι κάπως έτσι είναι οι αγρότες; Αν ναι, επιτρέψτε μου να σας συστηθώ. Λέγομαι Νίκος Λιολιόπουλος, είμαι 40 χρονών, αποκλειστικά αγρότης και ζω στη Μελίκη Ημαθίας. Δεν έχω την τύχη να έχω ούτε BMW, ούτε Καγιέν, ούτε καν ένα σύγχρονο τρακτέρ από αυτά που κάνουν μεν τη δουλειά σου απολαυστική, αλλά κοστίζουν πολλές δεκάδες χιλιάδες ευρώ. Ούτε πολλά χωράφια έχω, τα περισσότερα τα νοικιάζω. Δεν έχω ούτε καν σπίτι, μένω σε ενοίκιο. Είναι πολλά αυτά που δεν έχω, δεν συστήνομαι εδώ όμως για να κλαφτώ λέγοντας τι δεν έχω.

Θα σας μιλήσω αντίθετα για αυτά που έχω. Έχω λοιπόν κάμποσα χρέη στην ΑΤΕ (τώρα Πειραιώς) και σε άλλες τράπεζες, και έχω και μια υπέροχη οικογένεια γεμάτη ανάγκες που στοιχειωδώς καλύπτουμε. Και λέω καλύπτουμε, αφού έχω την σπάνια τύχη η γυναίκα μου να έχει σταθερή εργασία. Έχω ένα δύσκολο περιβάλλον εργασίας κάτω από τον καυτό ήλιο και μια ζωή στερούμενη από πολλά από τα αγαθά που απολαμβάνουν οι άνθρωποι που ζουν στις πόλεις. Έχω επίσης να αντιμετωπίσω μια πολύ συντηρητική κοινωνία, αυτή της ελληνικής επαρχίας που σε κάνει πολλές φορές να νιώθεις πως είσαι πίσω από τον κόσμο…

Νομίζετε πως είμαι σπάνιο είδος αγρότη, ή μεμονωμένη περίπτωση; Συγνώμη, αλλά γελιέστε. Αν κάνετε τον κόπο και επισκεφτείτε την περιοχή μου ή όποια άλλη αγροτική περιοχή θέλετε, θα βρείτε πολλούς σαν εμένα – οι περισσότεροι λίγο-πολύ σε αυτή την κατάσταση είμαστε.

«Και τα Καγιέν δεν υπάρχουν;» θα με ρωτήσετε. Υπάρχουν μερικά, δε λέω, λίγα μεν, αλλά υπάρχουν. Δεν ανήκουν όμως σε αγρότες σαν εμένα. Ανήκουν κυρίως σε ανθρώπους με δραστηριότητες που ονομάζουμε επιχειρηματικές, χωρίς να είναι μάλλον καθαρά γεωργικές. Είναι κυρίως αυτοί που τα κατάφεραν καλά πριν χρόνια, κυρίως με δραστηριότητες όπως διπλοζυγίσματα βαμβακιού, εξασφάλιση ψεύτικων δικαιωμάτων, εκμετάλλευση μαύρης φτηνής εργασίας, εικονικές αποσύρσεις ή ήταν πρόεδροι συνεταιρισμών. Τα ξέρετε αυτά τα πράγματα όλοι, νομίζω….

Τις τελευταίες μέρες, όπως θα μάθατε, γίνονται αγροτικές κινητοποιήσεις. Πολλοί θα σπεύσετε να πείτε πως είναι «μια από τα ίδια, αυτά που σας έχουμε συνηθίσει κάθε χρόνο τέτοια εποχή. Ότι δεν έχουμε δουλειά και είπαμε να πάρουμε τα τρακτέρ μας να διεκδικήσουμε κανένα φραγκάκι επιπλέον. Οι περισσότεροι θα περιμένετε να εκνευριστείτε από το αμόρφωτο τσαμπουκαλεμενο ύφος των εκπρόσωπων μας ή από κάποια αστεία αιτήματά μας. Είστε απολύτως δικαιολογημένοι, έτσι κάναμε πάντα – ή ως πρόσφατα, τουλάχιστον.

Αυτή τη φορά, τα πράγματα άλλαξαν. Τα περισσότερα από τα αιτήματα μας είναι δίκαια, με πρώτο και καλύτερο αυτό της αναστολής της φορολόγησής μας για φέτος, αφού το κράτος αποδείχθηκε -όπως αναμενόταν- εντελώς ανέτοιμο, δημιουργώντας ένα νομικό πλαίσιο φορολόγησής μας στο πόδι γεμάτο ασάφειες, προχειρότητες αλλά και χοντρές αδικίες.

Θα καταφέρουμε αυτή τη φορά όμως με τις κινητοποιήσεις μας να πείσουμε την κοινωνία; Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα των εκπροσώπων μας. Μέσα από τις νέες μορφές διαμαρτυρίας (και σε καμιά περίπτωση κλείσιμο δρόμων), αλλά και τον νέο νόμο περί αγροτοσυνδικαλισμού που αφήνει σιγά-σιγά εκτός τους διεφθαρμένους συνδικαλιστικούς μας φορείς, ξεπήδησε μια νέα ομάδα συνδικαλιστών αγροτών οι οποίοι φαίνεται να μην έχουν καμία σχέση με τα συνηθισμένα, αυτά που σας είχαμε συνηθίσει. Πρόκειται για νέους ανθρώπους, με μόρφωση αλλά και ενημέρωση, που από τη διατύπωση των αιτημάτων και μόνο, μπορεί κάποιος να διαπιστώσει πως υπάρχει αλλαγή. Δεν λείπουν βέβαια και οι παραφωνίες μιας μικρής ομάδας συναδέλφων μας που γοητεύονται πολύ από το γυαλί, είναι συχνά εκλεκτοί καλεσμένοι των πρωινάδικων της τηλεόρασης μέσω λινκ, απευθείας από τα χωράφια, μάλιστα. Το χούι, βλέπετε, δεν κόβεται…

Θα μπορέσουμε, άραγε, οι αγρότες να δώσουμε στην κοινωνία να καταλάβει το μέγεθος του προβλήματος που αντιμετωπίζουμε και να αντιστρέψουμε το κλίμα που δίκαια έχει δημιουργηθεί όλα αυτά τα χρόνια εναντίον μας; Θα μπορέσουν οι νέοι εκπρόσωποί μας να αντισταθούν στην ευκολία του λαϊκισμού, στην πρόκληση της δημοσιότητας ή την πολιορκία από πολιτικάντηδες που έχουν συχνά τον τρόπο να σου προσφέρουν ανταλλάγματα κάτω από το τραπέζι;

Αυτό το στοίχημα δε θα το βάλω. Νο bet.

Αργά ή γρήγορα θα έρθει το βραχυκύκλωμα που θα κατεβάσει το γενικό… Οι Έλληνες περνούν καλά… – newchannel.gr

 

Υπάρχουν ακόμα ηλίθιοι που μετράνε τη ζωή με το αν είναι γεμάτη μια καφετέρια.

Υπάρχουν ακόμα ανόητοι που θεωρούν «καλά» το ότι είναι εντάξει με τις τράπεζες και την εφορία.

Πως καλά είμαστε ακόμα γιατί ένα μέρος του πληθυσμού μπορεί ακόμα και τη βγάζει καθαρή μέσα στο μεγάλο σφαγείο.

Επειδή δεν έχει έρθει η σειρά τους.

Επειδή ο χασάπης τους έχει ακόμα στη κατάψυξη να σιτέψουν καλά…
Όχι δεν περνάμε καλά.
Γιατί πίσω από το γέλιο στη καφετέρια και το χαβαλέ διακρίνεις τα άφτιαχτα δόντια που αρχίζουν και σαπίζουν ένα ένα κι έχει μπει ο οδοντίατρος στη λίστα των αχρείαστων ειδών.Όχι δεν περνάμε καλά, γιατί βλέπεις τις πόλεις να έχουν γεμίσει από κακοσυντηρημένα αυτοκίνητα «χιλιάρια» ή το πολύ «χιλιοτετρακοσάρια», που σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο τα δίνουν για να μαθαίνουν τα παιδιά τους να οδηγούν, πριν τους αγοράσουν το καινούργιο σεντάν των 2.500 κυβικών…Γιατί βάφεσαι και φτιάχνεσαι για το ραντεβουδάκι αλλά στο σπίτι οι υπόλοιποι θα τη περάσουν με κουβέρτα δίπλα σε ένα αερόθερμο του κώλου.

Γιατί και το πετρέλαιο είναι στην ίδια λίστα με τον οδοντίατρο, εκείνες τις εξετάσεις που αναβάλεις, το φαΐ ποιότητας, το φρεσκάρισμα στο σπίτι που αρχίζει και βγάζει μούχλα, και σιγά σιγά τα υπόλοιπα είδη ενός «πολιτισμένου κόσμου» που θα μπουν στην ίδια λίστα σαν περιττές δαπάνες.Όχι δεν περνάμε καλά, γιατί αυτό το νεαρό παιδί χώθηκε κάπου με τρία κατοστάρικα, αλλά δεν έχει όνειρα. Πάει να πιεί το ποτάκι του μόλις καβατζώσει ένα μεροκάματο γιατί νιάτο είναι, αλλά μέχρι εκεί φτάνουν τα όνειρα του. Μερικά 24ωρα μπροστά και πολύ λέω.Όχι δεν περνάμε καλά, γιατί στο παππού δώσανε κάτι κωλογενόσημα αγνώστου προελεύσεως που δεν τα ξέρει ούτε η μάνα τους και θέλει να τα ξεφορτωθεί η κινέζικη φαρμακοβιομηχανία της πλάκας..

Όχι δεν περνάμε καλά, γιατί για τρίτο συνεχή χρόνο δεν ανάβουμε καλοριφέρ και τον παππού τον τυλίξαμε με μια κουβέρτα να μη ξεπαγιάζει και τελικά.. μας έμεινε…

Όχι δεν είμαστε καλά, γιατί όλη αυτή η κίνηση, είναι το τρέξιμο ανθρώπων που δεν ελπίζουν σε τίποτα πια, δεν έχουν τίποτα, αλλά δεν είναι κι ελεύθεροι.
Ξυπνάνε και κοιμούνται με τη σκέψη τι θα είναι η έλλειψη της επόμενης μέρας. Αν θα κάνουν αυτό αντί για εκείνο. Γιατί πλέον δεν έχουμε τη πολυτέλεια να τα κάνουμε και τα δυο ακόμα κι αν αυτά είναι βασικές ανάγκες.

Ναι έτσι γουστάρουν και γυρνάνε με το αυτοκίνητο τσάρκα.
Μήπως θα μάθετε ποτέ πόσοι τσακωμοί προηγήθηκαν στο σπίτι;
Πόσα γαμοσταυρίδια πέσανε πριν ξεμυτίσει η χαρούμενη οικογένεια για τη βόλτα της;
Μήπως θα μάθετε πόσοι κοιμούνται χαπακωμένοι και πόσοι δεν κοιμούνται καθόλου πια;
Μπορεί κανείς να συλλάβει ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΗΣ ΑPΡΩΣΤΕΙΑΣ;
Όχι δεν μπορούμε να το συλλάβουμε, γιατί δεν στο λέω και δεν μου το λες.
Γιατί ξυπνάμε και κοιμόμαστε σ΄ενα χώρο που έχει ξεχάσει πλέον τι είναι ζωή, δικαίωμα, πραγματική ανάγκη.

Ανάγκη έχει γίνει να πληρώσεις.
Ανάγκη έχει γίνει να είσαι εντάξει απέναντι στους τοκογλύφους, να μην κινδυνέψεις για τα «μεγάλα» να σε ξεσπιτώσουν, να μην έχεις φαί, να μην έχεις που να κοιμηθείς.
Οτιδήποτε πάνω από αυτό ονομάζεται «εντάξει είμαστε»
Τόσο άθλιο, τόσο μίζερο το τοπίο της νεοφώτιστης μπανανίας της Ευρώπης.

Είναι σαν να βλέπεις μια δύστυχη να κάνει πιάτσα για ένα δεκάρικο, κι επειδή θα γυρίσει σπίτι έχοντας αγοράσει δυο πιτόγυρα μετά το πήδημα, θα θεωρείται πως «εντάξει είναι μωρέ» δε τρέχει και τίποτα.

Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι αυτή τη στιγμή τρέμουν στην ιδέα πως θα κάνει βαρύ χειμώνα γιατί της θέρμανσης προηγούνται τα χαράτσια, δεν γίνεται να τα καλύψεις και τα δύο.

Στρατιές από ανθρώπους που η υγεία τους πάει κατά διαόλου για χίλιους δυο λόγους, όπως συμβαίνει στον άνθρωπο, την αφήνουν στην άκρη γιατί προηγούνται οι φόροι, οι τράπεζες, οι ΔΕΚΟ, να ζήσουμε να τους θυμόμαστε…

Οι Έλληνες περνάνε καλά.
Φυσικά όταν το καλά το υποβιβάσεις στο επιβιώνω, κι επίσης αν σ΄αυτό συνυπολογίσεις μια χούφτα καραγκιόζηδες που ούτε τους νοιάζει ποιος ζει και ποιος πεθαίνει, αρκεί ο κώλος τους να είναι καλά, το σώνεις το πράγμα.

Όμως πόσο θα το σώσεις ακόμα λέγοντας αηδίες και ψευτιές.
Πόσο θα κρατήσει η βιτρίνα πριν να φανεί η βρώμα που κρύβεται από πίσω;
Και δεν εννοώ πως θα γίνει κάποιος ξεσηκωμός.
Δεν είναι πανάκεια, πλέον, πως τη φτώχεια και τη δυστυχία θα την ακολουθήσει η Νέμεση.
Μπορεί απλά να δεις γύρω σου τη χώρα των ζόμπι.
Των ζωντανών νεκρών. The walking dead της Μεσογείου…

Ανθρωποι ήδη σέρνονται άσκοπα χωρίς να ξέρουν ούτε τι κάνουν σ΄αυτή τη ζωή , ούτε που πάνε. Ξυπνάνε κοιμούνται σαν ρομποτάκια, χωρίς καν να έχουν ιδέα πως είναι κάτι τέτοιο..
Αυτό είναι το χειρότερο αλλά το αναπόφευκτο στα ζόμπι.
Κάποιο θόρυβο ακούν κι ακολουθούν, αν τους σφυρίξεις από την άλλη θα πάνε από εκεί. Μόλις μυρίσουν φαί θα ρθουν..

Ναι οι Έλληνες περνάνε καλά στο κολαστήριο.
Εχει καπαρώσει ο καθένας τη τιμωρία του και αυτομαστιγώνεται.
Εκατό φορές τη μέρα «θα είμαι καλό παιδί» Δεν θα ξανακάνω ζαβολιές.
Μαζί τα φάγαμε και τώρα αναδρομικά θα ξεράσουμε και το γάλα της μάνας μας.
Έτσι γιατί οι κύριοι καθηγητές επιβάλλουν συμμόρφωση και τάξη.
Κι όπως λέει κι ο ποιητής όταν ακούς τάξη.. ανθρώπινο κρέας μυρίζει.

Βλέπετε καφετέριες γεμάτες; Τα μπαράκια; Τις ταβέρνες;

Υπάρχει ένα παλιό ανέκδοτο με το Χότζα και τον αφέντη του.
Του λέει ο αφέντης του τρέχα βάλε φόρους κι έλα να μου πεις.
Πράγματι βάζει και την άλλη μέρα του δίνει αναφορά.
Εχουν αναστατωθεί όλοι αγά μου τι θα κάνουμε;
Βάλε κι άλλους φόρους του λέει κι έλα πάλι.
Αγά μου γίνεται χαμός, φωνάζουν, βρίζουν τι κάνουμε;
Ρίξε κι άλλους φόρους κι έλα να μου πεις.
Αγά μου τώρα έχουν βγάλει κάτι μαχαίρια και τ΄ακονίζουν θα μας σφάξουν.
Τώρα του λέει ρίξε και τα χειρότερα χαράτσια αυτά που ξεπερνάνε κάθε όριο κι έλα να μου πεις.
Γυρνάει ο Χότζας πίσω και του λέει, αγά μου συμβαίνει κάτι πρωτοφανές. Εχουν ησυχάσει όλοι, έχουν γεμίσει τις ταβέρνες, τα μαγαζιά, γελάνε, πίνουν, τραγουδάνε…
Αυτό είναι το χειρότερο λέει ο αγάς. Κατάλαβαν που το πάμε και θα τα φάνε όλα, θα τα κάψουν αλλά εμείς δεν θα πάρουμε άλλο φράγκο. Τώρα αρχίζει ο κίνδυνος.Ο Έλληνας τη πάτησε με το χρηματιστήριο, οι πρώτες κασέλες αδειάσανε, τώρα αδειάζουν και τα ρέστα..
Οσοι κρατιούνται καλά φεύγουν, όσοι μείνουν, σε λίγο καιρό, θα νοιώθουν αυτό ακριβώς που τους θεωρεί το σύστημα. Τίποτα. Ο κανένας.
Ολη αυτή η κίνηση, όλη αυτή η υποταγή ακόμα είναι γιατί ο άλλος θυμάται ακόμα το ονομά του.Μια σπίθα ν΄ανάψει στο μυαλό της ζόμπιλαντ και θα γίνει ένα γενικευμένο χασάπικο… Κι όποιος επιβιώσει.
Το να γυρίζεις ένα λαό στο μεσαίωνα και να νομίζεις πως όλα θα πάνε καλά είναι γελοίο. Ο άνθρωπος ήταν και θα είναι πάντα το πιο άγριο θηρίο.
Η ταμπέλα του πολιτισμένου κρέμεται επάνω του όσο του δίνεις την ευκαιρία να ονειρεύεται πως είναι κάτι άλλο.
Οσο του δίνεις τα εφόδια να γίνει κάτι άλλο.
Με τη μόρφωση, με την υγεία, με τη τέχνη, με την αίσθηση πως είναι ΑΣΦΑΛΗΣ στη φωλίτσα του.
Αν του τα πάρεις όλα αυτά και τον βάλεις να παίξει σε επίπεδο επιβίωσης ίσως ανακαλύψεις πως ο πολιτισμός δεν πέρασε από πάνω του ούτε μια μέρα…Στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή δεν καίγεται το πορτοφόλι απλά, δεν καίγονται τα παλιόχαρτα. Καίγονται νευρώνες αλύπητα, καίγονται συναισθήματα, όνειρα, ελπίδες, καίγονται όλες οι ασφάλειες…
Κι αργά ή γρήγορα θα έρθει το βραχυκύκλωμα που θα κατεβάσει το γενικό.Και τότε, πραγματικά θα περάσουμε καλά.Ονειρεμένα…

 

Το φαγητό που κάποιες χώρες ξεφορτώνονται σκοτώνει έναν ολόκληρο λαό | Newsbeast

Η παράξενη κι απρόσμενη περίπτωση της Τόνγκα και οι συνέπειες της στρεβλής «δυτικοποίησής» της

Ακούγοντας κάποιος πληροφορίες για μια μικρή νησιωτική χώρα στον Ειρηνικό Ωκεανό συνειρμικά -και ακολουθώντας πολλά στερεότυπα- είναι πολύ πιθανό να σκεφτεί γαλαζοπράσινα νερά, κοκοφοίνικες, ανθρώπους αδύνατους σαν γλυπτά του Τζιακομέττι, και ηλιοκαμένους από τη διαρκή καλοκαιρία και την επαφή με τη φύση. Η Τόνγκα, νησιωτική χώρα στον Ειρηνικό Ωκεανό, έρχεται να καταρρίψει σχεδόν όλα τα στερεότυπα και ολόκληρο τον παραπάνω συνειρμό…

Με έκταση σχεδόν 750 τετραγωνικών χιλιομέτρων και πληθυσμό λίγο πάνω από 100.000, σύμφωνα με τη Wikipedia, είναι η χώρα με τα υψηλότερα ποσοστά παχυσαρκίας στον κόσμο. Εκτιμάται πως σχεδόν τέσσερις στους δέκα κατοίκους πάσχουν από διαβήτη τύπου 2 ενώ το προσδόκιμο ζωής μειώνεται.

Μία από τις βασικότερες αιτίες είναι ένα φτηνό και λιπαρό είδος αρνίσιου κρέατος που εισάγεται από τη Νέα Ζηλανδία και καταναλώνεται μαζικά στη μικρή Τόνγκα. Με ύφος βλοσυρό, η 82χρονη Papiloa Bloomfield Foliaki, ξενοδόχος στην πρωτεύουσα της Τόνγκα, Nuku A’ Lofa, σπεύδει να δείξει στις δημοσιογράφους του BBC, που την επισκέφθηκαν την για χάρη του ρεπορτάζ, κάτι που, όπως λέει, θα βοηθήσει στην κατανόηση της κατάστασης. Επιστρέφει με μια μικρογραφία μιας παλιάς ξύλινης βάρκας…

«Εμείς διανύαμε χιλιάδες και χιλιάδες μίλια στη θάλασσα μέσα σε σκάφη σαν αυτό. Μετά βγαίναμε στη στεριά, τα αναποδογυρίζαμε και μετατρέπαμε τις παλιές βάρκες σε σπίτια. Αλλά κανείς δεν θέλει τέτοια σπίτια πια γιατί κάτι ο κόσμος νομίζει πως κάτι δυτικό, κάτι μοντέρνο είναι καλύτερο. Ο κόσμος συνδέει το παραδοσιακό σπίτι της Τόνγκα με τη φτώχεια. Το ίδιο συμβαίνει και με το φαγητό μας», λέει.

Όπως προκύπτει, έχει δίκιο. Η παραδοσιακή διατροφή στην Τόνγκα περιλαμβάνει ψάρια, βολβούς λαχανικών, όπως τα καρότα και τα παντζάρια, και καρύδες- όπως θα περίμενε κανείς σε ένα νησί γεμάτο κοκοφοίνικες μέσα στη μέση του Ειρηνικού Ωκεανού.

Το σημείο καμπής εντοπίζεται κάποια στιγμή μέσα στον 20ο αιώνα, όταν άρχισαν να φτάνουν στα νησιά του Ειρηνικού κομμάτια κρέατος και πουλερικών που ουσιαστικά απορρίπτονταν από άλλες χώρες: ουρές γαλοπούλων από τις ΗΠΑ και αρνίσιο κρέας από τη Νέα Ζηλανδία, συγκεκριμένα οι κακής ποιότητας λιπαρές άκρες στα πλευρά του αρνιού.

Τα 100 γραμμάρια τέτοιου κρέατος περιέχουν 40 γραμμάρια λίπους και 420 θερμίδες. Ενδεικτικό της κακής ποιότητάς του είναι πως από πλευράς βάρους μπορεί να αποτελεί το 9-12% του αρνιού αλλά από πλευράς αξίας δεν ξεπερνά το 3-5%. Στις χώρες του Ειρηνικού είναι πολλές φορές το μόνο κομμάτι του ζώου που πωλείται ενώ Νέα Ζηλανδία και Αυστραλία πωλούν μεγάλες ποσότητές τους στην Κίνα, το Μεξικό και χώρες της Αφρικής. Στην Ευρώπη, σύμφωνα με το BBC, χρησιμοποιούνται στα αρνίσια κεμπάμπ.

 

 

Ήταν φτηνά και η κατανάλωσή τους διαδόθηκε και γιγαντώθηκε πολύ γρήγορα. «Ο κόσμος νομίζει πως οτιδήποτε εισάγεται είναι ανώτερο», εξηγεί η Foliaki, πρώην νοσηλεύτρια, ακτιβίστρια και πολιτικός που σήμερα εργάζεται στον ξενοδοχειακό τομέα- και είναι μία από τους πολύ λίγους πολίτες της Τόνγκα που ζουν σε τέτοια ηλικία. «Κι έτσι διαμορφώνεται μια κατάσταση στην οποία οι ντόπιοι πουλούν τα ψάρια τους και πάνε και αγοράζουν αρνίσιο κρέας. Δεν έχουν την παιδεία για να γνωρίζουν πως είναι κακό για την υγεία τους», προσθέτει.

Το 1973, το 7% του πληθυσμού έπασχε από μη μεταδοτική ασθένεια, αυτή είναι η φράση που στην Τόνγκα έγινε συνώνυμο του διαβήτη. Το 2004 το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 18%. Σήμερα, στοιχεία του υπουργείου Υγείας της χώρας δείχνουν πως το ποσοστό αυτό έχει εκτοξευτεί στο 34% και ορισμένοι υποστηρίζουν πως είναι πιθανό να έχει φτάσει το 40%.

«Υπάρχει μια ολόκληρη γενιά στην Τόνγκα που ανατράφηκε με αυτά τα αρνίσια απομεινάρια», λέει στο BBC ο Sunia Soakai από τις υπηρεσίες υγείας της Secretariat of the Pacific Community. «Αυτά τα κομμάτια είναι τμήματα του ζώου που πετιούνται στη Νέα Ζηλανδία ως ακατάλληλα προς βρώση. Κατάφεραν όμως να τα ξεφορτωθούν σε χώρες του Ειρηνικού». Οι ψαράδες της Τόνγκα ακόμα ψαρεύουν με τον παραδοσιακό τρόπο που διδάχθηκαν από τους προγόνους τους, με μια λόγχη, κυρίως τη νύχτα. Επιστρέφουν λίγο πριν την αυγή.

Οι πελάτες που θέλουν την καλύτερη ψαριά τους περιμένουν δίπλα στις βάρκες τους. Οι άλλοι περιμένουν στη μικρή ψαραγορά που στήνεται στο χώρο στάθμευσης του λιμανιού τα πρωινά.

Οι δημοσιογράφοι του βρετανικού δικτύου είδαν εκεί λίγους πελάτες. Τα ψάρια που αλιεύονται ουσιαστικά με τα χέρια δεν είναι φτηνά και μόνο ξένες βάρκες ψαρεύουν με δίχτυα – μια ψαριά που σε κάθε περίπτωση προωθείται κατευθείαν στην εξαγωγή. Εξάγεται επίσης ένα μέρος των ψαριών που πιάνονται με τα χέρια καθώς υπάρχει ζήτηση στη Χαβάη για τα συγκεκριμένα αλιεύματα.

Ακόμα και στην ψαραγορά ωστόσο αντί για τη μυρωδιά των ψαριών κυριαρχεί η οσμή ψημένου κρέατος! Σε απόσταση περίπου 50 μέτρων δεκάδες σούβλες περιστρέφονται φορτωμένες κοτόπουλα και τα απορρίμματα από τα αρνίσια παϊδάκια. Από μακριά τα κομμάτια αυτά μοιάζουν με μπέικον πριν κοπεί σε φέτες, το λίπος είναι περισσότερο από το κρέας.

Σύμφωνα με τον Soakai είναι σύνηθες για έναν ντόπιο να φάει ένα κιλό τέτοια αρνίσια κομμάτια στην καθισιά του. Μιλάει εξ ιδίας πείρας καθώς αυτό έκανε κάποτε κι εκείνος. «Με τα χρόνια όλο πάχαινα, είχα φτάσει τα 170 κιλά», εξομολογείται και εξηγεί πως έχασε 70 κιλά για τρεις λόγους: «Ο γιος μου είναι πέντε ετών, αν συνέχιζα έτσι θα έμενε ορφανός. Δεύτερον, εργαζόμουν στον τομέα της υγείας, η εικόνα μου και ο τρόπος ζωής μου έθεταν ζήτημα αξιοπιστίας. Και τρίτον, διαγνώστηκα με διαβήτη».

Ορισμένοι ειδικοί αποδίδουν το πρόβλημα της Τόνγκα εν μέρει και σε γενετικούς παράγοντες. Υποστηρίζουν πως οι νησιώτες του Ειρηνικού στο παρελθόν κλήθηκαν για μακρές περιόδους να επιβιώσουν χωρίς τροφή κι έτσι τα σώματά τους προσαρμόστηκαν υιοθετώντας την τάση να συγκρατούν το λίπος.

Είναι ωστόσο αναμφίβολος και ο ρόλος που παίζει η κοινωνία στην υπόθεση της Τόνγκα. «Όσο παχύτερος είσαι τόσο πιο όμορφος θεωρείσαι», λέει η Drew Havea, επικεφαλής του Society Forum of Tonga.

Τα κιλά και το στάτους συμπορεύονται συχνά στη χώρα. Ο βασιλιάς Tupou IV, που πέθανε το 2006, κατέχει το ρεκόρ Γκίνες του παχύτερου μονάρχη: ζύγιζε 200 κιλά. Το να είναι κανείς αδύνατος παραδοσιακά ερμηνευόταν ως ένδειξη κατώτερης κοινωνικής θέσης.

«Πρέπει να ξαναδιδαχθούμε πως το να είσαι αδύνατος δεν σημαίνει ότι πεινάς», τονίζει η Havea.

Στα τελευταία του χρόνια ο βασιλιάς έχασε κάποια κιλά και μάλιστα φωτογραφήθηκε να γυμνάζεται σε μια προσπάθεια να δώσει το παράδειγμα στους πολίτες της χώρας για το πώς να βελτιώσουν την υγεία τους.

«Το καλό φαγητό, με τους όρους της Τόνγκα, είναι το πολύ φαγητό», λέει ο αιδεσιμότατος Dr Ma’afu Palu, που έχει αναλάβει την αποστολή να κηρύξει τη σημασία της υγιεινής διατροφής. Είναι ανάμεσα στους πολλούς επικριτές των ηγετών του κλήρου (οι κάτοικοι της Τόνγκα είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία Χριστιανοί, κυρίως Μεθοδιστές και η κοινωνία είναι βαθιά συντηρητική, σημειώνει η Wikipedia.

Σχεδόν κάθε δραστηριότητα διακόπτεται την Κυριακή, η οποία θεωρείται ιερή από το Σύνταγμα) που δεν έχουν καταφέρει να δώσουν το καλό παράδειγμα στους ενορίτες τους. Την ώρα που στη βαθιά θρησκευόμενη κοινωνία της Τόνγκα οι ιερείς είναι πρόσωπα με εξουσία, το 85% εξ αυτών είναι παχύσαρκοι.

Η επιδημία της παχυσαρκίας δεν οφείλεται μόνο στα κακής ποιότητας αρνίσια κρέατα και τις ουρές γαλοπούλων. Στην Τόνγκα καταναλώνονται τεράστιες ποσότητες πολύ λιπαρού κονσερβοποιημένου κρέατος. Οι κονσέρβες αυτές φτάνουν μέχρι και τα 2,7 κιλά!

