Όποιος διαφωνεί, στο «σφαγείο»

ΠΟΝΤΙΚΙ ART | ΔΕΛΤΙΟ ΚΑΙΡΟΥ ΤΡΙΤΗ, 12 Φεβρουαρίου 2013 Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ ART, τεύχος 299 στις 7 Φεβρουαρίου 2013 Ηρακλής Δ.Λογοθέτης Όποιος διαφωνεί, στο «σφαγείο» Ρίγος ανησυχίας, τι λέω, σύγκρυο βαθύ με κατέλαβε από την επίθεση που εξαπέλυσε εναντίον μου η ιστοσελίδα του 902.gr με αφορμή τη θεατρική μου κριτική για την παράσταση «Η Αγία Ιωάννα των σφαγείων». Γιατί διατρέχοντας το σχόλιο διαπίστωσα ότι ο συντάκτης προσχηματικά μόνο ενδιαφέρεται για το έργο ή την παράσταση. Γιατί να ενδιαφερθεί άλλωστε; Αφού δεν κάνω αγιογραφία του Μπρεχτ, η κριτική μου είναι αναγκαστικά αστική. Αλλά αυτό δεν αρκεί, ούτε η επισήμανση των «ανιστόρητων και αντιεπιστημονικών μου απόψεων» είναι αρκετή. Τα όργανα αρχίζουν παρακάτω, όταν ο εκ Περισσού καλά πληροφορημένος σχολιογράφος αποκαλύπτει τη σκοτεινή μου σχέση με την αντίδραση και καταγγέλλει ότι όσα γράφω είναι «όλα γραμμένα σε πνεύμα συνειδητής και σκόπιμης παραπληροφόρησης και από “αριστερή” δήθεν σκοπιά» με στόχο να εμποδιστεί ο λαός να δει την παράσταση! Μια παράσταση, συνεχίζει ακάθεκτος, «που σοκάρει και ενοχλεί. Όχι μόνο τον αρθρογράφο αλλά και τους κυρίαρχους κύκλους της αστικής τάξης που βρίσκονται πίσω του»! Όλα αυτά θα μπορούσε να είναι διασκεδαστικά, αν δεν είχαν τόσο θλιβερή όψη. Γιατί αυτό που πράγματι σοκάρει και ενοχλεί είναι η παλαιοκομματική νοοτροπία, αυτή η συστράτευση κακίας, βλακείας και γελοιότητας. Το γεγονός ότι τόσα χρόνια μετά την κατάρρευση των επαίσχυντων στρατοπεδικών καθεστώτων που παρίσταναν τα σοσιαλιστικά, οι υπέρμαχοί τους δεν άλλαξαν μυαλά. Κι αντί να ασχοληθούν με τον πραγματικό ταξικό εχθρό, είχαν και έχουν ως πρώτιστο μέλημά τους να εξοντώσουν την εξ αριστερών κριτική. Γιατί είναι βέβαιο ότι, αν ήταν κριτική ενός αστού, δεν θα ενοχλούνταν καθόλου. Τους νοιάζει και τους καίει και ενοχλούνται σφόδρα από την κριτική ενός αριστερού, που δεν αρκεί να καταγγελθεί ως «δήθεν», πρέπει επειγόντως και να σπιλωθεί ηθικά. Τα όπλα της συκοφαντίας και της χυδαιότητας, εφόσον εξυπηρετούν την «υπόθεση», δεν βλάπτουν. Τα χρησιμοποιούν λοιπόν ανενδοίαστα εναντίον ανεξάρτητων διανοουμένων και καλλιτεχνών που δεν διαθέτουν πιστοποιητικό σταλινικών φρονημάτων. Έχουν, άλλωστε, από την εποχή του Μεσοπολέμου, μακρά θητεία στον βρόμικο πόλεμο εναντίον της αριστερής αντιπολίτευσης. Οπότε, παλιά μου τέχνη κόσκινο… Θα μπορούσα να συνεχίσω, αλλά ποιο το νόημα; Όποιος θέλει να καταλάβει, καταλαβαίνει. Επιπλέον, με απασχολούν σοβαρότερες υποθέσεις. Να, τώρα δα χτυπάει το τηλέφωνο. Είναι ο εκπρόσωπος «των κυριάρχων κύκλων της αστικής τάξης» και περιμένω τις εντολές του για το επόμενο χτύπημα εναντίον του λαού και της εργατιάς…

Πότε θα κάμει ξαστεριά

ΠΟΝΤΙΚΙ ART | ΡΑΝΤΑΡ ΤΡΙΤΗ, 12 Φεβρουαρίου 2013   Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ ART,  τεύχος 299 στις 7 Φεβρουαρίου 2013 Αντώνης Μποσκοΐτης Πότε θα κάμει ξαστεριά Τι θέλει επιτέλους η «καθαρή» Χρυσή Αυγή από τα τραγούδια των «μιαρών» κομμουνιστών και αριστεριστών και τα «δανείζεται» συνέχεια; Προφανώς, να ωφεληθεί από ό,τι έχει κερδίσει στο παρελθόν την αποδοχή των μαζών. Θυμάμαι τη συναυλία διαμαρτυρίας για τους ΝΑΤΟϊκούς βομβαρδισμούς στη Σερβία το 1999. Ο Μίκης Θεοδωράκης, επικεφαλής των «έντεχνων» τραγουδιστών, με τον τηλεοπτικό φακό να ζουμάρει σε ηλικιωμένους παπάδες που χόρευαν ζεϊμπεκιές, εικονίσματα παλαιοημερολογιτών, σέρβικες, αλβανικές και πακιστανικές σημαίες, σκίνχεντ και φρικιά – όλοι και όλα μαζί σε μία παλλαϊκή εκδήλωση που θα οριζόταν ως ο απόλυτος ιδεολογικός αχταρμάς. Ή, μάλλον, τα… εισόδια στον σημερινό αχταρμά. Την ίδια ακριβώς περίοδο θα έπεφτα σε συγκέντρωση χρυσαυγιτών πέριξ της Ακροπόλεως και θα αναγκαζόμασταν, μαζί με έναν φίλο, να κρυφτούμε κάτω απ’ το… τιμόνι του αυτοκινήτου του, για να μη γίνουμε στόχος, λόγω των μακριών μαλλιών μας. Τότε η Χρυσή Αυγή όχι μόνο δεν ήταν εντός του Κοινοβουλίου, αλλά κάθε σχετική σκέψη έμοιαζε με ευφάνταστο σενάριο. Σε εκείνη τη συγκέντρωση, λοιπόν, άκουσα για πρώτη φορά το παραδοσιακό τραγούδι «Άστρο της αυγής» με τη φωνή της Μαρίζας Κωχ… Μάλλον οι διοργανωτές της συγκέντρωσης θα είπαν με τον νου τους: «Αυγή περιέχει το τραγούδι, δημοτικό είναι, άρα μας κάνει. Βάλ’ το να παίζει κι όποιον πάρει ο Χάρος» (κυριολεκτικά). Καμία περαιτέρω σκέψη για το ότι η Μαρίζα Κωχ, πριν από 42 ολόκληρα χρόνια, κατήγγειλε μέσω της παράδοσης τη χούντα των συνταγματαρχών. Ψιλά γράμματα… Με τη μοναχοκόρη του Μανώλη Ρασούλη, τη Ναταλία, και την απαγόρευση του «Αχ Ελλάδα σ’ αγαπώ» σε συγκεντρώσεις χρυσαυγιτών, τα θυμόμαστε πρόσφατα. Ακόμη μεγαλύτερη έκπληξη δοκιμάσαμε όταν ο αρχηγός της Χρυσής Αυγής Νίκος Μιχαλολιάκος δήλωσε σε συνέντευξή του πως εκστασιάζεται με το «Τσάμικο» του Διονύση Σαββόπουλου (αυτό που λέει «Ζήτω η Ελλάδα» και «Η Ελλάδα που αντιστέκεται» κ.λπ.). Και όχι απλώς εκστασιάζεται, αλλά το ακούει πριν από κάθε σημαντική δραστηριότητά του! Την περασμένη εβδομάδα, όμως, ξεπεράστηκαν τα εσκαμμένα. Σε σελίδα του Facebook με τον τίτλο «Χρυσή Αυγή» αναρτήθηκε το «Πότε θα κάμει ξαστεριά» με τη φωτογραφία του συχωρεμένου Νίκου Ξυλούρη και το σχόλιο του διαχειριστή της σελίδας «Ξυλούρης αθάνατος!». Από κάτω, τα like άρχισαν να συγκεντρώνονται δειλά – δειλά. Παρακάμπτω το σουρεαλιστικό της υπόθεσης και προχωρώ ευθέως σε μερικές σκέψεις: Μπορεί το εν λόγω άσμα να είναι ριζίτικο, τουτέστιν παραδοσιακό, γνωστό ευρέως μέσα από τη σπουδαία δουλειά του Γιάννη Μαρκόπουλου στα 70’s, ο Ξυλούρης όμως ήταν και θα παραμείνει κατ’ εξοχήν σύμβολο του αντιδικτατορικού αγώνα και κατ’ επέκταση των «παιδιών με τα μαλλιά και με τα μαύρα ρούχα» (πού ’λεγε πάλι ο Διονύσης Σαββόπουλος) και αυτών με τα αμπέχονα και τις γενειάδες. Το γεγονός αυτό καθαυτό δεν θα έπρεπε να με ξενίσει. Και ο – με τη βούλα πλέον – χρυσαυγίτης Νότης Σφακιανάκης είχε επαναφέρει στο προσκήνιο την «Μπαλάντα του κυρ-Μέντιου» με τεράστια μάλιστα εμπορική επιτυχία (αυτό που λέει «Έχει η πλάση κοκκινίσει», «Άλλος ήλιος έχει βγει» κ.λπ.). Ένα ερώτημα μου γεννάται μόνο, το οποίο είναι απλοϊκό και ουδόλως ρητορικό: Τι θέλει επιτέλους η «καθαρή» Χρυσή Αυγή απ’ τα τραγούδια των «άπλυτων» κομμουνιστών και αριστεριστών; Να μαζέψει ψηφοφόρους απ’ το αντίπαλο στρατόπεδο, αποκλείεται. Να καθιερώσει ένα πολιτιστικό αντι-συστημικό προφίλ, δάνειο από την Αριστερά, επίσης αποκλείεται. Ως φαίνεται, στο πλαίσιο μιας εθνικιστικής μεν, φύρδην-μίγδην δε, ιδεολογικής βάσης, οι της Χρυσής Αυγής απλώνουν τα χέρια τους σε οτιδήποτε έχει κερδίσει στο παρελθόν την αποδοχή των μαζών, ασχέτως αν προέρχεται απ’ το αντίπαλο στρατόπεδο. Άλλωστε, το τραγούδι ανέκαθεν ισοδυναμούσε με ένα μέσο δύναμης στην υπηρεσία του λαού. Και, για να ξαναπάμε στον Ξυλούρη, στον καιρό του τα τραγούδια του λογοκρίνονταν από τη χούντα ως επικίνδυνα και απόβλητα, όπως συνέβαινε κατά κόρον και μ’ αυτά του Θεοδωράκη. Εν έτει 2013… προμοτάρονται έως και από την Ακροδεξιά. «Times they are-a-changin’» πού ’λεγε κι ο Ντίλαν!