Στον κατάλογο των επιβαρυντικών παραγόντων μπαίνουν και τα ανθρακούχα ποτά. «Πρέπει να καταλάβετε πως στην Τόνγκα ευθυγραμμιζόμαστε με άλλες χώρες με κάποια καθυστέρηση», λέει η Lepaola Vaea, αναπληρώτρια υπουργός Οικονομικών και Τελωνείων. «Παλιά βλέπαμε αμερικανικές ταινίες και εκπομπές και όλοι έπιναν αναψυκτικά. Καθόμαστε και σκεφτόμαστε «ουάου, θα μου άρεσε πολύ να πίνω αναψυκτικό, είμαστε φτωχοί επειδή πίνουμε νερό». Αλλά σήμερα που όλοι πίνουν νερό, εμείς πίνουμε αναψυκτικά!».

Το 2008 η Vaea επιχείρησε να αυξήσει το φόρο στα αρνίσια παϊδάκια, όπως είχαν κάνει με επιτυχία τα νησιά Φίτζι. Το αποτέλεσμα ήταν η δημόσια κατακραυγή! «Ο κόσμος είναι εθισμένος», εξηγεί. Ενδεικτικό των διατροφικών συνηθειών των κατοίκων είναι πως ένα εστιατόριο υγιεινής διατροφής στη χώρα σερβίρει τηγανητό ψάρι και τηγανητές πατάτες. Κι όμως, ακόμα κι αυτό είναι πιο υγιεινό από τα περισσότερα φαγητά που μπαίνουν στο τραπέζι των ντόπιων.

Οι συνέπειες αυτής της διατροφής είναι εμφανείς. Το προσδόκιμο ζωής έφτασε τα 64 χρόνια σύμφωνα με το BBC – αν και σύμφωνα με τη Wikipedia το 2015 ήταν στα 75 χρόνια. «Νιώθω πάντα σαν να πνίγομαι», είναι η γλαφυρή περιγραφή μιας γιατρού στο Εθνικό Κέντρο Διαβήτη, η οποία βλέπει τον κόσμο να συνωστίζεται σε ουρές έξω από την κλινική.

Χαρακτηριστική είναι και μια οικογένεια που επισκέφθηκαν οι δημοσιογράφοι του βρετανικού δικτύου, της οποίας όλα τα μέλη – πατέρας, μητέρα, τρεις κόρες, γιαγιά- πάσχουν από διαβήτη τύπου 2.

Ένα από τα κορίτσια αρρώστησε στα 14 και για σχεδόν τέσσερα χρόνια είχε στο πόδι μια πληγή που δεν κατάφερνε να επουλωθεί. Τελικά αναγκάστηκε να προχωρήσει σε ακρωτηριασμό του ποδιού και φέτος έλαβε προσθετικό πόδι, προσφορά από την εκκλησία των μορμόνων.

Παρά τις κυβερνητικές προσπάθειες οι πολίτες να είναι πιο ευαισθητοποιημένοι για τους κινδύνους του διαβήτη και της παχυσαρκίας, η χώρα έχει ακόμα πολύ δρόμο να διανύσει. Πολλοί από τους πολίτες της Τόνγκα δεν είναι διατεθειμένοι να αλλάξουν ούτε τον τρόπο ζωής τους ούτε τη διατροφή τους.

Η αντιμετώπιση του διαβήτη και ο περιορισμός του αριθμού των πασχόντων θα χρειαστεί πολλές γενιές, διαβεβαιώνει γιατρός της Τόνγκα, προειδοποιώντας πως πριν γίνουν καλύτερα, τα πράγματα θα γίνουν πολύ χειρότερα.

Las plantas mejoras de Grecia juntas las plantas muy venenosas

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ ΣΤΟ «ΑΝΟΗΤΕ» ΤΟΥ ΣΟ’Ι’ΜΠΛΕ

Πες μου λοιπόν Έλληνα -πριν ΔΕΙΣ το βίντεο που ακολουθεί- πόση αλήθεια μπορείς να αντέξεις;;;

Δες λοιπόν ΓΙΑΤΙ ο γερμανός υπ. οικ. έκανε ΣΚΟΥΠΙΔΙ τον Τσίπρα στο Νταβός.

 

ΓΙΑΤΙ ΑΡΑΓΕ ΚΑΝΕΝΑ ΜΜΕ ΚΑΙ 
ΚΑΝΕΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ (ΕΝΤΟΣ & ΕΚΤΟΣ ΕΛΛΑΔΑΣ) ΔΕΝ ΣΧΟΛΙΑΣΕ ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΗΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ ΤΟΥ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ ;;;;;;

 

Eingestellt von THEO SAVVAKIS um Σάββατο, Ιανουαρίου 23, 2016 

http://www.facebook.com/v2.0/plugins/video.php?allowfullscreen=true&app_id=&channel=http%3A%2F%2Fstaticxx.facebook.com%2Fconnect%2Fxd_arbiter.php%3Fversion%3D42%23cb%3Df35b4b8624%26domain%3Dblablaworldnews.blogspot.gr%26origin%3Dhttp%253A%252F%252Fblablaworldnews.blogspot.gr%252Ff4d7bdbd8%26relation%3Dparent.parent&container_width=738&href=http%3A%2F%2Fblablaworldnews.blogspot.gr%2Fpanos.sozos%2Fvideos%2Fvb.1611729265%2F10207147714763852%2F%3Ftype%3D3&locale=de_DE&sdk=joey

Eingestellt von THEO SAVVAKIS um Σάββατο, Ιανουαρίου 23, 2016 

«Ο Στουρνάρας θα έπρεπε να είναι φυλακή» | Η Εφημερίδα των Συντακτών

«Ο Στουρνάρας θα έπρεπε να είναι φυλακή»

infowar.jpg

Ο επίτιμος πρόεδρος του λεγόμενου «σκιώδους συμβουλίου» της ΕΚΤ, Νόρμπερτ Χέρινγκ

Συντάκτης:

Άρης Χατζηστεφάνου

Ο επίτιμος πρόεδρος του λεγόμενου «σκιώδους συμβουλίου» της ΕΚΤ αποκαλύπτει το παρασκήνιο της δράσης των κεντρικών τραπεζών.

Ανεξάρτητοι θεσμοί ή ανεξέλεγκτα όργανα ενός συστήματος που είναι πλέον σε θέση να ανατρέπει κυβερνήσεις;

Δεν μπορεί να υπάρξει δημοκρατική επιλογή ενάντια στις συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. 

Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ

Τον Νοέμβριο του 2002, δύο από τις ναυαρχίδες του οικονομικού Τύπου, η γερμανική Handelsblatt και η αμερικανική Wall Street Journal, είχαν μια φαεινή ιδέα:

Θα δημιουργήσουμε, είπαν, ένα «σκιώδες συμβούλιο», αποτελούμενο από ορισμένους από τους σημαντικότερους οικονομολόγους πανεπιστημίων, αλλά και του ιδιωτικού τομέα, το οποίο θα συνεδριάζει κάθε μήνα πριν από το διοικητικό συμβούλιο της ΕΚΤ και θα προτείνει εάν το βασικό επιτόκιο πρέπει να αυξηθεί, να μειωθεί ή να παραμείνει σταθερό.

Παρά το γεγονός ότι δεν έχει θεσμικά χαρακτηριστικά, η ύπαρξη του σκιώδους συμβουλίου ως συμβουλευτικού οργάνου προβλεπόταν στη Συνθήκη του Μάαστριχτ και σύντομα μετατράπηκε σε άτυπο «θεσμό», οι αποφάσεις του οποίου εισακούονται στο στρατηγείο της ΕΚΤ στη Φρανκφούρτη.

Ουσιαστικά, στόχος του σκιώδους συμβουλίου, όπως έγραφε παλαιότερα η Wall Street Journal, ήταν «να γεφυρώνει με τις απόψεις του το χάσμα ανάμεσα στην πολιτική της βρετανικής κεντρικής τράπεζας και της γερμανικής Μπούντεσμπανκ».

Πρόεδρος και συντονιστής του συμβουλίου ορίστηκε από την πρώτη ημέρα ο δημοσιογράφος της Handelsblatt, Νόρμπερτ Χέρινγκ, ο οποίος έκτοτε συμμετέχει σε κάθε συνεδρίαση, χωρίς να διαθέτει όμως δικαίωμα ψήφου.

Οταν τον συνάντησα πριν από μερικές ημέρες στις Βρυξέλλες, για τα γυρίσματα του ντοκιμαντέρ «This is not a coup», είχα προετοιμαστεί να αντιμετωπίσω έναν ακόμη ένθερμο θιασώτη των ευρωπαϊκών θεσμών.

Στο τηλέφωνο με είχε προειδοποιήσει βέβαια ότι οι απόψεις του δεν εκφράζουν τις αποφάσεις του σκιώδους συμβουλίου. Τίποτα όμως δεν με είχε προετοιμάσει για τις «βόμβες» που θα επιχειρούσε να τοποθετήσει στα θεμέλια του ευρωσυστήματος.

«Είναι σκανδαλώδες», μου είπε ξεκινώντας τη συνέντευξη, «ότι ένας κεντρικός τραπεζίτης όπως ο Στουρνάρας μπορεί να δηλώνει δημοσίως ότι μπλόκαρε τις προσπάθειες της κυβέρνησής του για τη δημιουργία ενός παράλληλου νομίσματος και να μην καταλήγει στη φυλακή».

«Αυτή τη φορά», συμπλήρωσε, «δεν έχουμε ένα σιωπηρό πραξικόπημα», όπως στην περίπτωση της Κύπρου, της Ιταλίας ή της Ιρλανδίας, «αλλά ένα αληθινό πραξικόπημα το οποίο παραβιάζει τις αρμοδιότητες της κεντρικής τράπεζας και εμπλέκεται ανοιχτά στην πολιτική ζωή μιας χώρας».

Για τον Χέρινγκ, η ΕΚΤ έχει μετατραπεί πλέον σε έναν πανίσχυρο παίκτη ο οποίος συνομιλεί απευθείας με τις μεγαλύτερες τράπεζες του πλανήτη και δεν μπορεί να ελεγχθεί ούτε καν από τα θεσμικά όργανα της Ε.Ε.

«Η λεγόμενη ανεξαρτησία της ΕΚΤ και των εθνικών τραπεζών», μου εξηγεί, «είναι εικονική. Το γεγονός ότι οι εκλεγμένες κυβερνήσεις δεν μπορούν να επηρεάσουν τις αποφάσεις της σημαίνει ότι αυξάνεται η επιρροή άλλων παικτών και αναφέρομαι φυσικά στα μεγάλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Η ΕΚΤ βρίσκεται πάντα στο πλευρό των μεγάλων τραπεζών».

Σύμφωνα με τον Χέρινγκ, η ΕΚΤ είναι πλέον σε θέση να αποφασίζει εάν θα διατηρήσει μια κυβέρνηση στην εξουσία ή θα την αφήσει να καταρρεύσει όταν θα δεχτεί πιέσεις από τις αγορές – και αυτό ακριβώς συνέβη με την κυβέρνηση του Μπερλουσκόνι στην Ιταλία.

«Οι εθνικές κεντρικές τράπεζες», συνεχίζει ο ίδιος, «αποτελούν τμήμα του συστήματος της ΕΚΤ και έχουν τρομακτική ικανότητα να εκβιάζουν κυβερνήσεις».

Μέσω της ανταλλαγής μεγάλων πακέτων ομολόγων προκαλούν μεγάλες αυξομοιώσεις επιτοκίων, αναγκάζοντας τις κυβερνήσεις να τους δώσουν όποια ανταλλάγματα επιθυμούν. Παράλληλα όμως «δίνουν συνεχώς πληροφορίες στην ΕΚΤ, με τις οποίες μπορεί να εκβιάζει τις κυβερνήσεις».

Ο λόγος του Χέρινγκ φαίνεται να επιβεβαιώνει όσους αντιμετώπιζαν τον κεντρικό τραπεζίτη σαν «πέμπτη φάλαγγα» της ΕΚΤ. Και το ερώτημα που προκύπτει είναι αν υπήρχαν πράγματι άνθρωποι που πίστεψαν ότι μια κυβέρνηση θα ήταν σε θέση να ασκήσει ανεξάρτητη πολιτική δίπλα σε μια «ανεξάρτητη» κεντρική τράπεζα.

Η συνέντευξη του Νόρμπερτ Χέρινγκ πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο των γυρισμάτων του ντοκιμαντέρ «This is not a coup», από τους δημιουργούς των «Χρεοκρατία», «Catastroika» και «Φασισμός Α.Ε.».

Μπορείτε κι εσείς να ενισχύσετε την παραγωγή στη διεύθυνση thisisnotacoup.com

Info:

Διαβάστε

► Draghi and ECB now even closer to lobbyists from megabanks,  Η νέα έκθεση του Παρατηρητηρίου των Πολυεθνικών για τις υπόγειες σχέσεις της ΕΚΤ με τις μεγαλύτερες τράπεζες της Ευρώπης (corporateeurope.org)

Δημογραφικό: Η Ελλάδα εξαφανίζεται από τον χάρτη! | Newsbomb

Δημογραφικό: Η Ελλάδα εξαφανίζεται από τον χάρτη!

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΣΟΚ ΓΙΑ ΤΟ ΙΣΟΖΥΓΙΟ ΓΕΝΝΗΣΕΩΝ ΘΑΝΑΤΩΝ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΧΩΡΑ – ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ ΘΑΥΜΑ ΣΤΗ ΘΡΑΚΗ!

Προς ολοταχώς στον αφανισμό οδεύει το Έθνος μας, όπως μαρτυρούν τα επίσημα στοιχεία. Η Ελλάδα κατέχει την τρίτη χαμηλότερη θέση στον ευρωπαϊκό δείκτη γεννήσεων και τον υψηλότερο ρυθμό γήρανσης του πληθυσμού!

Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχείων ληξιαρχικών πράξεων του 2015, πέθαναν 117.829 άνθρωποι και γεννήθηκαν μόλις 89.881 παιδιά!

Στοιχεία της Ελληνικής Γεροντολογικής και Γηριατρικής Εταιρείας για την χώρα μας – με τον χαμηλότερο δείκτη γεννήσεων στην ΕΕ (9%) – εκτιμούν ότι το 2060 ο πληθυσμός της χώρας δεν θα ξεπερνά τα 8,6 εκατομμύρια και ότι οι τέσσερις στους δέκα πολίτες της χώρας θα είναι ηλικίας άνω των 60 ετών!!!

Ήταν το 2013 όταν οι New York Times σε ένα συγκλονιστικό άρθρο ανέφεραν πως: «Οι θάνατοι είναι περισσότεροι από τις γεννήσεις, αρκετοί άνθρωποι φεύγουν από την χώρα και ο πληθυσμός γερνάει τόσο γρήγορα, κάτι που σημαίνει πως σε μερικές δεκαετίες η Ελλάδα μπορεί να μην μπορεί να παράξει αρκετό πλούτο για να φροντίσει τους ανθρώπους της και μπορεί να πάψει να είναι ένα βιώσιμο έθνος – κράτος».

Από τότε, δυστυχώς, τα πράγματα χειροτέρεψαν.

Στο πρόβλημα της υπογεννητικότητας στο οποίο έχει συμβάλλει… τα δέοντα η χρόνια απουσία δημογραφικής πολιτικής ήρθε ως φαίνεται να δώσει το τελειωτικό χτύπημα, η οικονομική κρίση, τα μνημόνια και η λυσσαλέα φορομπηχτική τακτική των κυβερνήσεων των τελευταίων έξι ετών.

«Η μετανάστευση των νέων Ελλήνων στο εξωτερικό, μειώνει τον αριθμό των νέων ζευγαριών που ζουν εντός των συνόρων, με αποτέλεσμα η φυγή αυτή των χιλιάδων Ελλήνων να έχει ως επακόλουθο τη μείωση των οικογενειών και άρα την ακόμη μεγαλύτερη συρρίκνωση του αριθμού των γεννήσεων. Το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα, είναι πολύ επικίνδυνο και θα μπορούσε να αποτελέσει μέχρι και απειλή, ως προς την φυσική επιβίωση του Ελληνικού στοιχείου», διαβάζουμε από μελέτη με τίτλο: «Το ελληνικό δημογραφικό πρόβλημα» (ΤΕΙ Πειραιά/ Σχολή Διοίκησης και Οικονομίας/2014».

Τραγικά μερικά από τα συμπεράσματα της Μελέτης:

• Ο ρυθμός γεννήσεων στην Ελλάδα βρίσκεται στο 1,31, τη στιγμή που το ελάχιστο όριο το οποίο εξασφαλίζει την συνέχιση της εθνοτικής ομάδας είναι στο 2,1.

• Μεγάλη αύξηση του ρυθμού θνησιμότητας των Ελλήνων, κυρίως λόγω της οικονομικής κρίσης, που έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση των καρδιαγγειακών νοσημάτων, αλλά και άλλων ασθενειών που οφείλονται στην αύξηση του άγχους και της πίεσης.

Ραγδαία μείωση του προσδόκιμου ζωής για πρώτα φορά τα τελευταία χρόνια.

ΤΑ ΝΗΣΙΑ ΚΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΜΑΣΤΙΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΟΓΕΝΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ

Συγκλονιστικά είναι τα στοιχεία για το ισοζύγιο θανάτων και γεννήσεων το 2015 (μέχρι 21 Δεκεμβρίου).

Μέρα με την ημέρα, ολόκληρα χωριά εξαφανίζονται από τον χάρτη «συμπικνώνοντας» σταδιακά τον… γεωγραφικό χάρτη της Ελλάδας.

Δείτε τις περιοχές της Ελλάδα με τις ΜΗΔΕΝ γεννήσεις το 2015 (ο αριθμός της παρένθεσης αναφέρεται στους θανάτους):

Οινούσσες (6), Κάτω Νευροκόπι (137), Παρανέστι (112), Αστυπάλαια(7), Τήλο(3), Χάλκη(6), Ορεστιάδα (544), Σουφλί (189), Σκύρος (38), Ζαχάρω (154), Φαιστός (274), Σούλι (168), Δωδώνη (226), Ζαγόρι (314), Κόνιτσα (118), Νέστος (445), Παξοί (42), Ιθάκη (38), Ανάφη (2), Αμοργός (17), Άνδρος (100), Αντίπαρος (6), Θήρα (91), Κέα (18), Κίμωλος (10), Πάρος (111), Σέριφος (13), Σίκινος (5), Σίφνος (27), Φολέγανδρος (7), Ελαφόνησος (6), Ανατολική Μάνη (253), Φάρσαλα (275), Άγιος Ευστράτιος (7), Ψαρά (6), Αστυπάλαια (7), Κάρπαθος (64), Κάσος (9), Λειψοί (7), Νίσυρος (11), Πάτμος (27), Σύμη (24)

Στη Νάξο και τις Μικρές Κυκλάδες όλο το 2015 γεννήθηκε μόνον ένα παιδί! Στη Λέσβο καταγράφηκαν 1196 θάνατοι έναντι 532 γεννήσεων. Και στη Γαύδο δεν κατεγράφη ούτε θάνατος, ούτε και γέννηση…

Σε επίπεδο Ελληνικές Περιφέρειες, δύο περιοχές κάνουν την διαφορά με τον ρυθμό γεννήσεων να κινείται σε υψηλά επίπεδα. Η μία είναι η Κομοτηνή που το 2015 κατέγραψε 606 θανάτους, αλλά 526 γεννήσεις. Η άλλη είναι η Ξάνθη που βρίσκεται σε εξέλιξη ένα δημογραφικό θαύμα! Το 2015 πέθαναν 428 άνθρωποι και γεννήθηκαν 904 μωρά!!!

Τίποτα δεν είναι τυχαίο…

Θυμίζουμε τις δηλώσεις του πρώην Αρχηγού Εθνικής Άμυνας (υπηρεσιακός) και αρχηγού ΓΕΣ, Φράγκου Φραγκούλη: «Οι Τούρκοι προσπαθούν να αλλάξουν το status quo της εδαφικής ακεραιότητας στη Θράκη, Επιδιώκουν να περάσουν πάνω από το 50% στη Ροδόπη, τόσο σε πληθυσμιακό όσο και σε εδαφικό επίπεδο, για να εγείρουν θέμα αυτονομίας» (Εφημερίδα Νέα Εγνατία/2014).

Οι εντόπιοι πληθυσμοί μειώνονται επικίνδυνα.

Στις εσχατιές της ορεινής Ελλάδας, στα νησιά, στην καρδιά της Περιφέρειας.

Ερημώνουν χωριά και πόλεις.

Εάν δεν κινητοποιηθεί η Ελληνική Κυβέρνηση και τα κόμματα της αντιπολίτευσης για ένα Εθνικό Σχέδιο Σωτηρίας ώστε να ανατραπεί η σημερινή δραματική κατάσταση, η κατάσταση προβλέπεται δυσοίωνη…

Read more: http://www.newsbomb.gr/ellada/news/story/661125/dimografiko-h-ellada-exafanizetai-apo-ton-xarti#ixzz3xSNGqjMC

Στα μυστικά της λίμνης Κωπαΐδας (αρχαίες υπόγειες δίοδοι) | ΑΣΤΙΚΗ ΣΠΗΛΑΙΟΛΟΓΙΑ

Ετικέτες ΚΑΘΕΤΗ ΣΠΗΛΑΙΟΛΟΓΙΑ, ΚΑΤΑΒΟΘΡΕΣ, ΚΩΠΑΪΔΑ, ΝΟΜΟΣ ΒΟΙΩΤΙΑΣ,ΥΠΟΓΕΙΕΣ ΣΤΟΕΣ

Αρκετές είναι οι απόψεις που έχουν διατυπωθεί μέχρι σήμερα για τα αρχαία αποστραγγιστικά έργα της λίμνης Κωπαΐδας, και περισσότερο δε για τα υπόγεια. Ανάμεσα στις φυσικές καταβόθρες – σπηλαιώδεις διόδους διαφυγής του νερού προς τη θάλασσα, υπήρξαν και μερικά αρχαία υπόγεια τεχνικά έργα, σκοπός των οποίων ήταν να συμπληρώσουν το έργο της φύσης. Πότε όμως ξεκίνησαν να κατασκευάζονται; Από ποιον πολιτισμό; Ολοκληρώθηκαν τελικά; Και τι από αυτά υπάρχει σήμερα; Τα ερωτήματα αυτά προσπαθούν να βρουν τεκμηριωμένες απαντήσεις στο άρθρο που ακολουθεί.

 

Η Κωπαΐδα ήταν η μεγαλύτερη σε έκταση λίμνη στην Ελλάδα. Απλωνόταν προς τα νοτιοανατολικά του Ορχομενού σε μήκος 20 περίπου km και έφτανε ως την Αλίαρτο και το όρος της Σφίγγας και προς τα βορειοανατολικά σε μήκος 25 περίπου km ως τον μυχό του κόλπου των Κωπών. Ο Στράβωνας υπολογίζει την περίμετρό της σε 380 στάδια, δηλ. περίπου 70 km. Επρόκειτο για μία αβαθή και εκτεταμένη λίμνη, η οποία σχηματίστηκε κυρίως λόγω του ότι τα ύδατα του Βοιωτικού Κηφισού, που κατέληγαν σε αυτή, δεν έβρισκαν διέξοδο προς τη θάλασσα.
Η αποξήρανση της Κωπαΐδας ήταν ένα πρόβλημα που απασχόλησε ανά τους αιώνες αρκετούς Έλληνες και ξένους μηχανικούς. Τα περισσότερα έργα του αρχαίου συστήματος αποστράγγισης της Κωπαΐδας ήρθαν στην επιφάνεια από το 1892 και μετά. Τον καιρό εκείνο μηχανικοί που δούλευαν για την εταιρεία «Lake Copais Company Limited», η οποία είχε αναλάβει να αποξηράνει τη λίμνη για το νέο ελληνικό κράτος, ήρθαν αντιμέτωποι με τα πρώτα ευρήματα.

ΓΙΑ ΝΑ ΕΜΦΑΝΙΣΤΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΘΕΜΑ: «διαβάστε περισσότερα«
Ανάμεσά τους ήταν και ο Έλληνας μηχανικός Μ. Καμπάνης, ο οποίος δημοσίευσε και μία από τις πρώτες σχετικές μελέτες. Σήμερα η λίμνη είναι αποξηραμένη, μετά από τα σύγχρονα έργα που ολοκληρώθηκαν το 1931 από την παραπάνω Αγγλική Εταιρεία, αποξηραίνοντας περί τα 241.000 στρέμματα.

Τα όρια της πρώην λίμνης σήμερα (πηγή: Μουστάκας Σ., 2012)

 

Πριν τις επεμβάσεις αυτές από το νέο ελληνικό κράτος, ο ποταμός Μέλανας, ακολουθώντας πορεία από τα δυτικά στα ανατολικά, ενωνόταν με μέρος του Βοιωτικού Κηφισού, διέσχιζε το βόρειο τμήμα της Κωπαΐδας και κατέληγε στο βορειοανατολικό άκρο αυτής, στις φυσικές καταβόθρες της περιοχής, και πιο συγκεκριμένα στη Μεγάλη Καταβόθρα. Σήμερα τα νερά του Μέλανα καταλήγουν -μέσω της Σήραγγας της Καρδίτσας- στη λίμνη Υλίκη, όπως άλλωστε και αυτά του Β. Κηφισού.

 

Τα αποξηραντικά έργα του νέου ελληνικού κράτους (πηγή: Μουστάκας Σ., 2012)

 

Η ανολοκλήρωτη σήραγγα του Κεφαλαρίου και η καταβόθρα Μπίνια

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα και συνάμα πιο αμφιλεγόμενα αρχαία τεχνικά έργα αποξήρανσης της Κωπαΐδας, είναι η υπόγεια σήραγγα του Κεφαλαρίου, που τελικά όμως φαίνεται πως δεν στάθηκε ποτέ δυνατόν να ολοκληρωθεί. Σκοπός της ήταν να παροχετεύσει το νερό του Β. Κηφισού και του Μέλανα στον Ευβοϊκό Κόλπο (Λάρυμνα), ενισχύοντας ή και αντικαθιστώντας το έργο που εκτελούσαν οι φυσικές καταβόθρες. Η είσοδός της βρίσκεται στη θέση Μπίνια, μέσα στην ομώνυμη καταβόθρα, ένα περίπου χιλιόμετρο βορειότερα της Μεγάλης Καταβόθρας για την οποία θα μιλήσουμε παρακάτω.

 

Σχεδιάγραμμα κάτοψης της καταβόθρας Μπίνια (πηγή: Σιδερίδης, 1911)

 

Η τεχνητή καταβόθρα Μπίνια διαθέτει δύο κλάδους (περιγραφή: Σιδερίδης 1911). Μπαίνοντας, η δεξιά πτέρυγα μετά από 40 μέτρα καταλήγει σε αδιαπέραστες ρωγμές. Η αριστερή, αποτελείται από δύο διόδους, η μία εκ των οποίων στα νότια, η άλλη στα βόρεια. Και οι δύο διάδρομοι ήταν χτισμένοι με πέτρινους τοίχους, ίχνη των οποίων διακρίνονται μέχρι σήμερα. Το νότιο σκέλος είναι αρκετά μεγάλο, αλλά καταλήγει σε κατολισθήσεις μετά από 70 μέτρα. Το βόρειο, προσβάσιμο για 100 μέτρα, είναι πιο στενό και υπέστη επίσης κατολισθήσεις στην είσοδο, ενώ στο εσωτερικό του η λάσπη και τα φυτικά υπολείμματα που έχουν συσσωρευτεί, εμποδίζουν τη συνέχεια.

 

Είσοδος στην αριστερή πτέρυγα

Προχωρώντας προς το εσωτερικό με μεγάλη δυσκολία…

…ανάμεσα στα αρχαία τοιχώματα, βουλιάζοντας στη λάσπη.

 

Ωστόσο, η γαλαρία της καταβόθρας φαίνεται να κατευθύνεται προς μια σειρά αρχαίων φρεάτων, τα οποία ορίζουν τη διεύθυνση της σήραγγας, που θα οδηγούσε το νερό στο Κεφαλάρι (πηγή).

Εδώ, αναζητάμε (μάταια) τη συνέχεια της υπόγειας διαδρομής

Το άνοιγμα της εισόδου από το εσωτερικό

Υψηλότερες στάθμες νερού (μετά από βροχές)

Από τον σταλακτικό διάκοσμο του σπηλαίου

 

Η σήραγγα, ακολουθώντας τα χαμηλότερα σημεία του εδάφους (μισγάγγεια), κατευθύνεται προς την περιοχή της Λάρυμνας. Από το πέρας του συνολικού μήκους της (2230 m), τα ύδατα θα μεταφέρονταν στον ομώνυμο κόλπο, μέσω του ρέματος που καταλήγει εκεί. Αξίζει να σημειωθεί ότι την ίδια διαδρομή (προσεγγιστικά) ακολουθεί και ο σύγχρονος δρόμος που οδηγεί από τον Άγιο Ιωάννη στη Λάρυμνα ενώ, πιθανότατα, το ίδιο συνέβαινε και με τον αρχαίο δρόμο.

 

Η σήραγγα Κεφαλαρίου (κίτρινο) και η πορεία των υδάτων προς την Λάρυμνα

(Μουστάκας Σ., 2012 & συμπλήρωση Δευτεραίος Π., 2013)

 

Η έρευνα που έγινε για το εν λόγω τεχνικό έργο, έδειξε ότι η κατασκευή του δεν ολοκληρώθηκε. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχει η πιθανότητα να είχε σχεδιαστεί και ένας δεύτερος κλάδος, ο οποίος εξέβαλλε από το μέσον της κύριας σήραγγας με κατεύθυνση ΒΑ (επίσης προς Λάρυμνα;), συνεχίζοντας περίπου στη διεύθυνση της αρχικής χάραξης, η οποία στο σημείο εκείνο πραγματοποιεί αριστερή στροφή προς ΒΔ, ακολουθώντας τον σημερινό δρόμο. Την άποψη αυτή στηρίζουν κάποια (φραγμένα) πηγάδια παρόμοιου τύπου με τα υπόλοιπα, που έχουν εντοπιστεί στην επιφάνεια, σε αποστάσεις περίπου 100 m μεταξύ τους.

Σημαντικές τεχνικές πληροφορίες για το έργο αντλούμε από τις μελέτες που δημοσίευσαν ο Καμπάνης (1893) και ο Knauss (1995). Η σήραγγα σχεδιάστηκε ως πολυγωνική γραμμή, με τις καμπύλες που προκύπτουν από την τοπογραφία της περιοχής να πραγματοποιούνται ως σύνθεση ευθύγραμμων τμημάτων. Είχε προγραμματιστεί να έχει μήκος λίγο παραπάνω από 2,2 km και συνεχή κλίση 1,15% περίπου. Στη πράξη όμως, μόνο το ένα πέμπτο (1/5) της σήραγγας ολοκληρώθηκε.Αναφέρεται διατομή πλάτους 1,45 m και ύψους 1,55 m. Όσον αφορά την παροχετευτικότητα της, ο Knauss ισχυρίστηκε ότι θα έφτανε τα 10 m³/s ενώ ο Καμπάνης τα 7 m³/s (κυβικά ανά δευτερόλεπτο).