Φωτιά στο παρασκήνιο

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΡΙΤΗ, 12 Φεβρουαρίου 2013 Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ, τεύχος 1746 στις 7 Φεβρουαρίου 2013 Το Ποντίκι Φωτιά στο παρασκήνιο Όλα στην αγορά ενέργειας εξελίσσονται… ομαλά. Ακριβώς με τον τρόπο που γνωρίζουν οι συνεπείς αναγνώστες του «Π» εδώ και αρκετά χρόνια, πολύ πριν προκύψει η διαδικασία ιδιωτικοποίησης της ΔΕΠΑ. Κι αυτό παρότι ορισμένοι όψιμοι «αναλυτές» των ενεργειακών εξελίξεων τώρα ανακάλυψαν τον «αμερικανορωσικό πόλεμο», τις ενστάσεις των Ευρωπαίων και τις γεωπολιτικές ισορροπίες. Απλώς αυτό που κάποτε οι ίδιοι λοιδορούσαν και χαρακτήριζαν «συνωμοσιολογικές αρλούμπες» τώρα έγινε «πιέσεις προς την Αθήνα» και «παρασκήνιο με πολλές ενδιαφέρουσες πλευρές». Οι αντιμαχόμενες πλευρές, λοιπόν, βρίσκονται σε πλήρη ετοιμότητα και το παρασκήνιο έχει πάρει… φωτιά. Όπως είχαμε προβλέψει εδώ και πολύ καιρό, όσο πλησιάζουμε στο σημείο που θα κριθεί η κυριαρχία της μίας ή της άλλης πλευράς στο ενεργειακό σύστημα της χώρας μας τόσο θα αυξάνονται η ένταση και οι αντιπαραθέσεις μεταξύ των βασικών διεκδικητών. Ακριβώς αυτό συμβαίνει τις τελευταίες εβδομάδες. Αλλά οι κινήσεις των κυριότερων αντιπάλων (που μπορεί να αποδειχθούν και μελλοντικοί συνεταίροι) έχουν κι ένα ακόμη χαρακτηριστικό στοιχείο: τώρα έχουν πέσει στο τραπέζι τα πάντα. Μπλόφες, εκβιασμοί, στημένες «πληροφορίες» σε φίλια ή εχθρικά ΜΜΕ, ακόμη και απειλές για αποχώρηση ή διαφοροποίηση της τακτικής. Μέρος αυτής της τακτικής αποτέλεσαν οι έντονες φήμες που έκαναν τον γύρο της αγοράς στο τέλος της προηγούμενης και στις αρχές της τρέχουσας εβδομάδας, οι οποίες εμφάνιζαν τους Ρώσους έτοιμους να αποχωρήσουν από τον διαγωνισμό για τη ΔΕΠΑ. Το παραμύθι Στην αρχή οι «πληροφορίες» ήταν συγκεχυμένες σχετικά με το εάν επρόκειτο για την Gazprom ή τη Negusneft του ομίλου Sintez. Στη συνέχεια έγιναν πιο συγκεκριμένες κι αφορούσαν τον δεύτερο. Μόνο που κάτι… δεν κόλλαγε στο παραμύθι, καθώς λίγες ημέρες νωρίτερα ο επικεφαλής της Sintez και πολυεκατομμυριούχος Αντρέι Καραλιόφ σε δηλώσεις του προς εξειδικευμένο διεθνές ΜΜΕ επαναλάμβανε την πρόθεσή του να διεκδικήσει τη ΔΕΠΑ μαζί με τον ΔΕΣΦΑ προσφέροντας το καλύτερο τίμημα και υποσχόμενος γενναίες επενδύσεις. Τότε ήταν γνωστή η τροποποίηση που είχε κάνει το ΤΑΙΠΕΔ στα τεύχη του διαγωνισμού, με την οποία επιτρεπόταν στους υποψήφιους που παραμένουν στη διαδικασία να κάνουν συμμαχίες και με άλλους ομίλους για την τελική «μάχη». Στο σημείο αυτό αρχίζουν νέα παράξενα. Οι φήμες ανέφεραν πως οι Ρώσοι είναι δυσαρεστημένοι. Ωστόσο η δυσαρέσκεια αυτή δεν άρχισε με την αλλαγή των όρων του διαγωνισμού, αλλά κρατάει από την αλήστου μνήμης επίσκεψη Γιώργου Παπανδρέου στη Μόσχα. Όπως μάλιστα γράψαμε την προηγούμενη εβδομάδα, το Κρεμλίνο έχει διαμηνύσει στην Αθήνα πως δεν θα κλείσει ραντεβού του Αντώνη με τον Βλαδίμηρο εάν δεν υπάρξει συγκεκριμένη εξέλιξη στο θέμα της ΔΕΠΑ (εννοείται υπέρ των ρωσικών συμφερόντων). Χαρακτηριστικό της ρωσικής στάσης είναι πως η επίσκεψη Λαβρόφ στην Αθήνα, που ήταν προγραμματισμένη για τον Ιανουάριο, αναβλήθηκε επ’ αόριστον. Σύμφωνα με απολύτως διασταυρωμένες πληροφορίες του «Π», ο Καραλιόφ της Sintez έχει στείλει επιστολή στο ΤΑΙΠΕΔ, εκφράζοντας – με διπλωματικό τρόπο – τη δυσφορία του για τις αλλαγές της τελευταίας στιγμής, αλλά δεν δηλώνει την αποχώρησή του, παρά τις περί του αντιθέτου φήμες. Την ίδια στιγμή, στα ρωσικά ΜΜΕ εμφανίζεται η εξής είδηση: «Ο όμιλος Sintez έλαβε από τις αρμόδιες ελληνικές αρχές (σ.σ.: το ΤΑΙΠΕΔ) επιστολή για την κατάθεση δεσμευτικών προσφορών στο πλαίσιο της ιδιωτικοποίησης των εταιρειών ΔΕΠΑ και ΔΕΦΣΑ. (…) Η Sintez διά της θυγατρικής της Negusneft δεν αποχωρεί από τη διαδικασία της ιδιωτικοποίησης, σύμφωνα με υψηλόβαθμο στέλεχος του ομίλου». Με άλλα λόγια: Πολύ κακό για το τίποτα, όπως θα έλεγε και ο… Σαίξπηρ. Ή μήπως κάτι συνέβη; Στην πραγματικότητα οι Ρώσοι ύψωσαν (όσο έπρεπε) τους τόνους για να δείξουν πως εξακολουθούν να είναι το φαβορί στη διαδικασία. Επιπλέον και οι δύο ρωσικοί όμιλοι έχουν κάνει συναντήσεις με όλους τους «παίκτες» που παραμένουν στη διαδικασία, αλλά και με όσους διατηρούν το ενδιαφέρον τους, αν και έχουν αποχωρήσει από τον διαγωνισμό. Σύμφωνα με άλλες πληροφορίες, εξάλλου, ετοιμάζεται μία πρόταση – έκπληξη, την οποία θα καταθέσει ένας από τους πέντε εναπομείναντες στην τελική φάση των δεσμευτικών προσφορών. Πρόκειται για συμμαχία, την οποία κανείς δεν θα μπορεί να απορρίψει. Εκείνο που απομένει να δούμε είναι εάν σε αυτό το σχήμα τελικά θα συμμετέχουν οι Ρώσοι ή όχι… Ή εάν οι Μοσχοβίτες θα κάνουν τον δικό τους αντιπερισπασμό! Περί τα μέσα Απριλίου, οπότε θα έχει κλείσει το data room (ο έλεγχος των οικονομικών στοιχείων από τους πέντε υποψήφιους που παραμένουν στον διαγωνισμό) και θα κατατεθούν οι δεσμευτικές προσφορές, θα γνωρίζουμε τις οριστικές συμμαχίες που θα δημιουργηθούν. Η ελληνική απάντηση Από ευρωπαϊκής πλευράς, η απάντηση είναι… ελληνική. Η κοινοπραξία «Μ&Μ Gaz» των ομίλων Βαρδινογιάννη και Μυτιληναίου θεωρείται η υποψηφιότητα που μπορεί να αποτελέσει τη λύση που προκρίνουν οι Βρυξελλιώτες, με οποιαδήποτε συμμαχία κι αν προσέλθει στον τελικό γύρο. Γι’ αυτό, άλλωστε, η κοινοπραξία έχει κάνει επαφές με όλους και προετοιμάζει τη δική της απάντηση στις δεσμευτικές προτάσεις. Ανάλογη προετοιμασία έχει κάνει και η ελληνο-τσεχική κοινοπραξία της ΤΕΡΝΑ και του fund PPF, η οποία έχει προσεγγίσει και αρκετούς «μνηστήρες» που εμφανίστηκαν στα πρώτα στάδια του διαγωνισμού, αλλά δεν συνέχισαν. Τέλος, η Socar από το Αζερμπαϊτζάν συνεχίζει στην κούρσα διεκδίκησης των ΔΕΠΑ/ΔΕΣΦΑ έχοντας τη φήμη της εκλεκτής των Αμερικανών. Ωστόσο τα πράγματα δεν είναι καθόλου απλά, καθώς στην περίπτωση αυτή ισχύει ό,τι και για την Gazprom. Η κρατική εταιρεία της πρώην σοβιετικής δημοκρατίας είναι κι αυτή προμηθεύτρια του ελληνικού συστήματος, ενώ έχει κι ένα μειονέκτημα έναντι του ρωσικού κολοσσού: δεν διαθέτει (τουλάχιστον μέχρι την οριστική εκτίμηση για τα κοιτάσματα του Σαχ Ντενίζ II) όσες ποσότητες αερίου θα χρειαστούν για τις μελλοντικές υποχρεώσεις της προς την Ελλάδα και άλλους Δυτικοευρωπαίους πελάτες της. Το θρίλερ των γεωπολιτικών αντεγκλήσεων για τον έλεγχο των ευρωπαϊκών αγορών συνεχίζεται με τη μορφή του… σίριαλ. Η αγωνία θα ενταθεί τον Απρίλιο, αλλά είναι σίγουρο πως θα συνεχιστεί και μετά τις (όποιες) αποφάσεις για το μελλοντικό αφεντικό της ΔΕΠΑ και του ΔΕΣΦΑ.

«Ρέπει» στην ανοχή της Ακροδεξιάς

ΕΛΛΑΔΑ | ΚΟΙΝΩΝΙΑ-ΚΙΝΗΜΑΤΑ ΤΡΙΤΗ, 12 Φεβρουαρίου 2013   Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ,  τεύχος 1746 στις 7 Φεβρουαρίου 2013 Το Ποντίκι «Ρέπει» στην ανοχή της Ακροδεξιάς Το «Π» κατ’ επανάληψη στο παρελθόν έχει γράψει ότι η τακτική της κυβέρνησης να προτάσσει ως αντίπαλο δέος στον εκφασισμό της κοινωνίας τον… Δένδια και το δόγμα της «μηδενικής ανοχής» είναι μέγιστο πολιτικό σφάλμα και αποκαλύπτει έλλειμμα στοιχειώδους διορατικότητας. Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης το μόνο που γνωρίζει καλά, όπως κατ’ επανάληψη έχει αποδείξει, είναι να προάγει και να αναπαράγει τη βία. Με κάθε δήλωση ή εντολή στην Αστυνομία ανεβάζει σε επικίνδυνα επίπεδα τη στρατηγική της έντασης φτάνοντας ακόμη και στη σύγκρουση με τη Δικαιοσύνη. Το μόνο που κατορθώνει με αυτού του είδους τις επιλογές είναι να εξωθεί ολοένα μεγαλύτερα τμήματα της κοινωνίας σ’ αυτό που υποθετικά αντιμάχεται και ο ίδιος προσδιορίζει ως ανομία, καθώς έχει μεταβληθεί σε κήρυκα της μισαλλοδοξίας. Η απόδειξη ήρθε με το φρικαλέο ποδοπάτημα της καρδιάς της Αθήνας την περασμένη Κυριακή από την μπότα σχεδόν 5.000 μελανοχιτώνων της Χρυσής Αυγής, οι οποίοι έκαναν επίδειξη δύναμης στη σημειολογική σύνδεση της αποκατάστασης της δημοκρατίας με το κόμμα του: με βηματισμό χήνας και παρελάσεις φαντασμάτων στην πλατεία Ιμίων στην οδό Ρηγίλλης. Το δόγμα Δένδια, το οποίο συνοψίζεται στη θεωρία περί «δύο άκρων», όπου στο αριστερό κέρας τοποθετεί τον… ΣΥΡΙΖΑ και στο δεξιό τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής, δεν κάνει τίποτα άλλο από το να υπηρετεί τη φασιστική εκδοχή της συλλογικής ευθύνης και, συνεπώς, τη Χρυσή Αυγή! Επίθεση στο ΠΑΜΕ Πολλοί είναι αυτοί που αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν – ακόμα και οι αξιωματικοί της Αστυνομίας – την επιλογή του Δένδια να επιτεθεί και να «εκδιώξει» από το γραφείο του υπουργού Απασχόλησης τα στελέχη του ΠΑΜΕ, που έκαναν τη… διακοσιοστή κατάληψη στο ίδιο υπουργείο, χωρίς ποτέ να έχουν υπάρξει παρατράγουδα. Η φράση «Νίκο, σώσε με…», η οποία με διαρροές αποδόθηκε στον – υποτίθεται – «πανικόβλητο» υπουργό Εργασίας Γιάννη Βρούτση, σύμφωνα με απολύτως έγκυρες πληροφορίες, δεν ειπώθηκε ποτέ. Αντιθέτως, οι ίδιες πληροφορίες λένε πως ο Δένδιας, με αυτοκρατορικό ύφος, δήλωσε στον Βρούτση ότι αποτελεί κυβερνητική επιλογή η παρέμβαση των ΜΑΤ. Όταν μάλιστα ο Δένδιας κατέφυγε στην αγαπημένη του κλισέ φράση περί μετάβασης στη νομιμότητα, από το «Βήμα» ο Γιώργος Βέλτσος – και όχι ο… Στάθης Παναγούλης! – του θύμισε πως ανάλογη φρασεολογία χρησιμοποιούσε επί χούντας ο Μαρκεζίνης όταν επιχειρηματολογούσε περί μετάβασης στη δημοκρατία. Μια όμως και αναφερθήκαμε στο «Βήμα», να θυμίσουμε ότι η εφημερίδα που αποτελεί παραδοσιακό εκφραστή του πολιτικού κατεστημένου τον εγκάλεσε, και μάλιστα με εξαιρετικά δηκτικό τρόπο, ζητώντας απ’ αυτόν… ευελιξία. Τι έγραψε και μάλιστα στο κύριο άρθρο της; «Είναι κοινώς παραδεκτό ότι στα χρόνια της Μεταπολίτευσης το ΚΚΕ δεν έδωσε δικαιώματα στις αρχές ή στη Δικαιοσύνη. Η δράση του, πολιτική και συνδικαλιστική, υπήρξε σχεδόν υποδειγματική. Έχει σημασία βεβαίως η τήρηση του νόμου και της τάξης. Από την άλλη όμως, η πολιτική ακαμψία και μυωπία μπορούν να πυροδοτήσουν ανεξέλεγκτες εντάσεις. Λίγη ευελιξία, κύριε Δένδια… μην χάνετε το μέτρο». Με την επίθεση στο ΠΑΜΕ απλώς χάθηκε το μέτρο. Και ακόμη απεδείχθη πως η πολιτική του υπουργείου Δημόσιας Τάξης αποτελεί τον ιδανικότερο… «πρέσβη καλής θελήσεως» για το νεοναζιστικό κόμμα της Χρυσής Αυγής. Η κόντρα με τους δικαστές Ο υπουργός της μετάβασης… όλων των άλλων στην κατά Δένδια – και Κεδίκογλου – νομιμότητα δεν δίστασε ν’ ανοίξει πόλεμο μ’ έναν από τους βασικούς πυλώνες της δημοκρατίας: τη Δικαιοσύνη. Και σ’ αυτήν την περίπτωση ο υπουργός Δημόσιας Τάξης διολίσθησε στον πολιτικό κατήφορο με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Με non paper του προπαγανδιστικού μηχανισμού του, το υπουργείο την περασμένη Πέμπτη στράφηκε κατά δικαίων και αδίκων. Με το ενημερωτικό σημείωμά του υπενθύμισε τις περιπτώσεις προσώπων που κατηγορούνται για τρομοκρατική δράση ή και για εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου και αφέθηκαν ελεύθεροι μετά παρέλευση του δεκαοκταμήνου. Έτσι τσουβάλιασε αδιακρίτως στο ίδιο σακί άτομα που έχουν αναλάβει την πολιτική ευθύνη ενεργειών μαζί με προφυλακισμένους που αρνούνται την εμπλοκή τους, με άτομα που προσήχθησαν ως ύποπτοι συμμετοχής σε οργανώσεις αλλά λόγω έλλειψης στοιχείων αφέθηκαν ελεύθερα και με κάποιους που απλώς προσήχθησαν για διαδικαστικούς λόγους, επειδή, όπως και η ίδια η Αντιτρομοκρατική παραδέχτηκε, βρέθηκαν σε λάθος τόπο τη λάθος ημέρα. Για να ενισχύσει δε την ασύνδετη επιχειρηματολογία του αναφορικά με την τρομοκρατία, υποστήριξε πως αυτή «φυτρώνει από τον χώρο της άκρας Αριστεράς», επισημαίνοντας ωστόσο πως δεν προσδίδει χαρακτηριστικά βίας γενικά στην Αριστερά. Σχολίασε επιπλέον πως δεν θεωρεί το νεοναζιστικό φαινόμενο άμοιρο ευθυνών (έτσι, απλά), συμπληρώνοντας παρά ταύτα ότι μονάχα πριν από «δεκαετίες» θα μπορούσε να αποδοθεί ένα τρομοκρατικό χτύπημα στην Ελλάδα σε «ακροδεξιό πυρήνα». Για το ότι υπάρχουν πάμπολλες ενδείξεις για ραγδαία αναθέρμανση της ακροδεξιάς βίας και τρομοκρατίας, με προπαρασκευή τυφλών χτυπημάτων και επιθέσεις μισαλλοδοξίας και ακραίου ρατσισμού, ο Δένδιας