 

Το ανοικτό φρέαρ Ν.16

 

Για την κατασκευή της σήραγγας, αλλά και για τον έλεγχο και τη συντήρησή της, ανοίχθηκαν 16 κατακόρυφα φρεάτια, που όμως έμειναν και αυτά σε μεγάλο βαθμό ανολοκλήρωτα. Από το αρχικά προβλεπόμενο συνολικό βάθος τους (περίπου 650 m), σκάφτηκε λίγο πάνω από τα δύο τρίτα (2/3). Αν το έργο είχε ολοκληρωθεί, θα είχαν εκσκαφτεί συνολικά (για τη σήραγγα και τα κατακόρυφα φρεάτια) 7.500 m³ πέτρας (τελικά μόνο 2.000 m³ εκσκάφτηκαν).

 

Η σήραγγα του Κεφαλαρίου και τα φρεάτιά της (σχέδιο: Καμπάνη, πηγή: Knauss, 1995)

 

Οι αποστάσεις μεταξύ δύο διαδοχικών φρεατίων ποικίλουν σημαντικά (64-169 m με μέση απόσταση 116 m) ενώ οι διατομές τους είναι τετραγωνικές με τις διαστάσεις τους να διαφέρουν από φρέαρ σε φρέαρ (κυμαίνονται από 1,5 x 1,5 έως 2,1 x 2,1 m²). Ταυτόχρονα, η διατομή κάθε φρεατίου μειώνεται με το βάθος. Να σημειωθεί ότι αν το έργο είχε ολοκληρωθεί, εκτιμήθηκε ότι από τα συνολικά φρεάτια, 11 θα γίνονταν βαθύτερα από 30 m, έξι βαθύτερα από 50 m και δύο βαθύτερα από 60 m (Μουστάκας, 2012). Σήμερα, αρκετά από τα φρεάτια έχουν καλυφθεί από τις επιχώσεις του παρακείμενου δρόμου.

 

Η προέλευση των έργων και η καταβόθρα του Ηρακλή

Όσον αφορά τον πολιτισμό που επιχείρησε να κατασκευάσει τη σήραγγα του Κεφαλαρίου, οι απόψεις των μελετητών φαίνεται να διαφέρουν. Οι περισσότεροι αποδίδουν τα έργα στους Μινύες, ενώ υπάρχουν και αυτοί που θεωρούν ότι υπεύθυνοι για αυτά είναι οι Μακεδόνες της εποχής του Μεγάλου Αλεξάνδρου, υπό τον μηχανικό Κράτη (336-323 π.Χ.), ενώ πρέπει να αναφερθεί και η γνώμη του Γερμανού γεωλόγου Philippson, ο οποίος υποστήριξε ότι η σήραγγα του Κεφαλαρίου είναι δημιούργημα των Ρωμαίων, κατά την αυτοκρατορία του Αδριανού (117-138 μ.Χ.).

Στις αρχές της δεκαετίας του ’80 οι σπηλαιολόγοι Ν. Λελούδας και Σ. Παυλίδης εντόπισαν εκ νέου το τούνελ, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι διασχίζοντας τα 400 πρώτα μέτρα κατέληξαν σε συμπαγή βράχο, αφού είχαν περάσει κάτω από τα τρία πρώτα πηγάδια. Σήμερα όμως, η δίοδος (καταβόθρα Μπίνια) μετά τα πρώτα 40 μέτρα είναι αποφραγμένη από λάσπη, όπως και ο πυθμένας του πρώτου (ανοικτού) πηγαδιού «του Μ. Αλεξάνδρου» είναι καλυμμένος από απορρίμματα. Από τα υπόλοιπα πηγάδια, ελάχιστα είναι αυτά που καταλήγουν σε τμήματα της σήραγγας, είτε επειδή κάποια είναι μπαζωμένα, είτε επειδή ποτέ δεν ολοκληρώθηκαν.

Την εποχή του Αλεξάνδρου, μάλλον έγιναν μερικά από τα παραπάνω έργα (βελτίωσης;), αν τελικά η αρχική κατασκευή ήταν πράγματι αρχαιότερη. Το τοπωνύμιο Μπίνια πάντως, γραμμένο ως Binya (Σιδερίδης, 1911), παραπέμπει -και ορθογραφικά- στο όνομα του βασιλιά Μινύα, χωρίς αυτό βέβαια να τεκμηριώνει το οτιδήποτε.

Σύμφωνα με το μύθο, υπεύθυνος για το τέλος της κυριαρχίας των Μινύων στην περιοχή γύρω από τη λεκάνη της Κωπαΐδας ήταν ο Ηρακλής. Ο αρχαίος ήρωας φέρεται να έφραξε με ένα πελώριο βράχο την σημαντικότερη καταβόθρα που εξυπηρετούσε την αποξήρανση της λίμνης, με αποτέλεσμα αυτή να πλημμυρίσει ξανά και οι Μινύες να χάσουν το πιο εύφορο κομμάτι της γης τους. Το κίνητρό του, βάσει της μυθολογίας πάντα, ήταν να απελευθερώσει τους φόρου υποτελείς Θηβαίους. Λόγω της παραπάνω ιστορίας, η καταβόθρα με το μεγαλύτερο άνοιγμα (20x30m), η οποία βρίσκεται δίπλα στον οικισμό Άγιος Ιωάννης (πρώην Νέο Κόκκινο) στα βορειοανατολικά της λεκάνης, λέγεται εκτός από «Μεγάλη Καταβόθρα» και «Καταβόθρα του Ηρακλή».

 

Η είσοδος της Μεγάλης Καταβόθρας του Ηρακλή εξωτερικά-εσωτερικά

 

Μέσω της Μεγάλης Καταβόθρας, τα οδηγούμενα σε αυτή νερά του Μέλανα ποταμού κατέληγαν στον όρμο Σκροπονέρια νότια της Λάρυμνας, που απέχει 6 περίπου χιλιόμετρα σε ευθεία γραμμή από την είσοδό της. Σήμερα η καταβόθρα εξακολουθεί εν μέρει να λειτουργεί, καθώς το νερό μπορεί να διέρχεται μέσα από τα πετρώματα, παρ’ όλο που η υπόγεια διαδρομή προς τη θάλασσα δεν είναι πια προσβάσιμη. Η συνέχειά της έχει αποφραχθεί στα 80 m από την είσοδο, από έναν τεράστιο σωρό από μπάζα (εκτιμάται όγκος 20.000 m³) που προήλθε από κατολίσθηση κατά την κατασκευή του οικισμού (Νέο Κόκκινο) που δημιουργήθηκε από την μεταλλευτική εταιρία ΛΑΡΚΟ κατά τα τέλη της δεκαετίας του ’60.

Λέγεται πάντως ότι Ιταλοί σπηλαιολόγοι είχαν καταφέρει να διασχίσουν τη διαδρομή, και αυτό πρέπει να συνέβη λίγο πριν την οριστική απόφραξή της. Επρόκειτο για φυσική υπόγεια δίοδο (μέσης κλίσης J=1,4%), που δέχτηκε παρεμβάσεις για καλύτερη παροχετευτικότητα. Άλλο τμήμα κατά μήκος της υπόγειας αυτής διαδρομής, ενδέχεται να έχει αποκοπεί από τη διάνοιξη μεταλλευτικών στοών.

 

Υπόβαθρο: χαρτογράφηση Bertolanni M., Rossi A., 1983

 

Ότι έχει απομείνει, από την είσοδο έως και την απόφραξη, χαρτογραφήθηκε πλήρως το 1973 επίσης από Ιταλούς σπηλαιολόγους. Στο εσωτερικό σήμερα συναντάμε φανερά τα ίχνη διαμόρφωσης του σπηλαίου (ξερολιθιές), όπως και ελάχιστες πια στενές διόδους σύντομων διαδρομών, από τις οποίες διαφεύγει το νερό. Επιλέξαμε να επισκεφτούμε αυτήν που καταλήγει στο πιο απομακρυσμένο από την είσοδο σημείο (βλέπε επάνω χάρτη: με κίτρινο χρώμα η αρχή και το τέλος της διαδρομής στην κάτοψη, και κάτω δεξιά η μηκοτομή).

 

 

Η ξερολιθιά που φαίνεται στην τομή Ε του παραπάνω χάρτη, και αριστερά κάτω, η είσοδος προς τον κατηφορικό διάδρομο όπου τελείωνει η διαδρομή

 

 

 

Ίχνη από τη χαρτογράφηση των Ιταλών σπηλαιολόγων το 1973

 

 

Η σήραγγα Κεφαλαρίου σήμερα: κατάβαση στο φρέαρ Ν.16

Σήμερα, εντοπίζονται ίχνη της αρχαίας σήραγγας Κεφαλαρίου στην περιοχή, και πιο συγκεκριμένα τα στόμια 12 εκ των φρεατίων. Μια επιτόπια έρευνα σε ένα από τα ελάχιστα που παραμένουν ακόμη ανοικτά (με πρόσβαση στο εσωτερικό της), πιστοποιεί ότι το έργο δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.

 

 

Κατά την κατάβαση στο φρέαρ 16 που βρίσκεται σε υψόμετρο περίπου +85 m, μετρήθηκε βάθος 14 μέτρων, μέχρι τον πυθμένα.

 

 

Από την μηκοτομή της σήραγγας (Καμπάνης), στο φρεάτιο 16 δίνεται στάθμη στομίου 83,5 m, ενώ ο πυθμένας του βρίσκεται στα +69,3. Το βάθος του Ν.16 προκύπτει υπολογιστικά 83,5 – 69,3 = 14,2 m, που επιβεβαιώνει ότι πράγματι καταλήξαμε στο επίπεδο της σχεδιασμένης χάραξης.

 

 

Το φρέαρ Ν.16 λοιπόν, διατομής 2 x 2 m καταλήγει σε ανέπαφο ενδιάμεσο τμήμα της αρχαίας σήραγγας, μήκους 7 μέτρων εκατέρωθεν της διατομής του.

 

 

 

 

Και προς τις δύο κατευθύνσεις, το τούνελ σταματά σε φυσικό βράχο, αποδεικνύοντας ότι το έργο δεν ολοκληρώθηκε.

 

 

 

Η διατομή, οι διαστάσεις της οποίας (1,45 x 1,55) επιβεβαιώνονται, διαθέτει κάθετα τοιχώματα ύψους 1,35 m, συγκλίνοντα προς τα πάνω μέχρι το μέγιστο ύψος (1,55), σχηματίζοντας στην οροφή της ανακουφιστικό τρίγωνο. Ο κενός αυτός τριγωνικός χώρος, που ήταν κάτι σύνηθες στα ανώφλια των θολωτών μυκηναϊκών τάφων, χρησιμεύοντας για να μεταφέρει το βάρος της υπερκείμενης κατασκευής στην περιφέρεια, θα μπορούσε να κατατάσσει το έργο σε εκείνη την εποχή. Η πρόταση αυτή όμως δεν είναι αξιόπιστη, καθώς το “ανακουφιστικό” τρίγωνο συναντάται και σε πολύ μεταγενέστερες κατασκευές αντίστοιχων υπογείων σηράγγων, όπως στο ρωμαϊκόΑδριάνειο υδραγωγείο της Αθήνας…

 

Ανακουφιστικό τρίγωνο, σε τυφλή λάξευση στα κατακόρυφα τοιχώματα του πηγαδιού

 

Στην περίπτωση πάντως που η ανολοκλήρωτη σήραγγα του Κεφαλαρίου ήταν έργο των Μινύων, ο σκοπός της κατασκευής της θα είχε οπωσδήποτε σχέση με το σύστημα αποξήρανσης που δημιούργησαν για τη λεκάνη της Κωπαΐδας, και θα αποτελούσε την αρχαιότερη απόπειρα κατασκευής τούνελ στην Ευρώπη. Ανεξαρτήτως κατασκευαστή πάντως, το τεχνικό αυτό έργο ερμηνεύεται ως προσπάθεια αύξησης της παροχετευτικότητας του εν λόγω συστήματος, κρίνοντας ότι οι φυσικές καταβόθρες (που χρησιμοποιούνταν ως αγωγοί απαγωγής υδάτων) δεν κάλυπταν τις υπάρχουσες ανάγκες.

 

 

Εντυπωσιακοί φυσικοί (;) σχηματισμοί στα τοιχώματα του πηγαδιού 16

 

 

Επιμέλεια κειμένου: Παναγιώτης Δευτεραίος

Φωτογραφίες: Παναγιώτης Δευτεραίος, Γεωργία Μπουρμπόυλη

Δραστηριότητα: αστική σπηλαιολογία (urban speleology) 

Συμμετείχαν: Κώστας Κάζας, Γεωργία Μπουρμπούλη, Παναγιώτης Δευτεραίος

Πληροφορίες κειμένου: Ελήφθησαν από τη διπλωματική εργασία του Σωτήρη Μουστάκα «Αναπαράσταση λειτουργίας αρχαίων υδραυλικών έργων στην περιοχή της Κωπαΐδας» (2012), στον Τομέα Υδατικών Πόρων & Περιβάλλοντος της Σχολής Πολιτικών Μηχανικών του Ε.Μ.Π. με επιβλέποντα τον Νίκο Μαμάση, Επίκουρο Καθηγητή Ε.Μ.Π.

Ξενόγλωσση βιβλιογραφία:

1. Kambanis M., Le dessèchement du lac Copais par les anciens (The drainage of the Kopais lake by the ancients). Bulletin de Correspondance Hellenique, 1893
2. Knauss J., NE Kopais: Technical – Historical Aspects of the Unfinished Ancient Drainage Tunnel. In: Proceedings of the Society for Boeotian Studies, 1995
3. Bertolanni M., Rossi A., La zona speleological del lago Copaide (Beozia, Grecia centrale), Bologna 1983
4. Siderides, N.A., Les Katavothres de Grece, Spelunca, Bulletin et Memoires de la Societe de Speleologie, 1911

Συμπληρωματική βιβλιογραφία:

Νίκος Λελούδας, Εξερευνώντας την υπόγεια Ελλάδα (τόμος Α΄), Αθήνα 2005
Χρήστος Λάζος, Μηχανική & Τεχνολογία στην Αρχαία Ελλάδα, Αθήνα 1993

Ευχαριστούμε ιδιαιτέρως τον κ. Κώστα Κάζα, φίλο και συνοδοιπόρο μας στις εξορμήσεις της περιοχής, χωρίς τη βοήθεια του οποίου δεν θα ήταν δυνατόν να εντοπίσουμε τα χαρακτηριστικά σημεία αυτής της έρευνας.
Πηγή: ΑΣΤΙΚΗ ΣΠΗΛΑΙΟΛΟΓΙΑ

Άνεμος Αντίστασης: Απάντηση Βαρουφάκη σε Στουρνάρα. Έχουμε ήδη διπλό νόμισμα!

 

Ο Γιάνης Βαρουφάκης απάντησε στα λεγόμενα του Στουρνάρα περί εισβολής στο Νομισματοκοπείο, τονίζοντας ότι αποκαλύφθηκε ποιος σχεδίασε, ενορχήστρωσε και επέβαλε τα capital controls.

Αναλυτικά το σχόλιο του Γιάνη Βαρουφάκη:

«Με ενδιαφέρον διαβάζω ότι ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας (ΤτΕ) είχε

πληροφορίες ότι κάποιοι, προφανώς ανόητοι, σχεδίαζαν «εισβολή» στο

Νομισματοκοπείο. Αναρωτιέμαι ποιοί ήταν αυτοί και γιατί οι συγκεκριμένοι

πληροφοριοδότες του κ. Διοικητή, αλλά και ο ίδιος, έκριναν σκόπιμο να μην

πληροφορήσουν επ’ αυτού τον Υπουργό Οικονομικών και την κυβέρνηση.

(Εκτός αν εννοεί, οπότε τον προκαλώ να το δηλώσει δημοσίως, ότι τα σχέδια

αυτά εκπονήθηκαν από τον Υπουργό Οικονονικών, τον Πρωθυπουργό και/ή

το λοιπό οικονομικό επιτελείο.)

Όσο για το άτυπο διπλό νόμισμα, αξίζει να σημειωθεί πως αυτό ακριβώς έχει

η χώρα σήμερα! Με απόφαση μάλιστα της ΤτΕ της 18ης Αυγούστου

(δημοσιευμένη στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης) σύμφωνα με την οποία

απαγορεύται η μερική ή ολική αποπληρωμή δανείων (π.χ. στεγαστικών) με

ευρώ που διαθέτει ο πελάτης σε τραπεζικό λογαριασμό της ημεδαπής – αλλά

επιτρέπεται με μετρητά ή ευρώ του «εξωτερικού». Με αυτή την σκανδαλώδη

απόφαση του περασμένου Αυγούστου, η ΤτΕ εγκαινίασε δύο ευρώ:

– Ένα «ελληνικό» ευρώ που παραμένει εγκλωβισμένο (λόγω capital

controls) στις ελληνικές τράπεζες, με το οποίο οι έλληνες απαγορεύεται

να αποπληρώνουν χρέη τους εντός της χώρας (ακόμα και στην δική

τους τράπεζα).

– Κι ένα «ξένο» ευρώ, χάρτινο ή σε «συνάλλαγμα», με μεγαλύτερη αξία

λόγω της δυνατότητάς του να αποσβαίνει εγχώρια χρέη.

Όσο για τον αντίκτυπο του δημοψηφίσματος στο τραπεζικό γίγνεσθαι, να

θυμίσω ότι οι πολίτες δεν έτρεξαν στα ATM λόγω του δημοψηφίσματος.

Έτρεξαν στα ΑΤΜ επειδή το Eurogroup και η τρόικα αποφάσισαν να

τιμωρήσουν τον ελληνικό λαό με capital controls επειδή, άκουσον-άκουσον,

τόλμησε να εκλέξει μια κυβέρνηση που έθεσε το απεχθές τηλεσίγραφο του

Eurogroup της 25ης Ιουνίου στην κρίση του ελληνικού λαού.

Χαίρομαι που αποκαλύπτεται ποιος σχεδίασε, ενορχήστρωσε και επέβαλε τα

capital controls. Εν αρχή ην η πρωτοφανής στα χρονικά των κεντρικών

τραπεζών «προειδοποίηση» του κ. Διοικητή, στις αρχές Δεκέμβρη του 2014,

για έλλειψη ρευστότητας που θα επέλθει (εννοώντας αν δεν επανεκλεγόταν ο

κ. Σαμαράς), με την οποία «προειδοποίηση» επιβεβαίωσε πόσο εύκολα

μπορεί ο κεντρικός τραπεζίτης μιας χώρας να πυροδοτήσει έξοδο

καταθέσεων από τις τράπεζες (bank run). Την σκυτάλη ανέλαβε ο κ.

Ντάιζελμπλουμ ο οποίος στην πρώτη συνάντησή μας (30 Ιανουαρίου)

απείλησε ανοικτά πως μη συμμόρφωση στο παταγωδώς αποτυχημένο

πρόγραμμα της τρόικας θα σήμανε κλείσιμο των τραπεζών. Μέρες αργότερα,

η ΕΚΤ απέσυρε το waiver για να εντείνει την ανασφάλεια των καταθετών.Στην

συνέχεια, στελέχη της ΕΚΤ, και ο ίδιος ο Διοικητής της ΤτΕ, πίεζαν για την

εισαγωγή capital controls ως θεραπεία του bank run που εκείνοι είχαν

ξεκινήσει.

Τέλος, ενδιαφέρον έχει η ταύτιση του κεντρικού τραπεζίτη με την άποψη

Σόιμπλε-Ντάιζελμπλουμ, την οποία σήμερα καταδικάζει σύσσωμη η

προοδευτική Ευρώπη, ότι η απόρριψη στις κάλπες ενός προγράμματος

δημοσιονομικής πολιτικής που απέτυχε παταγωδώς «δεν ήταν συνεπής με

την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη».

TPP

Πηγή: http://anemosantistasis.blogspot.com/2016/01/blog-post_886.html#ixzz3x9mlpQb5

Άνεμος Αντίστασης: Μένουμε Βουλγαρία. Του Πιτσιρίκου

Σάλος έχει ξεσπάσει στο προτεκτοράτο μετά την αποκάλυψη πως ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου πληρώθηκε μέσω Βουλγαρίας, για συναυλία που έδωσε στην Ξάνθη, αν και αυτό δεν είναι παράνομο.

Προφανώς, οι κάτοικοι του προτεκτοράτου δεν έχουν αντιληφθεί ακόμα πως χιλιάδες ελληνικές επιχειρήσεις έφυγαν από την Ελλάδα και πήγαν στην Βουλγαρία –ιδιαίτερα μετά τα capital controls-, ενώ πολλές ακόμα ετοιμάζονται να το κάνουν.

Δεν είναι μόνο οι επιχειρήσεις που φεύγουν για την Βουλγαρία αλλά και τα ΑΦΜ.

Μόνο τους τελευταίους μήνες, έφυγαν για την Βουλγαρία 60 χιλιάδες ΑΦΜ.

Επίσης, 10 χιλιάδες ΑΦΜ έφυγαν για την Κύπρο.

Στην πραγματικότητα, αυτά τα ΑΦΜ δεν έφυγαν μόνα τους. Είναι η Ελλάδα –με την απίστευτα υψηλή φορολογία και την βλακώδη οικονομική πολιτική- που διώχνει πολίτες και επιχειρήσεις από την Ελλάδα.

Και βέβαια, μαζί με τις επιχειρήσεις, φεύγουν και οι θέσεις εργασίας σε μια χώρα με την υψηλότερη ανεργία στην Ευρώπη.

Όπως εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες αναγκάστηκαν να φύγουν τα τελευταία χρόνια από την Ελλάδα για να βρουν δουλειά στο εξωτερικό, με τον ίδιο τρόπο και όλοι αυτοί που έχουν ακόμα τις επιχειρήσεις τους ή τις δουλειές τους στην Ελλάδα, προσπαθούν να βρουν έναν τρόπο να επιβιώσουν.
Αν ο τρόπος να επιβιώσεις στην Ελλάδα είναι να μεταφέρεις την επιχείρηση και το ΑΦΜ σου στην Βουλγαρία, αυτό θα κάνεις.

Αν ο τρόπος να σώσεις τις καταθέσεις σου είναι να τις καταθέσεις στην Βουλγαρία, αυτό θα κάνεις.

Όχι θα κάτσεις να κοιτάς τον απατεώνα Τσίπρα να παίζει τον πρωθυπουργό και να παίρνεις με το σταγονόμετρο τα χρήματα από την δική σου δουλειά εξαιτίας των capital controls.

Βέβαια, οι Βούλγαροι δεν έχουν ευρώ αλλά λέβα, οπότε κάτσε εσύ να κοκορεύεσαι πως έχεις ευρώ και να θαυμάζεις το ευρώ, και κοίτα όλους αυτούς που ούρλιαζαν πως «Μένουμε Ευρώπη», να μεταφέρουν επιχειρήσεις και ΑΦΜ στην Βουλγαρία.

Άλλωστε, και η Βουλγαρία στην Ευρωπαϊκή Ένωση ανήκει. Ευρωπαίοι και οι Βούλγαροι.

Οπότε, όποια ελληνική επιχείρηση πάει στην Βουλγαρία, μένει στην Ευρώπη.

Ξέρουμε πως το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα. Βέβαια, τώρα η πατρίδα δεν έχει κεφάλαιο αλλά ας πρόσεχε η πατρίδα, που κυβερνιέται αποκλειστικά από απατεώνες και κατοικείται από ραγιάδες.

Ελεύθερη οικονομία δεν έχουμε; Όχι, δεν υπάρχει ελεύθερη οικονομία -διαβάστε και κάνα βιβλίο- αλλά, σε κάθε περίπτωση, δεν κάνουν κάτι παράνομο αυτοί που μεταφέρουν επιχειρήσεις και ΑΦΜ στην Βουλγαρία.

Αν επιστρέψει η Ελλάδα στην δραχμή, θα επιστρέψουν στην Ελλάδα και οι επιχειρήσεις τους.

Μέχρι τότε, οι Έλληνες στο ευρώ και οι ελληνικές επιχειρήσεις στην Βουλγαρία με το λέβα.

Μια χαρά. Ευτυχώς που μείναμε Ευρώπη.

Αν και θα ήταν προτιμότερο να πηγαίνουν οι ελληνικές επιχειρήσεις και τα ΑΦΜ στην Κύπρο.

Οι Κύπριοι είναι Έλληνες, οπότε, στο επόμενο Μνημόνιο, που θα έχει ως όρο να εγκαταλείψουν οι Έλληνες την Ελλάδα, μπορεί οι Κύπριοι να μας λυπηθούν και να επιτρέψουν σε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες Ελλαδίτες να εγκατασταθούν στην Κύπρο, για να την μολύνουν με τον ραγιαδισμό τους και να την διαλύσουν κι αυτήν.

Πάντως, είναι ωραία φάση που, μετά από 4 Μνημόνια, δεν έχει οδηγηθεί κανένας πολιτικός στην Δικαιοσύνη για την χρεοκοπία της χώρας, οι Έλληνες πληρώνουν το χρέος χωρίς να έχουν δει την «απόδειξη», η κυβέρνηση κατάργησε την Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους, η χώρα έχει διαλυθεί, Παιδεία και Υγεία έχουν πάει στον διάολο, η ανεργία κοντεύει το 30%, το χρέος μεγαλώνει διαρκώς, η Ελλάδα ξεπουλιέται κομμάτι-κομμάτι, επιχειρήσεις και ΑΦΜ μεταναστεύουν στην Βουλγαρία και στην Κύπρο, οι Έλληνες εγκαταλείπουν μαζικά την χώρα τους και όσοι έμειναν κοιτάνε παθητικά και ατάραχα έναν απατεώνα πρωθυπουργό και έναν βουλιμικό στρατόκαυλο –που αν ακούσει ντουφεκιά θα τα κάνει πάνω του-, να παίζουν το έργο «Ο Καραγκιόζης στην κυβέρνηση του προτεκτοράτου».

Οι Έλληνες ανέκαθεν σπούδαζαν στο εξωτερικό, πήγαιναν για θέματα υγείας στο εξωτερικό, έκαναν διακοπές στο εξωτερικό, πήγαιναν τις καταθέσεις τους στο εξωτερικό, οπότε τώρα πάνε και τις επιχειρήσεις τους και το ΑΦΜ τους στο εξωτερικό.

Κατά τα άλλα, Μένουμε Ευρώπη. Μένουμε Βουλγαρία. Ελλάδα δεν μένουμε.

Ελάτε τώρα να κάνουμε τους έξαλλους με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, που έκανε αυτό που κάνουν χιλιάδες Έλληνες και σύντομα θα το κάνουν όλοι όσοι μπορούν, γιατί η χώρα έχει τελειώσει.

(Το πιο ωραίο είναι που το θέμα με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου το παίζουν με λύσσα ΜΜΕ που ανήκουν σε εφοπλιστές που δεν πληρώνουν φόρους, τα κανάλια τους δεν είχαν ποτέ άδεια, και έχουν ξένες σημαίες στα καράβια τους. Τέλειο;)
pitsirikos.net

Πηγή: http://anemosantistasis.blogspot.com/2016/01/blog-post_409.html#ixzz3x6RJoQTQυ

Royal Bank of Scotland: Έρχεται νέα παγκόσμια κρίση όπως το 2008 – «Πυροδότης» αυτή τη φορά η Κίνα | ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

Οι επενδυτές κινδυνεύουν από μία «κατακλυσμική» χρονιά, οι αγορές θα μπορούσαν να πέσουν μέχρι και 20% και το πετρέλαιο να φτάσει στα 16 δολάρια το βαρέλι, προειδοποιούν οι αναλυτές της Royal Bank of Scotland.

«Πουλήστε τα πάντα εκτός από τα ομόλογα υψηλής αξίας. Πρόκειται για την επιστροφή κεφαλαίου και όχι για την απόδοση του κεφαλαίου. Σε μια αίθουσα γεμάτη με κόσμο, οι πόρτες εξόδου είναι μικρές» συμβουλεύει η τράπεζα τους πελάτες της. Η τρέχουσα κατάσταση θυμίζει την κρίση του 2008, όταν η κατάρρευση της Lehman Brothers οδήγησε σε παγκόσμια κρίση. Αυτή τη φορά σημείο εκκίνησης θα είναι η Κίνα.

Οι μετοχές βρίσκονται ήδη από πίεση το 2015 με τον FTSE 100 να χάνει περισσότερο από 5% και να σημειώνει τη χειρότερη εκκίνηση από το 2000. Στις ΗΠΑ ο Dow Jones έκανε το πιο αδύναμο ντεμπούτο του σε ολόκληρη την ιστορία της πορείας του. Παράλληλα, οι τιμές του πετρελαίου έχουν επίσης πέσει δραματικά λόγω ανησυχιών για τη χαμηλή ζήτηση και την παράλληλη υπερπροσφορά.

Οι επενδυτές έχουν τρομάξει από την επικείμενη επιβράδυνση της κινεζικής οικονομίας και την πτώση της αξίας του γουάν, ενώ δεν βοήθησε η τριπλή συντριβή στο χρηματιστήριο της χώρας, παρά τις προσπάθειες των αρχών να περιορίσουν το sell off.

Όπως μεταδίδει η Guardian, o Andrew Roberts, επικεφαλής της RBS, είπε: «Η Κίνα πρόκειται να προκαλέσει χιονοστιβάδα. Μετοχές και συνάλλαγμα έχουν γίνει πολύ επικίνδυνα». Οι αγορές είχαν στήριξη για κάποιο χρονικό διάστημα από τα χαμηλά επιτόκια μέσω των μέτρων τόνωσης από τις κεντρικές τράπεζες, συμπεριλαμβανομένης και της ποσοτικής χαλάρωσης, και των ελπίδων για οικονομική ανάκαμψη. Αλλά με την αύξηση των επιτοκίων από την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ και με την προσδοκία να ακολουθήσει τα βήματα της Fed και η Τράπεζας της Αγγλίας αλλά και άλλες κεντρικές τράπεζες, το στήριγμα αυτό έχει καταρρεύσει.