φαίνεται ότι δεν είδε και δεν άκουσε τίποτε. Γι’ αυτό άλλωστε σε καμία από αυτές τις περιπτώσεις δεν δημοσιοποίησε τις φωτογραφίες των ύποπτων εμπλοκής ή συμμετοχής στις σχετικές περιπτώσεις (βλ. βομβιστές Σπάρτης και Βόλου, συλληφθέντες δολοφονίας μετανάστη). Εκτός αν ο υπουργός αισθάνεται με αυτού του είδους τη βία… ιδεολογικά αλληλέγγυος. Επειδή όμως αυτό δυσκολευόμαστε να το πιστέψουμε, τότε μάλλον μένει ένα σοβαρό κενό: λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο εξ αιτίας ιδεολογικής προκατάληψης ή λόγω πολιτικής ανοησίας; Και ο Προκόπης Τα απανωτά ολισθήματα Δένδια και οι λεκτικές ακρότητές του ανάγκασαν πρόσφατα το πολύπειρο στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας και πρώην πολιτικό προϊστάμενο των Σωμάτων Ασφαλείας – και συνεπώς γνώστη των δεδομένων της «νεοτρομοκρατίας» – να τον ανακαλέσει, με κομψό πάντως τρόπο, στην τάξη, ύστερα από διάφορες εκφραστικές ακροβασίες που εντέχνως πλην αορίστως άφηναν άρωμα διασύνδεσης της τρομοκρατίας με τον… ΣΥΡΙΖΑ! Ως καθηγητής ο Προκόπης Παυλόπουλος του τράβηξε το αυτί δηλώνοντας ότι: «Δεν υπάρχει τέτοια σύνδεση. Ο κ. Δένδιας μπορούσε βέβαια να το πει διαφορετικά, αλλά ο καθένας έχει τον τρόπο του, δεν συνδέει σε καμία περίπτωση τον ΣΥΡΙΖΑ ούτε με την τρομοκρατία ούτε με την ανομία. Αυτό που περιγράφει με τον δικό του τρόπο ο κ. Δένδιας είναι ότι αυτήν την ώρα υπάρχει μία ομοψυχία όλων των πολιτικών δυνάμεων της Βουλής – με εξαίρεση ενδεχομένως κάποιους οι οποίοι ούτως ή άλλως με δική τους δήλωση βρίσκονται εκτός δημοκρατικών διαδικασιών, διότι έχουν μία ιδεολογία η οποία προσιδιάζει στα ναζιστικά πρότυπα (αν δεν τα έχουν γενικότερα ως βάση της ιδεολογίας τους) – στην απαρέγκλιτη τήρηση του Συντάγματος και της νομιμότητας, στην ευθεία τοποθέτηση εναντίον της τρομοκρατίας ως δραστηριότητας η οποία ευθέως υπονομεύει όχι μόνο τη δημοκρατία αλλά και το ίδιο το κοινωνικό σύνολο». Απτόητος ο Δένδιας, λίγες ημέρες μετά, με συνέντευξή του στον «Τύπο της Κυριακής», επανέλαβε το τροπάρι του, αν και ελαφρώς διαφοροποιημένο σε ό,τι αφορά την πιθανότητα αναβίωσης της ακροδεξιάς τρομοκρατίας. «Τα δύο άκρα του πολιτικού φάσματος» είπε «έχουν την κοινή επιδίωξη να αποδομήσουν και να απαξιώσουν την Κοινοβουλευτική Δημοκρατία», ενώ –πάλι καλά… – «αποφάνθηκε» πως δεν του προκύπτει ότι λειτουργούν σαν συγκοινωνούντα δοχεία. Τον ιδιοφυή πολιτικό συλλογισμό του τον έκλεισε με ένα αξεπέραστης δεινότητας ρητορικό σχήμα: «Αν στην περίπτωση της ακροδεξιάς παραβατικότητας δείξει η πολιτεία ανεκτικότητα, κατά τον ίδιο τρόπο που την έδειξε στο παρελθόν απέναντι στην προερχόμενη από τον αντιεξουσιαστικό χώρο, ίσως κάποιοι μπουν στον πειρασμό της τρομοκρατικής δραστηριότητας και από αυτή την πλευρά». Ντερτιλής και χουντοσύναξη Το πόσο ο Δένδιας και η Αστυνομία έχουν στο… στόχαστρο του ενδιαφέροντός τους τα freikorps και τους πεμπτοφαλαγγίτες της Χρυσής Αυγής δεν άργησε να αποδειχτεί. Στην κηδεία του τελευταίου φυλακισμένου της χούντας Νίκου Ντερτιλή. Η φασιστοσύναξη, με επικεφαλής όλο το κοινοβουλευτικό «αφρόγαλα» του νεοναζιστικού κόμματος, απόντος ωστόσο του Μιχαλολιάκου, «ξεκάπνισε» με κουμπουριές υπό τη συνήθη ανοχή της ΕΛ.ΑΣ. Φυσικά και του Δένδια. Η πρόκληση προκάλεσε την αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ: «Η μετατροπή της κηδείας Ντερτιλή σε χουντοσύναξη με πυροβολισμούς στον αέρα και επικήδειους μίσους κατά της δημοκρατίας είναι πλήρως συμβατή με τη Χρυσή Αυγή και τη δράση της. Αυτό που είναι πέρα για πέρα απαράδεκτο είναι η συνενοχή της Πολιτείας, με την αστυνομία να παρακολουθεί αμέτοχη τους πυροβολισμούς και το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης να σιωπά επιδεικτικά μπροστά σε αυτήν την προκλητική γιορτή του μίσους». Τι βρήκε ν’ απαντήσει ο Δένδιας; Κατηγόρησε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης για μικροκομματική πονηριά, παρ’ ότι παραδέχτηκε ότι όσα έγιναν στην κηδεία Ντερτιλή συνιστούν όντως πρόκληση από την πλευρά αμετανόητων νοσταλγών της χούντας. Για τη δικαιολογημένη αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ όμως είπε πως «αποτελεί μνημείο λαϊκισμού και μικροκομματικής πονηριάς. Ο ΣΥΡΙΖΑ αγνοεί (ή παριστάνει ότι αγνοεί) πως η Ελληνική Αστυνομία προσήγαγε αμέσως μετά την ολοκλήρωση της κηδείας συγκεκριμένο άτομο, στην κατοχή του οποίου βρέθηκαν 21 κάλυκες, ενώ ερευνά και την εμπλοκή άλλων προσώπων στην υπόθεση των πυροβολισμών». Θέλετε να μάθετε την κατάληξη της έρευνας; Πέραν της μιας προσαγωγής (γιατί άραγε όχι σύλληψης;) ενός 22χρονου ανέργου, δεν υπήρξε καμία άλλη ενέργεια για τον απλούστατο λόγο πως η έρευνα δεν συνεχίστηκε. Όπως δεν συνεχίζονται οι έρευνες για τους βομβιστές της Σπάρτης και του Βόλου, τους ρατσιστές των Πετραλώνων που συνελήφθησαν για την εν ψυχρώ δολοφονία του μετανάστη. Όπως δεν δόθηκαν φωτογραφίες τους στη δημοσιότητα με εισαγγελικά διατάγματα – αστραπή, για να πάρουν οι έρευνες κατεύθυνση και προσανατολισμό. • Μήπως λοιπόν κάποιοι σκόπιμα υποθάλπουν την ακροδεξιά βία; Κι αν ναι, γιατί; • Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης τι προτίθεται να κάνει για να μη μένουν τρομερές σκιές πάνω στον ίδιο και την κυβέρνησή του; Προφανώς τα ερωτήματα επείγει ν’ απαντηθούν πολύ πριν μας προλάβει ο… ιστορικός του μέλλοντος, ο οποίος απλώς θ’ απαριθμήσει τα δεινά του τόπου στην εποχή των μνημονίων και της αναγέννησης του φασισμού.