Ο αναλυτής της RBS τόνισε ότι οι ευρωπαϊκές και οι αμερικανικές αγορές θα μπορούσε να υποστούν «κραχ» της τάξης του 10% έως 20%, με τον βρετανικό δείκτη FTSE 100 να διατρέχει ιδιαίτερο κίνδυνο λόγω της επικράτησης σε αυτόν των επιχειρήσεων που βασίζονται στα εμπορεύματα. «Το Λονδίνο είναι ευάλωτο σε αρνητικά σοκ. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που ήταν πάντα αγοραστές πετρελαίου και μεταλλευμάτων πρόκειται να ανακαλύψουν ότι οι μετοχές τους δεν είναι καθόλου ασφαλείς.

«Εξετάζουμε το πώς θα επηρεαστούν το 2016 οι κλάδοι που επωφελούνταν από τα προγράμματα χαλάρωσης:  1) αναδυόμενες αγορές, 2) το συνάλλαγμα 3) οι μετοχές…

Οι κίνδυνοι είναι υψηλοί» είπε χαρακτηριστικά ο Andrew Roberts.

Πηγή: capital.gr

Άνεμος Αντίστασης: LSD (η ιστορία μιας τυχαίας ανακάλυψης)

LSD (η ιστορία μιας τυχαίας ανακάλυψης)

Γελωτοποιός

Το LSD είναι πιο σημαντικό απ’ ολόκληρο το Χάρβαρντ – Τ. Λίρι

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Στις 16 Απριλίου του 1943, γύρω στις 5 μ.μ, σ’ ένα από τα εργαστήρια της φαρμακευτικής εταιρείας Sandoz (στην Ελβετία) συνέβη ένα ατύχημα που θα άλλαζε τον ρου της ιστορίας, έστω προσωρινά.

O Άλμπερτ Χόφμαν είχε «επανακρυσταλλώσει το τρυγικό διαιθυλαμίδιο του δ-λυσεργικού οξέος, το οποίο είχε παρασκευάσει από φυσικό λυσεργικό οξύ».

Ετοιμαζόταν να επιστρέψει σπίτι του, μετά από μια κοπιαστική μέρα στο εργαστήριο, όταν «κάτι» συνέβη.

Γράφει στις εργαστηριακές του σημειώσεις:

«Ξαφνικά αισθάνθηκα μια μέθη. Ο εξωτερικός κόσμος έμοιαζε με όνειρο. Το ανάγλυφο των αντικειμένων έγινε πιο έντονο. Τα πάντα απέκτησαν ασυνήθιστες διαστάσεις και τα χρώματα έγιναν πιο λαμπερά. Μέχρι και η αντίληψη του εαυτού μου και η αίσθηση του χρόνου είχε αλλάξει. Όταν έκλεινα τα μάτια μου ξεχυνόταν μπροστά μου ένα αδιάκοπο ρυάκι από φανταστικές εικόνες ασυνήθιστης πλαστικότητας και λαμπρότητας που συνοδεύονταν από ένα έντονο παιχνίδισμα των χρωμάτων, σαν καλειδοσκόπιο.»

Τι είχε συμβεί; Απλά ο Χόφμαν είχε το πρώτο τριπάρισμα με LSD-25. Μια σταγόνα είχε πέσει στο χέρι του.

~~{}~~

Μέχρι εκείνη τη μέρα το πιο ισχυρό –γνωστό- ενθεογόνο ήταν η μεσκαλίνη, της οποίας η απαραίτητη δόση είναι ¼ του γραμμαρίου. Όπως φάνηκε αργότερα το LSD-25 ήταν 3000 φορές ισχυρότερο.

Αυτό το ημισυνθετικό παρασκεύασμα (άοσμο, άχρωμο και άγευστο, πιο «αθώο» από το νερό) μπορούσε να δώσει 300.000 δόσεις στην ουγκιά (28 γραμμάρια).

~~

Τις επόμενες μέρες ο Χόφμαν πήρε –εκούσια- άλλες τρεις φορές LSD, σε υπερβολική δόση, αφού δεν είχε καταλάβει ακόμα τη δύναμη του «τέρατος» που είχε παρασκευάσει.

Την πρώτη χρειάστηκε να τον πάνε στο σπίτι γιατί δεν μπορούσε να κουνηθεί. Τη δεύτερη, αφού μείωσε τη δόση, είδε πάλι καλειδοσκόπια. Την τρίτη, είχε μια εμπειρία εκσωμάτωσης με θρησκευτικές προεκτάσεις, τέτοια που θα ζήλευε κάθε στυλίτης, γιόγκι και οραματιστής.

~~

(Ετυμολογική Παρένθεση:

Ας αναφέρουμε εδώ ότι ο δόκιμος όρος για τις ουσίες που περιέχονται σε φυτά όπως η μεσκαλίνη, το πεγιότ, το γιάχε, τα «μαγικά» μανιτάρια, η μπελαντόνα κ.α. είναι “ενθεογόνα”, που σημαίνει: «το μέσο που γεννά/παράγει/σχηματίζει (σ’ ένα άτομο) το θείο συναίσθημα».

Αυτός ο όρος αντικατέστησε τους παλιότερους ψυχότροπα, ψυχεδελικά, παραισθησιογόνα.

Παγκοσμίως χρησιμοποιούσαν τα ενθεογόνα, απ’ τις απαρχές του χρόνου, πολύ πριν την ανακάλυψη της αλκοολικής ζύμωσης. Τα έπαιρναν σε ειδικές τελετές κατά τις οποίες οι μύστες είχαν πάντα θρησκευτικά οράματα, «συμπαντικές» εκστάσεις κι ένιωθαν τον -εκάστοτε- θεό μέσα τους.

Τα Ελευσίνια μυστήρια ήταν μία από αυτές τις τελετές και παρακάτω θα σας αποκαλύψω τι «έτρωγαν» οι αρχαίοι ημών πρόγονοι πριν έρθει ο ανατολίτης Διόνυσος με τα κρασιά του.)

~~{}~~

Η Sandoz ενθουσιάστηκε αρχικά με την νέα ουσία. Πίστευαν ότι είχαν στα χέρια τους ένα νέο ψυχοφάρμακο που θα διοχέτευαν στην αγορά, όπως είχαν κάνει με διάφορα ηρεμιστικά και βαρβιτουρικά πριν. Όμως το κουτάβι αποδείχτηκε σκύμνος.

Το ενδιαφέρον των ψυχολόγων-ερευνητών για το ενθεογόνο όλο κι αυξανόταν. Μέχρι τα μέσα του 1950 είχαν γίνει χιλιάδες έρευνες, αλλά το θέμα είχε μείνει στο κλειστό επιστημονικό κύκλο.

Το 1959 έγινε στην Νέα Υόρκη το πρώτο επιστημονικό συνέδριο για τη θεραπεία ποικίλων ψυχικών διαταραχών με LSD. To 1961 ο δρ Beresford άνοιξε στο Μανχάταν ένα ίδρυμα έρευνας για την ουσία.

Το 1962 ένας συνεργάτης του Beresford κατάφερε με μισό γραμμάριο αυθεντικού προϊόντος της Sandoz να τραβήξει το ενδιαφέρον του καθηγητή ψυχολογίας του Χάρβαρντ, Τίμοθι Λίρι.

Αυτή ήταν η αυγή του ψυχεδελικού κινήματος, του κινήματος των χίπις και η αρχή του τέλους για το LSD.

~~{}~~

Στα μέσα της δεκαετίας του ’60 κάτι παράξενο συνέβαινε στην περιοχή Haight-Ashbury του Σαν Φρανσίσκο, καθώς και στο Hollywood και την Νέα Υόρκη: Όλοι –όχι μόνο οι ψυχολόγοι- μιλούσαν για ψυχοθεραπεία με LSD (το οποίο ήταν ακόμα νόμιμο, καθαρό και φτηνό), για ψυχεδέλεια και για… αγάπη!

Μα και η Αγγλία δεν πήγαινε πίσω. Στο Λίβερπουλ οι Beatles μυήθηκαν στο LSD από τον οδοντίατρο τους (τον “dr Roberts” του ομώνυμου τραγουδιού). Κυκλοφόρησαν έναν από τους πρώτους ψυχεδελικούς δίσκους, το Revolver, και μετά, χαμένοι μέσα στο κίτρινο υποβρύχιο του LSD άλλαξαν -για άλλη μια φορά- τη μουσική, με το “καλύτερο ροκ άλμπουμ όλων των εποχών”, το Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band.

Δεν είναι τυχαίος ο τίτλος του Lucy in the Sky with Diamonds, όπου τα αρχικά των τριών λέξεων δεν είναι παρά το αρκτικόλεξο της ανακάλυψης του Χόφμαν (αν και οι ίδιοι το αρνήθηκαν μετά).

Οι Pink Floyd, με μπροστάρη των ιδιοφυή Σιντ Μπάρετ, ακολουθούν (και ξεπερνούν) τα Σκαθάρια στο «ταξίδι» τους.

~~

Πίσω στην Αμερική οι Grateful Dead, οι Jefferson Airplane, o Zappa, οι Doors.

Ο κόσμος φάνηκε να αλλάζει και μόνα αιτήματα ήταν η ειρήνη, η αγάπη και η σεξουαλική απελευθέρωση (εκεί είχε βάλει το «χεράκι» του και ο Βίλχελμ Ράιχ).

Δυστυχώς η Αμερική δεν μπορούσε να κάνει δεκτά τέτοια αιτήματα, ειδικά όταν είχε πόλεμο με το Βιετνάμ και οι άπλυτοι χίπηδες αρνούνταν να καταταχτούν.

Το 1966 το LSD απαγορεύτηκε και οι χρήστες του πέρασαν στην παρανομία.

Πολύ σημαντικό ρόλο σε αυτό έπαιξε και ο «γκουρού του LSD», Τίμοθι Λίρι, ο οποίος τόλμησε να δηλώσει: «Το LSD είναι πιο σημαντικό από ολόκληρο το Χάρβαρντ».

Πλήρωσε δεόντως για αυτή την ύβρη.

Το Μάρτιο του 1966 ο Λίρι συνελλήφθη στα σύνορα του Μεξικού για κατοχή μαριχουάνας (λιγότερη από 14 γραμμάρια), η οποία βρέθηκε πάνω στην κόρη του. Καταδικάστηκε σε 30 χρόνια φυλάκιση.

~~{}~~

Οι εφημερίδες της «ήσυχης» Αμερικής βρήκαν ένα πολύ καλό θέμα για να αυξήσουν την κυκλοφορία τους, το «σατανικό» LSD.

Λίγες μέρες μετά (στις 11 Απριλίου) ο Stephen Kessler, πρώην φοιτητής ιατρικής, συλλαμβάνεται για το φόνο της πεθεράς του (της είχε καταφέρει 105 μαχαιριές).

Στο αστυνομικό τμήμα τον ρωτάνε αν είχε πάρει ναρκωτικά κι αυτός απαντάει: «Όχι… Μόνο LSD.»

Όλες οι εφημερίδες κάνουν πρωτοσέλιδο την απάντηση του.

(Στη δίκη, όμως, φανερώθηκε ότι ο Στήβεν, τη μέρα που σκότωσε την πεθερά, δεν είχε πάρει LSD, αλλά… Είχε πιει τρία κιλά νερωμένο οινόπνευμα με τη συνοδεία βαρβιτουρικών! )

~~

Λίγες μέρες πριν ένα πεντάχρονο κοριτσάκι βρίσκει στο ψυγείο του σπιτιού της ένα κύβο ζάχαρης ποτισμένο με LSD. Τον καταπίνει (ως άλλος Οβελίξ) και οι γονείς της (καλοί γονείς) τη βρίσκουν να κλαίει-να γελάει και κατόπιν να παθαίνει σπασμούς. Το κοριτσάκι επιβίωσε, αφού η συγκεκριμένη ουσία είναι θανατηφόρα μόνο σε δόσεις που ξεπερνούν τις αντίστοιχες της κόκα-κόλα (πολλά κιλά).

Οι εφημερίδες και η κυβέρνηση δεν έχασαν ούτε αυτή την ευκαιρία.

Το Los Angeles Free Press έγραψε: «LSD- Ο άμεσος θάνατος».

Αλλού: «Προσοχή όσοι παίρνετε LSD: Υπάρχει κίνδυνος να τυφλωθείτε!» (κάτι σαν τον αυνανισμό).

Αλλού: «Το LSD σκοτώνει την ερωτική επιθυμία για πάντα.»

Και κάποιος «επιστήμονας» των εφημερίδων δημοσίευσε άρθρο όπου υποστήριζε ότι ακόμα και μία δόση LSD διασπάει τα χρωμοσώματα (κι αυτό την εποχή που το DDT ήταν η πανάκεια των αγροτών.)

~~

Η κοινή γνώμη στράφηκε ενάντια στο ενθεογόνο και, αφού δεν ήταν πια νόμιμo, η αγορά κατακλύστηκε από απομιμήσεις φουλαρισμένες με στρυχνίνη και αμφεταμίνες.

Τον ίδιο καιρό, για κάποιον περίεργο λόγο, οι χρήστες ηρωίνης στις πρώην ψυχεδελικές κοινότητες πολλαπλασιαστήκανε.

(Είναι γνωστό ότι οι απαγορεύσεις ευνοούν μόνο τους εμπόρους ναρκωτικών.)

Η Τζάνις Τζόπλιν και ο Τζίμι Χέντριξ είναι τα πιο γνωστά θύματα αυτής της μεταστροφής απ’ τα ενθεογόνα στα οπιούχα.

~~{}~~

Οι μόνοι που δε φάνηκαν να επηρεάζονται από την απαγόρευση και τη δαιμονοποίηση του LSD ήταν ο αμερικανικός στρατός και η CIA.

Στις 4 Αυγούστου του 1976, έγινε γνωστό ότι η Επιτροπή του «Προγράμματος για τον έλεγχο της συμπεριφοράς» (ΜKLUTRA) της CIA αγόρασε 10 κιλά LSD, αρκετά να στείλουν σε «ομαδικό ταξίδι» 100.000 ανθρώπους.

Η CIA και το Πεντάγωνο επένδυαν χιλιάδες δολάρια στο “War without death”, ήτοι τις έρευνες πάνω στον ψυχολογικό πόλεμο.

~~{}~~

Σήμερα το LSD -επίσημα- χρησιμοποιείται μόνο σε ελάχιστα πανεπιστημιακά νοσοκομεία, για τη θεραπεία ψυχικών διαταραχών και την «ανακούφιση στο θάνατο», αφού όσοι ετοιμοθάνατοι το παίρνουν φαίνονται να αποδέχονται με πολύ μεγαλύτερη ηρεμία το αναπόφευκτο.

Ανεπίσημα θα το βρείτε σε παράνομα στέκια, αλλά τις περισσότερες φορές δεν έχει καμία σχέση με την ουσία που παρασκεύασε ο Χόφμαν. Το πιο πιθανό είναι να βρεθείτε μαστουρωμένοι χωρίς καμία ενθεογονία.

(Αν έχετε γνώσεις χημείας μπορείτε να βρείτε τη διαδικασία της μετατροπής του λυσεργικού οξέος σε LSD-25 στο βιβλίο του Albert Hofmann: «LSD – A total study». Η μέθοδος παρασκευής Garbrecht που ανήκει στην εταιρεία Elli-Lilly, έχει δημοσιευτεί στο «Anarchist Cookbook».)

~~{}~~

Και πριν τελειώσουμε, η αναφορά που σας υποσχέθηκα, για τα Ελευσίνια μυστήρια:

Το ημισυνθετικό LSD-25 προήρθε από πειράματα πάνω στο λυσεργικό οξύ που περιέχεται στην Ερυσιβώδη Όλυρα, έναν μύκητα (claviceps purpurea) της σίκαλης!

Στο Μεσαίωνα υπήρχαν πολλές περιπτώσεις όπου άνθρωποι έτρωγαν αυτόν το μύκητα μέσα στο ψωμί. Η κατάσταση στην οποία περνούσαν αυτοί ήταν γνωστή ως «φλόγα του Αγίου Αντωνίου» και όσοι τύχαιναν να δηλητηριαστούν από τοn μύκητα έπεφταν σε έκσταση, λιποθυμούσαν και –οι πιο άτυχοι- πέθαιναν.

Πολλοί ερευνητές ταυτίζουν τη μέθεξη των Ελευσίνιων με αυτόν ακριβώς τοn μύκητα, αφού τα συμπτώματα και η συμπεριφορά ταιριάζουν.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Υλικό άντλησα από τα:

“Εγκυκλοπαίδεια των ψυχεδελικών”, Peter Stafford, εκδόσεις Σμίλη

“Hippie”, Barry Miles, εκδόσεις Ψυχογιός

Γελωτοποιός  

Πηγή: http://anemosantistasis.blogspot.com/2016/01/lsd.html#ixzz3x2CDDocN

Ο Παπαδιαμάντης, ο ελληνισμός και η πτώση του Βυζαντίου

Από Θανάσης Μπαντές

Ο Παπαδιαμάντης, ο ελληνισμός και η πτώση του Βυζαντίου

Η Βυζαντινή αυτοκρατορία στη μεγαλύτερη έκτασή της επί Ιουστινιανού.

Γράφει ο Θανάσης Μπαντές

Το βιβλίο του Παπαδιαμάντη «Η Γυφτοπούλα» εκπληρώνει όλες τις προϋποθέσεις για να χαρακτηριστεί ιστορικό μυθιστόρημα. Η δράση τοποθετείται στις τελευταίες μέρες του Βυζαντίου και κατορθώνει να αναπαραστήσει το κλίμα μιας ολόκληρης εποχής συνδυάζοντας το φαντασιακό της πλοκής με την ιστορική πραγματικότητα. Φυσικά, η οπτική δεν είναι αισιόδοξη. Η παράταιρη ανθρωπογεωγραφία που παρελαύνει, η συνωμοτικότητα, οι θρησκευτικές διαφωνίες, η εγκληματικότητα, το αδιαπραγμάτευτο του ατομικού συμφέροντος και η έλλειψη συμπόνιας ως κινητήριος δύναμη της ανθρώπινης συμπεριφοράς συνθέτουν τη σημειολογία της ήττας. Η τελική συντριβή (άλωση της Κωνσταντινούπολης) είναι το λογικό επακόλουθο της παρακμής. Η φθορά φαίνεται ότι πριν απ’ όλα έχει ηθικό περιεχόμενο.

Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες η γυφτοπούλα Αϊμά δε θα μπορούσε να ελπίζει σε κάτι καλό. Ο Παπαδιαμάντης φαίνεται αμείλικτος από την αρχή. Ο  πατέρας της την πετά από έναν ψηλό βράχο μέσα στο χείμαρρο. Τη βλέπουμε να τον εκλιπαρεί να μην τη σκοτώσει: «Πατέρα! Μη με φονεύης!…». Σαν από θαύμα πέφτει σε σημείο χωρίς βράχια, ώστε να διασωθεί, και σαν από δεύτερο θαύμα βρίσκεται εκεί ο Βράγγης για να την περιθάλψει. Όμως, αμέσως μετά, μια ομάδα ιππέων τον εντοπίζει: «Ήρπασαν από των χειρών του Βράγγη την μικράν παιδίσκην, και εξηκολούθησαν τον δρόμον των». Όταν την υιοθετεί ο Πρωτόγυφτος, δεν έχει καμία ανάμνηση απ’ αυτά κι ανατρέφεται σαν πραγματική γυφτοπούλα. Ωστόσο, κι εκείνος θα την πουλήσει στους μυστηριώδεις αγοραστές που την παζαρεύουν.

Τα ετεροθαλή αδέρφια της, ο Μάχτος και ο Βούγκος δε θα μπορέσουν να τη βοηθήσουν. Ο Βούγκος δεν έχει καν διάθεση για κάτι τέτοιο. Δουλεύει σκληρά στο αυτοσχέδιο σιδηρουργείο που υπάρχει στην καλύβα και φαίνεται να αδιαφορεί για όλα. Ο Μάχτος δείχνει αποφασισμένος να εμποδίσει τον Πρωτόγυφτο, αλλά θα υποταχθεί στη βούλησή του. Όταν, αργότερα, συνειδητοποιήσει ότι είναι ερωτευμένος με την Αϊμά και  υπερπηδήσει όλα τα εμπόδια προκειμένου να τη βρει και να την έχει κοντά του, θα είναι πολύ αργά. Ο έρωτάς του είναι αδύνατο να έχει ανταπόκριση. Αυτό που θα προκαλέσει είναι απέχθεια και οδύνη. Το τραγικό τέλος φαίνεται αναπόφευκτο.

Όσο για τη γύφτισσα θετή της μητέρα, ήταν αδύνατο να φέρει οποιαδήποτε αντίρρηση στις αποφάσεις του άντρα της. Εξάλλου, δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για την Αϊμά. Όταν ρωτάται από τη μικρή αν την έχουνε βαφτίσει ή όχι απαντά χωρίς δισταγμό ότι δεν ξέρει: «Βεβαίως δε, αν ηδύνατο να σκεφθή, ήθελε μετανοήσει διότι έσπευσε ν’ απαντήση ούτω. Η απάντησις αύτη έκαμε την Αϊμάν να πεισθή περί όσων αμφέβαλλε. Δεν ήξευρεν αν η κόρη της ήτο βαπτισμένη. Δεν ήτον άρα μήτηρ της».

Όμως, και ο ευρύτερος κοινωνικός περίγυρος δεν είναι φιλικός για την Αϊμά. Ως γυφτοπούλα κι όχι χριστιανή γίνεται συχνά αντικείμενο χλευασμού. Η γριά Εφταλουτρού, όποτε τη συναντά, της κάνει τη ζωή δύσκολη. Ο Σκούντας και ο Τρέκλας παρουσιάζονται περισσότερο σαν αρπακτικά. Η Αϊμά είναι απελπιστικά μόνη, δηλαδή απολύτως ανίσχυρη. Αναγκαστικά, άγεται και φέρεται από τη βούληση των άλλων. Γι’ αυτό κι όλα εκτυλίσσονται μέσα σε κλίμα άκρατης συνωμοσίας. Για να τονιστεί το σκοτεινό και το ανεξέλεγκτο που ορίζει τη μοίρα της.

Η Αϊμά, μέσα σε πλήρη απελπισία δέχεται την επίσκεψη ενός οράματος, μιας ξένης γυναίκας, που της μιλά αινιγματικά: «Σε γνωρίζω από της μήτρας, σε γνωρίζω και προ της συλλήψεως… Προτού να γεννηθής και να συλληφθής σ’ εγνώριζον», διαβεβαιώνει η οπτασία. Και συνεχίζει: «Και σε λυπούμαι πολύ κόρη μου… Έχεις εχθρούς, έχεις διώκτας. Το πεπρωμένον σε αδικεί. Τα πάντα συνώμοσαν εναντίον σου. Και όμως είσαι τόσον συμπαθής, και τόσον καλή!… Εις ουδέν έπταισες. Αλλ’ είναι ανάγκη να πληρωθή το πεπρωμένον». Κι όταν η Αϊμά βάζει τα κλάματα η γυναίκα  προσπαθεί να την παρηγορήσει: «Μη κλαίης, μη κλαίης… Δεν είσαι συ μόνη δυστυχής. Υπάρχουν κι άλλοι δυστυχέστεροι. Με βλέπεις εμέ;… Είμαι πολύ δυστυχεστέρα σου… Διότι κι εγώ έχω εχθρούς, κι εγώ καταδιώκομαι… Πολιορκούμαι, Αϊμά, και μέχρι τέλους δεν θα σωθώ… Οι εχθροί μου είναι ισχυροί, και έχουσι πολλούς συμμάχους… και ίσως μετά ένα μήνα θα φύγω διά παντός».

Κι όταν η Αϊμά ρωτάει «δια που;» θεωρώντας ότι «η γυνή αύτη παρεφρόνει», έρχεται η απάντηση: «Δι’ αγνώστους τόπους… Ήλθα να σ’ αποχαιρετήσω διά τελευταίαν φοράν, κόρη μου… Η μήτηρ σου, Αϊμά, δεν ζη πλέον… Αλλ’ όμως είσαι εν των τέκνων μου… Τα τέκνα μου είναι αναρίθμητα». Κι όταν η οπτασία αποχώρησε «…η Αϊμά ησθάνθη φόβον και επέστρεψε σύννους εις την καλύβην. Εις μάτην εβασάνιζε τον νουν της. Δεν ηδύνατο να λύση το αίνιγμα τούτο». Με δεδομένο ότι βρισκόμαστε λίγο πριν την άλωση της Κωνσταντινούπολης γίνεται φανερό το ανίσχυρο της οπτασίας μπροστά στην ορμή των εχθρών που την πολιορκούν. Είναι μόνη και αβοήθητη, κυριολεκτικά ανήμπορη, όπως και η γυφτοπούλα. Στον πρόλογο του βιβλίου του Νικόλαου Β. Τωμαδάκη «Περί Αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως (1453) αναφέρεται: «Η πολιτική κατάστασις της Ευρώπης δεν ήτο τοιαύτη, ώστε το χριστιανικόν στρατόπεδον να καταστή ηνωμένον, ενιαίον και αποτελεσματικόν. Και τούτο διότι μεταξύ του ασκούντος κοσμικήν εξουσίαν Πάπα και των ηγεμόνων της Δύσεως, από των αρχόντων της Ιταλίας μέχρι του αυτοκράτορος της Γερμανίας, βαθείαι υπήρχον διαφοραί, αι οποίαι δεν άφηναν τα αντικρουόμενα συμφέροντα να συνασπισθούν». (σελ. 7).

Από την άλλη, οι ίδιοι οι στρατιωτικοί αριθμοί επιβεβαιώνουν το αδύνατο της σωτηρίας. Στο βιβλίο του Donald. M. Nicol «Οι τελευταίοι αιώνες του Βυζαντίου» τα πράγματα τίθενται απολύτως ξεκάθαρα: «Όταν η πολιορκία άρχισε, υπήρχαν συνολικά 26 αγκυροβολημένα πολεμικά πλοία στον Κεράτιο. Είχαν λίγες πιθανότητες απέναντι στον αριθμό των πλοίων τα οποία είχε εξοπλίσει ο Σουλτάνος Μωάμεθ. Ο αριθμός των υπερασπιστών εντός των τειχών προσδιορίστηκε από το Γεώργιο Σφραντζή, που ισχυριζόταν ότι είχε σταλεί από τον αυτοκράτορα να τους καταμετρήσει, στους 4773, και περίπου 200 ξένους. Στην τουρκική πλευρά υπολόγιζε ότι υπήρχαν περίπου 200.000 άνδρες. Κανένας απ’ αυτούς τους αριθμούς δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός αναντίρρητα. Ιταλικές πηγές μιλούν για έναν αριθμό Ελλήνων γύρω στους 6000 – 7000. Οι τουρκικές πηγές ορίζουν το σύνολο των οθωμανικών δυνάμεων σε όχι περισσότερους από 80.000. Όμως είναι σαφές ότι υπερείχαν αριθμητικά των υπερασπιστών τουλάχιστον δεκαπέντε προς έναν». (σελ. 593 – 594).

Εικόνα του Ευγγγελισμού από την Αχρίδα, πρώτο τέταρτο του 14ου αιώνα.

Η άλωση της Πόλης επισφραγίζει την αλήθεια της οπτασίας, που διαβεβαίωσε την Αϊμά ότι ίσως και σε ένα μήνα θα φύγει ηττημένη απ’ αυτούς που την πολιορκούν. Αυτό που μένει είναι η αποκάλυψη ότι έχει πολλά παιδιά, ένα εκ των οποίων είναι και η γυφτοπούλα. Στον επίλογο του Β΄ τόμου του βιβλίου του Dimitri Obolensky «Η Βυζαντινή Κοινοπολιτεία, Η Ανατολική Ευρώπη, 500 – 1453» καθίσταται σαφές: «Με την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης απ’ τα στρατεύματα του Σουλτάνου Μεχμέτ Β΄ στις 29 Μαΐου 1453 έφτασε στο τέλος η ιστορία της Βυζαντινής Κοινοπολιτείας… Το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης παρέμεινε μια κεντρομόλος δύναμη, που εργαζόταν για την πολιτική όπως και για τη θρησκευτική ενότητα… Κι ούτε οι πολιτικές φιλοδοξίες των Βαλκανίων ηγεμόνων ούτε ο συγκλονισμός που προκάλεσε στη Ρωσία η Ελληνική “προδοσία της Ορθοδοξίας” στη Σύνοδο της Φλωρεντίας διέλυσαν την αρχαία πεποίθηση ότι το κέντρο της Χριστιανικής “οικουμένης” βρισκόταν στην Κωνσταντινούπολη. Στην πραγματικότητα αυτή η πεποίθηση επανενισχύθηκε απ’ τους νέους και ισχυρότερους πολιτιστικούς δεσμούς που συνέδεσαν τις Ανατολικοευρωπαϊκές χώρες με το Βυζάντιο κατά τον τελευταίο αιώνα της ύπαρξης της αυτοκρατορίας». (σελ. 585).

Για να προστεθεί: «Γι’ αυτό το λόγο δεν εκπλήσσει το γεγονός ότι η πτώση της Κωνσταντινούπολης προκάλεσε σ’ αυτές τις χώρες άμεσα αισθήματα τρόμου και κατάπληξης. Έλληνες, Σλάβοι και Ρουμάνοι αντέδρασαν σ’ αυτό το γεγονός συνθέτοντας θρήνους, σε ποιητικό και πεζό λόγο, για την κατειλημμένη και πληγείσα πόλη». (σελ. 585). Βρισκόμαστε μπροστά στην ιστορική τοποθέτηση του Παπαδιαμάντη, που θέλει τη γυφτοπούλα, ως ελληνισμό, να έχει μια μητέρα μακρινή, που «δε ζη πλέον», και να  γίνεται ένα από τα πολλά τέκνα μιας νέας μητέρας που κινδυνεύει θανάσιμα. Το Βυζάντιο υπό τη σκέπη της ορθοδοξίας είναι η συνέχεια, η νέα μητέρα, που φέρνει και πολλά αδέρφια διαποτισμένα με τα ίδια ιδανικά.