Η «καλή», η «κακή» και η επικίνδυνη ΛΑΡΚΟ

ΠΡΑΣΙΝΟ ΠΟΝΤΙΚΙ | ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΤΡΙΤΗ, 12 Φεβρουαρίου 2013 Δημοσιεύτηκε στο ΠΡΑΣΙΝΟ ΠΟΝΤΙΚΙ, τεύχος 40 στις 7 Φεβρουαρίου 2013 Βάλια Μπαζού Η «καλή», η «κακή» και η επικίνδυνη ΛΑΡΚΟ Οι καθ’ ύλην αρµόδιοι, στην πρεµούρα τους να πουλήσουν τις µεταλλευτικές εγκαταστάσεις της ΛΑΡΚΟ αφού η τρόικα τους τραβάει το αυτί, αποφάσισαν να «σπάσουν» την εταιρεία σε «καλή» και σε «κακή» µε καθαρά οικονοµικούς όρους. Εν ολίγοις, αυτό σηµαίνει ότι ευελπιστούν πως θα γίνει πιο ελκυστική για τους υποψήφιους αγοραστές αφού στην «καλή» εταιρεία θα µεταβιβαστούν το εργοστάσιο της Λάρυµνας και τα µεταλλεία στον Αγ. Ιωάννη, προκειµένου να πουληθούν ανεξάρτητα από την υπόλοιπη εταιρεία. Στην «κακή», αντίστοιχα, θα µεταφερθούν τα βάρη του παρελθόντος και ζηµιές άνω του 1 δισ. ευρώ, µαζί µε άλλα πάγια και µικρότερα ορυχεία, και στη συνέχεια θα εκκαθαριστεί. Οι καθ’ ύλην αρµόδιοι δεν λένε βέβαια κουβέντα για την επικίνδυνη εταιρεία – χωρίς εισαγωγικά ο χαρακτηρισµός -, την εταιρεία δηλαδή που εδώ και χρόνια ρυπαίνει συστηµατικά τον Ευβοϊκό Κόλπο γράφοντας στα παλιά της τα παπούτσια, µε τις ευλογίες τού τότε ΥΠΕΧΩ∆Ε και του σηµερινού ΥΠΕΚΑ, τη δηµόσια υγεία και το περιβάλλον, τους εθνικούς και ευρωπαϊκούς νόµους. Τα απόβλητα στη θάλασσα Οι µεταλλουργικές εγκαταστάσεις της ΛΑΡΚΟ βρίσκονται στο ΝΑ. σκέλος του όρµου της Λάρυµνας στον Βόρειο Ευβοϊκό και παράγουν σιδηρονικέλιο. Από τη διαδικασία αυτήν ως παραπροϊόντα προκύπτουν σκουριές σε ποσότητα που ξεπερνά το 1,5 εκατοµµύριο τόνους τον χρόνο. Οι σκουριές, για να το κάνουµε λιανά, περιέχουν βαρέα µέταλλα, όπως νικέλιο, χρώµιο, κάδµιο και υδράργυρο. Μέρος της σκουριάς και συγκεκριµένα, σύµφωνα µε την ίδια τη ΛΑΡΚΟ, περίπου 600.000 τόνοι τον χρόνο πωλούνται για υλικό αµµοβολής στην τσιµεντοβιοµηχανία. Η υπόλοιπο ποσότητα, όµως, το 1 εκατοµµύριο τόνος σκουριάς, φορτώνεται σε πλοία και απορρίπτεται στον Βόρειο Ευβοϊκό χωρίς να ιδρώνει το αυτί κανενός! Η θαλάσσια περιοχή έχει µεταβληθεί σε χαβούζα των αποβλήτων της ΛΑΡΚΟ, µε συνεχείς υπουργικές αποφάσεις που διαιωνίζουν το πρόβληµα και συνεχίζουν να θέτουν σε κίνδυνο το θαλάσσιο περιβάλλον και τη δηµόσια υγεία στο όνοµα της σωτηρίας του εργοστασίου και τώρα της ιδιωτικοποίησής του. Είναι χαρακτηριστικό ότι την απόφαση για τη συνέχιση της απόρριψης των σκουριών του εργοστασίου «στην ίδια µέχρι σήµερα θαλάσσια περιοχή του Βόρειου Ευβοϊκού κόλπου» υπέγραψαν τελευταία φορά στις 11 Ιουνίου του 2012 οι υπουργοί ΠΕΚΑ, Υγείας και Προστασίας του Πολίτη, απόφαση που ισχύει µέχρι και τον φετινό Φεβρουάριο. Αµφιβάλλει κανείς ότι µε νέα υπουργική απόφαση θα συνεχιστεί η απόρριψη των τοξικών αποβλήτων στη θάλασσα; Και αµφιβάλλει κανείς ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν πρόκειται να κάνει τίποτα για να εκσυγχρονιστεί η εταιρεία ώστε η απόθεση των αποβλήτων της να γίνεται σε κατάλληλο χερσαίο χώρο; Αµφιβάλλει κανείς ότι αφού δεν έβαλαν εδώ και χρόνια ούτε ένα ευρώ δεν θα το πράξουν ούτε σήµερα που θέλουν να πουλήσουν κοψοχρονιά; Όµως υπάρχουν και άλλα ερωτήµατα που πρέπει να απαντηθούν… Για παράδειγµα, στον διαγωνισµό για την πώληση της εταιρείας υπάρχει όρος ότι θα σταµατήσει η απόρριψη των αποβλήτων στη θάλασσα; Υπάρχει δεσµευτικό χρονοδιάγραµµα για το πότε θα γίνει αυτό από τον υποψήφιο επενδυτή; Ή µήπως, όπως επισηµαίνουν παράγοντες που γνωρίζουν πρόσωπα και πράγµατα, δεν αναφέρεται κουβέντα γιατί κάτι τέτοιο θα απέτρεπε τους έτσι κι αλλιώς άφαντους µέχρι σήµερα επενδυτές; Εν ολίγοις, το ερώτηµα είναι: η κυβέρνηση θα πουλήσει µαζί µε την «καλή» ΛΑΡΚΟ και την εγκληµατική ΛΑΡΚΟ; Αµαρτωλή ιστορία Οι πρώτες κυβερνητικές δεσµεύσεις για τη λύση του προβλήµατος και την παύση της απόρριψης των αποβλήτων στη θάλασσα δόθηκαν το μακρινό 1998, μετά την κατάληψη του εργοστασίου από ακτιβιστές της Greenpeace. Τις διαβεβαιώσεις είχε δώσει η τότε υφυπουργός Ανάπτυξης Άννα Διαμαντοπούλου, η οποία ζήτησε από τη ΛΑΡΚΟ τεχνικές προτάσεις για την αξιοποίηση της σκουριάς στη στεριά. Λίγους μήνες μετά, τον Δεκέμβριο του 1998, με ΚΥΑ δόθηκε και νέα άδεια στη ΛΑΡΚΟ να πετάει τα απόβλητα στη θάλασσα ώς το 2001, με όρο όμως την εκπόνηση μελετών για να σταματήσει σταδιακά η απόρριψη των τοξικών σκουριών στον Βόρειο Ευβοϊκό. Στην απόφαση οριζόταν ότι, εάν υπάρξει παράβαση των όρων, θα γινόταν ανάκληση της άδειας για απόρριψη των σκουριών. Οι όροι παραβιάστηκαν, αλλά η άδεια όχι μόνο δεν ανακλήθηκε, αλλά από τότε ανανεώνεται συστηματικά, με τα πολιτικά κόμματα να βάζουν προσχηματικά την απειλή της ανεργίας για τους εργαζομένους της εταιρείας. Χρησιμοποιούν, δηλαδή, τους εργαζομένους που βρίσκονται σε δύσκολη θέση, ιδιαίτερα στην κρίσιμη για όλους εποχή, για να μην αναλάβουν τις ευθύνες τους και να μην πράξουν όσα η εθνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία απαιτεί για την προστασία των πολιτών. Επισημαίνεται ότι η χώρα μας έχει υπογράψει τη Διεθνή Σύμβαση του Λονδίνου για την Πρόληψη της Θαλάσσιας Ρύπανσης από την Απόρριψη Καταλοίπων και Άλλων Υλών, σύμβαση που έχει κυρωθεί και με νόμο, η οποία απαγορεύει ρητά την πόντιση οποιουδήποτε υλικού στη θάλασσα, πλην πολύ συγκεκριμένων εξαιρέσεων, στις οποίες όμως δεν συμπεριλαμβάνονται οι σκουριές.

Μην του ξυπνάς το παρελθόν…

0

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΡΙΤΗ, 12 Φεβρουαρίου 2013   Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ,  τεύχος 1746 στις 7 Φεβρουαρίου 2013 Το Ποντίκι Μην του ξυπνάς το παρελθόν… Αντιμέτωπος με το… παρελθόν της παράταξής του θα βρεθεί από εδώ κι εμπρός ο πρόεδρος της Ν.Δ. και πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, καθώς φουντώνει για τα καλά το τελευταίο διάστημα η σκληρή κόντρα μεταξύ καραμανλικών και Στουρνάρα, καθώς ο υπουργός Οικονομικών φέρεται να έχει… εκνευρίσει τον πάντα «νηφάλιο» ή, κατ’ άλλους, «Βούδα» Κώστα Καραμανλή. Σύμφωνα με απόλυτα ακριβείς πληροφορίες του «Π», πρώτη φορά μετά την απόσυρσή του από τη θέση του προέδρου της Ν.Δ. και την εκλογή του Σαμαρά ο πρώην πρωθυπουργός πνέει μένεα εναντίον και του αντικαταστάτη του και του περιβάλλοντός του. Αιτία, φυσικά, η προστασία του Γιάννη Στουρνάρα από τον ίδιο τον πρωθυπουργό στα όσα λέει για την πενταετία της διακυβέρνησης Καραμανλή. Στο στόχαστρο του καραμανλικού στρατοπέδου, εκτός από τους Στουρνάρα και Σαμαρά, βρίσκεται και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Σίμος Κεδίκογλου. Όπως λένε στελέχη της Ν.Δ. που βρίσκονται κοντά στον τέως πρόεδρο, ο Καραμανλής έχει πειστεί πλέον ότι υπάρχει οργανωμένο σχέδιο από το Μέγαρο Μαξίμου προκειμένου να απαξιωθεί το όποιο έργο των κυβερνήσεών του. Οι ίδιοι άνθρωποι ισχυρίζονται ότι πλέον έχουν στα χέρια τους συγκεκριμένα στοιχεία του σχεδίου αυτού, του οποίου εμπνευστές θεωρούν το Μέγαρο Μαξίμου και «εκτελεστές» τον Στουρνάρα και τον Κεδίκογλου. Ο «αδελφός» Όπως ισχυρίζονται, οι αναφορές Στουρνάρα στην πενταετία Καραμανλή και οι αιχμές που άφησε για τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό την περίοδο αυτή δεν έγιναν τυχαία από τον υπουργό Οικονομικών, τον «αδελφό», όπως λένε, του Σαμαρά. Θεωρούν ότι το πρώην στέλεχος του ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σήμερα σε διατεταγμένη υπηρεσία προκειμένου να… «ξεπλύνει» τον νυν πρωθυπουργό από το καραμανλικό παρελθόν εν όψει του σχεδιαζόμενου «ευρωπαϊκού κόμματος». Οι τελευταίες επιθέσεις από καραμανλικούς βουλευτές προς τον Στουρνάρα αλλού στόχευαν, λένε άνθρωποι που βρίσκονται κοντά στον πρώην πρωθυπουργό. «Χτυπάμε το σαμάρι επειδή δεν μπορούμε να χτυπήσουμε το γαϊδούρι» έλεγαν με νόημα. «Εάν φτάσουμε στο σημείο να επιτεθούμε στο Μέγαρο Μαξίμου, τότε θα μιλάμε για πραγματικό εμφύλιο στην παράταξη, κάτι που τη συγκεκριμένη στιγμή δεν επιθυμούμε. Ο Καραμανλής από την πρώτη στιγμή στήριξε την κυβέρνηση Σαμαρά και τώρα δεν έχει σκοπό να χρεωθεί τα όποια προβλήματά της». Παρ’ όλα αυτά, οι βουλευτές που βρίσκονται δίπλα στον πρώην πρωθυπουργό δεν αφήνουν ασχολίαστο το γεγονός ότι ο υπουργός Οικονομικών έκανε τις δηλώσεις για την πενταετία Καραμανλή την ημέρα που διατάχθηκε ο δικαστικός έλεγχος για τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ – με τα οποία η χώρα μπήκε υπό επιτήρηση – και τον ρόλο του Γ. Γεωργίου. Σημειώνουν δε ακόμη ότι ο τελευταίος, παρά το γεγονός ότι ελέγχεται για κακουργηματικές πράξεις, παραμένει ακόμη στη θέση του. Στήριξη Ο εκνευρισμός πολλών στελεχών του καραμανλικού στρατοπέδου εντάθηκε όταν άκουσαν τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Σίμο Κεδίκογλου – προφανώς ύστερα από εντολή του πρωθυπουργού – να δηλώνει ότι «ο Γιάννης Στουρνάρας κάνει μια πολύ δύσκολη δουλειά και την κάνει καλά». Η απάντηση αυτή εξελήφθη από τους καραμανλικούς ως πλήρης στήριξη του Γιάννη Στουρνάρα και δηκτικά σχολίαζαν: «Πράγματι ο υπουργός Οικονομικών κάνει πολύ καλά τη δουλειά του, που δεν είναι άλλη από το να υπερασπίζεται το έργο του Κώστα Σημίτη». Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα ότι κάποιοι βουλευτές, όπως ο Νικήτας Κακλαμάνης, ο Γιάννης Μιχελάκης και ο Προκόπης Παυλόπουλος, μιλούν πλέον ανοικτά για το παρελθόν του Γιάννη Στουρνάρα, για τη δράση του την περίοδο των κυβερνήσεων Σημίτη, ενώ αναφέρουν και δηλώσεις του από το παρελθόν και δη την εποχή του χρηματιστηρίου – όταν πολλοί Έλληνες καταστράφηκαν χάνοντας τα χρήματά τους –, την οποία ο Στουρνάρας είχε χαρακτηρίσει ως την καλύτερη περίοδο για την οικονομία. Ακόμα πάντως ο Μανώλης Κεφαλογιάννης, που δεν είναι ορκισμένος φίλος του Καραμανλή, δεν δίστασε – αν και έχει θεσμική θέση – να πάρει θέση λέγοντας ότι ο Στουρνάρας «λέει ανοησίες». Όλοι εναντίον Γιάννη Μέσα σε αυτό το κλίμα έρχονται να προστεθούν και οι ιδεολογικοί αντίπαλοι του υπουργού Οικονομικών, αυτοί που τον αντιπαθούν και όσοι θα ήθελαν να πάρουν… τη θέση του. Έτσι, ύστερα απ’ όλα αυτά που άκουσε από τους βουλευτές που βρίσκονται κοντά στον Καραμανλή, ήρθαν να προστεθούν και οι δηλώσεις του Μάκη Βορίδη, του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Ανδρέα Ψυχάρη για τη φορολόγηση των ακινήτων, ενώ ο Ευριπίδης Στυλιανίδης του επιτέθηκε για τη φορολόγηση των αυτοκινήτων. Στον Στουρνάρα έκανε την πρώτη της επίθεση μετά την επιστροφή της στα πολιτικά δρώμενα και η Ντόρα Μπακογιάννη για τη φορολόγηση του πετρελαίου, επισημαίνοντάς του ότι η πολιτική του απέτυχε παταγωδώς. Όσοι επιλέγουν να συγκρουστούν μαζί του από τη Ν.Δ. προφανώς το κάνουν, μεταξύ άλλων, και επειδή είναι ο πιο εύκολος στόχος, αφού, εκτός από τον ορκισμένο φίλο του Αντώνη Σαμαρά, κανείς άλλος δεν τον στηρίζει. Γνωρίζουν δε επιπλέον ότι οποιαδήποτε γενικόλογη αναφορά για την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης θα αγγίξει και τον ίδιο τον πρωθυπουργό και άρα θα στιγματιστούν ως δυνάμει υπονομευτές της παράταξης και της κυβέρνησης, κάτι που επ’ ουδενί επιθυμούν. Από την άλλη, όμως, επιθυμούν να καταγράψουν την αντίθεσή τους σε όσα δύσκολα και επώδυνα συμβαίνουν στον τόπο, αντιλαμβανόμενοι ότι ο κόσμος δεν αντέχει άλλο και ότι το πολιτικό κόστος, παρά την εικονική πραγματικότητα που σερβίρουν καθημερινά το Μαξίμου και τα ΜΜΕ, θα είναι πολύ βαρύ στο μέλλον.