Οι ιδεολογικές και θρησκευτικές συγκρούσεις ανάμεσα στα Βυζάντιο και την κλασική αρχαιότητα (παλιά και νέα μητέρα) δε φαίνεται να απασχολούν τον Παπαδιαμάντη. Αυτό που προτάσσεται είναι η σύμπλευση μέσα στη ροή της ιστορίας που από τη φύση της είναι αντιφατική κι αντικρουόμενη. Ο ελληνισμός είναι άρρηκτα συνδεδεμένος και με το μακρινό, αρχαίο παρελθόν του, αλλά και με το χριστιανικό του παρόν. Η μια μητέρα μπορεί να διαδέχεται την άλλη, οι διαφορές μπορεί να υπάρχουν, όμως αυτό που προέχει είναι ο ελληνισμός, που σε κάθε περίπτωση οφείλει να διασωθεί. Γι’ αυτό και η άλωση της Πόλης τίθεται ως ύψιστη καταστροφή· γιατί ταυτίζεται με την άλωση του ελληνισμού. Η τελευταία σκηνή του έργου, με το θάνατο της γυφτοπούλας που καταπλακώνεται, λόγω σεισμού (ακριβώς τη μέρα που πέφτει η Πόλη), μέσα στη σπηλιά και τα αρχαία αγάλματα που πέφτουν και τη συντρίβουν είναι ακριβώς αυτό· είναι το ρέκβιεμ της γυφτοπούλας που πλέον βλέπει να κομματιάζονται και οι δυο μητέρες της. Και δεν μπορεί να υπάρξει μεγαλύτερη οδύνη απ’ αυτή.

Αυτός είναι και ο λόγος, που ο Παπαδιαμάντης δεν αναφέρεται με τρόπο εχθρικό ή απαξιωτικό είτε στα ιδεώδη της αρχαιότητας (ακόμη και τα θρησκευτικά) είτε στους ανθρώπους που προσπάθησαν να τα αναβιώσουν, ακόμη και σε βάρος του χριστιανισμού. Δεν είναι τυχαίο ότι ως πατέρα της γυφτοπούλας τοποθετεί τον Πλήθωνα το Γεμιστό, υπαρκτή ιστορική προσωπικότητα που προσπάθησε να αναβιώσει το αρχαίο πνεύμα. (Είναι ο άνθρωπος που στην πρώτη σκηνή αναγκάστηκε με πόνο ψυχής να την πετάξει στο χείμαρρο γιατί δεν μπορούσε να τη σώσει κι έπεσε στα χέρια του Βράγγη). Στο βιβλίο του Robert Browning «Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία» αναφέρεται: «Ο Γεώργιος Γεμιστός γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1353 και δίδαξε φιλοσοφία στην πρωτεύουσα για μερικά χρόνια. Πάντοτε κάπως επιδεικτικός, αντικατέστησε το οικογενειακό του όνομα Γεμιστός (=γεμάτος) με το κλασικό ισοδύναμο, Πλήθων, που είχε το πλεονέκτημα να μοιάζει με το όνομα του Πλάτωνα. Την εποχή της μεγάλης πολιορκίας της Κωνσταντινούπολης από το σουλτάνο Βαγιαζήτ εγκατέλειψε την πρωτεύουσα για το Μυστρά, όπου κατείχε μεγάλο αξίωμα καθώς συνέχιζε τη διδασκαλία του για πολλά χρόνια. Μάζεψε γύρω του εκεί έναν κύκλο μαθητών που συμπεριλάμβανε το Βησσαρίωνα, τον μελλοντικό καρδινάλιο, τον Ιωάννη και Μάρκο Ευγενικό, τον Ιωάννη Αργυρόπουλο, αργότερα δάσκαλο των Ελληνικών στη Φλωρεντία, τον ιστορικό Λαόνικο Χαλκοκονδύλη, τον Ιωάννη Μόσχο, που διαδέχτηκε τον Πλήθωνα ως διευθυντής της Σχολής, τον Μιχαήλ Αποστόλη, που αργότερα αντέγραψε χειρόγραφα για πολλούς Ιταλούς λογίους, το Δημήτριο Ραούλ Καβάκη (γραμματέα του Πλήθωνα) και πολλούς άλλους… Ο Πλήθων απεβίωσε στο Μιστρά το 1452, σε ηλικία ενενήντα εννέα ετών, ένα χρόνο πριν η γενέτειρά του υποκύψει στα κανόνια του Μωάμεθ Β΄». (σελ. 316 – 317).

Ο Γιάννης Κορδάτος στο βιβλίο «Ακμή και Παρακμή του Βυζαντίου» εξηγεί: «Ο Γεμιστός […] προπαγάνδιζε την ιδέα, πως πρέπει, όχι μόνο να αναδιοργανωθεί η αυτοκρατορία, αλλά να παύσει να είναι κράτος βυζαντινό – χριστιανικό και να μεταμορφωθεί σε ελληνικό. Φανατικός λάτρης των αρχαίων Ελλήνων και μελετητής του Πλάτωνα ήθελε να νεκραναστήσει την αρχαία Ελλάδα… Ο Γεμιστός ακόμα πίστευε, πως η βυζαντινή αυτοκρατορία για να σωθεί και να επιβιώσει έπρεπε να αλλάξει ιδεολογία. Ο χριστιανισμός ή πιο σωστά η θεολογία του δεν έπαιζε κανένα προοδευτικό ρόλο. Γι’ αυτό ο χριστιανισμός έπρεπε να αντικατασταθεί με νέα θρησκεία και αυτή έπρεπε να είναι μείγμα της αρχαίας ελληνικής και του ζωροαστρισμού… Ο χριστιανισμός, κατά τη γνώμη του Γεμιστού, ήταν ανίκανος να σώσει το ελληνικό γένος. Δε θέλει ρώτημα, πως τις αντιχριστιανικές ιδέες του, καθώς και τη νέα “θρησκεία” του, δεν τόλμησε φανερά να τις προπαγανδίσει. Μόνο σε στενό κύκλο μαθητών και θαυμαστών του τις είχε ανακοινώσει και παράλληλα τις είχε διατυπώσει στο σύγγραμμά του “Περί Νόμων”». (σελ. 513 – 514 – 515).

Ο Παπαδιαμάντης τοποθετώντας όλη τη δράση της «Γυφτοπούλας» στην Πελοπόννησο δεν εξυπηρετεί απλώς τη δυναμική της μυθοπλασίας που επιχειρεί, αλλά προσπαθεί να μείνει πιστός και στην ιστορική πραγματικότητα που αναπαριστά. Η Πελοπόννησος αποτελεί μεγάλο κέντρο της εποχής και συνδέεται με μεγάλες προσωπικότητες, όπως ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος. Σύμφωνα με τον Donald. M. Nicol: «Τη στιγμή του θανάτου του αυτοκράτορα, τον Οκτώβριο του 1448, ο Κωνσταντίνος βρισκόταν στο Μοριά. Εκεί είχε επιδείξει τις αρετές που τον είχαν καταστήσει τον καταλληλότερο για να αναλάβει τη διοίκηση και την άμυνα της Κωνσταντινουπόλεως και των προαστίων της, γιατί αυτή ήταν εκείνη την εποχή η έκταση της βυζαντινής αυτοκρατορίας». (σελ. 577).

Όμως, και πέρα απ’ αυτό, η Πελοπόννησος ήταν το τόπος που έδρασε ο Πλήθων ο Γεμιστός, που πρωταγωνιστεί στη «Γυφτοπούλα». Ο Robert Browning αναφέρει σχετικά: «Για τον Πλήθωνα ο ελληνισμός δεν ήταν κάτι που θα το απομιμούνταν σε λόγους και δοκίμια. Εξασφάλιζε ένα πρότυπο ζωής όπως και λογοτεχνίας, και ποιος ήταν καλύτερα προετοιμασμένος να μιμηθεί το πρότυπο από εκείνους που ήταν και οι φυσικοί και οι πολιτιστικοί απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων; Ανέπτυξε αυτό το θέμα σ’ έναν επιτάφιο λόγο που εκφώνησε στο Μυστρά το 1409, στον οποίο παρατηρούσε ότι η Πελοπόννησος κατοικούνταν από την ίδια ελληνική φυλή από τόσο παλιά όσο έφτανε η ανθρώπινη μνήμη, και συνέχισε να επιμένει σ’ αυτό στο υπόλοιπο της ζωής του. Η Πελοπόννησος ήταν γι’ αυτόν ό,τι υπήρξαν οι Συρακούσες για τον Πλάτωνα, η χώρα στην οποία η ιδεώδης του πολιτεία μπορούσε να ερμηνευθεί στην πράξη». (σελ. 317).

Όλα αυτά ο Παπαδιαμάντης φαίνεται να τα γνωρίζει καλά. Αυτός είναι και ο λόγος που ορίζει τον Πλήθωνα ως πατέρα της γυφτοπούλας· για να παραθέσει και την οπτική της άλλης μητέρας· για να πετύχει δηλαδή το ολοκληρωτικό πάντρεμα. Και το κάνει όσο το δυνατό πιο ανώδυνα. Αν και καθιστά τον Πλήθωνα ανίκανο να υπερασπιστεί τη γυφτοπούλα (αυτός είναι και ο λόγος που τη ρίχνει στο χείμαρρο), αν και δεν κρύβει καθόλου τις συνωμοτικές του διαθέσεις, αν και καταγράφει ακόμη και στιγμές παγανιστικής λατρείας στις οποίες πρωτοστατεί, δεν τον παρουσιάζει απεχθή. Είναι μυστηριώδης, απόμακρος, απρόβλεπτος, ενδεχομένως κυνικός αλλά όχι αποκρουστικός. Το ενδιαφέρον του για τη διάσωση του ελληνισμού είναι αληθινό. Η αγάπη του για τη γυφτοπούλα είναι αδιαπραγμάτευτη. Ακόμη και την άποψη που τον καθιστά όργανο του σατανά ο Παπαδιαμάντης δεν την παραθέτει ως δική του. Εντέχνως φροντίζει να την παρουσιάσει ως περιεχόμενο δύο ανέκδοτων χρονικών που έρχονται στο φως κι όχι ως προσωπική άποψη. Θα λέγαμε ότι περισσότερο για λόγους ιστορικής εντιμότητας νιώθει το χρέος να διαφωτίσει τον αναγνώστη για τις απόψεις που συνοδεύουν αυτό τον άνθρωπο. Σε κάθε περίπτωση θέλει να δράσει συμφιλιωτικά.

Γι’ αυτό και παραφράζει την ιστορία θέτοντας στον Πλήθωνα το τέλος που θα ήθελε ο ίδιος γι’ αυτόν κι όχι αυτό που καταγράφεται από την επίσημη ιστοριογραφία. Ενώ ο Πλήθων πέθανε πιστός στις ιδέες του ένα χρόνο πριν την άλωση της Πόλης, ο Παπαδιαμάντης γράφει: «Ο φιλόσοφος έζησεν επί πολύ έτι. Φαίνεται δε ότι κατά τας τελευταίας αυτού ημέρας είχε θεραπευθή εκ της ειδωλολατρικής φαντασίας, ήτις είχε κυριεύσει αυτού, συνειδώς ότι μετά την κατάργησιν της ελευθερίας, ουδέ λόγος ηδύνατο να γίνη περί οιασδήποτε μεταρρυθμίσεως. Αφιέρωσε δε τα έσχατα του βίου του εις το νομοθετικόν και κοινωνικόν στάδιον, όπερ ηνοίγετο αυτώ εν Πελοποννήσω».

Κι εδώ βρίσκεται ο πυρήνας της παπαδιαμαντικής σκέψης που θέλει να δράσει ενωτικά. Σημασία δεν έχουν ούτε οι φιλοσοφικές ούτε οι θρησκευτικές διαφορές. Σημασία έχει ο ελληνισμός που πρέπει να συνεχίσει. Μπροστά στις τραγικές εξελίξεις της υποδούλωσης ο Παπαδιαμάντης φαίνεται συντετριμμένος. Καμία μεγαλύτερη αλήθεια πέρα απ’ αυτό. Ακόμη και ο Πλήθων, για τον Παπαδιαμάντη πάντα, κάτω από τις συνθήκες αυτές, αδιαφορεί για τις μεταρρυθμίσεις που ονειρεύτηκε.

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης: «Η Γυφτοπούλα».

Dimitri Obolensky: «Η Βυζαντινή Κοινοπολιτεία, Η Ανατολική Ευρώπη, 500 – 1453», Β΄τόμος, εκδόσεις Βάνιας, Θεσσαλονίκη 1991

Donald. M. Nicol: «Οι Τελευταίοι Αιώνες του Βυζαντίου 1261 – 1453», εκδόσεις Παπαδήμα, Αθήνα 1996.

Robert Browning: «Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία», εκδόσεις Παπαδήμα, Αθήνα 1992

Γιάνης Κορδάτος: «Ακμή και Παρακμή του Βυζαντίου», Δ΄ έκδοση, εκδόσεις Μπουκουμάνη, Αθήνα 1974

Νικόλαος Β. Τωμαδάκης: «Περί Αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως (1453)», εκδόσεις Π. Πουρνάρα, Θεσσαλονίκη 1993 

 https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CF%85%CE%B6%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%AE_%CE%91%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1

(Εμφανίστηκε 191 φορές, 1 εμφανίσεις σήμερα)

Ετικέτες Αλέξανδρος ΠαπαδιαμάντηςΘανάσης Μπαντές

Ο Νικολό Μακιαβέλι και οι Έλληνες (Ι) – Ερανιστής

Από Ερανιστής

Ο Νικολό Μακιαβέλι και οι Έλληνες

«O καθένας σε βλέπει όπως φαίνεσαι, λίγοι όμως κατανοούν στ’ αλήθεια ποιος είσαι, και αυτοί οι λίγοι δεν τολμούν να εναντιωθούν στην γνώμη των πολλών, οι οποίοι έχουν τη δύναμη της εξουσίας με το μέρος τους.»

Γράφει ο Ερανιστής

Όπως είδαμε σε προηγούμενα σημειώματα, ο Μακιαβέλι στον Ηγεμόνα ασχολείται με πλήθος ιστορικών περιπτώσεων, προκειμένου να αποδείξει όσα ισχυρίζεται για τη φύση των ανθρώπων και την τέχνη της πολιτικής. Οι αναφορές του ξεκινούν από τον αλληγορικό κόσμο της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας και φτάνουν μέχρι την ρωμαϊκή περίοδο και τα χρόνια της κυριαρχίας των Οθωμανών. Ο Μακιαβέλι, όπως θα δούμε, δεν είναι προγονόπληκτος ούτε αρχαιολάτρης· η περιπλάνησή στον απίθανο κόσμο της φαντασίας και των μυθικών συμβολισμών εξυπηρετεί πρακτικούς πολιτικούς στόχους. Άλλωστε, για ολόκληρους αιώνες, η ελληνική παρουσία είναι σημαντική σε όλη την μεσογειακή λεκάνη, και στις αχανείς επικράτειες της Ασίας, μέχρι το τέλος των ελληνιστικών χρόνων. Ως πολιτικός στοχαστής είναι αναγκασμένος να καταφύγει στους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, οι οποίοι ερμηνεύτηκαν πολλαπλώς στο ευρύ ιδεολογικό πλαίσιο του ελληνορωμαϊκού κόσμου, και έθεσαν πρώτοι σε επιστημονικές βάσεις όχι μόνο την συζήτηση για την πολιτική, την εξουσία και την ισχύ αλλά συνολικά την ερμηνεία των ανθρώπινων πραγμάτων. Το ενδιαφέρον του για την ρωμαϊκή αρχαιότητα και τις πράξεις των μεγάλων ανδρών έχει λοιπόν παραδειγματικό χαρακτήρα. Το πολιτικό του όραμα δεν είναι η επιστροφή στο ιδανικό ρωμαϊκό παρελθόν, όσο ένδοξο κι αν φαντάζει, αλλά η δημιουργία ενός λαμπρού μέλλοντος για τον ιταλικό λαό. Στον Πρίγκιπα, ενσαρκώνεται η βούληση ενός συλλογικού εθνικού υποκειμένου, με ότι μπορεί να σημαίνει αυτή η ταυτότητα κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα· μένει να εμφανιστεί ο Ηγεμόνας και οι γενναίοι Ιταλοί θα τεθούν με ενθουσιασμό υπό τις διαταγές του.

Jean-Baptiste Regnault (French, 1754-Paris-1829), Education of Achilles by Centaur Chiron, 1782, Louvre Museum

Ανάμεσα στις αρετές και τις ικανότητες που πρέπει να διακρίνουν τον Πρίγκιπα είναι και η ευσέβεια. Αν δεν είναι στ’ αλήθεια ευσεβής πρέπει τουλάχιστον να δείχνει τέτοιος, αφού οι περισσότεροι άνθρωποι κρίνουν μάλλον από τα φαινόμενα και όχι από τα πράγματα. Αυτό συμβαίνει γιατί όλοι είναι ενδεχομένως σε θέση να δουν με τα μάτια τους, λίγοι όμως μπορούν να κρίνουν με βάση τα εμπράγματα δεδομένα: «O καθένας σε βλέπει όπως φαίνεσαι, λίγοι όμως κατανοούν στ’ αλήθεια ποιος είσαι, και αυτοί οι λίγοι δεν τολμούν να εναντιωθούν στην γνώμη των πολλών, οι οποίοι έχουν τη δύναμη της εξουσίας με το μέρος τους.»

Ξέρουμε ότι ο κένταυρος Χείρων, γιος του Κρόνου και της νύμφης Φιλύρας, είναι μια σημαντική μορφή της ελληνικής μυθολογίας, Παρουσιάζεται σε πολλούς μύθους, με σημαντικότερο αυτόν στον οποίο φέρεται να ήταν δάσκαλος του Αχιλλέα. Σύμφωνα με τον Μακιαβέλι, ο πόλεμος διεξάγεται είτε με τη βία είτε με τους νόμους – από θηρία ή ανθρώπους -όπως έδειξε η συμβολική ιστορία για τον μυθικό Κένταυρο. Ο ηγεμόνας πρέπει να μπορεί να είναι σκληρός (λέων) και πονηρός (αλώπηξ), αν θέλει να κυβερνήσει επιτυχώς και με ασφάλεια το βασίλειό του:

«Πρέπει λοιπόν να γνωρίζεις ότι δυο είναι τα είδη του πολέμου, το πρώτο διενεργείται με τους νόμους, ενώ το δεύτερο είδος με τη βία. Και το μεν πρώτο είναι ανθρώπινο, το δε θηριώδες. Αλλά επειδή το πρώτο είδος είναι πολλάκις ανίσχυρο, πρέπει να καταφεύγουμε στο δεύτερο· γι’ αυτό είναι αναγκαίο ο ηγεμόνας να ξέρει να φέρεται και ως θηρίο και ως άνθρωπος. Αυτή τη μέθοδο δίδαξαν συμβολικά οι αρχαίοι συγγραφείς στους ηγεμόνες, γράφοντας ότι ο Αχιλλέας και πολλοί άλλοι από τους αρχαίους ηγεμονικούς άνδρες ανατράφηκαν από τον Κένταυρο Χείρωνα, διάγοντες υπό τις διδαχές και την επιτήρησή του. Η διδασκαλία από ένα ον το οποίο ήταν μισό ζώο και μισό άνθρωπος εξηγεί ρητά ότι ο ηγεμόνας είναι απαραίτητο να μιμείται τη φύση αμφότερων, διότι η μια φύση χωρίς την άλλη δεν μπορεί να είναι επιτυχής. Αφού λοιπόν χρειάζεται αναγκαστικά να φέρεται ως θηρίο, οφείλει να λάβει ως παράδειγμα το λιοντάρι, επειδή πέφτει στις παγίδες, και την αλεπού, η οποία δεν έχει τη δύναμη να αντιπαραταχθεί κατά των λύκων· Πρέπει λοιπόν να είναι αλεπού, για να αποφεύγει τις παγίδες, και λέων για να προξενεί τρόμο στους λύκους. Όσοι έχουν μόνον τη φύση του λέοντα δεν μπορούν να είναι ικανοί ηγεμόνες.» (1)

«Αλλά ο ξανθός Αχιλλέας, μένοντας στο σπίτι της Φιλύρας ως παιδί, έκανε έργα μεγάλα, συχνά κραδαίνοντας στα χέρια του ένα ακόντιο με μια κοντή λεπίδα, γοργός σαν τον άνεμο, έφερε το θάνατο στα άγρια λιοντάρια στη μάχη, σκότωσε κάπρους άγριους κι τα ασθμαίνοντα κουφάρια τους στον Κένταυρο, τον γιο του Κρόνου, στην αρχή σαν ήταν έξι χρόνων, και κατόπιν όλο το χρόνο που “μεινε εκεί, ένα παιδί που το παιχνίδι ήταν άθλοι δυνατοί. Τον θαύμαζε η Άρτεμις και η θαραλλέα Αθηνά, γιατί τα ελάφια τα σκότωνε δίχως σκυλιά και δόλιες παγίδες. Γιατί εκείνος υπερείχε στα πόδια. Όλα αυτά που αφηγούμαι έπος των προγόνων είναι».  Πίνδαρος (522 π.Χ. – 443 π.Χ.)

Ο Φοιλοποίμην

Οι Αχαιοί ήταν μία από τις τέσσερις φυλές που κατοίκησαν στον αρχαίο ελλαδικό χώρο (Αχαιοί, Ίωνες, Αιολείς και Δωριείς). Επρόκειτο για ένα δυναμικό αιολικό φύλο, που με τη δύναμη των όπλων επικράτησε στην Ελλάδα της Μυκηναϊκής εποχής. Η οικονομική και εμπορική δραστηριότητα των Αχαιών άρχισε από πολύ νωρίς και τα μυκηναϊκά (ή αχαϊκά) προϊόντα έφθασαν μέχρι τα παράλια της Συρίας, της Παλαιστίνης και της Αιγύπτου. Ταυτόχρονα, οι Αχαιοί εξαπλώνονταν στην ηπειρωτική Ελλάδα και πολλαπλασίαζαν τους οικισμούς τους στα νησιά του Αιγαίου, ενώ δημιούργησαν αποικίες  στην Κάτω Ιταλία και την Σικελία. Ο Φοιλοποίμην, ένας στρατηγός τους, μνημονεύεται επειδή ήταν προνοητικός σε καιρό ειρήνης:

«Ο Φιλοποίμην, στρατηγός των Αχαιών, μεταξύ άλλων επαίνων που έλαβε από διάφορους συγγραφείς, επαινέθηκε ακόμα περισσότερο διότι σε καιρό ειρήνης δεν σκεφτόταν άλλο πράγμα εκτός από τον τρόπο του πολέμου· κι όταν ακόμα έβγαινε περίπατο στην εξοχή με φίλους του, σταματούσε και τους ρωτούσε «Αν οι εχθροί ήταν στρατοπεδευμένοι σε εκείνον τον λόφο και εμείς στεκόμασταν εδώ, ποιος θα είχε την υπεροχή; Πώς μπορούσε κάποιος με παρατεταγμένο στρατό να προχωρήσει σε συνάντηση με τον εχθρό, χωρίς φόβο; Εάν εμείς θέλαμε να υποχωρήσουμε, ποιες μεταβολές έπρεπε να κάνουμε; Αν οι αντίπαλοι τρέπονταν σε υποχώρηση, με ποιον τρόπο θα τους καταδιώκαμε; Πρότεινε μάλιστα καθ’ οδόν στους φίλους του όλες τις περιστάσεις που μπορεί να βρεθεί ένα στράτευμα, ακούγοντας την γνώμη τους και εκφράζοντας τη δική του, την οποία υποστήριζε με λογικά επιχειρήματα. Με τέτοιες συνεχείς σκέψεις, προετοίμαζε για τον εαυτό του τα μέσα με τα οποία θα μπορούσε να προλαμβάνει οποιοδήποτε αιφνίδιο περιστατικό ήταν δυνατόν να συμβεί, το διάστημα που ήταν στρατηγός.» (1)

Ο Νικολό Μακιαβέλι (ιταλικά: Niccolò di Bernardo dei Machiavelli) (3 Μαΐου 1469 – 21 Ιουνίου 1527), ήταν Ιταλός διπλωμάτης, πολιτικός στοχαστής και συγγραφέας.

Ο Νάβις

Ο Σπαρτιάτης βασιλιάς Νάβις αναφέρεται επειδή στηρίχθηκε κυρίως σε εγχώριες στρατιωτικές δυνάμεις και κατόρθωσε να αποκρούσει πολλές φορές με επιτυχία τις ρωμαϊκές λεγεώνες. Ο Νάβις αρχικά ήταν επίτροπος του ανήλικου Πέλοπος, γιου του Μαχανίδα, ο οποίος είχε σκοτωθεί σε μάχη κατά την εισβολή των Ρωμαίων στηνΛακωνία. Το 207 π.χ., παραγκώνισε τον διάδοχο Πέλοπα και κατέλαβε την εξουσία ανακηρύσσοντας τον εαυτό του βασιλιά, με την βοήθεια μισθοφορικών στρατευμάτων και αφού πρώτα είχε αντιμετωπισθεί η επίθεση του ρωμαϊκού στρατού. Αφού κατέλαβε την εξουσία απελευθέρωσε πολλούς δούλους Είλωτες και περίοικους, έκανε αναδιανομή της γης, εξόρισε πολλούς πλούσιους ολιγαρχικούς και δήμευσε τις περιουσίες τους. Σύναψε ακόμη συμμαχία με τον Φίλιππο Ε΄, ο οποίος του έδωσε ως δώρο το Άργος. Ο Νάβις επέβαλε και εκεί τα ίδια μέτρα, διώχνοντας τους ολιγαρχικούς και μοιράζοντας την περιουσία τους. Το 196 π.χ. η Ρώμη μετά την νίκη της επί του Φιλίππου, κήρυξε τον πόλεμο στην Σπάρτη η οποία είχε μείνει χωρίς συμμάχους, και επικήρυξε τον Νάβιδα. Ο ρωμαϊκός στρατός με την βοήθεια πολλών Ελληνικών πόλεων, πολιόρκησε αρχικά το Γύθειο το οποίο παραδόθηκε, και στη συνέχεια την ίδια την πόλη της Σπάρτης. Το 195 π.Χ., η αντίσταση των Λακεδαιμονίων υποχώρησε, και ο Νάβις ζήτησε σύναψη συμφωνίας με τους Ρωμαίους οι οποίοι δέχτηκαν αλλά με δυσμενείς όρους. Τα σύνορα του σπαρτιατικού κράτους περιορίστηκαν τελικώς σε ένα μικρό κομμάτι γύρω από την παλιά Σπάρτη, αφού αποσπάσθηκαν 24 παραλιακές πόλεις συγκροτώντας το Κοινό των Ελευθερολακώνων. Ο Νάβις, χάρη στην πίστη και τη μαχητικότητα των ντόπιων, είχε κατορθώσει να διατηρήσει ένα σημαντικό μέρος της επικράτειάς του αυτόνομο και να συνεχίσει τον πόλεμο. Το 192 π.Χ., ο Σπαρτιάτης βασιλιάς προσπάθησε να ανακαταλάβει κάποια από τα εδάφη που είχε χάσει, καταλαμβάνοντας το Γύθειο. Εναντίον του Νάβιδα κινήθηκε ο Φιλοποίμην ο οποίος τον είχε ήδη νικήσει άλλες δυο φορές, το 201 π.χ. στην Μεσσηνία και το 200 π.χ. στην Αρκαδία. Σε αποφασιστική μάχη που έγινε στη Βαρβοθένη, οι Σπαρτιάτες ηττήθηκαν, ενώ ο γενναίος αρχηγός τους σκοτώθηκε από τους Αιτωλούς, οι οποίοι πολεμούσαν στο πλευρό των Ρωμαίων.

Ο τρόπος με τον οποίο οι Ρωμαίοι κατέκτησαν την Ελλάδα και διατήρησαν τις κατακτημένες πόλεις περιγράφεται αναλυτικά.  Οι Ρωμαίοι διατήρησαν τους Αχαιούς και τους Αιτωλούς στις δυνάμεις τους – χωρίς να τους δώσουν όμως περισσότερη ισχύ – ταπείνωσαν το βασίλειο των Μακεδόνων και έδιωξαν τον Αντίοχο. Οι εκδουλεύσεις των Αχαιών και των Αιτωλών ποτέ δεν τους υποχρέωσαν να επιτρέψουν οποιαδήποτε επέκταση της εξουσίας τους, ούτε βεβαίως οι πειθήνιοι τρόποι του Φιλίππου τούς απάτησαν, ώστε να τον θεωρούν φίλο τους, χωρίς την ταπείνωσή του. Η δύναμη του Αντίοχου δεν ήταν αρκετή, ώστε να εξουσιάζει και το ελάχιστο τμήμα της Ελλάδας. Ο Αντίοχος έστειλε κάποτε πρέσβεις στους Αχαιούς, οι οποίοι ήταν σύμμαχοι των Ρωμαίων, με σκοπό να τους πείσουν να κρατήσουν ουδέτερη στάση. Μετά από τους απεσταλμένους, πήρε το λόγο ο Ρωμαίος πρέσβης: «Σας προτείνουν ως ωφελιμότατο να μην συμμετέχετε καθόλου στον μεταξύ μας πόλεμο, αλλά τίποτα πιο ολέθριο δεν υπάρχει από αυτό, διότι απέχοντας από τον πόλεμο θα μείνετε αξιοκαταφρόνητο λάφυρο του νικητή, χωρίς να έχετε δικαίωμα στην ευγνωμοσύνη του.» (1)

Τα παραδείγματα της Γαλλίας και της Ισπανίας, όπου διαμορφώθηκαν ισχυρά κράτη με αξιοσημείωτη εδαφική ενότητα, ασκούν έντονη επίδραση στο έργο του Μακιαβέλλη, ο οποίος επιχειρεί μια ελλειπτική σύγκριση – ο όρος χρησιμοποιήθηκε από τον Ιταλό φιλόσοφο Μπενεντέτο Κρότσε – για να καταλήξει συμπερασματικά στους κανόνες που χρειάζεται να ακολουθήσει όποιος θέλει να συγκροτήσει ισχυρό εθνικό κράτος· η ιταλική περίπτωση τον απασχολεί ιδιαίτερα, ενώ τονίζει συχνά ότι πρέπει κάθε ζήτημα να μελετάται ξεχωριστά, αφού καμιά κατηγοριοποίηση δεν μπορεί να καλύψει με στοιχειώδη επάρκεια την ατέλειωτη ποικιλομορφία των φαινομένων που γεννά η ζωή σε συνθήκες πολιτισμού. Αν ο ηγεμόνας θέλει να διατηρήσει την επικράτεια και την εξουσία του, πρέπει να είναι έτοιμος να χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα, ακόμα και όσα θεωρούνται σκληρά και δόλια, γιατί όλα τα μέσα μπορεί να λογαριάζονται αργότερα έντιμα και μάλιστα θα επαινούνται από όλους, «αφού ο όχλος πάντοτε θα παρασύρεται από τα φαινόμενα και από την έκβαση των πραγμάτων.»