Συναυλία αλληλεγγύης για τη Χαλκιδική

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΤΡΙΤΗ, 12 Φεβρουαρίου 2013 Βάλια Μπαζού Συναυλία αλληλεγγύης για τη Χαλκιδική Σε συντονισμένες δράσεις στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη προχωρούν οι κινήσεις πολιτών που είναι αντίθετες με τις εξορύξεις χρυσού και την τρομακτική οικονομική και περιβαλλοντική καταστροφή που συνεπάγονται, εν όψει της δίκης 14 κατοίκων της Χαλκιδικής που κατηγορούνται για στάση, αντίσταση και απόπειρα πρόκλησης βαριάς σωματικής βλάβης. Στην Αθήνα η Επιτροπή Αλληλεγγύης στη Χαλκιδική, διοργανώσει την Τρίτη 12 Φεβρουαρίου συναυλία οικονομικής ενίσχυσης,  στις 20:30, στο ΑΝ CLUB (Σολωμού 13-15) με τη συμμετοχή των : NO MAN’S LAND, ILLEGAL OPERATION, LOLEK, ΣΤΑΘΗ ΔΡΟΓΩΣΗ, ΣΠΥΡΙΔΟΥΛΑ, ΠΟΥΛΙΚΑΚΟ, ΕΝΕΔΡΑ, με προτεινόμενη τιμή εισόδου 3 ευρώ. Για τις 14 Φεβρουαρίου η Επιτροπή καλεί σε παράσταση διαμαρτυρίας στο ΣτΕ, στις 11:00 ενώ αντίστοιχα συγκέντρωση έχει προγραμματιστεί την ίδια ημέρα στις 9 το πρωί έξω από τα δικαστήρια του Πολυγύρου. Όπως επισημαίνει το Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων «Στις 14 Φεβρουαρίου δεν δικάζονται οι “14″ που συνελήφθησαν στην τύχη εκείνη τη μέρα, δικαζόμαστε όλοι εμείς. Στο εδώλιο του κατηγορουμένου είναι ο αγώνας για την προστασία του τόπου μας». Επισημαίνεται ότι βαρύτερη ποινή αντιμετωπίζει 68χρονος διαδηλωτής ο οποίος εκτός από τις κατηγορίες για «στάσης και αντίστασης», έχει και την κατηγορία της «απόπειρας πρόκλησης βαριάς σωματικής βλάβης», επειδή έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου του όταν οι δυνάμεις των ΜΑΤ του πετάξαν μέσα στο αυτοκίνητο δακρυγόνο. Οι 14 κάτοικοι συνελήφθησαν  στην κινητοποίηση που είχε γίνει στις 21 Οκτωβρίου 2012, όταν η πορεία χιλιάδων κατοίκων δέχθηκε την επίθεση δυνάμεων των ΜΑΤ με αλόγιστη χρήση χημικών μέσα στο δάσος και με την καταδίωξη των διαδηλωτών σε απόσταση έως και 7 χιλιομέτρων.

Ο εκβιασμός, η πανωλεθρία και τα αδιέξοδα

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΡΙΤΗ, 12 Φεβρουαρίου 2013     Σταύρος Χριστακόπουλος Ο εκβιασμός, η πανωλεθρία και τα αδιέξοδα Άμεσες απολύσεις, λάθη στις αποκρατικοποιήσεις, καθυστέρηση στην αναδιάρθρωση του φοροεισπρακτικού μηχανισμού και μαύρη τρύπα σταέσοδα του Ιανουαρίου είναι τα αμαρτήματα που καταλογίζει η τρόικα στην κυβέρνηση για όσα έκανε ή δεν έκανε. Ως εκ τούτου, πάλι «παίζει» αναβολήτης επόμενης δόσης. Και η σίγουρη «παροχή», για την οποία έχουμε πληρώσει ήδη με αίμα και μάλιστα είχαμε… νικήσει προσφάτως, έγινε πάλι αμφισβητούμενη: ένας ακόμη εκβιασμός σε εξέλιξη. Παρ’ όλα αυτά η κυβέρνηση πανηγυρίζει για τη μεγάλη επιτυχία της… μείωσηςτων ευρωκονδυλίων για την επταετία 2014-2020, η οποία ίσχυσε και για την Ελλάδα, παρότι η κυβέρνηση διακήρυξε πως έθεσε στους εταίρους την πραγματική κατάσταση της οικονομίας στην Ελλάδα για να ζητήσει κάτι παραπάνω. ● Από τη μια πληροφορίες λένε ότι η ευρωπαϊκή απάντηση στο αίτημα Σαμαρά ήταν πως το αίτημά του να ληφθούν υπόψιν τα νέα στοιχεία θα εξεταστεί σε καμιά διετία. ● Από την άλλη ο νέος πρόεδρος του Eurogroup είπε στον ανταποκριτή του Alpha ότι από ελληνικής πλευράς κάτι ειπώθηκε περί δημοσιονομικών πολλαπλασιαστών, αλλά… γενικώς και αορίστως. Σύμφωνα με άλλο ρεπορτάζ απάντησε επί λέξει: «Παρακολουθούμε τηνακαδημαϊκή συζήτηση που γίνεται αναφορικά με το θέμα». «Ακαδημαϊκή» λοιπόν και εκτός πολιτικής ατζέντας η συζήτηση για το θέμα του δημοσιονομικού πολλαπλασιαστή και της περίφημης ομολογίας του ΔΝΤ περί λάθους. Συνεπώς η βεβαιότητα της κυβέρνησης ότι στα τέλη του 2016 θα διατεθούν στην Ελλάδα επιπλέον 2 δισ. ευρώ από την αναθεώρηση των στοιχείων λόγω της κρίσης τίθεται υπό την αίρεση τού πώς θα καταλήξει αυτή η… ακαδημαϊκή συζήτηση. Όσο για τα κονδύλια του ταμείου που έφτιαξε η Ε.Ε. για τις χώρες με υψηλήανεργία, και εδώ η πείρα είναι πικρή, παρότι υποτίθεται πως η Ελλάδα και η Ισπανία θα πάρουν το μεγαλύτερο μέρος των 6 δισ. που θα διαθέσει η Ε.Ε. για τον σκοπό αυτόν. Η πάγια πρακτική των ελληνικών κυβερνήσεων στον τομέα αυτόν είναι ηεπιδότηση της ανεργίας και όχι οι επενδύσεις, οι οποίες, σε συνθήκες οικονομικής κατάρρευσης, αποτελούν το μόνο «φάρμακο» για την καταπολέμησή της. Ακόμη χειρότερα, το πολύ που μπορεί να περιμένουν οι άνεργοι, υπό τις δεδομένες συνθήκες και βάσει της πάγιας πρακτικής των ελληνικών κυβερνήσεων, είναι ότι τα χρήματα θα πάνε σε επιδότηση επιχειρηματιώνστους οποίους οι μη έχοντες σήμερα εργασία θα απασχολούνται τζάμπα και χωρίς δικαιώματα. Την ίδια ώρα, παρεμπιπτόντως, οι ΗΠΑ σαλπίζουν την επιστροφή των δημοσίων επενδύσεων. Αλλά εδώ είμαστε… Ευρώπη! Όσο, τέλος, για το πραγματικό ενδιαφέρον της νυν συγκυβέρνησης για την… καταπολέμηση της ανεργίας, είναι χαρακτηριστικό το ρεπορτάζ της συναδέλφου Βασιλικής Σιούτη στον «Επενδυτή», σύμφωνα με το οποίο «“Ούτε ένα ευρώ δεν έχει πάει στον ΟΑΕΔ από την “Ειδική εισφορά αλληλεγγύης για την καταπολέμηση της ανεργίας” που πληρώνουν εδώ καιδύο χρόνια οι φορολογούμενοι». Για την ακρίβεια: «Σε σχετικές εκθέσεις του ΟΑΕΔ που έχουν στα χέρια τους κυβερνητικοί αξιωματούχοι υπάρχει σαφής αναφορά ότι τα χρήματα της ειδικής εισφοράς του 2% από τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, που ξεκίνησαν να κρατούνται από το 2011 “υπέρ ανέργων”, δεν έφτασαν ποτέ εκεί. Σε συγκεκριμένη έκθεση αναφέρεται ότι από τον ειδικό αυτό φόρο, που αποδίδει γύρω στα 300 εκατομμύρια ευρώ, δεν έχει αποδοθεί ποτέ στον ΟΑΕΔ οποιοδήποτε ποσό της εισφοράς αυτής». Ένας ακόμη «θρίαμβος», λοιπόν, για τη συγκυβέρνηση Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ υπό τον Σαμαρά σε… όλα τα επίπεδα. Πέντε πληγές Βεβαίως η μείωση των κοινοτικών κονδυλίων δεν είναι το μόνο πρόβλημα που προκύπτει από τον νέο επταετή προϋπολογισμό. Με βάση την πείρα των προηγουμένων πακέτων, αλλά και τα δείγματα γραφής τόσο της νυν και των προηγούμενων ελληνικών κυβερνήσεων όσο και της Ε.Ε., δεν βρίσκουμε τι ακριβώς θα μπορούσε να δικαιολογήσει οποιονδήποτε πανηγυρισμό, ο οποίος μοιάζει, ειδικά αυτή την εποχή, εντελώς υποκριτικός. Ας δούμε μερικά από τα κύρια σημεία του προβλήματος: 1. Η απορρόφηση των κονδυλίων του προηγούμενου ΕΣΠΑ, αν και κινήθηκε λίγο άνω του ευρωπαϊκού μέσου όρου, δεν ξεπέρασε το 45%. Μάλιστα το επιτυχημένο Μαξίμου αυτές τις μέρες… μέμφεται τον υπουργό Ανάπτυξης Κ. Χατζηδάκη για κακές επιδόσεις σε αυτόν τον τομέα. Γιατί τώρα, με την οικονομική δραστηριότητα στα Τάρταρα και εν μέσω επιδεινούμενης ύφεσης και με κράτος υπό διάλυση και εκποίηση πρέπει να αισιοδοξούμε για υψηλότερη απορροφητικότητα επί μειωμένων ποσών; Συνεπώς τα 16,3 δισ. είναι μάλλον για τα… κανάλια παρά για την ίδια την οικονομία. 2. Η πάγια τακτική των ελληνικών κυβερνήσεων είναι η χρηματοδότηση κυρίως έργων υποδομής. Κι όμως, πολλά από αυτά μένουν για χρόνια ανολοκλήρωτα, όπως π.χ. οι μεγάλοι οδικοί άξονες, που βρίσκονται στο κενό ή σε άθλια κατάσταση, παρότι τα κορόιδα οι χρήστες τους συνεχίζουν να πληρώνουν διόδια – σε κάποιες περιπτώσεις καθ’ υπέρβαση, αν όχι κατά παράβαση – τουκοινοτικού δικαίου. Συνεπώς η έγκριση των όποιων κονδυλίων δεν λύνει από μόνη της κανένα πρόβλημα. 3. Κατά παράδοση η χρηματοδότηση παραγωγικών επενδύσεων βρίσκεται σε εξαιρετικά χαμηλό επίπεδο, ενώ και η οπτική των ξένων υποψήφιων «επενδυτών» για την Ελλάδα δεν είναι πολύ διαφορετική. Όποιος διάβασε το προηγούμενο φύλλο του «Ποντικιού» και είδε ποιοι μαζεύονται σαν τα κοράκια πάνω από το πτώμα της ως υποψήφιοι «επενδυτές», βρήκε μόνοκερδοσκοπικά κεφάλαια και ενδιαφερόμενους να αγοράσουν δάνεια από τις τράπεζες. Κατ’ αναλογίαν μπορούμε να δούμε την τακτική των ξένων επενδυτών την εποχή της υποτιθέμενης «ισχυρής Ελλάδας» τα χρόνια του Σημίτη: Παρότι επί χρόνια κατείχαν τον πλειοψηφικό όγκο των μετοχών του ελληνικού χρηματιστηρίου, απλώς ρευστοποιούσαν τα συγκυριακά κέρδη και μην τους είδατε. Παρότι μάλιστα επί εποχής του «καταλληλότερου» έγιναν μερικές από τις πιοεξευτελιστικές – ως προς το τίμημα τουλάχιστον – ιδιωτικοποιήσεις και τα υψηλά ποσοστά ανάπτυξης, η ελληνική οικονομία έχανε χρήμα, το οποίο αναγκαζόταν να αντικαθιστά με δάνεια. ● Πώς λοιπόν σήμερα περιμένουμε επενδυτές καλύτερης ποιότητας από τα όρνεα της αγοράς; ● Πώς να συζητήσουμε για παραγωγική αναδιάρθρωση της χώρας όταν ο προσανατολισμός των κοινοτικών κονδυλίων και το ενδιαφέρον των «επενδυτών» κινούνται σε τεράστια απόσταση από την πανθομολογούμενη αυτή ανάγκη της οικονομίας; 4. Ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας, προ ημερών, βραβεύοντας τον Λουκά Παπαδήμο, χαρακτήρισε τον καταρρέοντα σήμερατουρισμό ως ατμομηχανή της ανάπτυξης – ή κάτι… παρόμοιο τέλος πάντων. Την ώρα δε που οι στρόφιγγες των δανείων είναι ερμητικά κλειστές, με τον κλάδο να οδηγείται σε κατάρρευση και οι επιχειρηματίες στην έξοδο. 5. Προσφάτως ανακοινώθηκε η διευκόλυνση χρηματοδότησης μικρών επιχειρήσεων για να θερμανθεί η αγορά, αλλά με τη διαφορά ότι το πρόγραμμα απευθύνεται κυρίως σε επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών. Ποιος όμως θα πάει να δανειστεί για να ανοίξει σήμερα ένα… κομμωτήριο το οποίο αύριο θα κλείσει ελλείψει πελατείας; Την ίδια ώρα «τρώνε πόρτα» νέοι αγρότες, πρόθυμοι να ρισκάρουν επενδύοντας σε καινοτόμες πρακτικές και καλλιέργειες, αλλά και άνθρωποι διατεθειμένοι να επενδύσουν κόντρα στο «ρίσκο χώρας». Ίσως απλώς επειδή τολμούν να επενδύσουν στην παραγωγή, η οποία δεν φαίνεται να αποτελεί προτεραιότητα. Συμπέρασμα: Ανέξοδα πανηγυράκια ο καθένας μπορεί να κάνει, αρκεί να έχει χαλί στα πόδια του μια στρατιά από συμβεβλημένα ΜΜΕ. Μπορεί επίσης να πουλάει ως μεγάλη επιτυχία το στρίμωγμά του και την απόρριψη των αιτημάτων του. Όμως τελικά τις απαντήσεις δίνουν – πολύ πιο σύντομα και πολύ πιο σκληρά σε συνθήκες κατάρρευσης – η πραγματική κατάσταση της οικονομίας και η απόγνωση της κοινωνίας. Αυτό μετράει στο «τέλος της ημέρας»…