Λαός και  μισθοφόροι

Στη μακρά μεσαιωνική νύχτα, η κυρίαρχη πολιτική ιδεολογία έχει τη μορφή θρησκευτικού δόγματος, αν δεν ταυτίζεται με την θρησκεία, και οι άνθρωποι βρίσκονται υπό την επιρροή ενός εκκλησιαστικού μηχανισμού που φάνταζε πανίσχυρος. Για τον Μακιαβέλι, τα έργα και οι πράξεις των ανθρώπων δεν είναι ανεξήγητα δώρα της τύχης, όπως και αν την ονομάσουμε, αλλά μπορούν να σταθμιστούν ως προς τα αποτελέσματά τους, με τη δύναμη της φρόνησης και του Λόγου, ο οποίος θα αναβαθμιστεί πολύ αργότερα και θα θεοποιηθεί κατά τη διάρκεια των αστικών επαναστάσεων στην Ευρώπη. Η πολεμολογία του Μακιαβέλι είναι αδύναμη και φαίνεται να έχει ως βασική επιδίωξη να πείσει τους λαούς της Ιταλίας για τις πολεμικές αρετές τους, παρά τις συνεχείς και δεινές ήττες που έχουν υποστεί κατά καιρούς – σε όλα σχεδόν τα μέτωπα – εξαιτίας των ανίκανων ηγετών τους, όπως ισχυρίζεται ο Μακιαβέλι. Η αναφορά λ.χ. στο πεζικό και την σημασία που έχει η συστηματική στρατολόγηση του λαού έχει νομίζω κυρίως πολιτική στόχευση – το πυροβολικό θεωρείται ήδη απαραίτητο από τον 15ο αιώνα, όπως έδειξε η πτώση της Κωνσταντινούπολης (1453). Πραγματικός πολίτης είναι ο ένοπλος πολίτης ή τουλάχιστον αυτός που μπορεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά όσους απειλούν την ελευθερία του. Η ευτυχία του ιταλικού έθνους δεν πρόκειται να έρθει, αν δεν φύγουν από τη μέση οι άπληστες ορδές των μισθοφόρων που ρημάζουν την Ιταλία και ζουν σε βάρος της. Η μόνη δύναμη στην οποία μπορεί πραγματικά να βασιστεί ένας ηγεμόνας είναι ένας ισχυρός, λαϊκός, εθνικός στρατός. Οι επαγγελματίες του πολέμου αποδείχτηκαν σχεδόν πάντοτε καταστροφικοί για τον εργοδότη τους: «Τα ξένα όπλα ή φεύγουν από το σώμα σου ή σε βαραίνουν ή σε στενοχωρούν.» (1)

Forum Romanum

Τα επικουρικά στρατεύματα, αυτά δηλαδή που βρίσκονται κανονικά υπό τις διαταγές ξένου ηγεμόνα είναι ακόμη πιο επικίνδυνα από τα υπομίσθια. Η γενναιότητα και η μαχητικότητα των επικουρικών στρατευμάτων δεν μπορεί να συγκριθεί βεβαίως με τη δειλία και την αναποτελεσματικότητα των μισθοφορικών σωμάτων – οι μισθοφόροι πολεμούσαν απρόθυμα, έναντι μικρού μισθού και γενικώς απέφευγαν κοπιώδεις και επικίνδυνες επιχειρήσεις.  Αυτός που καλεί για βοήθεια επικουρικά στρατεύματα βγαίνει σχεδόν πάντοτε χαμένος, είτε πετύχουν οι επιχειρήσεις του, είτε οδηγείται σε ήττα. Σε περίπτωση νίκης είναι υπόχρεος σε ισχυρές δυνάμεις, τις οποίες δεν μπορεί να πάντοτε ελέγξει, ενώ αν νικηθεί είναι στη διάθεση φίλων και αντιπάλων.  Γι” αυτό κάθε φρόνιμος ηγεμόνας απέφυγε πάντα τα επικουρικά στρατεύματα και αφοσιώθηκε στα εγχώρια, ενώ προτιμά να ηττάται παρά να κερδίζει με τη βοήθεια των ξένων όπλων.

Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Μακιαβέλι δεν κάνει σχεδόν καμία αναφορά στην Ελλάδα των κλασικών χρόνων και την περίοδο της αθηναϊκής Δημοκρατίας. Ο Σπαρτιάτης Λεωνίδας, ο Περικλής, ο Θεμιστοκλής ή ακόμα και ο Αλκιβιάδης δεν εμφανίζονται πουθενά, ούτε ως πρότυπα ούτε ως παραδείγματα προς αποφυγήν, αν και η δράση τους συμπίπτει χρονικά με τον βίο και την πολιτεία των ηγεμόνων που σχολιάζει ο Μακιαβέλι. Για ποιους λόγους άραγε  θεωρείται σκόπιμο να αναφερθεί ο Σπαρτιάτης Νάβις και να αποσιωπηθεί  ο ήρωας των Θερμοπυλών ή ο ευφυέστατος αρχιτέκτονας της νίκης κατά των βαρβάρων στη Σαλαμίνα; Ο Πελοποννησιακός Πόλεμος, οι ραδιουργίες του Αλκιβιάδη, η καταστροφική εκστρατεία των Αθηναίων στη Σικελία αποτελούν επίσης πρώτης τάξεως διδακτικό υλικό. Oι συμμαχίες των Λοκρών και των Αιτωλών ήταν ιστορικά πιο σημαντικές από τις συγκρούσεις των Ελλήνων με την αυτοκρατορία των Περσών; Να πούμε εδώ μόνο ότι σε ένα σύντομο βιβλίο ο Μακιαβέλι έχει κάθε λόγο να προβάλλει οικεία παραδείγματα, κατάλληλα για τους αναγνώστες του. Για τον Αλέξανδρο θα χρειαστεί ενδεχομένως να γράψουμε χωριστά, καθώς η προσωπικότητά του και ο τρόπος που πολιτεύτηκε αναλύονται εκτενώς. Ο λαϊκός – επαγγελματικός στρατός των Μακεδόνων παραμένει κλασικό πρότυπο για τον Ιταλό πολιτικό στοχαστή: «Το πώς οργανώνονται εθνικά στρατεύματα είναι νομίζω εύκολο να το κατανοήσει κάποιος, αν στρέψει την προσοχή του σε όσα εξέθεσα προηγουμένως γι” αυτό, και αν ακόμη λάβει υπ” όψιν με ποιόν τρόπο ο Φίλιππος, πατέρας του Αλεξάνδρου, και διάφορες ηγεμονίες και δημοκρατίες διαμόρφωσαν στρατούς και με ποιον τρόπο διοργάνωσαν τα περί αυτών. Σε τέτοιους λοιπόν διοργανισμούς αναφέρομαι καθ” ολοκληρίαν.» Το επαναστατικό μανιφέστο ολοκληρώνεται με ένα ωραίον τεμάχιον του Ιταλού ανθρωπιστή Πετράρχη*:

«Όταν κατά της μανίας

 ο βραχίων της ανδρείας

υψωμένος εγερθεί

ο αγών δεν διαρκεί

εις των Ιταλών τα στήθη

παντελώς δεν κατεβλήθη

η αρχαία αρετή.»

*Ο Φραντσέσκο Πετράρκα, εξελληνισμένα Πετράρχης (20 Ιουλίου 1304 – 19 Ιουλίου 1374), ήταν Ιταλός λόγιος, ποιητής και ένας από τους παλαιότερους ανθρωπιστές της Αναγέννησης.

Ενδεικτική βιβλιογραφία

(1) Ο Ηγεμών, Αθήνα, 1909, εκδ. τυπογραφείου Α. Π. Πετράκου, μετάφραση Π.Χ. Τα αποσπάσματα από το βιβλίο του Μακιαβέλι αποδίδονται εδώ στη νέα ελληνική γλώσσα, με βάση αυτή την έκδοση. (Εραν.)

(2) http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%B7%CF%82

(3) http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%B5%CE%AF%CF%81%CF%89%CE%BD

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ: Η συνεχιζόμενη γενοκτονία και αποεθνοποίηση του ελληνικού λαού υπέρ της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η συνεχιζόμενη γενοκτονία και αποεθνοποίηση του ελληνικού λαού υπέρ της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Νέο ιστορικό ρεκόρ θανάτων στην Ελλάδα το 2015. Πάνω από 121 χιλιάδες, σύμφωνα με τα στοιχεία των ληξιαρχείων της χώρας. Για την ακρίβεια 121.292 θάνατοι. Το ίδιο έτος είχαμε 92.405 γεννήσεις. Νέο ιστορικό ρεκόρ καθόδου. Κι έτσι μόνο μέσα στο 2015 ο πληθυσμός της χώρας μειώθηκε κατά 28.887. Δηλαδή, είναι σαν να εξαφανίστηκε μέσα σ’ ένα χρόνο μια πόλη σαν τα Γιαννιτσά της Μακεδονίας.

Τα στοιχεία

Από το συνοπτικό πίνακα της φυσικής κίνησης του πληθυσμού στην Ελλάδα διαπιστώνουμε τη δημογραφική κατάρρευση της χώρας. Αισίως το επίπεδο θανάτων επί 1.000 κατοίκων επιστρέφει ολοταχώς στην εποχή του μεσοπολέμου. Όταν δεν υπήρχε κανενός είδους κοινωνική πρόνοια, ή δημόσια περίθαλψη και το πρόσδόκιο όριο ζωής κυμαινόταν λίγο πάνω από τα 60 χρόνια.

Φυσική Κίνηση του Πληθυσμού στην Ελλάδα
Έτη	Θάνατοι	Επί 1.000 κατοίκων	Γεννήσεις	Επί 1.000 κατοίκων	Γεννήσεις – Θάνατοι
1940	93.830	12,82	179.500	24,52	85.670
1955	54.781	6,88	154.263	19,37	99.482
1967	71.975	8,26	162.839	18,68	90.864
1974	76.303	8,51	144.069	16,07	67.766
1981	86.261	8,87	140.953	14,49	54.352
1990	94.152	9,27	102.229	10,06	8.077
2001	102.559	9,37	102.282	9,34	277
2009	108.316	9,60	117.933	10,45	9.617
2010	109.084	9,65	114.766	10,15	5.682
2011	111.099	9,99	106.428	9,56	-4.671
2012	116.668	10,52	100.371	9,05	-16.267
2013	111.794	10,20	94.134	8,59	-17.660
2014	114.088	10,44	93.429	8,55	-20.659
2015	121.292	11,10	92.405	8,45	-28.887

Από τα στοιχεία είναι φανερή η σχέση της δημογραφικής κατάρρευσης με την επιβολή των μνημονίων. Τα χρόνια των μνημονίων ο ελληνικός πληθυσμός δεν γνώρισε μόνο μια εκτίναξη των θανάτων σε ετήσια βάση, αλλά και μια ακόμη πιο εντυπωσιακή πτώση των γεννήσεων. Στην περίοδο 2011-2015 ο πληθυσμός της Ελλάδας μειώθηκε σε απόλυτους αριθμούς κατά 88.144. Δηλαδή μέσα σε πέντε χρόνια μνημονίων, εξαφανίστηκαν από τον χάρτη της Ελλάδας δυο πόλεις πληθυσμιακού μεγέθους Καλαμάτας ή Κορίνθου.

Ένα επίσης εντυπωσιακό εύρημα είναι η ιδιαίτερη έξαρση θανάτων κατά το 2015. Από την εποχή της μεγάλης πείνας του 1941-1942 κατά την περίοδο της ναζιστικής κατοχής έχουμε να δούμε τέτοια έξαρση θανάτων στον πληθυσμό της χώρας μας, που δεν οφείλονται σε πολεμικές επιχειρήσεις. Τυχαίο; Κάθε άλλο.

Μήπως είναι άσχετο με το γεγονός ότι μέσα στο 2015 η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ λεηλάτησε ότι είχει απομείνει στα ταμεία των νοσοκομείων, του ΕΟΠΠΥ και γενικότερα του συστήματος υγείας, όπως και της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης της χώρας; Όχι βέβαια.

Η «διαπραγματευτική» επιχείρηση της κυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου δεν οδήγησε απλά στην πιο ξεδιάντροπη εξαπάτηση του ελληνικού λαού προκειμένου να του επιβληθεί το 3ο και χειρότερο μνημόνιο – από τα μέχρι σήμερα, γιατί έχουμε να περιμένουμε κι άλλα στο άμεσο κοντινό μέλλον – αλλά κόστισε ανθρώπινες ζωές. Το 2015 οδηγήθηκαν στον τάφο 7.204 περισσότεροι απ’ ότι πέρυσι. Θύματα ενός ανεπίσημου πολέμου εναντίον της ελληνικής κοινωνίας.

Παλιά ιστορία σε χειρότερη έκδοση

Το φαινόμενο αυτό δεν είναι περίεργο. Παντού όπου επιβλήθηκαν οι πολιτικές «διαρθρωτικής προσαρμογής» – σαν αυτές των μνημονίων – είχαμε τραγικές μειώσεις πληθυσμών. Για παράδειγμα η Βουλγαρία το 1988 είχε πληθυσμό 8.981 χιλιάδες. Μετά την είσοδο του ΔΝΤ υπό καθεστώς νέας κατοχής της χώρας το 1990, ο πληθυσμός της το 2013 έπεσε στα 7.265 χιλιάδες. Μειώθηκε δηλαδή απόλυτα κατά 1.716 χιλιάδες!

Σήμερα η Βουλγαρία θεωρείται η 4η χώρα στον κόσμο με τον ταχύτερα φθίνοντα πληθυσμό, μαζί με τη Σερβία και τις άλλες χώρες του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού, μαζί με τη Ρωσία. Κι όχι μόνο. Όλες τους έχουν υποστεί τη θεραπεία της «διαρθρωτικής προσαρμογής», σε συνδυασμό με πόλεμο, ή χωρίς, με στόχο την ισοπέδωση των υποδομών της κοινωνίας τους.

Η πιο θεμελιώδης υποδομή της κοινωνίας, η οικογένεια, κυριολεκτικά ισοπεδώθηκε. Κάθε είδους δικαιωματική πρόνοια και προστασία της γονεϊκότητας, της μητρότητας, του παιδιού και της οικογένειας ως θεμέλιου λίθου μιας ομαλής κοινωνικής ζωής καταλύθηκε. Έτσι οι χώρες αυτές οδηγήθηκαν σε μια δημογραφική κατάρρευση άνευ προηγουμένου, από την οποία δεν μπορούν να συνέλθουν.

Το ίδιο συνέβη και στη Γερμανία, η οποία σήμερα είναι η μόνη από τις ανεπτυγμένες χώρες που εμφανίζει φθίνοντα πληθυσμό. Στη Γερμανία το 1990, όταν προσαρτήθηκε στη Δυτική ή Ανατολική πρώην DDR o πληθυσμός έφτασε τα 79,43 εκατ. Ο πληθυσμός της συνέχισε να αυξάνει έως το 2003, φτάνοντας τα 82,53 εκατ. Από κει και πέρα άρχισε να φθίνει με αποτέλεσμα σήμερα να βρίσκεται ξανά περίπου στα επίπεδα του 1990.

Είναι τυχαίο ότι το 2003-2005 εφαρμόστηκαν οι «μεταρρυθμίσεις» της Επιτροπής Χάρτς, που συνέστησε η κυβέρνηση Σρέντερ τον Φερβουάριο του 2002 για να καταλύσει ουσιαστικά το σύνολο των εγγυημένων εργασιακών δικαιωμάτων και του συστήματος κοινωνικής ασφάλειας της εργασίας; Το αποτέλεσμα ήταν μια πρωτοφανής αποσύνθεση της οικογένειας και της οικογενειακής ζωής στη Γερμανία, η οποία καταγράφεται πια και στον φθίνοντα πληθυσμό της.

Ο Πέτερ Χαρτς ήταν ο διευθυντής προσωπικού του ομίλου της Volkswagen. Σ’ αυτόν ανέθεσε η αριστερή κυβέρνηση Σρέντερ την ανατροπή των ανελαστικών σχέσεων και δικαιωμάτων εργασίας, που οι Γερμανοί απολάμβαναν από την εποχή του Μπίσμαρκ. Οι σοσιαλδημοκράτες έλεγχαν επίσης τα συνδικάτα κι έτσι ουδεμία ουσιαστική αντίσταση δεν υπήρξε.

Φυσικά η Γερμανία θα επιχειρήσει για μια ακόμη φορά να καλύψει τα δημογραφικά της κενά με το πλήθος των προσφύγων και μεταναστών, αλλά αυτό θα επιδεινώσει την κοινωνική αποσύνθεσή της. Και μόνο το γεγονός ότι η Γερμανία θεωρείται παγκόσμια ως η χώρα όπου η ζήτηση για παδική πορνεία είναι τέτοια σχεδόν όσο πουθενά αλλού, αρκεί για να δείξει πόσο άρρωστη είναι η κοινωνία της. Και μάλιστα στον ίδιο τον πυρήνα της, την οικογένεια. Η σημερινή κατάσταση της Γερμανίας φαίνεται να επιβεβαιώνει τις εκτιμήσεις του Βίλχελμ Ράιχ στην «μαζική ψυχολογία του φασισμού».

Κλιμακούμενη γενοκτονία

Το να πει κανείς ότι το να οδηγείς μια χώρα σε δημογραφική κατάρρευση συνιστά γενοκτονία, είναι μάλλον κοινότυπο. Ο ορισμός της δίνεται από τη Διεθνή Σύμβαση του ΟΗΕ το 1948:

Γενοκτονία αποτελεί μία οποιαδήποτε από τις ακόλουθες πράξεις η οποία διαπράττεται με σκοπό την καταστροφή, εξ ολοκλήρου ή εν μέρει, μιας εθνικής, εθνοτικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας:
(α) Η δολοφονία μελών της ομάδας.
(β) Η πρόκληση σοβαρής σωματικής ή διανοητικής βλάβης σε μέλη της ομάδας.
(γ) Η εθελούσια επιβολή στην ομάδα συνθηκών διαβίωσης που αποσκοπούν στην ολοσχερή ή μερική φυσική εξόντωσή της. 

(δ) Η επιβολή μέτρων που αποσκοπούν στην παρεμπόδιση των γεννήσεων στο εσωτερικό της ομάδας. 

(ε) Η δια της βίας μεταφορά των παιδιών της ομάδας σε μια άλλη ομάδα.

Στην Ελλάδα είναι ολοφάνερο ότι συντρέχουν οι τρεις πράξεις (β,γ,δ) από τις πέντε που προσδιορίζουν το έγκλημα της γενοκτονίας. Και σκεφτείται ότι με βάση τη διεθνή σύμβαση, αρκεί και μόνο μία από τις πέντε για να χαρακτηριστεί ως γενοκτονία.

Υπάρχει όμως σκοπός, ή όλα αυτά είναι παράπλευρες απώλειες εγκληματικών ή λανθασμένων πολιτικών επιλογών;  Αυτό δεν μας λένε δεξιοί και αριστεροί;

Ας θυμηθούμε τι έλεγε ο Ράφαελ Λέμκιν, που επινόησε τον όρο γενοκτονία το 1945: «Σε γενικές γραμμές, γενοκτονία δεν σημαίνει απαραίτητα την άμεση καταστροφή ενός έθνους, εκτός εάν επιτυγχάνεται με μαζικές δολοφονίες όλων των μελών αυτού του έθνους. Σκοπός της είναι περισσότερο να δηλώσει ένα συντονισμένο σχέδιο διαφόρων δράσεων που αποσκοπούν στην καταστροφή των βασικών θεμελίων της ζωής των εθνικών ομάδων, με σκοπό την εκμηδένιση των ίδιων των ομάδων. Οι στόχοι ενός τέτοιου σχεδίου είναι η αποσάθρωση των πολιτικών και κοινωνικών θεσμών, του πολιτισμού, της γλώσσας, των εθνικών αισθημάτων, της θρησκείας, και της οικονομικής ύπαρξης των εθνικών ομάδων, καθώς και η καταστροφή της προσωπικής ασφάλειας, της ελευθερίας, της υγείας, της αξιοπρέπειας, ακόμη και της ζωής των ατόμων που ανήκουν σε αυτές τις ομάδες. Η γενοκτονία στρέφεται κατά της εθνικής ομάδας ως οντότητα, και οι ενέργειες που περιλαμβάνονται εις βάρος ιδιωτών, όχι με την ατομική τους ιδιότητα, αλλά ως μελών της εθνικής ομάδας… Η γενοκτονία έχει δύο φάσεις: πρώτη, η καταστροφή του εθνικού προτύπου της καταπιεσμένης ομάδας. Δεύτερη, η επιβολή του εθνικού προτύπου του καταπιεστή. Αυτή η επιβολή, με τη σειρά της, μπορεί να γίνει κατά του καταπιεσμένου λαού που του επιτρέπεται να παραμείνει, ή πάνω στην επικράτεια μόνο, μετά την απομάκρυνση του πληθυσμού και τον αποικισμό από τους υπηκόους του καταπιεστή. Αποεθνοποίηση ήταν η λέξη που χρησιμοποιείται στο παρελθόν για να περιγράψει την καταστροφή ενός εθνικού προτύπου…»  (Raphael Lemkin, Axis Rule in Occupied Europe: Laws of Occupation, Analysis of Government, Proposals for redress, New Jersey: The Law Book Exchange, 2005, σ. 79).

Αποεθνοποίηση

Γιατί λοιπόν επινοήθηκε ο όρος γενοκτονία και επιβλήθηκε στο διεθνές ποινικό δίκαιο; Για να ποινικοποιηθεί ως έγκλημα των εγκλημάτων η σκόπιμη προσπάθεια να αποσαθρωθεί η εσωτερική ζωή και αυθυπαρξία πρώτα και κύρια του έθνους. Να αντιμετωπιστεί δηλαδή η αποεθνοποίηση, που ήταν έως τότε άκρως διαδεδομένη διαμέσου της αποικιοκρατίας. Η συντριβή του φασισμού και του ναζισμού από τους λαούς έδωσε την ευκαιρία να στιγματιστεί ποινικά ως γενοκτονία κάθε προσπάθεια αποεθνοποίησης.

Γιατί; Διότι, όπως αναφέρει πάλι ο Λέμκιν, «ο κόσμος αντιπροσωπεύει μόνο τόσο πολύ πολιτισμό και πνευματικό σφρίγος, όσο δημιουργείται από τίς εθνικές ομάδες που τον συνθέτουν.» Στο σημείο αυτό μάλιστα ο Λέμκιν τοποθετεί μια υποσημείωση όπου ξεκαθαρίζει κάτι το προφανές, που απ’ ότι φαίνεται αδυνατούν να αντιληφθούν οι καθηγητάδες του σωρού που ταυτίζουν το έθνος με τον εθνικισμό, ή όσοι εμφανίζουν ως ριζοσπαστική αριστερή αντίληψη ή μαρξισμό τον ιμπεριαλιστικό οικονομισμό του μεγάλου κεφαλαίου: «Η ιδέα του έθνους δεν θα πρέπει, ωστόσο, να συγχέεται με την ιδέα του εθνικισμού. Το να κάνει κανείς κάτι τέτοιο θα ήταν το ίδιο λάθος με το να ταυτίσει την ιδέα της ατομικής ελευθερίας με εκείνη του εγωισμού.»

Και συνέχιζε: «Στην ουσία της η ιδέα του έθνους υποδηλώνει δημιουργική συνεργασία και πρωτότυπες συνεισφορές, βασισμένες πάνω σε αυθεντικές παραδόσεις, αυθεντικό πολιτισμό και μια καλά ανεπτυγμένη εθνική ψυχολογία. Η καταστροφή ενός έθνους, επομένως, έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια των μελλοντικών εισφορών του στον κόσμο. Επιπλέον, μια τέτοια καταστροφή προσβάλλει τα αισθημάτά μας της ηθικής και του δικαίου με περίπου τον ίδιο τρόπο όπως ο εγκληματικός φόνος μιας ανθρώπινης ύπαρξης: τόσο στη μια περίπτωση, όσο και στην άλλη, το έγκλημα είναι δολοφονία, αν και σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα. Ανάμεσα στα βασικά γνωρίσματα τα οποία είχαν σημαντική πρόοδο στον πολιτισμό είναι ο σεβασμός και η εκτίμηση των εθνικών χαρακτηριστικών και αρετών που, όπως αποδεικνύουν οι συνεισφορές των αδύναμων σε άμυνα και φτωχών σε οικονομικούς πόρους εθνών, δεν πρέπει να μετρώνται με όρους εθνικής ισχύος και πλούτου.» (Ο. Π., σ. 91)

Η γενοκτονία συνώνυμο της Ευρώπης

Από την πρώτη κιόλας στιγμή που οι άρχοντες της Ευρώπης ανακάλυψαν τους θαλάσσιους δρόμους του εμπορίου και διαμόρφωσαν για πρώτη φορά την παγκόσμια αγορά, δεν δίστασαν να εξολοθρεύσουν ολόκληρους πολιτισμούς προκειμένου να μην αφήσουν σπιθαμή εδάφους ανεκμετάλλευτο για το δικό τους κέρδος. Καμιά αγριότητα του αρχαίου παρελθόντος, καμιά βαρβαρότητα δεν συγκρίνεται με τις εκστρατείες γενοκτονίας που συνοδεύουν το παγκόσμιο εμπόριο και την παγκόσμια αγορά από τον 15^ο αιώνα.

Από τότε που μαζί με την παγκόσμια αγορά εμφανίστηκε στο προσκήνιο και η imperiumuniversalis (παγκόσμια αυτοκρατορία) οι Ευρωπαίοι και ο ευρωπαϊσμός τους υπήρξε συνώνυμο της μεγαλύτερης αγριότητας που γνώρισε ποτέ η ιστορία της ανθρωπότητας. Οι Εγκυκλοπαιδιστές του Ντιντερό έγραφαν στα 1775: «Θηρία Ευρωπαίοι! Στην αρχή αμφιβάλλεται αν οι κάτοικοι των περιοχών που ανακαλύψατε είναι ζώα που μπορείτε να τα σφαγιάσεται δίχως την παραμικρή τύψη συνείδησης, επειδή αυτοί είναι μαύροι κι εσείς λευκοί… Όμως όταν τους επιτρέψατε να σηκώσουν κι αυτοί τα χέρια τους και τα μάτια τους στα ουράνια, όταν τους μυήσατε στις δικές σας τελετές και μυστήρια,… τους κάνατε ίσους μ’ εσάς κι όμως πηγαίνετε σε μακρινά μέρη για να τους αγοράσεται και να τους πουλήσεται! Τους πουλάτε, όπως θα κάνατε μ’ ένα κοπάδι βοοειδών. Προκειμένου να επακατοικήσεται ένα μέρος του πλανήτη που εσείς έχετε ερημώσει, διαφθείρεται και ερημώνεται ένα άλλο.» (Abbe Raynal, A Philosophical andpolitical History of the Settlements and Trade of the Europeans in the East and West Indies, Volume the Third, Dublin: 1784, σ. 226-27)

Ο ευρωπαϊσμός των αποικιοκρατών και των αυτοκρατόρων της Ευρώπης δεν άλλαξε επί της ουσίας σε τίποτε από τότε μέχρι σήμερα. Μόνο οι μέθοδοι και οι προφάσεις. Το ίδιο επιχειρείται και στην Ελλάδα σήμερα. Να αποεθνοποηθεί, να καταλυθεί η συγκρότησή της ως κυρίαρχο έθνος με πρόσχημα την καταπολέμιση του εθνικισμού. Λες κι ο εθνικισμός ευθύνεται για την αποικιοκρατία και τον ιμπεριαλισμό του χθες και του σήμερα. Λες κι ο εθνικισμός δεν είναι μια συγκεκριμένη πολιτική της άρχουσας τάξης για να αποσπάσει  το λαό από το έθνος και να το μετατρέψει σε δικό της κτήμα, σε δικό της άλλοθι των πιο τραγικών και αντικοινωνικών επιλογών της.

Άλλο το έθνος του εθνικιστή κι άλλο του λαού

Μόνο για την άρχουσα τάξη το έθνος είναι μύθος με την ίδια έννοια που ο Μουσολίνι έλεγε το 1922, «ο δικός μας μύθος είναι το μεγαλείο του έθνους» (Mussolini, Scritti e Discorsi, v. ii, Milan: 1934, σ. 345). Για τον απλό λαό, το έθνος είναι το αναπαλλοτρίωτο δικαίωμά του να συμμετέχει αποφασιστικά στο κράτος, να ασκεί ο ίδιος την κυριαρχία στην πατρίδα του, να έχει την ελευθερία να αναπτύξει το δικό του πρωτότυπο πολιτισμό, τη δική του ζωντανή γλώσσα, τα δικά του πιστεύω, τις δικές του παραδόσεις σαν συνεισφορά στην ανθρωπότητα.

Όποιος καταδικάζει τα έθνη και ζητά την αποεθνοποίησή τους, δήθεν στο όνομα της καταπολέμησης του εθνικισμού, είναι το ίδιο με το να ζητά τη δολοφονία κάθε ανθρώπου γιατί η ατομική του ελευθερία οδηγεί στον εγωισμό και την ιδιοτέλεια.

Όπως κάθε μορφή αποεθνοποίησης στην ιστορία, έτσι κι η σημερινή θεμελιώνεται στη γενοκτονία. Η Ευρωπαική Ένωση σήμερα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την αποεθνοποίηση και τη γενοκτονία των λαών, που βρίσκονται εγκλωβισμένοι εντός της. Η λογική που κυριαρχεί σ’ αυτήν είναι η ίδια με εκείνη του χιτλερικού στρατάρχη φον Ρούντστεντ, ο οποίος θεωρούσε ότι για να κρατηθεί η Ενωμένη Ευρώπη του τρίτου ράιχ έπρεπε να εφαρμοστεί οργανωμένη γενοκτονία: «Η καταστροφή των γειτονικών λαών και του πλούτου τους είναι απαραίτητη για τη νίκη μας. Ένα από τα μεγάλα λάθη του 1918 ήταν ότι χαρίσαμε τη ζωή των αμάχων από τις εχθρικές χώρες – μιας και είναι απαραίτητο για μας τους Γερμανούς να είμαστε πάντα τουλάχιστον διπλάσιοι από τον αριθμό των λαών των γειτονικών χωρών. Ως εκ τούτου, είμαστε υποχρεωμένοι να καταστρέψουμε τουλάχιστον το ένα τρίτο των κατοίκων τους. Το μόνο μέσο είναι ο οργανωμένος υποσιτισμός τους που στην προκειμένη περίπτωση είναι καλύτερο από τα πολυβόλα.» (Curt Riess, The Nazis Go Underground, New York: Doubleday, 1944, σ. 192).

Η ίδια σκοπιμότητα κρύβεται σήμερα πίσω από τα μνημόνια και τα Σύμφωνα Σταθερότητας της Ε.Ε. Συστηματική γενοκτονία, η οποία δεν είναι προϊόν πολεμικής κατάκτησης κι έτσι είναι κάτι στο οποίο μπορεί να εθιστεί ένας πληθυσμός. Στο κάτω-κάτω της γραφής με τα χρόνια, ακόμη και η εξοντωτική δουλεία συνηθίζεται. Γι’ αυτό κι ο Χίτλερ το 1941 έλεγε: «Όταν ο εθνικοσοσιαλισμός θα είναι στην εξουσία για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, κανείς δεν θα είναι πλέον σε θέση να φανταστεί έναν τρόπο ζωής που θα διαφέρει από το δικός μας» (HughTrevor-Roper, ed., Hitler’s Table Talk, 1941–44 London: Weidenfeld and Nicholson, 1973, σ. 6)

Και το πόσο δίκιο είχε το βλέπουμε σήμερα που η πάλαι ποτέ εθνικοσοσιαλιστική Ενωμένη Ευρώπη οικοδομείται όχι με τις μεραρχίες των Ες-Ες και της Βέρμαχτ, αλλά με το κοινό νόμισμα και τους θεσμούς. Πόσοι μπορούν να σκεφτούν ή έχουν την τόλμη να σκεφτούν κάτι ριζικά διαφορετικό με όρους δημοκρατίας και πατριωτισμού έξω από την «Ευρώπη»;

Άντε, το πολύ-πολύ να δηλώσουν «ευρωσκεπτικιστές»! Ως εκεί φτάνει ο ψευδοπατριωτισμός τους και η δημοκρατική τους ευαισθησία. Προσκυνώ Αγά ‘μ, αλλά σφάξε με λεπτότητα και τρόπους σαλονιού. Να τι σημαίνει «ευρωσκεπτικισμός».

Η σημερινή γενοκτονία που βιώνει ο ελληνικός λαός εντάσσεται στην επιχείρηση αποεθνοποίησής του υπέρ της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν μπορεί να σταθεί διαφορετικά το οικοδόμημα της Ενωμένης Ευρώπης. Να ξεριζωθούν οι ιστορικές ρίζες αγώνων και αίματος που τον ταυτίζουν μ’ αυτόν τον τόπο, την πατρίδα του. Να του στερήσουν τις δικές του παραδόσεις και τον δικό του αυθεντικό πολιτισμό, που συνθέτουν το κυριαρχικό του δικαίωμα σε τούτα τα χώματα. Κι επομένως το έγκλημα της γενοκτονίας, ως σκόπιμη πράξη μαζικής εξόντωσης και αποεθνοποίησης ενός έθνους στοιχειωθετείται απόλυτα.

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης: ΦΩΤΑ – ΟΛΟΦΩΤΑ

ΦΩΤΑ – ΟΛΟΦΩΤΑ

Διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

Ἐκινδύνευε νὰ βυθισθῇ εἰς τὸ κῦμα ἡ μικρὴ βάρκα τοῦ Κωνσταντῆ τοῦ Πλαντάρη, πλέουσα ἀνάμεσα εἰς βουνὰ κυμάτων, ἕκαστον τῶν ὁποίων ἤρκει διὰ νὰ ἀνατρέψῃ πολλὰ καὶ δυνατὰ σκάφη καὶ νὰ μὴ ἀποκάμῃ, καὶ εἰς ἀβύσσους, ἑκάστη τῶν ὁποίων θὰ ἦτο ἱκανὴ νὰ καταπίῃ ἑκατὸν καράβια καὶ νὰ μὴ χορτάσῃ. Ὀλίγον ἀκόμη καὶ θὰ κατεποντίζετο. Ἄγριος ἐφύσα βορρᾶς, ὀργώνων βαθέως τὰ κύματα, καὶ ἡ μικρὰ φελούκα, διὰ νὰ μὴν ἀρμενίζῃ κατεπάν᾽ τὸν ἀέρα, εἶχε μαϊνάρει τὸ πανί της, καὶ εἶχε μείνει ξυλάρμενη καὶ ὠρτσάριζεκ᾽ ἐδοκίμαζε νὰ κάμῃ βόλτες*. Τοῦ κάκου. Μετ᾽ ὀλίγον ἡ θάλασσα ἐπῆρε τὸν ἐλεεινὸν φελλὸν εἰς τὴν ἐξουσίαν της, καὶ ὁ ἄνεμος τὸν ἔσυρεν ἐδῶ κ᾽ ἐκεῖ, καὶ ὁ Κωνσταντὴς ὁ Πλαντάρης ἐξέμαθεν εἰς τὴν στιγμὴν ὅσας βλασφημίας ἤξευρε καὶ ἠσχολεῖτο νὰ κάμῃ τὴν προσευχήν του, ἐνῷ ὁ μικρὸς σύντροφός του, ὁ ναύτης Τσότσος, νέος δεκαεπτὰ χρόνων, ἐγδύνετο καὶ ἡτοιμάζετο νὰ πέσῃ εἰς τὴν θάλασσαν, ἐλπίζων νὰ σωθῇ κολυμβῶν, καὶ ὁ μόνος ἐπιβάτης των, ὁ ζῳέμπορος Πραματής, ἔκλαιε καὶ εὕρισκεν ὅτι δὲν ἤξιζε τὸν κόπον ν᾽ ἀρμενίσῃ τις τόσην θάλασσαν διὰ νὰ πνιγῇ, ἀφοῦ ἡ γῆ ἦτο ἱκανὴ νὰ σκεπάσῃ μὲ τὸ χῶμά της τόσους καὶ τόσους.

Ἐκινδύνευε ν᾽ ἀποθάνῃ ἀπὸ τοὺς πόνους ἡ Μαχώ, ἡ γυναίκα τοῦ Κωνσταντῆ τοῦ Πλαντάρη, νεόγαμος, πρωτάρα. Ἡ Πλανταρού, ἡ πενθερά της, εἶχε καλέσει ἀπὸ τὸ βράδυ τῆς προλαβούσης ἡμέρας τὴν μαμμὴν τὴν Μπαλαλίναν καὶ τὴν ἐμπροσθινὴν τὴν Σωσάνναν. Αἱ δύο γυναῖκες, τεχνίτισσαι εἰς τὸ εἶδός των καὶ ἡ μήτηρ τοῦ συζύγου τῆς κοιλοπονούσης, φιλόστοργος, ὡς πᾶσα πενθερὰ ἥτις δὲν ἐπιθυμεῖ τὸν θάνατον τῆς νύμφης της, ὅταν αὕτη εἶναι πρωτάρα, πρὶν βεβαιωθῇ ὅτι θὰ ἐπιζήσῃ τὸ παιδίον διὰ νὰ ἀσφαλισθῇ ἡ κληρονομία τῆς προικός, ἐπροσπάθουν ὅσον τὸ δυνατὸν νὰ ἀνακουφίσουν τοὺς πόνους τῆς ὠδινούσης. Καὶ εἶχεν ἀνατείλει ἤδη ἡ ἄλλη ἡμέρα καὶ ἀκόμη ἡ γυνὴ ἐκοιλοπόνει, καὶ ἡ μαμμή, ἡ ἐμπροσθινὴ καὶ ἡ πενθερὰ συνεπόνουν μὲ αὐτήν, καὶ ὁ καλογερόπαπας τοῦ Μετοχίου τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος εἶχε λάβει ἐντολὴν νὰ ψάλῃ μικρὰν καὶ μεγάλην Παράκλησιν πρὸς βοήθειαν τῆς ὠδινούσης.

Τὸ σπιτάκι ἔκειτο ἐπάνω εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ μικροῦ νησιδίου πρὸς μεσημβρίαν. Τὴν πρωίαν τῆς Παρασκευῆς, ἡ βάρκα τοῦ Πλαντάρη εἶχε φανῆ ἀντικρὺ ἀγωνιῶσα εἰς τὰ κύματα, καὶ δύο παιδία τοῦ γιαλοῦ, ἀπ᾽ ἐκεῖνα ποὺ περνοῦν τὸν καιρόν των κάτω ἀπὸ τὸν ἀρσανάν, μὴ γνωρίζοντα ἐπὶ τῆς ξηρᾶς ἄλλην διατριβὴν ἀπὸ τὰς συρμένας ἔξω φελούκας, οὔτε ἄλλο παιγνίδι ἀπὸ τὴν θάλασσαν, ἦλθαν νὰ πάρουν τὰ συχαρίκια τῆς Πλανταροῦς, ἀκούσαντα τὴν εἴδησιν ἀπὸ πορθμεῖς, οἱ ὁποῖοι εἶχον ἀναγνωρίσει μακρόθεν τὴν βάρκαν. Καὶ τότε ἡ Πλανταροὺ εἶδε κ᾽ ἐκατάλαβεν ἀπὸ τὴν τρικυμίαν ὁποὺ ἦτο εἰς τὸ πέλαγος, ὅτι ἡ βάρκα ἀνεβοκατέβαινεν εἰς τὰ κύματα κ᾽ ἐκινδύνευε νὰ βουλιάξῃ, καὶ τότε ἐνόησε τί θὰ ᾽πῇ νά ᾽χῃ κανεὶς «δυὸ χαρὲς καὶ τρεῖς τρομάρες». Διότι διπλῆ μὲν χαρὰ θὰ ἦτο νὰ ἔφθανεν αἰσίως ὁ υἱός της, νὰ ἐγέννα μὲ τὸ καλὸν καὶ ἡ νύμφη της· τριπλῆ δὲ τρομάρα ἦτο ὁ κίνδυνος τοῦ υἱοῦ της, ὁ κίνδυνος τῆς νύμφης της καὶ ὁ κίνδυνος τοῦ προσδοκωμένου νεογνοῦ. Ἴσως δὲ θὰ ἦτο τετραπλῆ ἡ τρομάρα, ἂν προσετίθετο καὶ ὁ φόβος μήπως τυχὸν ἡ νύμφη της γεννήσῃ αἰσίως… θῆλυ.

*
* *

Ἐπάνω εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ λόφου, εὑρίσκετο μονῆρες τὸ σπιτάκι, καὶ κάτω εἰς τὴν ἀκρογιαλιὰν ἦτο κτισμένον τὸ χωρίον. Διακόσια σπίτια ἁλιέων, πορθμέων καὶ ναυτῶν. Ἓν μίλιον ἀπεῖχε τὸ σπιτάκι ἀπὸ τὸ χωρίον. Ὑπῆρχε μικρὸς ἐπισφαλὴς ὅρμος, ἀλλὰ δὲν ἦτο λιμήν. Ἔβλεπε μόνον πρὸς μεσημβρίαν. Ἡ ἀγωνία τῆς βάρκας τοῦ Πλαντάρη ἦτο ὁρατὴ ἀπὸ τὴν πολίχνην, ὁρατὴ καὶ ἀπὸ τὸν μεμονωμένον οἰκίσκον.

Ἡ Πλανταροὺ ἤρχισε τότε νὰ μέμφεται πικρῶς τὸν υἱόν της διὰ τὴν τόλμην καὶ τὴν ἀποκοτιά του. Τί ἤθελε, τί γύρευε, τέτοιες μέρες, νὰ κάμῃ ταξίδι; Δὲν ἄκουε, ὁ βαρυκέφαλος, τὴ μάννα του, τί τοῦ ἔλεγε. Ἀκόμη τὰ Φῶτα δὲν εἶχαν ἔλθει. Ὁ Σταυρὸς δὲν εἶχε πέσει στὸ γιαλό. Τὸν ἀβάσταχτο* εἶχε; Δὲν ἐκαρτεροῦσε ὁ ἀπόκοτος δύο τρεῖς ἡμέρες, νὰ φωτισθοῦν τὰ νερά, ν᾽ ἁγιασθοῦν οἱ βρύσες καὶ τὰ ποτάμια, νὰ φύγουν τὰ σκαλικαντζούρια; Καλὰ νὰ πάθῃ, γιατὶ δὲν τὴν ἄκουσε.

Ὅσον ὑψώνετο ὁ ἥλιος πρὸς τὸ μεσουράνημα, τόσον ηὔξανε καὶ ἡ ἀγωνία τῆς Πλανταροῦς. Ἡ νύμφη της ὑποστηριζομένη ὄπισθεν ἀπὸ τὴν Μπαλαλοὺ καὶ κρεμαμένη ἔμπροσθεν ἀπὸ τὸν τράχηλον τῆς Σωσάννας, ἐμούγκριζεν ὡς ἀγελάδα. Ὁ ἄνεμος ἐκεῖ κάτω, εἰς τὸ πέλαγος, ἐφαίνετο ὅτι ἀπεμάκρυνε τὸ πλοιάριον ἀντὶ νὰ τὸ προσεγγίσῃ εἰς τὴν ἀκτήν. Ἡ βάρκα ὁλονὲν ἐξέπεφτε μακρύτερα, αἰσθητῶς εἰς τὸ βλέμμα. Εἰς τὴν νύμφην της ἡ Πλανταροὺ ἐφυλάχθη νὰ εἴπῃ τίποτε. Μόνον ἐξήρχετο συχνὰ εἰς τὸν ἐξώστην, προσποιουμένη ὅτι ἤθελε νὰ κουβαλήσῃ τὸ ἓν καὶ τὸ ἄλλο, καὶ ἔμενεν ἐπὶ μακρὸν κ᾽ ἐκοίταζε. Δὲν ἐπανήρχετο εἰμὴ ἂν τὴν ἀνεκάλει ἡ μαμμὴ ἡ Μπαλαλού.

Ἐπλησίαζεν ἤδη μεσημβρία, καὶ ἡ ἀγωνία τῆς Πλανταροῦς ἔφθασεν εἰς τὸ κατακόρυφον. Δὲν ἐφαίνετο πλέον νὰ ὑπάρχῃ ἐλπίς. Ὁ υἱός της θὰ ἐπνίγετο ἐκεῖ εἰς τὸ ἄσπλαγχνον πέλαγος, καὶ τὴν νύμφην της ὁμοῦ μὲ τὸ ἔμβρυον θὰ τὴν ἐσκέπαζεν ἡ «μαύρη γῆς».

Τέλος, ἡ γραῖα ἀπέκαμε. Ἡ βάρκα ἔγινεν ἄφαντη… Καὶ ἡ σύζυγος τοῦ υἱοῦ της ἐγέννησεν… ἄρρεν. Ὤ! τὸ στρίγλικο, τὸ κακοπόδαρο, ὤ! τὸ γρουσούζικο, ὁποὺ ψωμόφαγε τὸν πατέρα του! Πνῖξτέ το! Σκοτῶστέ το! Τί τὸ φυλᾶτε; Πετᾶτέ το στὸ γιαλό, νὰ πᾷ νὰ βρῇ τὸν πατέρα του. Κι αὐτή, ἡ γουρουνοποδαρούσα ἡ μάννα του, αὐτὴ ἡ πρωτάρα, ἡ στερεμένη*, αὐτὴ ἡ λεχώνα ἡ λοχεμένη*!… Ἠμπορεῖς, μαμμή, νὰ τὴν καρυδοπνίξῃς, κειδὰ ποὺ θὰ ψοφολογήσῃ, στὸ κρεβάτι της, νὰ στραμπουλίξῃς μὲ τὴ χεράρα σου καὶ τῆς κλήρας* τὸ λαιμό, νὰ ποῦμε πὼς ἐγεννήθηκε πεθαμένο τὸ παιδί, καὶ πὼς ἡ μάννα ἐτελείωσε, καθὼς κάθισε στὰ σκαμνιά*, ἠμπορεῖς;

*
* *

Δὲν τὴν ἐσκέπασεν ἡ μαύρη γῆς τὴν ταλαίπωρον μητέρα ὁμοῦ μὲ τὸν καρπὸν τῶν σπλάγχνων της, καὶ τὸ πέλαγος ἵλεων δὲν ἔπνιξε τὸν πατέρα. Ὁ Πλαντάρης εἶχε τελειώσει πρὸ πολλοῦ τὴν προσευχήν του, καὶ ὁ μικρὸς ναύτης ὁ Τσότσος εἶχε φορέσει ἐκ νέου τὸ ὑποκάμισον καὶ τὴν περισκελίδα του. Ὁ ζῳέμπορος ὁ Πραματὴς ἐπείσθη ὅτι ἦτο καλὸς χριστιανὸς καὶ ὅτι ἦτο προωρισμένος νὰ ταφῇ εἰς εὐλογημένον χῶμα. Ὁ ἄνεμος εἶχε κοπάσει περὶ τὸ δειλινόν, καὶ ὁ κυβερνήτης ἀνέλαβε τὸ κράτος του ἐπὶ τοῦ μικροῦ σκάφους. Ἔπιασε δυνατὰ τὸ τιμόνι καὶ μὲ τὰ πολλὰ ὀρτσαρίσματα* ἦλθεν ἡ φελούκα εἰς μέρος ἀπαγκερόν, δίπλα εἰς τὴν ξηράν, ὀλίγα μίλια ἀπώτερον τοῦ μικροῦ ὅρμου. Διὰ τοῦτο ἡ βάρκα εἶχε γίνει ἄφαντος εἰς τὰ ὄμματα τῆς Πλανταροῦς, ἥτις δὲν εἶχε παύσει ν᾽ ἀγναντεύῃ ἀπὸ τὸ ὕψος τοῦ ἐξώστου. Ἔφθασε δὲ ἀσφαλῶς εἰς τὸν ὅρμον, εὐθὺς ὡς ἔπεσεν ἐντελῶς ὁ ἄνεμος, βασίλευμα ἡλίου.

Δεύτερα συχαρίκια ἐπῆραν τῆς Πλανταροῦς. Ὁ υἱός της, ἀποστάζων ἅλμην, κατάκοπος, θαλασσοπνιγμένος, ἔφθασεν εἰς τὸ σπιτάκι ἅμα ἐνύκτωσε, κ᾽ ἐκεῖ μόνον ἔμαθε τὴν εὐτυχῆ εἴδησιν, ὅτι ἡ συμβία του τοῦ εἶχε γεννήσει κληρονόμον.

*
* *

Τὴν ἐπαύριον ἦσαν Φῶτα. Τὴν ἄλλην ἡμέραν Ὁλόφωτα. Τὴν ἑσπέραν τῆς μεγάλης ἑορτῆς, ἅμα τῇ τριημερεύσει τῆς λεχοῦς καὶ τοῦ παιδίου, ἔβαλαν τὴν σκαφίδα κάτω εἰς τὸ πάτωμα καὶ τὴν ἐγέμισαν μὲ χλιαρὸν νερὸν βρασμένον μὲ δάφνας καὶ μὲ μύρτους. Ἐπρόκειτο νὰ τελέσουν τὰ «κολυμπίδια»* τοῦ παιδίου.

Ἡ καλὴ μαμμή, ἡ Μπαλαλού, ἐξήπλωσε τὸ βρέφος μαλακὰ ἐπὶ τῶν ἡπλωμένων κνημῶν της καὶ ἤρχισε νὰ λύῃ τὰ σπάργανα. Εἶχε νυκτώσει. Μία λυχνία καὶ δύο κηρία ἔκαιον ἐπὶ χαμηλῆς τραπέζης. Τὸ παιδίον, παχύ, μεγαλοπρόσωπον, μὲ ἀόριστον ροδίζοντα χρῶτα, μὲ βλέμμα γαλανίζον καὶ τεθηπός, ἀνέπνεε καὶ ᾐσθάνετο ἄνεσιν, καθ᾽ ὅσον ἀπηλλάσσετο τῶν σπαργάνων. Ἐμειδία πρὸς τὸ φῶς τὸ ὁποῖον ἔβλεπε, κ᾽ ἔτεινε τὴν μικρὰν χεῖρα διὰ νὰ συλλάβῃ τὴν φλόγα. Τὴν ἄλλην χεῖρα τὴν εἶχε βάλει εἰς τὸ στόμα του, κ᾽ ἐπιπίλιζεν, ἐπιπίλιζε. Τί ᾐσθάνετο; Ἀπερίγραπτον.

Ἡ καλὴ μαμμὴ ἀφῄρεσεν ὅλα τὰ σπάργανα, ἀπέσπασεν ἁβρῶς τὴν φουστίτσαν καὶ τὸ ὑποκάμισον τοῦ βρέφους καὶ τὸ ἔρριψεν ἁπαλῶς εἰς τὴν σκαφίδα. Ἤρχισε νὰ τὸ πλύνῃ καὶ νὰ ἀφαιρῇ τὰ ἅλατα, μὲ τὰ ὁποῖα τὸ εἶχε πιτυρίσει κατὰ τὴν στιγμὴν τῆς γεννήσεως, ἀφοῦ τὸ εἶχεν ἀφαλοκόψει. Ἀφῄρεσε καὶ τὸ βαμβάκιον, μὲ τὸ ὁποῖον εἶχε περιβάλει τὰς παρειὰς καὶ τὴν σιαγόνα τοῦ παιδίου, διὰ νὰ κάμῃ ἄσπρα γένεια.

Ἔλαβε τὴν «μασά», τὴν σιδηρᾶν λαβίδα ἀπὸ τὴν ἑστίαν, καὶ τὴν ἔβαλε μέσα εἰς τὴν σκάφην διὰ νὰ γίνῃ τὸ παιδίον σιδεροκέφαλον.

Τὸ βρέφος ἤρχισε νὰ κλαυθμυρίζῃ, ἐνῷ ἡ μαμμὴ ἐξηκολούθει νὰ τὸ πλύνῃ μαλακά, καὶ νὰ τὸ ὑποκορίζεται ἅμα: «Ὄχι, χαδούλη μ᾽, ὄχι, χαδιάρη μ᾽! ὄχι κεφαλά μ᾽, πάπο* μ᾽, χῆνό μ᾽!» Καὶ συγχρόνως ὁ πατήρ, ἡ μήτηρ, ἡ μάμμη ἡ Πλανταροὺ καὶ ἄλλοι συγγενεῖς καὶ φίλοι παρόντες, ἔρριπτον ἀργυρᾶ νομίσματα, διὰ ν᾽ ἀσημώσουν τὸ παιδίον. Τὰ ἐπέθετον ἁβρῶς ἐπὶ τοῦ στέρνου καὶ τῆς κοιλίας τοῦ βρέφους, καὶ ὀλισθαίνοντα ἔπιπτον εἰς τὸν πάτον τῆς σκάφης.

Τὸ παιδίον δὲν ἔπαυε νὰ κλαίῃ, καὶ ἡ μαμμὴ τὸ ἐκολύμβιζεν ἀκόμη, τὸ ἐκολύμβιζε. Κολύμβα, τέκνον μου, εἰς τὴν σκάφην σου, κολύμβα, καὶ ἀπόβαλε τὴν ἅλμην σου εἰς τὸ γλυκὸν νερόν. Θὰ ἔλθῃ καιρὸς ὅτε θὰ κολυμβᾷς εἰς τὸ ἁλμυρὸν κῦμα, καθὼς ἐκολύμβησεν ὅλος, χθὲς ἀκόμη, ὁ πατήρ σου μὲ τὴν σκάφην του. «Φωνὴ Κυρίου ἐπὶ τῶν ὑδάτων, ὁ Θεὸς τῆς δόξης ἐβρόντησε, Κύριος ἐπὶ ὑδάτων πολλῶν».

*
* *

Τὴν ἐπαύριον, ἑορτὴν τῆς Συνάξεως τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ, ἔμελλε νὰ βαπτισθῇ τὸ παιδίον, ἐπειδὴ εἶχε συμβῆ νὰ γεννηθῇ οὕτω τὰς παραμονὰς τῆς ἑορτῆς, πρὶν περάσουν ὅλως τὰ Φῶτα. Ἀλλὰ τὴν ἑσπέραν, μετὰ τὰ κολυμπίδια, δεῖπνον παρετέθη εἰς τὴν οἰκίαν. Ἡ μαμμὴ ἐμάζωξε μετὰ προσοχῆς ὅλα τὰ ἀργυρᾶ κέρματα, ἡμιτάλληρα καὶ σβάντζικα* καὶ δραχμάς, τὰ ἐκομβόδεσεν εἰς τὸ μανδήλιόν της, ἐνῷ οἱ παρεστῶτες ἐφώναζαν γύρωθεν: «Νὰ ζήσῃ! σιδεροκέφαλος!» καὶ ἐπηύχοντο εἰς τὴν μαμμὴ «καλὴ ψυχή».

Εἶτα ἡ Μπαλαλοὺ ἐσπόγγισε καλῶς τὸ παιδίον μὲ μέγα λευκὸν προσόψιον, τοῦ ἐφόρεσε καινούργιο καθαρὸν ὑποκαμισάκι καὶ ποδίτσαν, τὸ ἀνέκλινεν ἐπὶ τῶν κνημῶν της, καὶ ἤρχισε νὰ τὸ περιβάλλῃ μὲ τὰ σπάργανα.

Ὁ ζῳέμπορος ὁ Πραματὴς εἶχεν ἔλθει εἰς τὰ κολυμπίδια, καὶ ἐδήλωσεν ὅτι ἐπεθύμει νὰ γίνῃ ἀνάδοχος τοῦ βρέφους, εἰς μνήμην τοῦ προχθεσινοῦ ἐν θαλάσσῃ κινδύνου καὶ τῆς διασώσεως.

Ὁ μικρὸς ναύτης ὁ Τσότσος εἶχεν ἔλθει ἕως τὴν θύραν, καὶ ἵστατο θεωρῶν μακρόθεν τὴν τελετὴν τοῦ κολυμβήματος. Ὁ γείτων ὁ Δημήτρης ὁ Σκιαδερός, πρωτεξάδελφος τοῦ Κωνσταντῆ τοῦ Πλαντάρη, δὲν εἶχε φανῆ εἰς τὴν οἰκίαν ἀπὸ πέρυσι, ἀπὸ τὴν ἡμέραν τοῦ γάμου. Ἀλλὰ τὴν ἑσπέραν ταύτην ἐπῆρε τὴν γυναῖκά του τὴν Δελχαρὼ καὶ τὰ παιδιά του, ἐκ τῶν ὁποίων δύο ἐκράτει αὐτὸς ἁρμαθιαστὰ ἀπὸ τὴν μίαν χεῖρα, τὸ ἓν πενταετὲς καὶ τὸ ἄλλο τετραετές, τρίτον διετὲς ἔφερεν ὑπὸ τὴν μασχάλην, ἓν πενταμηνίτικον βρέφος ἐβύζανεν εἰς τοὺς κόλπους της ἡ γυνή του, καὶ δύο ἄλλα ἑπτὰ καὶ ὀκτὼ ἐτῶν τὴν ἠκολούθουν κρατούμενα ἀπὸ τὸ φουστάνι της, κ᾽ ἐπαρουσιάσθη χαμογελῶν, χαίρων διὰ τὴν χαρὰν τοῦ συγγενοῦς του, γεμᾶτος ἀπὸ εὐχὰς καὶ συγχαρητήρια.

Ἐκάθισαν ὅλοι εἰς τὴν τράπεζαν. Δεξιὰ ἡ Μπαλαλοὺ ἡ μαμμή, ἀριστερὰ ἡ μπροσθινὴ ἡ Σωσάννα, καταμεσῆς ὁ πατὴρ τοῦ νεογνοῦ. Δεξιόθεν τῆς Σωσάννας ἡ Πλανταρού, κατόπιν ὁ ζῳέμπορος ὁ Πραματὴς καὶ δύο τρεῖς ἄλλοι. Τὸ λοιπὸν τοῦ χώρου κατείχετο ἀπὸ τὸν Δημήτρην τὸν Σκιαδερὸν καὶ ἀπὸ τὴν φαμελιά του.

Ἤρχισαν νὰ τρώγουν. Τὰ παιδιὰ τοῦ Δημήτρη τοῦ Σκιαδεροῦ δὲν ἐταιριάζοντο εὔκολα. Ἐφώναζαν, ἐγρίνιαζαν, κ᾽ ἐθορυβοῦσαν. Τὸ ἕνα ἤθελε τσιτσί, δὲν ἤθελε μαμμά. Τὸ τρίτον κλαυθμυρίζον ἐζήτει βρῦ*. Τὸ τέταρτον ἤθελε γλυκό, δὲν τοῦ ἤρεσκε τὸ τυρί. Ἡ ταλαίπωρος ἡ λεχὼ ὑπέφερε κάπως ἀπὸ τὸν θόρυβον. Ἤρχισαν αἱ προπόσεις. Ηὔχοντο εἰς τὸν πατέρα νὰ τοῦ ζήσῃ καὶ εἰς τὴν λεχὼ «καλὴ σαράντιση». Πρώτη ἔπιεν ἡ μαμμή, δεύτερος ὁ πατήρ, τρίτη ἡ γραῖα Σωσάννα ἡ μπροσθινή.

Ὅταν ἦλθεν ἡ σειρὰ τῆς Πλανταροῦς νὰ πίῃ εἰς τὴν ὑγείαν τῆς νύμφης της, εὐχήθη μὲ τρεῖς διαφόρους τόνους φωνῆς:

―Ἐβίβα, νύφη, μὲ καλὸ νὰ σαραντίσῃς… Κι ὅ,τ᾽ εἶπα, παιδάκι μ᾽… ἀστοχιὰ στὸ λόγο μου!

Πηγή: http://www.papadiamantis.org/works/58-narration/295-03-04-fwta-olofwta-1894

Ιδρυτής του Pirate Bay: «Τα έχω παρατήσει – το ίντερνετ σήμερα είναι κατεστραμμένο»

Από Ερανιστής

Ιδρυτής του Pirate Bay: «Τα έχω παρατήσει – το ίντερνετ σήμερα είναι κατεστραμμένο»

O Peter Sunde είναι ένας από τους ιδρυτές του “The Pirate Bay”

Μετάφραση Πάνος Πετρόπουλος

Ακολουθεί η συνέντευξη, μεταφρασμένη στα ελληνικά, όπως δημοσιεύθηκε στο ηλεκτρονικό περιοδικό “Motherboard”, στις 11 Δεκεμβρίου 2015. 

“Το ίντερνετ είναι σκατά σήμερα. Είναι κατεστραμμένο. Πιθανόν να ήταν από πάντα, αλλά σήμερα είναι χειρότερα από ποτέ”.

Η συνομιλία μου με τον Peter Sunde, έναν από τους ιδρυτές και εκπροσώπους του “The Pirate Bay”, δεν ξεκίνησε και πολύ αισιόδοξα. Υπάρχει ένας καλός λόγος γι” αυτό: Τους τελευταίους μήνες, η κουλτούρα του σύγχρονου downloading έχει δείξει βαριά σημάδια ήττας στη μάχη του ίντερνετ.