Δεξί χέρι του Κυριακόπουλου, με σύζυγο στη λίστα ο σύμβουλος Χατζηδάκη

Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2013 18:36 Τελευταία ανανέωση: Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2013 18:42

…και στο βάθος ο Παπανδρέου με τον Σόρος!

 

 

 

 

Ενδεικτικό της διαπλοκής που στραγγαλίζει κάθε προοπτική είναι η υπόθεση του συμβούλου του υπουργού Χατζηδάκη, κυρίου Ευθυμίου Βιδάλη. Σύμφωνα με την αποκάλυψη – βόμβα της «Δημοκρατίας», η κυρία Μαίρη Βιδάλη, της οποίας το όνομα, εμφανίζεται στην λίστα Λαγκάρντ δεν είναι η γνωστή ηθοποιός, αλλά η σύζυγος του μυστηριώδους συμβούλου! Κάπως έτσι εξηγείται και το πέπλο σιωπής μετά την οργισμένη διάψευση της ηθοποιού, που δολίως ενεπλάκη, αφού αυτή η εξέλιξη αποκαλύπτει έναν ιστό με την άκρη του νήματος στην εταιρεία S&B.

Προ ημερών το Newsbomb είχε αποκαλύψει την φωτογραφική διάταξη υπέρ της εταιρείας που επιχειρούσε να περάσει ο κ. Χατζηδάκης αλλά και την περίεργη κωλυσιεργία αλλαγής του θεσμικού πλαισίου για την αποχώρηση εταιρειών από το χρηματιστήριο, που επίσης ευνοούσε την S&B. Εκεί είχε ακουστεί έντονα ο ρόλος του συμβούλου κυρίου Ευθυμίου Βιδάλη που από το 2001 ήταν Διευθύνων Σύμβουλος στην εν λόγω εταιρεία, θέση από την οποία παραιτήθηκε για να μεταπηδήσει στη νέα του ιδιότητα!

Αυτά τα γεγονότα όμως συμβαίνουν μόνο σε μπανανίες. Φανταστείτε σε οποιαδήποτε ευνομούμενη χώρα του κόσμου, μεγαλοστέλεχος επιχείρησης να χριζόταν σε μία νύχτα κυβερνητικός σύμβουλος σε υπουργείο που από την επομένη θα αγκάλιαζε στοργικά την επιχείρηση!

Ας μην ξεχνάμε ότι οι καταθέτες, που εμφανίζονται στην λίστα Λαγκάρντ, αφορούν την περίοδο που ο κύριος Βιδάλης ήταν ο ισχυρός άνδρας της S&B του κυρίου Κυριακόπουλου, που κατά την διακυβέρνηση Σημίτη είχε σαρώσει κυριολεκτικά ότι υπήρχε, με την αμέριστη στήριξη των «εκσυγχρονιστών».

Αξέχαστες θα μείνουν οι κοινές δράσεις του Οδυσσέα Κυριακόπουλου με τον τότε υπουργό Ανάπτυξης Άκη Τσοχατζόπουλο για τις διαρθρωτικές αλλαγές που «έπρεπε να γίνουν» ώστε να τονωθεί η ανάπτυξη.

Όπως επίσης θα μείνουν αξέχαστες οι δηλώσεις Κυριακόπουλου ότι είχε χρηματοδοτήσει πολιτικούς, εκείνη την χρυσή εποχή, ουδέποτε όμως ανέφερε ονόματα. Φαίνεται ότι κάποιοι πήραν το μήνυμα.

Για τη νομιμότητα και την διακίνηση των καταθέσεων της κυρίας Βιδάλη, θα αποφανθούν οι οικονομικοί εισαγγελείς και το ΣΔΟΕ ως αρμόδιοι. Για το πολιτικό θέμα που ανακύπτει, περιμένουμε την επίσημη τοποθέτηση του κυρίου Χατζηδάκη.

Ο κύριος Ευθύμιος Βιδάλης όμως είναι συνέταιρος του κυρίου Ζαβού, κουμπάρου του Σόρος, στην Zeus Capital Partners. Ο κύριος Ζαβός, φέρεται να είναι ο εκπρόσωπος των συμφερόντων Σόρος στην Ελλάδα, ο άνθρωπος που διοργάνωσε το περιβόητο δείπνο στο σπίτι του ίδιου του Κυριακόπουλου το 2011! Το ότι ο κύριος Γιώργος Παπανδρέου που τόσο φρόντισε τον κύριο Κυριακόπουλο – όπως και τον κύριο Σόρος όπως λένε οι κακές γλώσσες – έκανε ρεβεγιόν στο σπίτι του κυρίου Ζαβού, συνεταίρου του κυρίου Βιδάλη, είναι κάτι που, αν ισχύει, θα πρέπει να προβληματίσει τον ίδιο τον πρωθυπουργό.

Read more: http://www.newsbomb.gr/politikh/story/278898/dexi-heri-toy-kyriakopoyloy–me-syzygo-sti-lista-o-symvoylos-hatzidaki#ixzz2KfeHPI3d