O Peter Sunde είναι ένας από τους ιδρυτές του “The Pirate Bay”

Τον τελευταίο μήνα είδαμε το Demonii να εξαφανίζεται. Ήταν ο μεγαλύτερος torrent tracker σ.1 παγκοσμίως, υπεύθυνος για περισσότερους από 50 εκατομμύρια άλλους trackers κάθε χρόνο. Ακόμα, η MPAA έκλεισε το Popcorn Time και “φίμωσε” το YIFI σ.2. Στη συνέχεια μάθαμε από τις ειδήσεις ότι η ολλανδική “Dutch Release Team” (σ.σ. κάτι σαν κολλεκτίβα που διέθετε ταινίες ελεύθερες για κατέβασμα στο διαδίκτυο), υπέγραψε μια “νομική διευθέτηση” με την ομάδα αντι-πειρατείας BREIN.

Μπορεί να φαίνεται ακόμα ότι οι “torrenters” δίνουν τη μάχη, ωστόσο ο Sunde ισχυρίζεται ότι στην πραγματικότητα όλα έχουν κριθεί: “Έχουμε ήδη χάσει”.

Πίσω στο 2003, ο Peter Sunde, μαζί με τους Fredrik Neij και Gottfrid Svartholm, ξεκίνησαν το “The Pirate Bay”, έναν ιστότοπο που έμελλε να γίνει ο μεγαλύτερος και διασημότερος ιστότοπος διαμοιρασμού αρχείων στον κόσμο. Το 2009, οι τρεις ιδρυτές κατηγορήθηκαν για “παρακίνηση [τρίτων] σε παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων”, σε μία άκρως επίμαχη και αμφιλεγόμενη δίκη.

“Σταματήστε να αντιμετωπίζετε το ίντερνετ σαν να είναι κάτι διαφορετικό και ξεκινήστε να επικεντρώνεστε στο πώς θα θέλατε να είναι η ίδια η κοινωνία”

Ο Sunde φυλακίστηκε το 2014 και αφέθηκε ελεύθερος ένα χρόνο μετά. Μετά το χρόνο που πέρασε στη φυλακή ξεκίνησε τη συγγραφή άρθρων στο blog του όσον αφορά το “συγκεντρωτισμό” της εξουσίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ήταν υποψήφιος με το φινλανδικό “Κόμμα Πειρατών” για το ευρωκοινοβούλιο και ίδρυσε το Flattr, ένα σύστημα για δωρεές σε προγραμματιστές.

Ήθελα να μιλήσω στον Sunde για την τωρινή κατάσταση του ελεύθερου και ανοιχτού διαδικτύου, αλλά αυτή η συνομιλία γρήγορα άλλαξε κατεύθυνση σε μία ανταλλαγή ιδεών όσον αφορά την κοινωνία και τον καπιταλισμό – ο οποίος είναι, σύμφωνα με τον Sunde, το πραγματικό πρόβλημα.

Είχα σκοπό να σε ρωτήσω αν τα πράγματα πάνε καλά, αλλά μόλις μου έκανες ξεκάθαρο ότι συμβαίνει το αντίθετο.

Όχι, δεν βλέπω να συμβαίνει κάτι καλό. Οι άνθρωποι εύκολα χαίρονται με μισά πράγματα.

Πάρε για παράδειγμα τον ευρωπαϊκό νόμο για “ουδετερότητα του διαδικτύου”. Είναι τραγικός, αλλά ο κόσμος είναι χαρούμενος λέγοντας “θα μπορούσε να είναι και χειρότερα”. Αυτή δεν είναι η κατάλληλη αντιμετώπιση σε καμία περίπτωση. Το facebook φέρνει το διαδίκτυο στην Αφρική και στις φτωχές χώρες, αλλά τους δίνουν περιορισμένη πρόσβαση μόνο στις δικές τους υπηρεσίες, και έτσι βγάζουν λεφτά από τους φτωχούς. Και παίρνουν κρατικές επιχορηγήσεις για να το κάνουν αυτό, επειδή κάνουν καλές δημόσιες σχέσεις.

Η Φινλανδία μετέτρεψε την πρόσβαση στο διαδίκτυο σε ανθρώπινο αγαθό πριν λίγο καιρό. Αυτή ήταν μια έξυπνη κίνηση εκ μέρους της Φινλανδίας. Αλλά αυτό είναι και το μόνο θετικό πράγμα που έχω δει σε όλο τον κόσμο όσον αφορά το διαδίκτυο.

Άρα, πόσο άσχημη είναι η κατάσταση με το ανοιχτό διαδίκτυο;

Το ίντερνετ δεν είναι ανοιχτό. Εδώ και καιρό. Άρα, δεν μπορούμε να μιλήσουμε για ανοιχτό ίντερνετ γιατί αυτό δεν υπάρχει πια. Το πρόβλημα είναι, ότι συνεχίζουν όλοι με το ίδιο βιολί. Χάνουμε προνόμια και δικαιώματα συνεχώς. Δεν κερδίζουμε τίποτα πια. Η τάση πηγαίνει συνεχώς προς την ίδια κατεύθυνση: ένα ακόμα πιο κλειστό και πιο ελεγχόμενο ίντερνετ. Αυτό έχει μεγάλες συνέπειες στην κοινωνία μας. Γιατί είναι το ίδιο πράγμα σήμερα. Αν έχεις ένα πιο καταπιεσμένο ίντερνετ, έχεις και πιο καταπιεσμένη κοινωνία. Αυτό είναι κάτι στο οποίο πρέπει να επικεντρωθούμε.

Αλλά ακόμα πιστεύουμε ότι το ίντερνετ είναι κάτι σαν μια νέα “Άγρια Δύση”, και ότι τα πράγματα δεν είναι ακόμα όλα “αλυσοδεμένα”, και άρα δεν ενδιαφερόμαστε γιατί όλα θα πάνε καλά με κάποιο τρόπο. Αλλά στην πραγματικότητα δε συμβαίνει κάτι τέτοιο. Δεν έχουμε δει ποτέ τέτοιον συγκεντρωτισμό, ακραία ανισότητα, ακραίο καπιταλισμό στο παρελθόν. Αλλά σύμφωνα με το marketing ανθρώπων όπως ο Mark Zuckerberg και εταιριών όπως η Google, όλα γίνονται για να βοηθήσουμε την ελευθερία του διαδικτύου και να εξαπλωθεί η δημοκρατία, και ούτω κάθε εξής. Την ίδια στιγμή, οι ίδιοι αποτελούν και καπιταλιστικά μονοπώλια. Είναι σαν να εμπιστεύεσαι τον εχθρό σου ότι θα κάνει καλές πράξεις. Είναι πραγματικά αλλόκοτο.

Πιστεύεις ότι μήπως επειδή ο κόσμος δεν θεωρεί το διαδίκτυο τον πραγματικό του κόσμο, νοιάζεται λιγότερο για την “ευημερία” του;

Πρώτον, μεγαλώσαμε κατανοώντας τη σπουδαιότητα πραγμάτων όπως η τηλεφωνική γραμμή ή η τηλεόραση. Αν λοιπόν αρχίσουμε τα μεταχειριζόμαστε τις τηλεφωνικές μας γραμμές ή τα κανάλια της τηλεόρασης όπως ακριβώς μεταχειριζόμαστε το διαδίκτυο, ο κόσμος θα αναστατωθεί. Αν κάποιος σου έλεγε, ότι δε μπορείς να τηλεφωνήσεις σε έναν φίλο σου, θα καταλάβαινες ότι συμβαίνει κάτι κακό. Κατανοείς τα δικαιώματά σου σε αυτή την περίπτωση. Αλλά ο κόσμος δεν το έχει αυτό με το διαδίκτυο. Αν κάποιος σου έλεγε, ότι δε μπορείς να χρησιμοποιήσεις το Skype για τον τάδε ή το δείνα λόγο, δεν αισθάνεσαι ότι σε αφορά προσωπικά. Επειδή απλώς είναι κάτι εικονικό, ξαφνικά δεν απευθύνεται σε σένα. Δεν βλέπεις κάποιον να σε κατασκοπεύει, δεν βλέπεις κάτι να λογοκρίνεται, δεν το βλέπεις όταν κάποιος διαγράφει πιθανά αποτελέσματα μιας αναζήτησής σου στο Google. Πιστεύω πως το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι να κερδίσεις την προσοχή του κόσμου. Τα προβλήματα δεν είναι άμεσα ορατά, κι έτσι οι άνθρωποι δεν αισθάνονται συνδεδεμένοι με αυτό.

Θα μπορούσα κι εγώ να μην ενδιαφερθώ γι” αυτό. Γιατί είναι πολύ δύσκολο να κάνεις κάτι γι” αυτό, χωρίς να γίνεις ο “παρανοϊκός με τις θεωρίες συνομωσίας”. Και δεν θέλεις να γίνεις έτσι. Οπότε καλύτερα παράτα τα. Νομίζω αυτό είναι που σκέφτεται περισσότερο ο κόσμος.

«Το ίντερνετ δεν είναι ανοιχτό. Εδώ και καιρό. Άρα, δεν μπορούμε να μιλήσουμε για ανοιχτό ίντερνετ γιατί αυτό δεν υπάρχει πια. Το πρόβλημα είναι, ότι συνεχίζουν όλοι με το ίδιο βιολί. Χάνουμε προνόμια και δικαιώματα συνεχώς.» Peter Sunde

Τι ακριβώς είναι αυτό που έχεις παρατήσει;

Έχω εγκαταλείψει την ιδέα ότι μπορούμε να κερδίσουμε τη μάχη του ίντερνετ.

Η κατάσταση δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει, γιατί προφανώς είναι κάτι που οι άνθρωποι δεν είναι διατεθειμένοι να βελτιώσουν. Ή δεν μπορούμε να κάνουμε τους ανθρώπους να ενδιαφερθούν αρκετά. Μπορεί να είναι μια μίξη των δύο προηγούμενων, αλλά αυτή είναι η κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε τώρα, και είναι ανώφελο να κάνουμε κάτι γι” αυτό.

Έχουμε γίνει κάπως σαν τον Μαύρο Ιππότη από το “Holy Grail” των Monty Python. Μας έχει μείνει το μισό μας κεφάλι και πιστεύουμε ότι μαχόμαστε ακόμα, και ότι έχουμε ακόμα ελπίδα να κερδίσουμε αυτή τη μάχη.

Άρα τι μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι για να το αλλάξουν αυτό;

Τίποτα.

Τίποτα;

Όχι, νομίζω ότι βρισκόμαστε σε αυτό το σημείο. Πιστεύω είναι αρκετά σημαντικό οι άνθρωποι να το καταλάβουν αυτό. Χάσαμε αυτή τη μάχη. Απλά παραδέξου την ήττα και βεβαιώσου ότι την επόμενη φορά θα καταλάβεις γιατί έχασες αυτή τη μάχη και σιγουρέψου ότι δε θα ξανασυμβεί, όταν θα προσπαθήσουμε να κερδίσουμε ολόκληρο τον πόλεμο.

Οπότε ποιος ακριβώς είναι αυτός ο πόλεμος και τι πρέπει να κάνουμε για να τον κερδίσουμε;

Λοιπόν, νομίζω, ότι για να κερδίσουμε τον πόλεμο, πρέπει να καταλάβουμε για ποιο ακριβώς πράγμα αγωνιζόμαστε, για μένα είναι σαφές ότι έχουμε να κάνουμε με κάτι ιδεολογικό: τον ακραίο καπιταλισμό που κυριαρχεί, το ακραίο “lobbying” και τον συγκεντρωτισμό της εξουσίας. Το διαδίκτυο είναι απλώς μέρος ενός μεγαλύτερου παζλ.

Και όσον αφορά τον ακτιβισμό, πρέπει να έχεις “momentum” και να κερδίζεις την προσοχή. Ήμασταν πολύ κακοί σε αυτό. Σταματήσαμε την ACTA, και στη συνέχεια επέστρεψε απλά με διαφορετικό όνομα. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, είχαμε στρέψει όλους τους πόρους μας και την προσοχή του κοινού σε αυτό.

Ο λόγος για τον οποίο ο πραγματικός κόσμος είναι ο μεγάλος στόχος για μένα, είναι γιατί το ίντερνετ “προσομοιώνει” τον πραγματικό κόσμο. Προσπαθούμε να ξαναδημιουργήσουμε την καπιταλιστική κοινωνία που έχουμε πάνω στο διαδίκτυο. Έτσι, το διαδίκτυο έχει γίνει ως επί το πλείστον λάδι στην καπιταλιστική φωτιά, το ίδιο προσποιείται ότι είναι κάτι που θα συνδέει ολόκληρο τον κόσμο, αλλά στην πραγματικότητα έχει μία καπιταλιστική ατζέντα.

Κοίτα τις μεγαλύτερες εταιρείες στον κόσμο, όλες είναι βασισμένες στο ίντερνετ. Δες τι πουλάνε: τίποτα. Το Facebook δεν έχει προϊόν. Η AirBnb, η μεγαλύτερη αλυσίδα ξενοδοχείων στον κόσμο, δεν έχει ξενοδοχεία. Η Uber, η μεγαλύτερη εταιρεία ταξί στον κόσμο δεν κατέχει ταξί, και ούτω κάθε εξής.

Το σύνολο των εργαζόμενων σε αυτές τις εταιρείες είναι το μικρότερο από ποτέ άλλοτε και τα κέρδη είναι, με τη σειρά τους, μεγαλύτερα. Η Apple και η Google ξεπερνούν τις πετρελαϊκές εταιρείες με μεγάλη διαφορά. Το Minecraft πουλήθηκε για 2,6 δισεκατομμύρια δολάρια και το WhatsApp για 19 δισεκατομμύρια. Αυτά είναι τρελά χρηματικά ποσά για το τίποτα. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο ίντερνετ και καπιταλισμός είναι τόσο ερωτευμένοι ο ένας με τον άλλο.

Μου είπες ότι το ίντερνετ είναι κατεστραμμένο, και ότι ήταν από πάντα. Τι ακριβώς εννοείς με αυτό; Μπορούμε να κατηγορήσουμε τον καπιταλισμό για αυτό;

Η αλήθεια είναι ότι το ίντερνετ είναι πραγματικά χαζό. Λειτουργεί πραγματικά με πολύ απλό τρόπο και δεν αναπροσαρμόζεται στη λογοκρισία. Όπως ας πούμε, όταν ένα καλώδιο χαλάει, απλώς δρομολογείς την κλήση να περάσει από κάπου αλλού. Όμως, χάρη στο συγκεντρωτισμό του διαδικτύου, πιθανή λογοκρισία ή τεχνολογική επιτήρηση είναι πάρα πολύ δύσκολο να την αποφύγεις. Επίσης, επειδή το διαδίκτυο είναι αμερικάνικη εφεύρεση, εξακολουθούν να έχουν τον έλεγχό του και η ICANN (εταιρεία υπεύθυνη για τα παγκόσμια domains) μπορεί πραγματικά να αναγκάσει το ανώτατο domain μιας χώρας (σ.σ. top level domain, πχ .gr ή .uk) να λογοκριθεί ή να αποσυνδεθεί εξ” ολοκλήρου. Για μένα αυτό είναι πραγματικά ένας προβληματικός σχεδιασμός.

Από πάντα ήταν κατεστραμμένο, απλώς εμείς ποτέ δε νοιαζόμασταν γι” αυτό, γιατί από πάντα υπήρχαν οι λίγοι καλοί άνθρωποι να μας επιβεβαιώσουν ότι τίποτα δεν πήγαινε στραβά στο παρελθόν. Αλλά αυτό ακριβώς είναι το λάθος νομίζω. Καλύτερα να αφήσεις το κακό να συμβεί το συντομότερο δυνατόν έτσι ώστε να μπορέσεις να το διορθώσεις και να μην ξανασυμβεί στο μέλλον. Παρατείνουμε συνεχώς αυτή την αναπόφευκτη ολοκληρωτική αποτυχία, και δε μας βοηθάει καθόλου.

Άρα πρέπει να το αφήσουμε να καταρρεύσει ολοκληρωτικά, έτσι ώστε να μαζέψουμε μετά τα κομμάτια του και να ξεκινήσουμε από την αρχή;

Ναι, και να εστιάσουμε στον μεγάλο πόλεμο σε αυτόν τον ακραίο καπιταλισμό. Δεν μπορούσα να ψηφίσω, αλλά ήλπιζα η Sarah Palin να κέρδιζε τις προηγούμενες αμερικάνικες εκλογές. Ελπίζω ο Donald Trump να κερδίσει τις φετινές. Για το λόγο για τον οποίο θα γαμήσει αυτή τη χώρα πολύ πιο γρήγορα από το να έβγαινε ένας λιγότερο κακός πρόεδρος. Ολόκληρος ο κόσμος μας είναι τόσο επικεντρωμένος στα λεφτά, λεφτά, λεφτά. Αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα. Αυτό είναι που τα γαμάει όλα. Κι αυτός είναι ο στόχος που πρέπει να φτιάξουμε. Πρέπει να βεβαιωθούμε ότι θα εστιάσουμε τις ζωές μας αλλού.

Ας ελπίσουμε ότι η τεχνολογία θα μας δώσει ρομπότ που θα μας πάρουν όλες τις δουλειές, και αυτό θα δημιουργήσει ένα μαζικό παγκόσμιο κύμα ανεργίας, 60% ας πούμε. Οι άνθρωποι θα είναι τόσο δυσαρεστημένοι. Αυτό θα ήταν πολύ ωραίο, επειδή τότε θα βλέπαμε την συντριβή του καπιταλισμού. Θα υπήρχε πολύς φόβος, θα χάναμε αίμα, θα χάναμε ζωές για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο, αλλά είναι το μόνο θετικό πράγμα που διαβλέπω, ότι θα έχουμε μία συνολική κατάρρευση του συστήματος στο μέλλον. Ας ελπίσουμε να συμβεί το ταχύτερο δυνατόν. Θα προτιμούσα να είμαι 50 όταν συμβεί αυτό, παρά 85.

Όλο αυτό ακούγεται σαν μία μαρξιστική επανάσταση: μία συνολική κατάρρευση του συστήματος.

Ε λοιπόν ναι, συμφωνώ απόλυτα σε αυτό. Είμαι σοσιαλιστής. Ξέρω ότι ο Μαρξ και ο κομμουνισμός δεν λειτούργησαν παλιότερα, αλλά πιστεύω ότι στο μέλλον θα έχουμε τη δυνατότητα για κομμουνισμό και την ίση πρόσβαση σε όλα για όλους. Οι περισσότεροι άνθρωποι που συναντώ, δεν έχει σημασία αν είναι καπιταλιστές ή κομμουνιστές, συμφωνούν μαζί μου στο θέμα αυτό, επειδή καταλαβαίνουν τις δυνατότητες.

Υπάρχει δηλαδή κάτι συγκεκριμένο στο οποίο πρέπει να επικεντρωθούμε; Ή απλά πρέπει να υιοθετήσουμε έναν διαφορετικό τρόπο σκέψης; Μια νέα ιδεολογία;

Λοιπόν, πιστεύω ότι πρέπει να επικεντρωθούμε στο ότι το ίντερνετ είναι ακριβώς ίδιο με την κοινωνία. Οι άνθρωποι μπορούν να συνειδητοποιήσουν ότι δεν είναι καλή ιδέα να έχουμε όλα τα δεδομένα και τα αρχεία μας στο Google, το Facebook και τους servers αυτών των εταιρειών. Όλα αυτά τα πράγματα πρέπει να κοινοποιούνται προς όλες τις κατευθύνσεις και προς τις πολιτικές ηγεσίες, φυσικά. Απλώς σταματήστε να αντιμετωπίζετε το ίντερνετ σαν να είναι κάτι διαφορετικό και ξεκινήστε να επικεντρώνεστε στο πώς θα θέλατε να είναι η ίδια η κοινωνία. Πρέπει να διορθώσουμε την κοινωνία, προτού μπορέσουμε να διορθώσουμε το ίντερνετ. Αυτό είναι το μόνο.

Πηγή: k.lab.zone, https://www.alfavita.gr/arthron/idrytis-toy-pirate-bay-ta-eho-paratisei-internet-simera-einai-katestrammeno

Ηράκλεια Ηλείας: Το γάνωμα

 

Το γάνωμα

Οι Απόκριες ή γουρνοσφάγια πλησιάζουν και φέτος και οι τελευταίες ετοιμασίες άρχισαν να γίνονται! Για την περιοχή μας το σφάξιμο των χοιρινών έχει καθιερωθεί να γίνεται την Πέμπτη πριν την Τσικνοπέμπτη, ώστε το αλατισμένο κρέας να σιτεύει μια εβδομάδα και να παστώνεται την γιορτινή αυτή μέρα.

Το βασικό σκεύος για το «λιώσιμο του γουρουνιού», δηλαδή το πάστωμα του χοιρινού κρέατος, είναι φυσικά το καζάνι ή κακκάβι στην τοπική ιδιόλεκτο, λέξη που προέρχεται από την αρχαιοελληνική λέξη κακκάβη.

Τα κατασκευασμένα από χαλκό σκεύη, γνωστά και ως χαλκώματα ή τεντζέρια (<tencer = κουζίνα στην τουρκική) ή μπακίρια (<bakir = χαλκός στην τουρκική), που βρίσκονταν σε χρήση μέχρι πριν μερικές δεκαετίες, ήταν ως ένα βαθμό επικίνδυνα, καθώς ο χαλκός οξειδώνεται εύκολα και σε συνδυασμό με τα οξέα των φαγητών μπορεί να προκαλέσει δηλητηρίαση και να οδηγήσει ακόμη και στον θάνατο.

Γι’ αυτό ανά τακτά διαστήματα τα κουζινικά κάθε σπιτιού (κατσαρόλες, τηγάνια, μπρίκια, και τα χάλκια μαχαιροπίρουνα και κουτάλες/πιρούνες μαγειρέματος) υποβάλλονταν στην διαδικασία του γανώματος. Η τέχνη αυτή εξασκείτο (και συνεχίζει σε μικρότερο βαθμό να εξασκείται ακόμη) από λίγους συγκριτικά τεχνίτες, που σπανιότερα την διδάσκονταν ως μαθητευόμενοι και συχνότερα την «κληρονομούσαν» ως επάγγελμα από τον πατέρα τους. Μάλιστα, το συγκεκριμένο επάγγελμα είναι σε μεγάλο βαθμό συνδεδεμένο με τους τσιγγάνους, καθώς το μεγαλύτερο ποσοστό των γανωματήδων ήταν (και είναι) τσιγγάνικης καταγωγής.

Η λέξη γανώνω αποτελεί μία από τις λέξεις που συνοδεύουν τους Έλληνες επί χιλιετίες. Ο τύπος γανάω απαντά ήδη στον Όμηρο, ενώ στην κλασική αττική διάλεκτο συναντάται ως γανόω. Και τα δύο σημαίνουν λάμπω/γυαλίζω, υποδεικνύοντας ότι και η αρχική σημασία του σύγχρονου γανώνω είναι «κάνω τα σκεύη να γυαλίσουν». Ο τεχνίτης που εκτελεί την διαδικασία ονομάζεται γανωματής ή καλαντζής, από την ουσία που χρησιμοποιείται για το γάνωμα, το καλάι (από το τούρκ. kalay = κασσίτερος).

Σε γενικές γραμμές οι διαδικασία έχει ως εξής:

Καταρχάς, το σκεύος καθαρίζεται εσωτερικά με την χρήση «σπίρτου», δηλαδή υδροχλωρικού οξέως, προκειμένου να απομακρυνθούν οι βρωμιές, οι σκουριές και το προηγούμενο στρώμα του καλάι. Ενίοτε, μετά το καθάρισμα με οξύ, τρίβεται και με άμμο.

Έπειτα, το καζάνι μπαίνει στην φωτιά, της οποίας  η ένταση δυναμώνει, όταν είναι αναγκαίο, με την βοήθεια ενός φυσερού. Όταν το καζάνι ζεσταθεί, ο καλαντζής βάζει μέσα κομμάτια από καλάι (δηλαδή κασσίτερο), τα οποία με την βοήθεια της θερμότητας λιώνουν. Τότε, το υγρό μέταλλο απλώνεται με την βοήθεια ενός βαμβακερού υφάσματος ή κομματιού βαμβακιού σιγά – σιγά σε όλο το εσωτερικό του σκεύους. Κάθε τόσο ο γανωματής πασπαλίζει τα σημεία που μόλις γάνωσε με νισαντίρι, δηλαδή σκόνη χλωριούχου αμμωνίου (από το τουρκ. nişadır). Αυτή βοηθά ώστε το καλάι να κολλήσει πάνω στα τοιχώματα του καζανιού και να μην ξεκολλήσει αμέσως μόλις το σκεύος ξαναμπεί στην φωτιά.

Όταν το καλάι στρώσει καλά στα τοιχώματα του καζανιού, μένει να κρυώσει και ξεπλένεται με κρύο νερό για να στερεωθεί η επίστρωση. Είναι πλέον έτοιμο να χρησιμοποιηθεί για μαγείρεμα, αλλά για μερικές μόνο φορές, αφού ανάλογα με την συχνότητα της χρήσης αλλά και το είδος των φαγητών που ετοιμάζονται μέσα στο σκεύος, το καλάι φεύγει νωρίτερα ή αργότερα.

Οι καλαντζήδες, βέβαια, δεν γανώνουν μόνο: επισκευάζουν τρυπημένα σημεία, κολλάνε ξεκολλημένα χαρβάλια (χερούλια) με την βοήθεια ενός ορυκτού, του βόρακα (<buraq, από την αραβική λέξη για το λευκό), και γενικά συντηρούν και επισκευάζουν όλα τα χάλκινα χρηστικά αντικείμενα.

Σήμερα το πρωί είχα την ευκαιρία να δω ζωντανά την διαδικασία από έναν πλανόδιο καλαντζή και την γυναίκα του που έστησαν το υπαίθριο εργαστήριό τους στην είσοδο της πλατείας. Φαίνεται μάλιστα ότι είχαν αρκετή πελατεία, αφού γάνωσαν, όσο ήμουν εκεί τρία καζάνια και «κοκκίνησαν» το ένα από αυτά! Η τιμή κυμαίνεται ανάλογα με το μέγεθος του καζανιού από 20 έως 50 ευρώ!

ΠΑΡΑΞΕΝΟ Η απάντηση του Δημάρχου Μόντρεαλ στους Μουσουλμάνους, που ζήτησαν να βγει το χοιρινό απ’ τα σχολικά κυλικεία – ΠΑΡΑΞΕΝΟ

Ο Δήμαρχος αρνείται ΝΑ ΑΦΑΙΡΕΣΕΙ το χοιρινό κρέας από την καφετέρια του MENU της σχολής και εξηγεί το γιατί:

Ο Δήμαρχος του Μόντρεαλ στο προάστιο της Dorval έχει απορρίψει το αίτημα των Μουσουλμάνων, και ο γραμματέας της πόλης έστειλε ένα σημείωμα σε όλους τους  εξηγώντας το γιατί.

«Μουσουλμάνοι πρέπει να καταλάβετε ότι πρέπει να προσαρμοστείτε στον Καναδά και στο Κεμπέκ, τα έθιμα, τις παραδόσεις του και τον τρόπο ζωής του, επειδή εσείς το  επιλέξατε για να μεταναστεύσετε.

Οι Μουσουλμάνοι πρέπει να καταλάβουν ότι πρέπει να ενσωματωθούν και να μάθουν να ζουν στο Κεμπέκ. Πρέπει να κατανοήσουν ότι αυτοί πρέπει να αλλάξουν τον τρόπο ζωής και όχι  οι Καναδοί που τόσο γενναιόδωρα τους υποδέχτηκαν.

Μουσουλμάνοι πρέπει να καταλάβετε ότι οι Καναδοί δεν είναι ούτε ρατσιστές ούτε ξενοφοβικοί. Ο Καναδάς έχει δεχθεί πολλούς μετανάστες πριν από εσάς τους μουσουλμάνους, (ενώ σ’εσάς αυτό δεν ισχύει, δεδομένου ότι οι μουσουλμανικές χώρες δεν αποδέχονται μη-μουσουλμάνους μετανάστες).

Ακριβώς όπως και τα άλλα έθνη, οι Καναδοί δεν είναι διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν την ταυτότητά τους ή την κουλτούρα τους.

Ο Καναδάς είναι μια χώρα φιλόξενη και είναι οι κάτοικοι που σας υποδέχονται και εγώ επίσης.

Τέλος, θα πρέπει να καταλάβετε ότι στον Καναδά (Κεμπέκ) με τις χριστιανικές ρίζες του, τα χριστουγεννιάτικα δέντρα, οι εκκλησίες και θρησκευτικές γιορτές, θα πρέπει να παραμείνουν ως έχουν.

Ο δήμος του Dorval είχε το δικαίωμα να αρνηθεί κάθε παραχώρηση προς το Ισλάμ και τη Σαρία.

Για τους Μουσουλμάνους οι οποίοι διαφωνούν με την εκκοσμίκευση και δεν αισθάνονται άνετα στον Καναδά, υπάρχουν 57 όμορφες μουσουλμανικές χώρες στον κόσμο, οι περισσότερες από αυτές αραιοκατοικημένες και έτοιμες να τους υποδεχθούν με ανοιχτές αγκάλες  και με όπλα , σύμφωνα με τον απάνθρωπο τρόπο της Σαρία.

Αν φύγατε από τη χώρα σας για τον Καναδά, και όχι για άλλες μουσουλμανικές χώρες, είναι επειδή έχετε σκεφτεί ότι η ζωή είναι καλύτερη στον Καναδά .

Εμείς λοιπόν δεν θα σας αφήσουμε να σύρετε τον Καναδά μέχρι το επίπεδο των εν λόγω 57 χωρών.

Θέσετε στον εαυτό σας αυτή την ερώτηση, μόνο μία φορά:

Γιατί είναι καλύτερα εδώ στον Καναδά, από το μέρος απο όπου έρχεστε; «Η  καντίνα με το χοιρινό στο μενού», είναι μέσα στην  απάντηση.

Εάν ήρθατε στον Καναδά με την ιδέα ότι θα μας εκτοπίσετε με την επέκτασή σας και τελικά θα  αναλάβετε τη χώρα, θα πρέπει να πακετάρετε τα πράγματά σας και να πάτε πίσω τώρα, στη χώρα από όπου ήρθατε. Δεν υπάρχει χώρος για εσάς και τις ιδέες σας στην χώρα μας……ΦΥΓΕΤΕ ΤΩΡΑ».

Φυσικά δεν υπάρχει καμμία σχέση με τις φιγούρες των ντόπιων αφοδευμάτων που υποδύονται τους δημάρχους…..